Verlangende liefde II

Schrijfsels
#1

Hallo allemaal :slightly_smiling_face:
Hier mijn herschreven verhaal, tips en kritiek zijn welkom.
Ideeën overigens ook!
:stuck_out_tongue:


http://img189.imageshack.us/img189/723/47982354.jpg

[fgcolor=#0F00B3]Made by Rondjes[/fgcolor]
Uploaded with ImageShack.us

Hoofdstuk I
[i]
Het is een zwoele zomeravond als ik, met mijn blote voeten, over het strand loop. De golven komen bijna tot aan mijn knieën en de zon begint al onder te gaan. In mijn linker hand heb ik een notitieboekje, om mijn nek mijn camera. Mijn camera is mijn trots, hetgeen waar ik alle mooie dingen en herinneringen in vastleg. Het boekje is slechts een extraatje. Een soort gedichtenbundel bij mijn foto’s. Ik fotografeer alles wat ik zie; mensen,meeuwen, de zee. Het fascineert me dat de mensen en natuur zo goed samen gaan, dat niet álles wat van een ander soort is compleet botst. Eigenlijk kom ik hier elke dag, want de zee is zo veranderlijk als het weer.

Ik dwaal af in gedachten naar gisteren. Toen zat ik aan de overkant bij het strandpaviljoen. In de verte zag ik een jonge man lopen. Hij moet begin 20 zijn geweest. Hoe dichter hij in mijn buurt kwam, hoe meer ik in de verleiding kwam een foto van hem te maken. Hij heeft iets over zich wat niet veel mensen hebben. Iets rustigs en liefs, iets vertrouwds. Uiteindelijk heb ik mijn camera gepakt en de foto gemaakt. Misschien zou ik hem maar een keer zien en dan zou het een zonde zijn als ik die niet gemaakt had. Wanneer hij vlak langs me loopt glimlacht hij even. Ik voel dat ik warm word vanbinnen.
Ik besluit het paviljoen weer binnen te gaan. Een meisje komt de bestelling opnemen. Dan gaat de deur open en komt Nintske ,mijn beste vriendin binnen gelopen. “ En wie hebben we daar? Hoi Charlotte.” Ze schuift de stoel naar achter en gaat zitten. Opnieuw komt het meisje langs de tafel. Ze brengt mijn bestelling en neemt die van Nintske op. “Ook een bitterbal?” vraag ik, terwijl ik haar het schoteltje toeschuif. Ze pakt er een af en verbrand gelijk haar tong, ik barst in lachen uit. “ Ik ga wel weer, als je zo begint …” zegt ze grappend. “Nee, blijf! Ik moet wat met je delen.” Nieuwsgierig kijkt ze me aan als ik begin te vertellen over de jongen. Net als ik klaar ben met vertellen stapt hij binnen. Ik fluister het Nintske toe, die gelijk opvallend omkijkt. “Niet zo opvallend doen, Nints.” Sis ik haar toe.

Alsof hij niets gemerkt heeft gaat hij aan de bar zitten en bestelt een drankje. Af en toe kijkt hij even om en kruizen onze blikken elkaar, maar daar blijft het bij. Nintske is inmiddels vertrokken en ik probeer een gedicht te schrijven bij een foto van een meisje op het strand, jij heet het: [/i]

Je haren dansten
op het ritme van de wind,
je lach straalde
als de stralen van de zon,
en je ogen, je ogen vulden zich
met alle kleuren van de regenboog.

[i]
Tevreden sluit ik mijn boekje en besluit naar huis te gaan. Het wordt al erg donker en morgen moet ik weer vroeg op om te werken in de ijssalon even verder op. Net als ik lang de jongen heen loop spreekt hij me aan. “He, jij was hier gister toch ook op het strand? Is het een mooie foto geworden?” Shit, hij heeft het dus toch gemerkt, maar hij herkent me en dat is misschien wel positief. Ik voel dat ik begin te blozen. “Ja … eh… dat klopt.” Stamel ik. “De foto is wel redelijk geworden, zou je hem willen zien?” Verbaast kijkt hij me aan, maar als hij de foto ziet geeft hij me een compliment. “ Ga zo door, ze zijn prachtig. Trouwens, ik ben Paul.” Zegt hij terwijl hij me de hand schudt. Een “ Ik… eh … ben Charlotte.” Zeg ik. “Maar ik moet gaan, sorry, morgen moet ik vroeg weer werken. Ik zie je hier vast nog wel een keer. Doei!” Een beetje beduusd staart hij me aan.”Morgen half acht hier afspreken? Ik wil je graag spreken over je foto’s.” Ik knik en loop het paviljoen uit.

Wanneer ik buiten ben maak ik een sprongetje. Ik heb een ‘date’ met een ontzettend lekker stuk. Blijkbaar was Nintske nog niet naar huis, want die zit me vanuit het zand verbaasd aan te kijken.
“ Wat is er met jou aan de hand?” Ik ren op haar af en vlieg haar om de hals. “Morgen heb ik een ‘date’ met die jongen waar ik je over vertelde. Hij sprak me aan toen ik wilde gaan en wil morgen over mijn foto’s praten.” Ik gil het bijna uit, zo opgewonden ben ik.”Maar nu moet ik wel gaan, ik moet morgen werken. Ik zie je snel!” De hele weg naar huis kan ik aan niets anders denken. De wind door mijn haren en de stralen van de maan ontgaan me. Als ik thuis ben zet ik de fiets in de schuur en duik mijn bed in.

's Ochtends vroeg, het is een uur of vijf als ik het goed heb gezien, wordt ik wakker. Mijn blaas staat op knappen en er is een raar getik op mijn raam. Ik besluit naar beneden te gaan, om te kijken wat het is. Ik besef alleen niet dat ik een best bloot nachthemd aan heb. Als ik het gordijn openschuif zie ik enkel het silhouet van de persoon. Ik knip het lampje aan en dan zie ik het pas, het is mijn beste vriend. Ik open de deur en loop naar hem toe. “Timo, wat is er? Kom binnen!” Zijn blik is verward en het lijkt of hij heeft gehuild. Snel doe ik een fleece plaid om, want dit is niet de geschikte kleding om een vriend te troosten. Doelloos staart hij voor zich uit. “Het is over, over en uit, en een kans dat het goed komt is heel klein.” Geschrokken kijk ik hem aan. Een maand geleden waren Emma en hij 3 jaar samen. Hoe is het mogelijk dat het ineens zo mis is gegaan, het is zo’n leuk stel. “Maar waarom?” vraag ik voorzichtig, omdat ik hem niet nog meer van streek wil maken. Het blijft stil. Hij probeert wat te zeggen, maar het lukt niet. Ik sta op om een glas drinken voor hem te pakken. “Ze is vreemdgegaan.” Het glas valt bijna uit mijn handen. Ik loop naar hem toe en sla een arm om hem heen. Hij gaat liggen met zijn hoofd in mijn schoot en niet veel later slaapt hij. [/i]

#2

Waah, ik vind het zo mooi geschreven!! Ik wil meer lezen. :slightly_smiling_face: Heel goed!

#3

Verder! ^^

#4

Ben bezig met een nieuw stukje, zal het zo posten :grinning:

#5

[i]Als ik op mijn werk aankom, word ik al opgewacht door mijn collega. Zij is degene met wie ik vandaag de ijsbakken vernieuw. Dit is een klusje die we elke week uitvoeren. Timo was vanochtend vroeg vertrokken, opzoek naar een onderkomen. Ik kan hem niet in huis nemen. Ik ben veel te druk met werken en mijn hobby en het geld heb ik er niet voor. Al voel ik me wel wat schuldig om hem de deur te wijzen. “Hey Charlotte, slechte nacht gehad? Doe jij de linker kant maar, dan vul ik de rechter wel.” Ik lach even naar haar en ga dan aan het werk. Ik mag die griet totaal niet. Ze doet er alles aan om mij het leven zuur te maken, maar zodra er andere mensen bij zijn is ze weer poeslief. Dit zou een zware dag worden. Vanaf half negen tot zes alleen met haar staan. Nou ja, we moesten er maar het beste van maken. In mijn middag pauze heeft Timo gebeld. Hij vroeg me mee uit eten om me te bedanken. Maar gister heb ik een afspraak met Paul gemaakt, dus dat gaat voor. Het is immers een zakelijke afspraak, toch? Ik kijk er echt naar uit. Misschien kan ik dan wel een beter betaalde baan krijgen. Nog maar een uurtje, dan is het tijd om te sluiten.

Eindelijk thuis. Ik gooide mijn fiets in het grasveld en stormde de trap op om me om te kleden. Ik doe mijn mooiste jeans aan en een simpel shirtje die net niet te straks zit. Ik pak mijn fototoestel en stop het boekje in mijn tas. Zenuwachtig ben ik wel. Wat nou als ik met hem samen moet gaan werken,kan ik me dan wel beheersen? We zien wel, niet te ver op de zaken vooruit lopen. Ik stap opnieuw op mijn fiets en rij richting het strand. We hebben afgesproken voor het paviljoen om eerst ergens op het strand wat te eten.

Wanneer ik aankom staat Paul al op me te wachten. “Hoi! Kom mee, dan gaan we eten. Heb je je camera bij je?” Ik knik en laat me leiden naar het strandhutje even verderop. Het ziet er gezellig uit, met kussens om de tafels in plaats van stoelen. Overal branden kaarsjes en verder is er geen mens te bekennen. Het is klein en knus. We gaan samen aan een tafeltje zitten. “Ehm, Paul, we gingen het toch over mijn foto’s hebben?” Hij kijkt me aan met een brede glimlach. “Doen we ook.” Dat is alles wat hij zegt. De drankjes worden geserveerd en de besteling van het eten word opgenomen. Het duurt niet lang voor we het eten krijgen. “Zeg, Charlotte, ik vind dat je talent hebt. Wil je voor mij komen werken als fotografe?” Ik slik. Vraagt hij nou echt of ik voor hem wil komen werken of droom ik dat maar. “Ik, ik … natuurlijk wil ik dat!” Hij kijkt me blij aan. Het eten wordt geserveerd en na het eten gaan we samen een shoot doen. De zee is wild vanavond, wat zal dat te betekenen hebben?

“ Hoe vond je het eten? Ik vond het echt heel gezellig, goed eten, leuke vrouw om mee te eten, nieuwe collega. En dat allemaal op een avond.” Ik moet hem wel gelijk geven. Het eten is daar echt heerlijk, Paul is echt heel leuk, charmant en zijn humor is leuk. De shoot was echt geweldig om te doen samen. Met zijn arm om me heen lopen we samen met blote voeten over het strand. De golven komen tot aan mijn buik, maar het maakt me niet uit. Mijn shirtje plakt tegen mijn lichaam, net als bij hem. Hij pakt mijn wang vast en trekt me zacht tegen zich aan. “Je bent mooi!” fluistert hij. Ik voel dat ik begin te blozen en voor ik het weet staan we te zoenen. Ik weet niet of dit verstandig is, maar het voelt goed, heel goed zelfs.
[/i]

#6

jammer dat je niet uitwerkt wat er tijdens het eten nog gebeurd en tijdens de shoot… maar leuk! :grinning: ga verder…

#7

zal ik dat nog proberen en dan opnieuw posten? :slightly_smiling_face: …
en hoe uitgebreid zou je het willen dan ? :slightly_smiling_face:

#8

Kan je doen… ( Als je het niet wilt zou ik het zo laten hoor :wink: ) Nou ja een boek bestaat gewoon uit veel pagina’s en ze omschrijven er eik alles. Ik vin het juist wel leuk als er wat meer informatie komt kijken nou is dat bij een etentje best lastig lijkt mij ik bedoel dan heb je niet echt een gesprek ofzo. Maar misschien kan je gewoon vertellen wat de mensen bestellen in een gesprek laten voort komen dat ze het lekker of juist vies vinden dat soort dingen. En bij de shoot kan je gewoon verwerken waar de shoot is wat ze doen enzovoorts. Je moet allemaal natuurlijk zelf bedenken maar het zijn tips.

#9

ga ht proberen :slightly_smiling_face: als het niet lukt laat ik het gewoon zo en post ik een nieuw stukje binnenkort :grinning:

edit; het gaat niet echt lukken het uitwerken, heb da niet echt inspiratie of ideeën voor nu, zal er volgende keer op letten :grinning:

#10

[i]We hebben nog een tijdje in het zand gezeten, gepraat, gezoend. Maar het begint al laat te worden. “Ik moet naar huis, het wordt al laat, sorry.” Paul kijkt erg teleurgesteld. Snel geef ik hem nog een zoen. “Ga met mij mee, slaap bij mij.” Smekend kijkt hij me aan, maar ik weet dat het niet verstandig zal zijn, zo snel. “Sorry, morgen heb ik met een vriend afgesproken, een bedankt dinertje. Maar daarna kan ik daarna kan ik wel.” Nog een keer zoent Paul me innig. “ Tot morgen dan, lieverd. Oh dit is mijn nummer.” Hij voegt het nummer toe in mijn mobiel en ik die van mij in zijn mobiel. “Ik sms je! Morgen tien uur bij het paviljoen?” Paul knikt en loopt richting een klein paadje. Het maakt me nieuwsgierig, maar ik ben er zeker van dat hij het me nog een keer laat zien. Ik draai me om en loop richting mijn fiets. Net als ik op wil stappen krijg ik een sms. Het was gezellig vanavond ^^ Ik vind jou echt heel leuk! Slaap lekker alvast, mooi meisje! Dikke kus Paul. Ik begin te lachen en sms hem nog snel terug voor ik vertrek. Hij is echt lief.

Als ik in bed lig besluit ik hem nog eens te sms’en. Hey =) Ik vond het ook gezellig, voor herhaling vatbaar. Je bent knap :wink: Jij ook slaap lekker en tot morgen! Kus. Niet veel later val ik in slaap, de wandelingen langs het strand maken me moe, maar dan op een fijne manier. De hele nacht door word ik constant wakker. Ik maak me zorgen om Timo en tegelijk denk ik aan de heerlijke avond met Paul. Slechte combinatie als je het mij vraagt. Moet ik het Timo morgen al vertellen of is het beter van niet omdat het net over is met Emma? Net voor ik weer in slaap val krijg ik een sms. Ik pak mijn mobiel om te kijken van wie het is. Paul staat er op het schermpje. Ik kan niet slapen =[ Denk constant aan onze zoen en aan jou. Ik mis je en kijk uit naar morgen! Ik vind je leuk. Sorry, als ik je wakker heb gemaakt. Sweet dreams en tot morgen. Blijkbaar ben ik dus niet de enige die niet kan slapen. Ik sms hem terug dat ik ook nog wakker lig en zin heb in morgen. Ik mis zijn lippen, nu al, na een paar uur.

Het is half zeven en omdat ik al weer een half uur wakker lig ga ik maar uit bed. Het was leuk om nog even met Paul te sms’en vannacht. Dat hebben we ongeveer een half uur gedaan. Mijn gevoelens voor hem blijven maar groeien, ik voel me zo verliefd. Al voor de eerste zoen, na de eerste keer dat ik hem heb gezien, was hij geen moment uit mijn gedachten. Het is voor het eerst dat ik me zo voel. Geen enkele jongen heeft dit ooit in mij opgewekt. Lieve Charlot, mag ik bij je langskomen, nu. Ik moet je gewoon even zien. Tot vanavond wachten duurt te lang. Sorry als ik wanhopig klink. Kus! Hij wil me zien, ik hem ook en het verlangen wordt alleen maar groter. Ik wil alleen niet dat we te snel gaan.

Wanneer ik de deur voor Paul open kust hij me meteen. Hij pakt mijn wangen vast. Na de kus kijkt hij me met een brede glimlach aan. Ik pak zijn hand en trek hem mee naar de kamer. Daar ga ik op zijn schoot op de bank zitten waar we verder kussen. Opeens stopt hij. “Sorry,meid. Ik wil gewoon niet na een dag verder gaan dan dit.” Ik ga naast hem zitten. “Ik ook niet. Het voelt alleen goed en nieuw en…” Ik blijf stil en kruip terug in een hoekje van de bank. “Sorry!” Hij trekt me dicht bij zich. Hij knuffelt me. Ik weet wel dat dit niet zijn bedoeling was. Allebei voelen we zo’n sterk verlangen, maar het is te snel. Te lang hebben we geen echte liefde gevoeld, geen verliefdheid. En nu, nu het weer zover is, komt het naar boven, het verlangen naar intense liefde.

Zo een 3e en laatste stukje voor vandaag. Zit over de 2400 woorden inmiddels :slightly_smiling_face: Tips/kritiek zijn welkom. Verder ?[/i]

#11

Aaah ik vind het zo leuk. Het is wel echt een puber verhaal haha. Maar ik vind echt dat je leuk schrijft! Ik ga het zeker verder lezen als ik het niet vergeet maar ik ga ook nog op vakantie dus dan kank niet lezen. Hoop dat er weer snel een stukje komt!

#12

Puber verhaal, hoe bedoel je dat? Meer qua genre? :slightly_smiling_face: Ach vind ik niet erg, moet alleen nog een ander verhaal voor wedstrijd in November bedenken. Ik zal je wel de link noten wanneer je op vakantie bent. Anders geef je me via prive bericht je mailadres en dan mail ik alle nieuwe stukjes wel tijdens je vakantie! :slightly_smiling_face:
xx
Morgen nieuw stukje :wink:

#13

Ja ik weet niet… ik heb al gauw met liefdes verhalen dat het allemaal erg puberaal is. ( Dat ligt aan mij hoor!! :stuck_out_tongue: ) Ik bedoel ik lees je tittel en weet wat ik kan verwachten maar toch ik las en het bleef me boeien! Ook al hou ik normaal dus helemaal NIET van dit soort verhalen. :wink: Ik zal je wel even noten.

#14

Is goed :slightly_smiling_face: … Hier toch nog een laatste stukje :slightly_smiling_face: Fijn dat het je blijft boeien, dat is wel mijn bedoeling, dat mensen door willen lezen. Ik zal zo mijn notes lezen :wink:

[i]“Lief, kom met me mee vannacht. Vertel me waar Timo en jij hebben afgesproken, dan haal ik je af na je sms en neem ik je mee. Ik zal je liefhebben, je beminnen. Laten we ons niet inhouden als het zo goed voelt en lijkt te kloppen.” Terwijl hij dat zegt streelt hij door mijn haren. Mijn hoofd ligt tegen zijn borst, ik hoor zijn ademhaling. “Ik … ik weet het niet, Paul. Is dat het juiste besluit?” Zijn ogen verraden zijn verliefdheid. “Ik beloof je, je zal geen spijt krijgen.” Uiteindelijk stem ik er mee in, ik weet net zo goed als hij dat we naar elkaar verlangen.

Aan het eind van de middag gaat Paul weg. Ik kleed me om voor mijn etentje met Timo en pak mijn tas voor die avond. Ik stop het nachthemd erin wat ik aan had toen Timo kwam. Verder wat toiletspullen en schone kleren. Een goed voorbereide dame telt voor twee, zullen we maar denken. Over een half uurtje komt Timo me halen. Ik ben benieuwd waar hij me mee naar toe neemt en of hij al tijdelijk onderdak gevonden heeft. Ik gun hem al het geluk van de wereld, al weet ik dat mijn gedachten ook zullen afdwalen naar mijn nieuwe geliefde.

De bel gaat. Wat een timing, ik ben net klaar met omkleden. Ik ren de trap af en open de deur. “Charlot, wat zie je er prachtig uit. Kom, stap in!” Ik volg Timo naar zijn auto en ga op de bijrijders stoel zitten. Onderweg probeer ik uit te vinden waar we heen gaan, maar hij laat geen woord of naam vallen daarover. Pas als we bij het strand in de buurt komen herken ik het. Het is het hutje waar Paul en ik ook gegeten hebben. “Timo, is dit een goed idee?” Verbaast kijkt hij me aan, ik weet dat het zonder bedoelingen is. “Verder gebeurt er niets,dat weet je. Daar ben ik nog niet aan toe na Emma. Bovendien ben je totaal mijn type niet.” Wat kan het ook kwaad. Samen gaan we naar binnen en op een kussen zitten. Het is dit keer drukker dan gister. Wanneer ik op de wc zit sms ik Paul. Hey lekkertje, we zitten in het zelfde restaurant als waar wij gister zaten. Het voelt raar, maar ik overleef het wel. Tot straks liefje, haal me maar op half tien. Begin al moe te worden en je te missen. Dikke knuffel! Als ik terug kom staat het eten al op tafel. “sorry, er kwam even wat tussen. Eet smakelijk!” Timo kijkt me verbaast aan. “ Ik heb een tijdelijk onderkomen bij een maat van me, je zal me alleen per mobiel kunnen bereiken. Verder wil ik met niemand contact. Ik moet dit alleen doen.” Ik voelde tranen opwellen in mijn ogen, ik zal hem zo missen. “Laat me je bezoeken, Timo, alsjeblieft!” Hulpeloos kijkt hij me aan. “Ik denk erover na. En nu moet jij vertellen wat er is, je gedraagt je vreemd en je bent veel vrolijker dan vorige week.” Ik lach dankbaar naar hem, als hij erover begint is het toch een stuk makkelijker. En toch voelt het als verraad, als wraak, maar waarom weet ik niet. Ik zucht een keer diep voordat ik begin te vertellen. “Ik ben verliefd, de dag voordat jij kwam zag ik op het strand een knappe jongen. Ik heb hem op de foto gezet, op een afstand natuurlijk, en de volgende dag zat hij in het strandpaviljoen. Gister hebben we hier samen gegeten, we hebben gezoend en vanavond komt hij me halen. Sorry, het voelt heel naar je dit nu te vertellen, maar ik hoop dat je mij het geluk wel gunt.” Timo kijkt me verdrietig aan. Ik probeer te ontdekken wat hij denkt, maar ik kan het niet ontcijferen. Ik weet niet of hij boos of verdrietig is. “Charlot. Gefeliciteerd! Ik vind het heel fijn voor je, echt! Heb geen spijt en geniet ervan.” Opgelucht kijk ik hem aan. Zo komt het vanavond toch nog goed.[/i]

#15

Oeh leuk leuk… Haha ik kan er echt niks aan doen maar ik blijf het zeggen. Oke ik zal wel wat minde reageren (A).

#16

Nee! Je hoeft niet minder te reageren :grinning: Ben blij dat je het zo leuk vind en het motiveert me om verder te schrijven als ik merk dat mensen het lezen en ook nog leuk vinden ook :slightly_smiling_face:

#17

Hoofdstuk II

[i]
Paul staat al naast zijn auto te wachten als ik naar buiten kom. Het is iets later geworden en Timo wilde zelf nog even wat drinken. Mijn tas gooi ik over het hekje vast naar hem toe, zodat ik makkelijker op hem af kan rennen om hem te knuffelen. “Deze laten we hier staan.” Zegt hij al wijzend naar de auto. Verbaasd kijk ik hem aan, maar volg hem naar beneden. Hij pakt mijn hand en loopt weer richting het paadje die hij de dag ervoor ook op ging. “Dit paadje is de enige weg die naar mijn huis leidt.” Ik begin me al af te vragen hoe zijn huis eruit zal zien. Het moet wel heel afgelegen liggen als we dit pad moeten nemen, bestaand uit zand en een paar kleine schelpjes. Af en toe staat er een kleine tuinlantaarn om het pad iets te verlichten. Ineens blijft Paul stil staan en pakt me vast om me te zoenen. “Ik hou van je!” Fluistert hij en loopt verder. Dan blinddoekt hij me en leidt me naar het huisje.

Wanneer ik mijn ogen open lijkt het alsof ik voor een paleisje sta. Overal kaarsjes en lantarentjes. Langs de hele voorkant van het huisje is een veranda geplaatst. Ook daarop branden kaarsjes en er staat een schommelbank met daarop een heerlijk fleece kleed. Ervoor staat een klein balkontafeltje met champagne met een schaal. Ik vraag me af waar de schaal voor is, maar laat het allemaal maar over me heen komen. Hij pakt mijn tas af en loopt naar binnen. Een paar minuten later komt hij terug met een schaal bitterballen. De schaal herken ik, het is precies dezelfde als die op de balkontafel. “Zo, schoonheid, laat je maar eens een keer heerlijk verwennen.” Paul kruipt dicht tegen me aan op de bank. Het kleedje ligt over ons heen en we hebben allebei een glas champagne in onze handen. De maan verlicht ons gezicht, we praten over ons verleden. Ik voel dat Paul zijn hand steeds meer naar die van mij toe beweegt en opeens zoenen we weer. Het begint koud te worden, dus besluiten we naar binnen te gaan. Voor de houtkachel ligt een kleedje waar ik op ga zitten. Paul komt tegen me aan zitten en we praten verder. Wanneer we bij het onderwerp ouders aan komen slaat mijn hart een slag over. “Mijn vader is een jaar geleden overleden, hij had kanker.” Vertel ik terwijl een traan over mijn wang loopt. Hij kust hem weg waarna we opnieuw innig zoenen. Hierdoor lijk ik even mijn verdriet te vergeten.

Tegelijk staan we op hij leidt me naar de slaapkamer waar we op bed vallen. Één voor één vallen er kledingstukken op de grond en we bedrijven de liefde. Nu weet ik het zeker, hier wil ik nooit meer weg. Aan het eind van de nacht, vlak voor we in slaap vallen lig ik met mijn hoofd op Paul’ borst, zijn arm ligt om me heen. Als laatst voelt ik een kus op mijn haar. ‘s Morgens wordt ik wakker door het zonlicht dat door het raam op mijn ogen valt. Het bed naast me is leeg. Uit de keuken komt een geur van koffie en warme broodjes. Langzaam stap ik uit bed en sla het laken om mijn lichaam. Dan loop ik naar de keuken waar Paul bij het aanrecht staat. Ik sla mijn armen om zijn middel, hij gilt. “Je mag hier nog niet komen, lief! Ga nog maar even naar bed” Ik loop naar de slaapkamer en ga op het balkon staan. Het belooft weer een prachtige dag te worden. Ik voel me gelukkiger dan ooit. [/i]

#18

Aaah zo leuk… Oke ik blijf reageren. Ik heb ook helemaal geen tips ofzo. Het boeit me gewoon nog steeds! :grinning:

#19

Je krijgt een UPJE… :slightly_smiling_face:

#20

Morgen pas weer een stukje, hoop ik :frowning_face: Sorry meid, het lukt even niet :frowning_face:

Edit: ben bezig met een nieuw stuk. om mijn doel te halen ( 50000 woorden in 30 dagen) moet ik er nog heel wat :frowning_face: vandaag zou ik dan tot 6667 woorden moeten komen, alleen zit dat er denk ik niet in :expressionless: heb nu 4011 woorden, dus dat zijn er wel erg veel. Nieuwe stuk post ik straks! :grinning: