Hee ik zit met een probleem.
Ik ben al bijna heel m’n leven best wel verlegen. Nu is dat eigenlijk best wel erg. Ik zit nu in de 2e ik heb wel vriendinnen enzo daar kan ik meestal ook veel lol mee hebben. Maar in de klas ben ik heel stil. Bijna iedereen zegt t en hier word ik nog onzekerder van. M’n vriendinnen zeggen het zelfs soms. Dan voel ik me helemaal rot. Maar soms ben ik gewoon met mijn vriendinnen wat drukker. Ook ben ik bang dat ik nu nooit een vriendje krijg omdat ik bijna nooit iets zeg en toch dan niet naar me omkijken. Ik steek ook nooit mijn vinger op in de klas en praat heel zacht. Ik wil graag van mijn hele erge verlegenheid afkomen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het zit me erg in de weg.
Alvast bedankt!
X
Ik vind het je moeilijk hierover advies te geven.
Vroeger was ik zelf ook een beetje verlegen, maar dit werd steeds minder doordat ik toen op de basisschool gewoon een paar keer mijn hand begon op te steken om antwoord te geven op een vraag van de leraar. Naarmate ik dat een paar keer gedaan had, voelde ik me een stuk zelfverzekerder en vond ik het ook leuk om te doen. Het is soms gewoon een kwestie van “get out of the comfort zone”, maar dat is vaak wel moeilijk.
Dat je hierdoor geen relatie zal krijgen is onzin, je bent nog jong en hebt nog een heel leven voor je.
Ik had in het begin toen ik op de middelbare school zat precies hetzelfde en volgens mij is dat halverwege mijn laatste jaar ergens verdwenen. Hoe weet ik niet meer maar zo erg is het niet. Iedereen kan er last van hebben
Wat vervelend dat je het zelf zo vervelend vind. Je kunt beginnen door jezelf kleine uitdagingen te geven, om langzaam steeds meer uit je comfortzone te komen.
Om een paar voorbeelden te noemen:
1 vraag stellen aan de docent in de les
De persoon naast je aanspreken met een vraag over de lesstof.
De persoon naast je vragen hoe zijn of haar weekend was.
Vertel aan een klasgenoot een kort verhaaltje over wat jij hebt gedaan in het weekend.
Mocht je hier hulp bij nodig hebben, wil ik je graag helpen. Pben kan altijd.
Wat naar voor je, maar wees niet bang voor de toekomst. Probeer (idd) doelen voor jezelf te stellen:
- Steek een keer per dag je vinger op
- Geef een keer per week iemand een compliment
- Vraag een keer per week iemand iets (huiswerk, weekend)
Houd je doelen bij en pas ze aan wanneer jij daar klaar voor bent! Misschien kunnen je vriendinnen je ook helpen (als ze dat al niet doen)? Moraal is dat je stappen moet gaan zetten. Een stap zetten is ‘out of your comfort zone’, neem daarom ook niet te grote stappen. Slow progress is also progress, succes!
Eens met het bovenstaande, maar je leert ook uit levenservaring. Ik was vroeger enorm verlegen en nu nog steeds wel een beetje. Het is wel heel erg verminderd. Hoe ouder je wordt hoe meer dingen je moet doen die je eigenlijk niet durft. Ik heb mezelf regelmatig een schop onder mijn hol moeten geven omdat ik dingen moest doen die ik eigenlijk niet wilde doen en waar ik niet onderuit kon komen omdat er veel vanaf hing.
Het is niet slecht om verlegen te zijn?
Allemaal bedankt voor jullie adviezen. 
Maar ik heb zegmaar een standaard plek en ik gewoon naast een vriendin. Ik heb wel gewoon een vriendinnengroep maar met jongens praten… Tja dat is moeilijk en al helemaal als ze allemaal gaan zeggen: ‘Waarom zeg je niks?’ ‘Ik hoor je niet.’ ‘Wow, dat is het eerste woord dat ik van je heb gehoord!’ Dat vind ik erg vervelend. Mijn vriendinnen helpen me niet echt. Zij zeggen ook soms dat ik niks zeg enzo. Ik ga wel proberen om vaker mijn vinger op te steken. Maar dan ben ik bang dat t fout is of de leraar zegt: ‘Kan je harder praten ik kan je niet verstaan.’ Dat vind ik ook vervelend, maar mijn stem is gewoon zacht. Ja, en misschien is het niet heel erg om verlegen te zijn, maar door al die vervelende reacties denk je dat het wel erg is.
Ik kan je verzekeren dat het niet erg is om verlegen te zijn. Sommige mensen praten veel, anderen praten nou eenmaal minder. Ik ben zelf ook vrij stil in groepen, maar heb inmiddels wel een hele leuke vriend, die dat juist schattig vindt. Er zijn genoeg jongens die juist op het verlegen meisje vallen, dus trek het je niet aan wat anderen zeggen en wees gewoon jezelf 
Het sleutelwoord: vertrouw in jezelf.
Hey meid,
Ik herken mijn vroegere ik (toen ik dus nog in de tweede klas zat, ik ben nu 18 en zit op het mbo) heel erg in jou. En ik moet eerlijk toegeven dat ik zelf ook nog lang niet over mijn verlegenheid/onzekerheid heen ben. Bij mij begon dit een beetje in de eerste klas en vanaf toen werd het alleen maar erger. Dit klikt natuurlijk helemaal niet bemoedigend, maar wat mijn fout waarschijnlijk is geweest, is om er destijds niets aan doen. Zoals mijn vader altijd zegt: ‘‘the magic is in the doing’’, en dus houdt dat in dat, zoals hierboven al is gezegd, je gewoon moet doen wat je eng vind. Hier zal je alleen maar door groeien. Ik weet dat het veel makkelijk is gezegd dan gedaan, maar het helpt écht. Ook is een belangrijk punt om gewoon te accepteren hoe je bent. Sommige mensen zijn gewoon meer extravert en spontaner dan anderen en vinden praten wat makkelijker. Jij bent waarschijnlijk, net als ik (en ik heb óók een redelijk zachte stem), een introvert meisje en daar is echt niets mis mee. Het allerbelangrijkste is om in jezelf te geloven, dan ben je al halverwege. En don’t worry over je verlegenheid wat betreft jongens, vaak vinden ze het vaak juist wel schattig. Wees trots op wie je bent en laat je verlegenheid de rest je persoonlijkheid niet teveel beïnvloeden.
En above all, verlegenheid is helemaal niet erg. En iedereen is wel eens verlegen. Believe in yourself!
Wat een lieve reacties 
Ik voel me al een stuk beter door wat jullie zeiden. Bedankt ! Xx