Vertel me wat je ervan vindt…
Zachte pianomuziek drong langzaam in mijn hoofd, de nare gedachtes verdwenen langzaam. Het voelde alsof mijn hoofd werd geleegd, stukje voor stukje. Ik staarde naar het witte plafond dat vol zat met verfspatten en luisterde naar de muziek. De tonen gingen van mijn hoofd door mijn vingers en eindigden in mijn tenen. Maar zo gauw als het pianospel was afgelopen, waren ook mijn nare gedachtes terug. Mijn ogen voelden niet meer glazig en mijn hoofd niet meer als een wolk. Het voelde alsof het nooit leeg was geweest.
Alsof ik net de droom had alsof ik viel in een zwart gat, zo snel stond ik op. Geschrokken en bezweet, weer terug in de normale wereld. De spiegel weerkaatste de ochtendzon en mijn spiegelbeeld kwam dichterbij. De blonde krullen waren warrig van het liggen, mijn ogen waterig van het dromen en mijn uitdrukking somber van de werkelijkheid.