[verhaal] wanneer dromen niet uitkomen

Schrijfsels
#1

Hi, ik heb een account op girlscene, maar ik wil liever dit verhaal anoniem posten. Teminste als jullie dat willen. Het gaat over een meisje Aley die in 4 havo zit. Ze heeft last van faalangst en die overheerst haar even zo’n beetje. Ze begint langzamerhand depressief te worden, terwijl ze nog steeds heel goed wil blijven presteren. Ze wil zo graag perfect zijn en die perfectie is voor haar een doel. Ze verwaarloost zichzelf en komt zo in situaties waar ze niet weet hoe ze uit kan komen.
Willen jullie hoofdstuk 1 verder? Wat vinden jullie ervan? Ik zou heel graag wat feedback willen. 

Hoofdstuk 1:
Ik deed mijn laatste boeken in mijn tas en rende naar beneden, ik was voor de zoveelste keer weer te laat mijn bed uit gegaan. “Aley , waarom ben je nou de laatste tijd elke dag zo laat?” hoorde ik mijn moeder zeggen, nou dat is heel simpel ik was verandert in een persoon die elke ochtend vijf keer haar wekker snoozed voordat ze opstaat. Dit was ik eerst niet, dit is misschien iets kleins, maar ik was iemand die om 8 uur precies al helemaal klaar stond om naar school te gaan. Ik had ontbeten, mijn huiswerk voor die dag af en als ik een toets had dan was ik er helemaal klaar voor. Er is iets verandert in me. Ik ben niet meer het vrolijke meisje, maar het meisje dat amper nog van dingen kan genieten, het meisje dat overal voor stresst en het meisje dat bang is. Er was alleen geen verschil te zien, niemand merkte iets. Ik was alleen iets rustiger dan normaal, maar dat was goed te verklaren met: “Ik ben zo moe, die toets van gisteren kreeg ik maar niet in mij hoofd en ik heb lang door zitten leren.”
(…)

#2

Lijkt me leuk.

#3

Al schrijf ik het verhaal voor een persoon maakt het me niet uit. Ik heb een vervolg geschreven op hoofdstuk 1. Een klein stuk :slightly_smiling_face:

Eenmaal op school aangekomen begon de spanning voor mijn wiskunde repetitie erger te worden. Elke seconde herhaalde ik het weer:”oppervlakte bol = … enz.” Ik had 3 lesuren en een pauze voor de toets, elk uur pakte ik mijn wiskunde boek erbij en wanneer de leraar of lerares uitlegde zat ik helemaal in wiskunde. Of ik goed had geleerd? Absoluut, waarom ik nog steeds elke seconde wanneer het maar kan het herhaal? Geen idee. Ik begon de gebruikelijke hartkloppingen weer te krijgen tijdens Frans.

[size=2]Na frans kreeg ik een hyperventilatie, alleen nog een pauze en dan had ik die toets. ‘Stel dat ik een blackout krijg, krijg ik weer een onvoldoende, zo kom ik nooit op het vwo.’ Dat is het enige wat ik nog kon denken, ik liep de school uit en ging naar het winkelcentrum tegenover de school. Ik zou even naar de bakkerbart gaan en dan weer naar school. Tot ik Chris zag. Hij liep naar me toe en het enige wat er in mijn hoofd kwam was: ‘Rennen, rennen Aley.’

#4

Ik vind het heel leuk geschreven, ga zo door. :slightly_smiling_face: Het valt mij ook op dat veel beginnende verhalen weinig lezers hebben, maar ze komen vast nog wel!

#5

Ahw dankjewel Freedom! Nog een stukje van hoofdstuk 1.

[size=2]Ze stonden allebei geschrokken naar me te kijken en vroegen of ik nog met hem had gepraat. Ik had ze alles verteld, maar ik kreeg Chris niet meer uit mijn hoofd. De hele pauze keek ik telkens in mijn ooghoeken naar de fietsenstalling met de angst dat hij zo eruit kwam en op het schoolplein komt [size=2]Ik hoopte zo dat hij niet opeens aan zou komen, want wat Chris me aan heeft gedaan was toch een van de belangrijkste reden dat ik nu zo ben. De bel ging. Opeens kwam het in me op, ik had een toets! Ik keek Nina aan en zag dat ze er wel vertrouwen in had. Nina was in mijn ogen een perfect meisje. Ze hoefde de stof maar een paar keer door te lezen, een paar opdrachten maken en ze haalde topcijfers. Ik was zo jaloers op haar, maar ze was mijn beste vriendin en ik had al niet zo heel veel vriendinnen dus ik moest mijn jaloezie maar voor mezelf houden. Daar zat ik dan. Ik had mij geodriehoek erbij gepakt, mijn rekenmachine en een pen. Meneer Vlierden deelde de toetsblaadjes uit en vroeg elke seconde om stilte. “Jongens de toets is nu begonnen, wie nu nog zijn mond opentrekt heeft een 1.” Intussen had ik mijn toetsblaadje en de vragen gekregen. Ik keek naar vraag nummer 1: Hiernaast zie je een afgeknotte piramide met alle metingen erbij. Bereken de inhoud van de hele piramide. Ik probeerde me te ontspannen, want ik snapte deze vraag. Ik wist hoe ik het uit moest rekenen. Ik pakte mijn rekenmachine erbij en rekende het uit, schreef het op en keek het nogmaals na. Nee. Nee, dit kan niet. Hij klopt niet. Hoe kan dit getal er nou uitkomen? Ik snapte het toch? Als ik deze al niet snap, hoe moet ik dan ooit verder die toets maken vroeg ik mezelf af. Ik keek naar de overige vragen en voelde mijn hart sneller gaan. “Nog maar 10 minuten jongens, probeer de laatste dingen nog te maken en lever je blaadje in” hoorde in de leraar zeggen. Ik kon het niet geloven, had ik nou weer gefaald. Had ik nou weer die hele toets niet kunnen maken omdat ik weer zo zielig moest doen. Ik leverde het blaadje in en ging naar mijn volgende lessen. Het was 4 uur ik was eindelijk uit. Ik liep naar mijn kluisje en pakte intussen mijn sleutels uit mijn tas. Ik keek op en zag Chris staan. [size=2]“Serieus? Meen je dit Chris?! Asjeblieft zeg.” Ik pakte boeken uit mijn kluis die ik nodig had en liep weg. Ik voelde Chris zijn ogen in mijn rug, maar liep stug door. Toen ik eindelijk thuis kwam ging ik op mijn bed liggen en huilde het uit. Ik snap het écht niet meer. Waarom ben ik zo?! Ik voel me zo lelijk, ik voel me zo dom en ik wil wel heel veel maar niets lukt me. Ik heb geeneens een talent. Iedereen heeft een talent, maar wat kan ik? Ik kan goed leren, maar zelfs dat was ik voor mezelf aan het verpesten. Niets in mijn leven gaat goed. De laaste 4 jaren heb ik alleen maar afwijzingen en teleurstelling gekregen. Ik kreeg een sms van Chris; Jij kan ook niets hè. Niemand wil jou, zelf ik niet meer en ik was de enige die je had. X Chris
#6

Wauw! Ik snap het hele verhaal ik heb zelf ook faalangst gehad! en ik voel het ook terug komen. Het is echt raar. Ik probeer zelf ook heel goed te leren enzo. en het lukt me ook wel. maar als het blaadje dan voor me ligt dan weet ik zelf ook niets meer. Zo gaat het bij een aantal vakken niet bij alles gelukkig. Maar ik volg het verhaal. het leest makkelijk weg vind ik.

:upside_down_face: Vind het spannend. Succes! :flushed:

#7

Ahw dat vindt ik echt super leuk om te lezen! Ik zal morgen weer een nieuw stukje posten! :flushed:

#8

Mooi stukje! Ik ben benieuwd naar meer.

#9

Tot nu toe al leuk ! Ben benieuwd :wink:

#10

Ik volg :wink:

#11

[size=2]Ik praatte nooit met iemand over hoe ik me voelde. Ik dacht dat mensen me raar zouden vinden. Ik had vriendinnen, hele goede zelfs maar écht praten, nee dat kon ik niet. Wat zou ik moeten vertellen? “Hey guys, ik moet jullie even iets vertellen: ik wil zo graag iemand anders zijn en dan niet specefiek iemand, maar gewoon niet mezelf.

[size=2]Het enige wat ik ooit wilde lukt me maar niet en ik ben zo bang dat het me volgend jaar weer niet lukt. Ik wil het zo graag, ik wil zo graag naar vwo. Ik wil zo graag geneeskunde doen. Ik wil zo graag iets maken van mijn leven. Ik wil zo graag gelukkig zijn. Ik wil dat iets me lukt.

[size=2]De volgende dag kreeg ik een engels leestoets opgekregen. Als er iets is waar ik niet tegen kon waren het wel leestoetsen/luistertoetsen. Wanneer ik niet kon leren voor iets waar ik een cijfer voor krijg was het een gekkenhuis in mijn hoofd. Ik dacht aan alle engelse boeken die ik thuis had die ik misschien nog kon gaan lezen terwijl ik naar de aula liep.

[size=2]“Andrea hey, wat is er?”

[size=2]“Hoe is het eigenlijk tussen jou en Chris” vroeg ze opeens. Ik wilde net een hap nemen uit mijn broodje pindakaas toen ze het vroeg. Ik keek haar aan en zei niets. Ze had me meteen door en begon weer over andere dingen te praten. Alleen ik had mijn gedachte er niet meer bij. De bel ging en Nina, Andrea en ik liepen weer naar de les. Ik had me voorgenomen om na school langs Chris te gaan. Ik wilde hier klaar mee zijn, want ik kan dit niet meer.

#12

kan niet meer wachten om weer iets te posten! laatste stuk van hoofdstuk 1!

[size=2]Eenmaal aangekomen zette ik mijn fiets op slot en liep naar de voordeur. Chris zijn moeder deed de deur open en keek met grote ogen naar me. “Jij bent hier echt al tien lichtjaren niet meer geweest Aley, geef me een knuffel meis!” Chris had duidelijk niets laten blijken thuis. Ik liep naar binnen en keek rond. Het leek alsof ik nooit weg ben geweest, alsof ik hier gisteren nog geweest was. Ik liep naar boven en klopte op de deur. “Binnen!” hoorde ik Chris roepen. Ik opende de deur langzaam. Ik voelde mijn hartslag omhoog gaan en kon me geen een reden verzinnen waarom ik daar was. Ik bleef achter de deur staan. Ik kon het niet. [size=2]“Eh ja, als je langskomt omdat ik je gisteren dat smsje stuurde. Ik voelde me afgewezen en ja eh ik bedoelde het niet zo.” [size=2] Twee weken later zat ik tijdens wiskunde een beetje opdrachten proberen te maken toen de deur van het lokaal opengemaakt werd door meneer Hoolen er liep een jongen naast hem. Ik voelde een trap tegen mijn stoel van achteren. Ik keek naar achteren en zag Nina met de grootste lach op haar gezicht naar mij te kijken. Hij zag er niet verkeerd uit, hij bleek trouwens Marco te heetten. Hij had lichtblauwe ogen en bruin haar. Hij stelde zich voor en ging zitten. Toen de bel ging rende Nina naar hem toe, maar ik had niet zo’n zin in zo een typisch liefdesverhaal. ‘Jongen is nieuw op school, meisje wordt verliefd enz. enz.’ Ik liep langs haar en zei dat ik haar wel in de aula zou zien. Ik hoorde haar in de gang al tegen Marco praten:”Ik ben Nina, welke vakken doe jij nog meer? Oh oke, en heb je ook een taal gekozen?” Ik ging eerst mijn boeken wisselen voor de volgende uren dus eerst naar mijn kluis. Toen ik de aula in liep zag ik dat Marco bij mijn groep vrienden zat. Hij zat tussen Nina en Valerie. “Hey Marco, ik ben Aley.” Hij stelde zich ook voor en bleef me nog een paar seconde na kijken terwijl ik ging zitten en mijn broodje erbij pakte. Ik keek weer op en hij glimlachte naar me. Ik had vandaag een toets dus het laatste wat ik wilde is dat ik me niet meer kan concetreren omdat ik aan Marco denk. Ik pakte mijn biologie boek erbij en begon te lezen’ de koolstofassimiliatie werkt als volgt...’ .
#13

Wauw! Ik ben benieuwd! Echt super :upside_down_face:

#14

Ik ben ook benieuwd! Meer!

#15

Eerste stuk van hoofdstuk 2! wat vinden jullie, moeten de stukken kleiner of is dit fijner? xxxx

Hoofdstuk 2

[size=1em]“En Marco waarom kijk jij niets na?” Marco had nog geen boeken ontvangen, omdat hij halverwege het jaar op deze school kwam. Nina schreeuwde meteen door het lokaal heen: “Kom anders naast mij zitten!”. Hij pakte zijn spullen en verhuisde naar de achterste rij van het lokaal om naast Nina te gaan zitten die over enthousiast haar tas van de stoel naast haar op de grond legde zodat hij er kon zitten.

[size=1em]“Ga je mee uit in Amsterdam dit weekend?” vroeg Valerie.

[size=1em]Valerie was niet iemand waar je uit mee wilde. Ze was een heel lief meisje en erg verlegen, maar tijdens het uitgaan mocht je haar elke zaterdag weer naar huis brengen omdat ze veels te dronken was. Ik was ook weer altijd degene die daarvoor was uitgekozen, omdat ze bij me in de straat woonde.

[size=1em]“Hey mag ik misschien jou aantekening even doorkijken, ik heb niet zo opgelet tijdens de les.” Zei Marco. Ik gaf hem mijn aantekeningen en ging mijn eigen samenvatting doorlezen.

[size=1em]“Jawel, heel goed zelfs. Ik wil dat mijn eerste cijfer hier op school geen voldoende wordt, anders hebben ze weer een slechte indruk van me.” Ik zag dat hij loog. Hij had wel goed geleerd, maar dat was niet de reden, want hij leek het wel uit zijn hoofd te hebben geleerd. Zou hij ook faalangst hebben vroeg ik me af. Nee. Nee vast niet. Ik wilde het vragen, maar ik kon het niet. Als het niet zo was, dan zou ik me zo schamen. Ik keek hem aan. Hij was geconcentreerd aan het leren en keek naar het boek alsof hij nog maar tien minuten had om te leren en de stof voor het eerst zag.

[size=1em]De bel ging weer en ik liep naar het lokaal waar ik de toets zou hebben. Ik had ademhalingsoefeningen opgezocht op youtube en probeerde rustig te blijven. ‘Ik heb goed geleerd, waarom zou ik stressen? Nergens voor nodig.’ Bleef ik maar denken. Ik kreeg het toetstblaadje en begon direct alles te beantwoorden. Als ik dat niet snel deed had ik het gevoel dat ik het zou vergeten en daar was ik zo bang voor. Ik had alles ingevuld en bracht mijn toets blaadje naar de leraar en liep het lokaal uit.

[size=1em]Dit was de eerste keer dat ik zo naar hem keek. “Ik weet het niet” antwoordde ik vervolgens. “Bij mij ging het echt zo slecht, ik weet het ook niet.” Ik zag dat hij het probeerde goed te maken, dat die zo bot deed tijdens het tussenuur. Vervolgens liepen we samen naar duits waar Nina ons bij de deur op zat te wachten. Ze gaf me een overduidelijke knipoog toen ze zag dat ik met Marco liep. Ik ging naast Andrea zitten die me uitgebreid vertelde over haar date met Kevin. “Even stil jongens, we gaan even de vragen die jullie moesten maken nakijken.” Schreeuwde mevrouw Riet door het lokaal.

#16

Meer!

#17

Upje, ik post vanavond nog een stukje. Heb heerlijk veel toetsen =(

#18

Vind het echt super! En het leest echt lekker vlot! :upside_down_face: Meerr!

#19

Ahw thank you! <3 Ik heb het ook verbeterd, dankjewel!

Ik had nog een uurtje les, alleen nog wiskunde waarvoor ik mijn cijfer zou krijgen. Ik was zo gespannen, want als ik hiervoor een slecht cijfer kreeg kon ik het wel vergeten om het op te halen en kon ik met een onvoldoende mijn examenjaar in. Nadat iedereen in het lokaal zat begon meneer Vlierden de toetsen uit te delen. “Aaah Aley ik heb een 7,8! I did it!” Riep Andrea door de klas heen. Haar eerste voldoende voor wiskunde dit jaar. Zij was netals ik niet bepaald goed in wiskunde. Bij onze toetsen kon je jezelf afvragen wat wij nog op het havo deden. Ondertussen had ook Nina haar cijfer gekregen die chagrijnig keek.
“En? En? En? Heeft onze Nina weer eens een 7 waar ze niet tevreden mee is.” “Oh arme meid, wat heb je het toch zwaar met je zevens!” zeiden Andrea en ik zo sarcastisch mogelijk en lachend. Toen kwam mijn cijfer ik had een 6,0. “High Five!” Riep Andrea gelijk.
Een 6,0. Ik kon hoger, maar door die faalangst had ik het weer verpest. Ik wist dat een 6,0 goed was, maar niet voor mij. Ik probeerde het niet te laten merken. Nina en Andrea waren trots op me, want zulke goede cijfers haalde ik niet. Alleen dat kwam allemaal door mezelf, want ik kon zo veel beter. En dit was de reden dat ik mezelf zo haatte.
Ik liep naar mijn kluisje om mijn spullen te pakken en samen met Valerie naar huis te fietsen. Toen ik opeens van achter me hoorde: “Aley, Aley ik heb een 9 voor geschiedenis!” Marco was zo blij met zijn cijfer, omdat hij zo stresste dat hij me spontaan een knuffel gaf. Hij beseffte zich na een paar seconde en trok zich meteen na achter. “Wow, goed man!” zei ik verlegen, nog steeds half geschrokken van die spontane knuffel waar ik stiekem zo blij mee was. En toen realiseerde ik me dat mijn cijfer dus ook op magister stond. Ik pakte mijn mobieltje erbij en opende de app. “Ik heb een 8!” riep ik naar Marco die net wegliep. Dit had ik toch echt even nodig. Eindelijk, eindelijk had ik een cijfer gekregen die in overeenkomst was met hoeveel moeite ik er voor heb gedaan.

#20

Echt super! :upside_down_face: Ik wil meer, meer, meer!1!!! Wanneer komt het volgende stuk??? :flushed: