De namen die ik gebruik zijn schuilnamen.
Een maand geleden ongeveer gingen ik en mijn twee vriendinnen naar een discotheek toe: Bermuda. Gezellig allemaal, en we stonden al snel als een van de eersten op de dansvloer te dansen. Op dat moment was het precies 1 week uit met mijn ex-vriendje, en ik was zeker nog niet van plan om aan een volgende te beginnen. 1. Ik ben nog niet over hem heen. 2. Ik wil iemand eerst kennen, vrienden zijn, voordat ik een relatie begin. 3. Na een week een ander vind ik gewoon te snel. Na een half uurtje dansen kwamen we steeds meer mensen op de dansvloer, en al snel kwamen ook bekenden van school. Eentje daarvan was Justin. Hij is het vriendje van mijn vriendin Marleen en wist dat het uit was tussen mij en mijn ex. Na een uurtje vroeg Justin aan mij of ik met ‘die’ jongen wou gaan, wijzend naar zijn vriend. Ik hem aankijken en nee schudden, en weer verder dansen. Weer een uur later vroeg Justin het opnieuw, en ik wees die jongen weer af. De hele avond keek hij de hele tijd naar mij, en ik begon het toch wel zielig te vinden omdat ik hem eigenlijk geen kans had gegeven om zich aan mij te laten ‘bewijzen’. Ik gaf mijn nummer aan hem omdat ik geen mobiel bij me had en hij nam later die avond afscheid door een hand te geven. Oké dacht ik, het zal wel goed zijn. Ik ging een paar dagen erna op vakantie, heb nooit een sms van hem gekregen.
Afgelopen week ben ik weer terug van vakantie gekomen, met nog steeds geen sms van hem. Het enigste wat ik van hem wist was dat hij Jurgen/Jochem heette. Vrienden noemen hem Jochem, hij stelde zichzelf voor als Jurgen. Mijn vriendin Lisette had met Erwin gekregen die avond dat ik Jurgen ook had leren kennen. Erwin is ook bevriend met Jurgen, net als Justin. Marleen, Lisette, Justin en Erwin hadden allemaal tegen mij gezegd dat die Jurgen mij wel zag zitten, ondanks ik hem twee keer had afgewezen. Ja, ik had zijn nummer gevraagd. Maar dat was meer om hem toch nog te leren kennen. Ik geloof dat ik hem toen valse hoop had gegeven.
Gisteren hadden Lisette en ik afgesproken met haar vriendje Erwin. We zouden wat rondhangen in Erwin’s dorp, 12 kilometer van mijn school af. Ik moest dus in totaal 20 kilometer fietsen. Lisette sliep die nacht bij mij, dus samen fietsten we naar Sellingen toe, het dorp waar Erwin, Jurgen en Justin wonen. We besloten om langs Jurgens huis te gaan om hem op te halen. Na een uurtje ging hij met ons mee. We gingen wat rondfietsen, beetje praten. Ik fietste naar Jurgen, hij stelde vragen waarvan ik al dacht: mwha, dat word hem niet. Ja sorry, ik oordeel best wel snel. We gingen ergens stoppen en Lisette en Erwin zaten samen op 1 bankje, en Jurgen en ik op het bankje ernaast. We gingen weer wat praten en ik kreeg zijn nummer. Ik voelde al aan mezelf aan dat ik me niet op mijn gemak voelde bij hem. Later die middag gingen we ergens op een schoolplein zitten waar Justin en nog wat vrienden van Erwin, Justin en Jurgen waren. Ze jutten Jurgen de hele tijd op waar ik me eigenlijk mateloos aan begon te irriteren. Jurgen deed wat hem gezegd werd, en sloeg zijn arm om me heen. Die arm begon te branden op een gegeven moment. Ik weet niet wat er met me aan de hand was, maar ik werd ineens stront chagrijnig ervan. Ik begon maar wat met mijn mobiel te kloten, wat best wel onbeleefd van me is vind ik zelf, en schudde steeds zijn arm van mijn schouder af. Ik hoopte dat hij het zou snappen. Soms ging hij opeens opstaan, thank god dacht ik op dat moment, en hij ging ergens om het hoekje een beetje alleen staan? Beetje awkward vond ik zelf. Vooral omdat z’n vrienden de hele tijd zeiden dat hij grote verhalen over me had terwijl hij me eigenlijk niet kende. Ja ik weet, (sommige) jongens kunnen best wel lullen en houden ervan om elkaar op te jutten of voor schut te zetten. Een poos later zei hij dat hij weg moest, ik keek op en zei doei. De vrienden van hem zeiden: ga je weg zonder een afscheidszoen? Kom op zeg Jurgen, geef d’r een afscheidszoen. Dus ik zo nee dánkjewel zeggen. Zei Jurgen: Een hand dan? *hand voorhouden*. Nu ik het typ lijkt het best wel normaal, maar het kwam echt heel raar uit de hoek. Al die vrienden begonnen te lachen, Justin ging helemaal stuk. En Justin die keek me, wanneer hij even stopte met lachen om adem te halen, even aan op een manier waardoor ik ook moest lachen. Ik vond het zielig voor Jurgen dat ik hem had staan uit te lachen, maar ik kon het niet helpen. Hij ging maar weg later, en smste me nog dat we elkaar nog wel een andere keren zagen. No way! dacht ik.
Jullie zullen nu wel denken: ja dus… wat is het probleem? Het probleem is dat ik vind dat ik me als een bitch heb gedragen tegen over hem, terwijl hij er ook niks aan kan doen dat ik hem niet zo leuk vind als hij mij, als het waar is wat ze zeggen. En wat ik nu moet doen. Sorry zeggen. Maar hoe moet ik hem duidelijk maken dat ik hem niet leuk vind? Zonder dat ik hem kwets, want dat wil ik niet. Maar volgensmij heb ik hem al gekwetst. Want ik zou hem wel snappen: eerst aardig doen, arm om zich heen toelaten maar dan me bij anderen voor schut zetten door me af te wijzen, wat een bitch!
Dit moest ik gewoon even kwijt, en ik hoop dat hier normaal op word gereageerd aangezien ik al vaak genoeg heb meegemaakt dat ik hele rare botte reactie’s heb gekregen.