Ok, ik heb heel lang getwijfeld of ik dit zou posten, maar ik moet mijn verhaal toch echt even kwijt.
Als ik een paar maanden geleden een gelijk soort verhaal als dit zou hebben gelezen, zou ik echt gedacht hebben van: ‘Komop, stel je niet zo aan. Volgens mij kan het nooit zo erg zijn…’ Toch heb ik het nu zelf en weet ik precies hoe anderen zich gevoeld moeten hebben…
Ik ben voor het eerst écht verliefd. De hele dag moet ik aan hem denken, fantaseer ik over hoe we samen kunnen zijn en wil ik hem zo vaak mogelijk zien. Als ik hem zie voel ik zo’n sprongetje van binnen en is mijn hele dag weer goed. Het probleem is alleen: het is geen jongen van mijn eigen leeftijd, maar een volwassen man. Een leraar om precies te zijn. Top.
Nu is het niet zo dat het een ontzettend oude man is, maar toch is het leeftijdsverschil tussen een 17-jarige en iemand van in de dertig best wel groot. Daarnaast is hij gewoon getrouwd en tja, het blijft een leraar. Ik weet gewoon dat het niks kan worden, maar toch blijf ik die verliefdheid voelen. Ook is het niet de standaard ‘mooie’ man. Hij is vrij klein, ietsjes mollig en draagt een rechthoekige bril, maar toch vind ik hem aantrekkelijk. Hij heeft hele mooie ogen en daarnaast is hij heel direct en grappig, maar ook ontzettend lief en betrokken. Als ik les van hem heb wil ik gewoon graag naar school, in de pauzes ga ik staan waar de leraren langs lopen richting de lerarenkamer en ook loop ik het liefst even om, langs zijn lokaal, in de hoop hem toch nog eens extra te kunnen zien. Ik heb dit nog nooit bij welk mannelijk vorm van leven dan ook gehad. Nu is het bijna vakantie en ik kijk er niet eens naar uit om 7 weken van school weg te zijn, dat heb ik nog nooit gehad. Ik voel me best slecht om het feit dat ik me zó door mijn gevoelens beïnvloed laat worden. Eigenlijk hoop ik erop dat ik in de vakantie zo’n leuke jongen tegen het lijf loop, dat dit over is en ik hem weer gewoon enkel als een leraar kan zien.
Nu vraag ik me af of hier meiden zijn die dit ook hebben meegemaakt. Het kan met een leraar te maken hebben, maar ook met gevoelens voor andere volwassenen. Op dit moment heb ik namelijk het gevoel dat ik de enige ben die zich zo voelt.