Hey hey!
Ik heb echt advies nodig hierbij en schaam me een beetje voor deze hele situatie.
Het begon een half jaar geleden. Ik ontmoette een hele leuke, aardige jongen en al gauw spraken we bijna elke week af.
Onze relatie beschreven we als ‘maatjes’ en zo voelde het ook. Maar langzamerhand merkte ik dat het niet alleen een vriendschap was. Ik voelde serieus wat voor hem, wat mij erop tegenhield om hem wat te vertellen is dat hij telkens zei dat we toch geen relatie krijgen en vrienden moesten blijven. Ik verdrong zo mijn gevoelens. We deelden en deden veel.veel dingen die mensen in een relatie meestal doen en dat is niet alleen knuffelen en kussen.
Op een gegeven moment brak de vakantie aan en ik ging 3 weken naar mijn moeder. We hielden contact via de telefoom maar zelfs toen bleef hij erop hameren dat het niks zou worden. Ik moest voor mijn gevoel verder gaan en ontmoette een hele leuke jongen bij mijn moeder in de buurt. Al snel spraken we vaker af en zelfs toen ik terug thuis was bleef dat.
Ongeveer een maand later en veel afspraakjes later kreeg ik officieel een relatie met de jongen van vakantie. Met mijn gevoel er nog niet overheen en veel gezeik thuis over alles en de afstand ging ik ervoor. Nog geen week later wilde mijn maatje met mij praten. Wat mijn gevoel al die tijd al aangaf bleek waar te zijn. Mijn maatje biechte zijn liefde voor mij toe…een moment dat mijn hart brak.
Nu, paar maanden later zit ik er nog mee. Mijn relatie loopt niet super en ik zie mijn maatje nog regelmatig. Ik kan gewoon NIET kiezen.
I need your advice.
(Ik hoop dat ik het duidelijk heb beschreven)