Ahh superleuk dat er al reacties zijn! Ik hoop dat ik niet te hoge verwachtingen heb gecreëerd aangezien dit meer een oefening voor mezelf is 
Er zullen dan misschien ook wel een paar foutjes zitten in de verhaallijn. In ieder geval bedankt voor de reacties en veel leesplezier! Liefs!
–
Hoofdstuk 1
‘Ik wil dat mijn vriendinnen shotglaasjes op mijn kist zetten, ze vullen met Tequila en een shotje nemen. Daarna wil ik dat ze rond mijn kist dansen op het nummer ‘Dansa Kuduro’.’
‘Dit is belachelijk!’
Elodie sloeg met haar hand op tafel om haar woorden kracht bij te zetten. Ik moest zeggen dat ik haar uitbarsting best begreep.
‘Hé, rustig aan,’ suste Isabel haar, ‘ze heeft dit blijkbaar zo gewild.’
‘Was ze dronken toen ze dit liet vastleggen?’ vervolgde Elodie.
‘Dat kun je echt niet zeggen,’ zei Janna, lichtelijk geïrriteerd.
We zaten met zijn vijven rond de tafel. De lege stoel, aan het hoofd, gaf me een leeg gevoel. En dat was ik ook, al mijn tranen waren op. Dit was het eerste moment dat we met zijn vijven samen waren. Het was niet de bedoeling om Lieke’s testament te bespreken, maar haar moeder had een kopie gemaakt en dat lag nu in het midden op tafel. Ik had het ook doorgelezen en ik had moeten grijnzen. Ik nam een slok van mijn rode wijn en keek verlangend naar de pakjes sigaretten die op tafel lagen. We hadden allemaal in geen jaren meer gerookt, maar tijdens deze rotperiode was het voor mij een lichtpuntje geworden.
‘Ik ga hier echt niet aan meewerken, hoor.’
Ik rolde met mijn ogen. Het was echt iets voor Elodie om hier moeilijk over te doen. Het was ook weer typisch dat ze de aandacht op zichzelf vestigde, terwijl verdomme één van onze vriendinnen net uit ons midden was gerukt.
‘Heb je dit stuk wel gelezen dan?’ vroeg Janna.
Met de kopie in haar ene hand en een sigaret in de andere, begon ze voor te lezen. ‘Ik wil dat iedereen mij herinnerd als vrolijk en levendig. Mijn leven was een schitterend feest. Mijn vriendinnen stonden altijd aan mijn zijde, mijn hele leven, zelfs in de kroeg. Ze zullen me haten om wat ik ze laat doen, maar hopelijk herinneren ze zo al onze mooie momenten. Ik wil niet dat ze huilen omdat ik weg ben, maar dat ze dankbaar zijn dat ze me hebben gekend.’
Het was even stil. De blik in Elodie’s ogen veranderde. Niet veel, maar ik zag het wel. Met mijn hand reikte ik naar het pakje sigaretten op tafel, en na Janna’s goedkeurende knikje haalde ik er één uit.
‘Nee, dat had ik nog niet gelezen,’ bekende ze, ‘maar dat neemt niet weg dat het belachelijk is. Wat moeten de mensen in de kerk hiervan denken?’
Ik haalde mijn schouders op, ookal had ik me nog niet echt gemengd in het gesprek.
‘Het gaat er niet echt om wat die mensen denken,’ zei Mette, ‘en we kunnen van tevoren zeggen dat Lieke dit zo in haar testament had gezet.’
Ze zei precies wat ik dacht. Gelukkig, want ik had vandaag niet veel zin om te praten.
‘Goed dan,’ zei Elodie, ‘dus we gaan vrijdag als idioten rond haar kist dansen?’
Dit verhaal is vooral om te oefenen. Ik schrijf vrijwel altijd chicklits en nu ga ik proberen om een psychologische thriller te schrijven. Wil je graag meelezen, dan mag je me altijd verbeteren of tips geven. Ook vind ik het leuk om te weten wie je verdenkt etc, dan weet ik of ik de lezer kan misleiden!
Eindelijk mag ik het lezen haha! Ben benieuwd