[verhaal] There's always a reason to smile. You just have to find it.

Schrijfsels
#1

Dit is het eerste verhaal wat ik hier op plaats willen jullie misschien laten weten wat jullie er van vinden?

x Anne

There’s always a reason to smile. You just have to find it.

Ik wilde het liefst net zoals haar eruit zien. Zij was mooi en had altijd wel 10 jongens om zich heen. Ik niet, ik was stil. Ik was gewoon, ik was gewoon Britt. Niks meer en niks minder. Dat meisje was toevallig het meisje wat me nu al bijna 4 jaar pestte. Ik zit namelijk nu in 4 VWO. Sammy, pestte me overal mee, met mijn kleren, met mijn haar, met mijn hele uiterlijk eigenlijk. Ze zei ook altijd dat ik dik was terwijl dat helemaal niet was. Mijn zelfvertrouwen zakte langzaam tot het nulpunt. Totdat hij in de klas kwam…

----------------
Hoofdstuk 1.

BRITT POV.

Ik deed mijn groenige winterjas aan. Hij kwam tot net boven mijn knie en er zat wit fleece in. Ik pakte mijn dikke witte wollen sjaal en deed hem om en deed snel mijn lichte bruine uggs aan voordat ik naar buiten liep keek ik nog snel even in de spiegel. Ik zag er op zich best oké uit maar nog steeds zal er niemand naar mij kijken, of überhaupt met mij willen praten, omdat ze allemaal bang zijn voor Sammy dat zij hen ook gaat pesten. Ik hoorde mijn iPhone een geluidje maken. Wie zal mij nou whatsappen dacht ik? Ik vergrendelde mijn iPhone en klikte mijn whatsapp aan. Een bericht van Noortje, mijn buurmeisje, het enige meisje dat ik kende buitenschool dat aardig tegen me deed. Ze was dan ook mijn enige maar ook mijn beste vriendin. Voor zover ik het weet ben ik ook haar beste vriendin.
Hee meisje, zin om vanavond 8 uur bij mij aftespreken? Moet je echt spreken kus.
Ik dacht na vanavond 8 uur? Ja dan kon ik wel. Ik had geen andere vrienden met wie ik ’s avonds kon afspreken en mijn gitaarles had ik pas morgenavond.
Hee Noortje, ja leuk tot vanavond. Kus.
Ik vergrendelde mijn iPhone weer snel en sprong op mijn zwarte oma fiets. Ik deed mijn oortjes in en zette snel een leuke afspeellijst op. Toen ik tien minuten later mijn fiets in de fietsenstalling zetten zag ik ze al. Sammy en haar hele clan. Ik pakte mijn bruine cowboy bag en liep zo snel als ik kon langs Sammy en haar vriendengroep. ‘He daar heb je die dikke koe weer,’ riep Sammy. Ik hoorde een hoop gejoel, gelach en geloei. Ik liep zo snel mogelijk naar mijn kluisje.

Ik keek in mijn spiegel die ik in mijn kluisje had. Ik had vandaag een skinny jeans aan met een wijd T-shirt er overheen en mijn glanzende bruine haren had ik los. Ik bekeek zuchtend mijn rooster eerste 2 uur wiskunde, dan geschiedenis, natuurkunde, gym 2 uur en dan frans en dan mocht ik eindelijk weg van deze rotschool. Ik legde mijn boeken die ik niet nodig had vast in mijn kluisje. Mijn gymspullen had ik gister al meegenomen. Ik had helaas deze hele dag les met Sammy. Ik deed mijn kluisje op slot, mijn oortjes weer in en speelde een spelletje op mijn iPhone toen ik naar het wiskunde lokaal liep. Ik was als een van de eersten dus liep ik zuchtend naar het achterste tafeltje bij het raam. We hadden een vaste plattegrond en ik zat alleen achteraan. We waren namelijk met een oneven aantal mensen. Toen lachend iedereen binnenkwam en iedereen zat begon meneer Vermens te vertellen. ‘Morgenavond hebben we het gala en iedereen weet natuurlijk dat je jongen meisje moet gaan.’ Je hoorde een heleboel gefluister in de klas ik had nog helemaal niemand. ‘We krijgen ook nog een nieuwe jongen in de klas vandaag,’ zei meneer Vermens. ‘Eindelijk een knappe jongen in de klas,’ riep Sammy. ‘Alsof ik niet knap ben,’ zei Andy. ‘Ja, jij natuurlijk wel lieverd,’ zei Sammy. ‘Maar we hebben natuurlijk ook andere jongens in deze klas die natuurlijk minder knap zijn… en meisjes natuurlijk ook.’ Ik zag door mijn haren heen dat sommige mensen gewoon naar mij keken. Ik wist nu wel dat ik niet knap was door Sammy, maar het voelde nog steeds elke keer rot.

‘Meneer Vermens, wanneer komt de nieuwe jongen en hoe heet hij?’ vroeg Zoë. ‘Dat is een goede vraag mevrouw de Bruyn. Zijn naam is Finn Smeets,’ zei meneer Vermens. Ik had nog nooit van hem gehoord en te zien aan Sammy had zij ook nog nooit van hem gehoord. ‘Maar om uw andere vraag te beantwoorden mevrouw de Bruyn, hij kan elk moment binnenkomen,’ meneer Vermens was nog niet uitgesproken toen de deur openging en hij de klas binnenkwam…

----------------

willen jullie misschien laten weten wat jullie er van vinden? dan weet ik namelijk of ik verder ga met schrijven.

#2

leuk! doet me aan mezelf denken…
nog een stukje? :flushed:

#3

Oeeeh leuk begin ^^ Je beschrijft haar kleren echt leukk! ik hou van cowboy bags :slightly_smiling_face: 'Verdeerrr!

#4

Het klinkt opzicht wel leuk, maar ik - persoonlijk - vind het wel een beetje cliché.
En, je schrijft getallen onder de twintig voluit. Dus niet 10 jaar, maar - tien jaar etc. haha.

En misschien zou je een samenvatting+proloog maken? Dat is altijd wat fijner, dan weet je waar het heen gaat het verhaal, maar dat is natuurlijk persoonlijk. It was just a tip :slightly_smiling_face:

#5

Je schrijft op zich wel leuk maar het kleren enzo beschrijven word ik persoonlijk snel flauw van, maar als je het zelf leuk vind vooral doorgaan hoor :slightly_smiling_face:

#6

Hooi hier is het laatste stukje van hoofdstuk 1. Bedankt voor jullie reactie’s en commentaar.

Het was zo wie zo de meest knappe jongen die ik ooit had gezien. Hij had blond haar en prachtige blauwe ogen waarin je kon verdrinken. Ik zag elk meisje naar hem kijken en natuurlijk ook Sammy. Ik had gelijk het gevoel dat ik geen kans had. Waarom zal ook zo’n leuke jongen ooit op mij vallen? Ik ben stil, ik ben gewoon. Ik ben gewoon Britt. Er waren duizenden meisjes die leuker waren dan dat ik was. ‘Stel je maar voor meneer Smeets,’ zei meneer Vermens. ‘Ik ben Finn Smeets,’ hij had de meest mooie stem die ik ooit had gehoord. ‘Ik ben 16 jaar en ik ben verhuist naar deze stad.’ ‘Dank je wel meneer Smeets, u mag achteraan naast mevrouw Verhoeven gaan zitten. Dat is dan ook je plek voor de rest van het jaar,’ Ik voelde me rood kleuren toen hij zachtjes naast me neer plofte. ‘Wie ben jij?’ vroeg Finn. ‘Ik ben Britt,’ stamelde ik. ‘Leuk je te ontmoeten Britt.’ Er kwam een lach op zijn gezicht waardoor hij kuiltjes in zijn wangen kreeg. ‘Meneer Smeets en mevrouw Verhoeven, zullen wij ook eventjes opletten?’ Ik voelde gelijk dat iedereen naar mij keek. Ik keek snel uit het raam. Ik hoopte maar dat deze dag snel voorbij was maar helaas moest ik nog zes uur naast Finn zitten.

De rest van de dag zeiden Finn en ik niet veel tegen elkaar, afgezien van het vragen waar we waren, ik voelde dat hij af en toe naar mij keek en toen we het laatste uur Frans hadden vroeg ik hem dan ook waarom hij naar me keek. ‘Ja, uuh je bent gewoon zo, ja hoe zeg je dat, je bent niet zoals alle andere meisjes die ik heb ontmoet,’ zei Finn. ‘Ja dat weet ik, ik hoor bijna elke dag dat ik een dikke koe ben dus ik begrijp wel dat ik niet op alle andere meisjes lijk die je kent.’ Ik zag hem verbaasd kijken. ‘Hoe kom je er bij dat je een dikke koe bent?’ ‘Dat zeggen ze allemaal,’ zei ik. ‘Hoe kom je erbij!’ ik zag dat zijn gezicht langzaam van verbaasd naar grijzend vertrok. ‘Je bent het meest mooie meisje dat ik ken.’ Ik voelde mezelf rood kleuren toen hij dat zei. ‘Uh bedankt, maar ik denk niet dat iedereen het met je eens is,’ zei ik. ‘Nu wil ik weten van wie je dat hebt.’ zei hij. Net toen ik antwoord wilde geven ging de bel. Saved by the bell dacht ik. Ik pakte zo snel als ik kon mijn tas en verliet het lokaal nog voordat Finn me tegen kon houden.

Ik reed zo snel mogelijk naar huis in de hoop dat mijn twee oudere broers niet thuis waren. Ik had niet zoals de meeste mensen een goede band met mijn broers. Misschien kwam het ook omdat Olivier 2 jaar ouder is en Damian 3 jaar. Ze vonden zich zelf altijd al veel ouder en hadden nooit tijd voor mij. Maar nu ze een vriendin hadden was het nog erger geworden. Ik zuchtte diep toen ik de achterdeur opendeed en de fietsen van mijn broers zag staan. Ik liep de keuken binnen en riep ‘ik ben thuis!’ Ik hoorde een twee knallen en mijn broers kwamen naar beneden rennen. ‘Als je daar ons liefste kleine zusje niet hebt.’ zei Damian. ‘Hou je mond,’ ‘weer een rotdag gehad zusje?’ vroeg Olivier. ‘Hoe weet jij dat?’ vroeg ik. ‘Hallo ik zitten ook nog op die school he,’ zei Olivier. ‘Wil je erover praten zussie?’ vroeg Damian. ‘Wat hebben jullie opeens? Jullie hebben nooit tijd voor mij en nu opeens willen jullie aandacht aan mij geven?’ Woedend stampte ik de trap op naar boven. Ik hoorde mijn broers nog tegen elkaar praten maar ik kon ze niet verstaan. Toen ik ’s avonds mijn huiswerk zat te maken had ik mijn gedachten er niet echt bij. Ik zat te denken aan Finn. De enige jongen waar ik even niet aan wilde denken.

Willen jullie trouwens een reactie achterlaten als jullie het hebben gelezen?

#7

Leuk!
Ben benieuwd of het niet te cliché word
Maar je hebt een volger erbij :slightly_smiling_face:
x

#8

Ik volg!

#9

Upje, wanneer komt er weer een stukje??

#10

Upjee Ik wil ook een nieuw stukjee