ik heb een klein stukje geschreven 
comment please!
Shit!
Ik kneep mijn vinger bijeen waardoor er nog meer bloed uitstroomde.
Panisch voor bloed als ik was stopte ik mijn vinger in mijn mond en zoog erop. Terwijl de ietwat zure smaak van bloed mijn mond vulde keek ik de wachtkamer rond. Behalve een verlegen vrouw ,die schichtig om zich heen keek, was er niemand. De receptioniste tikte ritmisch met haar pen op haar bureau terwijl ze verveeld de pennen in haar pennenbakje ronddraaide. Ik raapte de gevallen paperclip op en veegde snel de kleine druppel bloed weg. Vluchtig keek ik naar de zenuwachtige vrouw maar ze had mijn intelligente actie,om mijn vinger aan de paperclip te prikken, niet opgemerkt. Na 5 minuten , voor mijn gevoel had het een eeuwigheid geduurd , ging de deur open. Een breedgeschouderde man met een opvallend scheve neus kwam de wachtkamer uit. Hij keek me vreemd aan, alsof ik hier niet hoorde, en liep toen naar de deur. Na een gedwongen “Goedemorgen” , die nog lang door de voorheen stille wachtkamer schalde, opende hij de deur en verdween hij naar buiten. Niemand vond het nodig om te antwoorden. Na enkele minuten werd de zenuwachtige vrouw geroepen,ze bleek Lydia Koolhoven heten. Met haar lichtblauwe tasje, die ontzettend bij haar roze ietwat verkleurde jas vloekte, dicht tegen zich aangedrukt schuifelde ze de dokterskamer in. Voorzichtig begon ik mee te tikken met de receptioniste. Ze keek me boos aan en staakte haar getik. Quasi geïrriteerd begon ze de papieren op haar bureau te ordenen. Waarom ben ik hier? Waarom ben ik niet verstandiger geweest? Ik had beter moeten weten,maar vanaf het moment dat ik hem zag was ik als betoverd geweest. Zijn bruine haar,ijsblauwe ogen en stralende lach…Ik schudde met mijn hoofd,ik had mezelf immers beloofd niet meer aan hem te denken " Rosa Broekhof" Ik kreeg het plots heel warm en begon hevig te zweten. Opeens was ik niet zo zeker meer van mijn zaak. Wat zou de doktel wel niet zeggen? Misschien zou hij me keihard in me gezicht uitlachen,of nog erger,mijn ouders opbellen!
