Wie is ook verkracht geweest en geloofd niet echt in de liefde, en elke keer als ik een jongen meeneem naar mijn ouders word hij als god behandeld.
Hoop dat vrouwen beseffen dat vriendschap ook goed is.
Heb je wel eens hulp gezocht? Het is toch jammer dat je niet in echte liefde gelooft?
Ik ben gelukkig nog nooit verkracht, dus kan me dat ook niet voorstellen. Wel zijn er jongens over mijn grenzen gegaan, bijv. stop negeren, of je toch aanraken enzo, maar gelukkig heb ik daar niet veel last van gehad. Ik zag het als een slechte avond of date. Ik geloof wel in echte liefde, omdat ik weet dat er ook hele fijne en goede jongens zijn.
En, mijn dates neem ik niet mee naar huis. Haha Dus, mams kan ook niemand vereren.
Ja jammer er is wel iemand die ik op het oog heb maar die begint meteen over kinderen en ik had het over condooms dan zegt hij daar doe ik niet aan dus had ik het uitgemaakt, maar ik vind hem nog steeds leuk maar ik ben bang dat hij de type is dat niks doet en geen werk kan vinden, en ik vind stabiliteit wel erg belangrijk dus dat is kut vooral omdat hij kinderen wil, moet hij er ook iets voor doen, nu 1 jaar later denk ik steeds meer aan hem en heb ik het idee dat ik eigenlijk ook niet iemand anders kan vinden, alleen hem, hij is tenminste wel eerlijk…
Ik zou niet naar hem terug gaan, er zijn wel meer jongens eerlijk, die wel lief zijn. Je zegt dat je stabiliteit nodig hebt en zoals ik het lees kan hij dat niet bieden. Er komt vast nog iemand op je pad die jou wel waard is!