Hallo allemaal,
Ik schrijf al redelijk lang verhalen, maar ik maak ze nooit openbaar of af.
Na wat tips en peptalks van lieve vriendinnen hier op GS heb ik besloten toch een hersenspinsel online te zetten.
In het verhaal geef ik de zeven zonden een menselijke vorm.
Ik ga de inleiding gewoon hier zetten en ik kijk wel of er animo voor is.
Voor de info:
Oliver - Luxuria - Onkuisheid
Isis - Ira - Woede
Isaac - Invidia - Afgunst
Gulliver - Gula - Vraatzucht
Lilith - Acedia - Luiheid
Avalon - Avaritia - Hebzucht
Seven - Superbia - Egoïsme
Proloog
Ehm, nou hallo…
Ik ben Avalon, dochter van hemel en aarde, aangenaam.
Je wil vast weten waarom ik zo’n vage naam heb, of als je een beetje een bolleboos bent, waarom ik ben vernoemd naar een stad.
Even dat je het weet, ik heb nooit gekozen voor deze naam en dat geldt ook voor mijn broers en zussen.
Nou, ik ga het zo goed mogelijk proberen uit te leggen.
Mijn jeugd was niet makkelijk, mijn ouders kregen vrij jong kinderen, maar waren daar achteraf toch niet helemaal klaar voor, maar daar ligt het probleem niet. Ik, mijn broers en zussen groeiden met elkaar op en kregen een hechte band, we zijn tenslotte een zevenling.
Na een tijdje begonnen we te puberen, we kregen interesse in andere dingen en groeiden steeds meer uit elkaar.
Dat betekende dat onze ouders ons steeds vaker ruzies moesten sussen en we elkaar vaker aanvlogen.
- Oh ja, funfact: we leefden niet op aarde. We leefden eigenlijk niet eens, totdat… Nou ja… Dat lees je straks nog wel. *
Het was een redelijk mooie dag op aarde toen mijn vader besloot dat het anders moest.
Er moest iets drastisch veranderen, want dat had de stem in zijn hoofd gezegd. - Zijn woorden, niet de mijne.
Ik vond het toen eigenlijk ook wel een beetje vaag, want hij had niet eens een hoofd, maar goed. - Ik en de andere kinderen van mijn vader gingen maar mee in zijn waanideeën .
Dat was de dag dat onze ouders besloten dat het misschien wel beter was dat we gewoon verder zouden leven als mens.
Dat kwam best hard aan, aangezien wij als ‘niet-bestaande wezens’ nog nooit een menselijk wezen hadden gezien, het enige wat we kenden was onze leefomgeving en het beeld van de aarde, maar ons verzet hielp niets, want mijn vader hield voet bij stuk en van de ene op de andere dag vertrokken we.
Ik weet het, mijn leven tot nu toe is een beetje ongewoon, maar geloof me, ik probeer het duidelijk te houden en ga er het beste van maken hier op deze planeet. Het lukte ons gezin aardig om te wennen aan het leven op aarde en nu wonen we er al een tijdje.
Na wat strubbelingen met ons nieuwe lichaam en het praten van een menselijke taal, kunnen we nu gewoon door de straat lopen zonder dat iemand ons ook nog maar opmerkt.
Nu vraag je je misschien af hoe het is afgelopen met onze ruzies en zo, dus misschien is het slim om te melden dat die wel minder zijn geworden, nu we meer ons eigen ding kunnen doen op aarde.
Achterafgezien was het ook niet zo gek dat we steeds tegen elkaar uitvielen, beweert mijn vader. De stem in zijn hoofd - dat hij nu tot zijn grote verheuging ook echt heeft - vertelde mijn ouders dat hun kroost geboren is met allemaal een slechte eigenschap, oftewel een zonde. Best logisch als je het zo bekijkt, toch?
We leerden allemaal om ons menselijk te gedragen, maar de zonden bleven, al kunnen we er wel mee leven.
Blijkbaar draag ik mijn hele leven de zonde Avaritia met me mee, aka hebzucht, wat me eigenlijk wel meevalt, want welk meisje van 21 verlangt nou niet naar het zoveelste paar schoenen, of die mooie jurk uit de etalage van je lievelings winkel.
*Nog een funfact: Ik ‘leef’ al sinds het ontstaan van de aarde, maar op aarde blijf ik hangen in mijn leeftijd. Volgens mij vinden jullie mensen dat helemaal niet zo’n probleem, aangezien jullie met miljoenen tegelijk mislukte romans verslinden waarin staat dat vampiers sexy zijn en zo, en die verouderen ook op een gegeven moment niet meer. Ik zie iets soortgelijks. *
Maar goed, het is niet zo dat we ons eigen uiterlijk mochten kiezen en zo, niet doordraven, maar we hebben er wel redelijk invloed op gehad, ook namens onze zonden.
Ik sta natuurlijk te springen om jullie een kijkje te geven in mijn verschrikkelijk fabuleuze leven, dus laten we deze achterlijk lange inleiding beëindigen.
Hope you like it! ^^
