[Verhaal] The escapist.

Schrijfsels
#1

Hi meiden!

Sinds kort zit ik weer wat vaker op GS en heb besloten om weer een verhaal te starten.
Ik heb nog niet vaak verhalen geschreven, de laatste die ik hier had gepost is 3 jaar geleden, feedback is dus erg welkom!

Proloog.

Lip bijtend staart ze in de spiegel. Met haar vinger volgt ze de rode lijn van haar schouder tot haar borst. Ze sluit haar ogen en doet het spaghetti bandje van haar shirtje weer op zijn plaats.
Wat had ze anders verwacht? Mannen zijn beesten. Bijna monsters als ze het echt willen.

Sinds een half jaar werkte ze bij Zamaluwa.
Tot haar grote spijt en ergernis was het geen kantoorwerk, daarvoor had ze haar middelbare school te erg verkloot.
Haar leven bestond alleen maar uit wiet, drank en uitgaan. Ze had geluk gehad dat ze met hakken over de sloot nog slaagde voor haar vmbo diploma.

Ze openend weer haar ogen. Een rilling gaat door haar heen als ze naar zichzelf kijkt.
Haar donkere ogen staren haar levenloos aan, alsof ze niks meer is dan een schaduw.

Al twee jaar woonde ze in het kleine kamertje boven Zamaluwa. Het had een kleine keuken, een bed, een kast en een spiegel. De muren hadden geen behang waardoor het cement en bankstenen de kamer alleen maar depressiever maakte. De vloer bestond uit oud hout.
Het had allemaal niet zo hoeven te eindigen.
Ze had haar vmbo diploma, ze had vele kanten nog op gekund als ze het had gewild. Door de verslaving aan wiet en drank was haar geest niet helder geweest. Ze had niet in gezien dat ze werk moest zoeken en een opleiding moest volgen.
Ze had makkelijk een goed leven kunne krijgen, maar niemand had het zien aankomen. De klap op de vuurpijl.
De dood van haar ouders.
De enige twee personen waar ze altijd op had gerekend. Ook al was ze verslaafd, haar ouders hadden haar altijd thuis gehouden. In hoop dat ze zou inzien dat als ze zo doorging dit later niet zou hebben.
Met dit bedoelde ze: een huis, gelukkig getrouwd zijn en een kind.
Hun zorgde dat ze, als ze ’s avonds thuis kwam, een warm schoon bed had om in te slapen, dat ze eten had en mensen die op haar lette.
Na hun dood was dat er niet meer.
Ze had het huis financieel nooit kunnen behouden, dus moest ze het huis verkopen. Haar ouders hadden in hun testament staan dat ze pas haar geërfde geld kreeg als ze vijfentwintig was.
Binnen twee maanden had ze niks meer. Geen ouders, geen huis en geen geld. Ze leefde op straat en had geen warm schoon bed meer om ’s avonds in te liggen.
Ergens in haar heldere momenten kon ze regelen dat ze in een supermarkt kon gaan werken. Het verdiende geld ging op aan wiet en drank.
Een jaar later had ze ook geen vrienden meer. Haar verslaving werd te erg. Ze had geen zelfbeheersing meer en kon niet langer dan twee uur zonder te blowen. Andere familieleden hadden dingen geprobeerd. Klinieken en dokters. Het hielp niet. Waarschijnlijk hadden ze het opgegeven want ook hun kwamen haar niet meer zoeken.
Ze had niemand meer in haar geboorteplaats. In een van de wilde nachten was ze dus weg gegaan.
De stad waar ze terecht kwam was anders dan de stad waar haar ouderlijk huis stond. Het nacht leven was drukker. Dat maakte alles niet veel beter. Jongens gaven haar gratis wiet en drank, in ieder geval dat dacht ze. Niet veel later kwamen hun bij haar terug, ze moest betalen. Het erge was nog, ze betaalde het maar al te graag af en het maakte haar niet uit zolang ze haar maar de volgende keer weet drugs gaven.
Zo kwam het dat een jongen haar een keer meenam naar Zamaluwa. Zijn naam was Sven. Hij vertelde haar dat hij wel onderdak voor haar wist. Gratis.
De eigenaar van Zamaluwa had gelachen en haar hartelijk een van de kamer boven zijn uitgaansbedrijf aangeboden.
Ze was dankbaar geweest.
Ze had haar leven binnen een half jaar weer een beetje opgepakt. Met hulp van Sven.
Ze verzorgde zichzelf beter, ze had meerdere helder momenten en haar verslaving was minder.
Toen kwam ze erachter waar ze in beland was. Ze had het werkelijk nooit gedacht dat ze hier zou eindigen. Ze had echt gedacht dat Sven en de eigenaar haar wilde helpen met een duwtje in de rug.
Ze had de drugs terug betaald, nu moest ze Sven terug betalen.
Ze had nooit gedacht dat ze zou eindigen als een prostituee.

#2

wow mooi! ben benieuwd! :upside_down_face:
1 ding, dat centreren leest een beetje irritant. voor een speciaal stukje, een flashback of een citaat ofzo is het mooi, maar dit vind ik persoonlijk iets té.

#3

Dankjewel! :slightly_smiling_face:
Ja dat centreren had ik alleen gedaan omdat het de proloog is. In het verhaal zelf zal ik het niet doen.

#4

1.

De koude wind waait zonder enige medelijden tegen haar gezicht aan. Haar donkerbruine haar wappert wild en vermoedelijk zullen er duizenden klitten in zitten. Haar maakte het niet veel uit maar ze voelt dat het autoraampje onder haar arm omhoog duwen.
Een beetje geïrriteerd doet ze haar hoofd weer naar binnen en kijkt Sven die naast haar zit boos aan.
‘‘Wat nou?’’ vuurt ze niet al te aardig naar hem toe.
Het autoraampje gaat langzaam omhoog via de elektrische besturing van het knopje bij de autorijder. Als het raampje dicht is kijkt de jongen haar zonder veel emotie aan.
‘‘Het is koud’’ zegt hij droog en richt zich weer op de weg.
Eigenwijs drukt ze op het knopje aan haar kant in en het raampje gaat weer open.
‘‘Jammer dan’’ zegt ze op dezelfde manier als Sven net deed.
Ze hoort hem zuchtten als ze haar hoofd weer naar buiten steekt en ze kan het niet laten om de tevreden glimlach te verbergen. Ze rijden over een weg dat dwars door weilanden gaat. Het uitgestrekte landschap boeide haar veel. Hier en daar staan wat bomen en soms zie nog een paar vergeten paarden in kou. Het heeft iets moois, het is namelijk anders dan de drukke steden waaraan ze gewend is geraakt.
Terwijl ze rustig om zich heen kijkt zet Sven de radio aan, op de hoogste volume. Vanuit zijn ooghoek ziet hij dat ze schrikt en haar hoofd stoot tegen de bovenkant van het raam gedeelte.
‘‘Had nou maar je hoofd binnen gehouden’’ grijnst Sven tevreden en doet het raampje weer dicht als ze haar hoofd weer in de auto heeft.
Boos kijkt ze hem aan.
‘‘Idioot’’ moppert ze en doet de radio wat zachter.
Sven grijnst breder en doet de radio weer wat harder. Als tegenreactie doet ze het raampje weer open en slaat hem boos op zijn arm voordat ze hem de rug toekeert.
‘‘Ah kom nou Keira. Niet gelijk zo doen’’ Sven kijkt haar even aan en legt zijn hand op haar been.
‘‘Jij bent de gene die kinderachtig is’’ mompelt ze en kijkt weer naar buiten. Haar huid brand waar Sven zijn hand heeft neergelegd maar ze laat het niet merken. Ze weet dat hij weet dat ze er niet tegen kan, niet als hij het doet.
Ze kende elkaar al iets meer dan twee jaar. Sven kende haar van binnen en buiten en zo is het ook andersom.

De eerste maanden dat ze voor hun werkte, werkte ze in Zamaluwa als een bediende dat zorgde dat de gasten hun zin kregen door middel van dansjes. In die tijd hadden zij en Sven elkaar niet veel gezien. Soms kwam hij langs om meiden op te pikken of thuis te brengen.
Later, na ongeveer drie maanden, moest ze als echte prostituee naar hotels en huizen. Het was Sven die haar en andere meiden daar heen bracht. In die tijd begon Sven haar als laatst naar huis te brengen, de andere meiden kwamen namelijk van een andere locatie. Hij was altijd helemaal mee gelopen tot haar kamertje boven Zamaluwa. Na een paar weken wilde hij ook mee naar binnen. Zo kwam het dat ze naast een lange avond met een vreemde nu ook Sven tevreden moest maken.

Vanuit haar ooghoek kijkt ze naar Sven. Hij lijkt het niet te merken want hij houd zijn blik gefocust op de weg. De muziek dreunt in haar oren terwijl ze hem, zoals ze vaak doet, bestudeerd. Zijn zwart halflang haar zit zoals altijd een beetje door de war. Zijn goed bijgehouden baartje maakt hem net iets volwassener dan hij werkelijk is. Het is zijn hand op haar been die haar weer naar de realiteit brengt. Hij is geen spat beter dan de man waar ze nu naartoe rijden.
Ze richt zich weer op het landschap en ziet verder op een dorpje. Ze slikt. Het is de eerste keer dat ze in haar eentje is, het voelt niet bepaald veilig. Ook al waren het altijd andere meiden waarmee ze samen was, in stilte hadden ze een band met elkaar.
Terwijl het dorpje dichterbij komt vraagt ze zich af hoe de man zou zijn. Dat doet ze meestal, meestal romantiseerde ze de mannen veels te erg.
Ze schatte de man dertig, behaard en dik. Waarom weet ze niet, ze kent hem niet en heeft hem nog nooit gesproken maar toch zit er zo’n man in haar hoofd op haar te wachten.
Boerenmannen waren meestal zo en ze hadden vaak ook geen manieren.

#5

Als jullie het te lange stukken vinden, moeten jullie het maar zeggen :wink:

1.2

Rustig rijden ze het dorpje in. Mensen die buiten staan te kletsen met elkaar gunnen hun maar een korte blik voordat ze verder gaan met kletsen. De gemengde geur van koe en paard hangt overal en ze dwingt zichzelf om door de mond te ademen.
Sven stopt voor een groot wit huis. Achter het huis kan ze zien dat de bewoners een stuk land beheren en een paar paarden.
‘‘Zo’’ mompelt Sven terwijl hij de auto parkeert. Daarna pakt hij zijn ipad uit het vakje in de autodeur.
Hij toets de code in en drukt op notities.
‘‘We zijn vandaag bij Sjoerd, getrouwd, twee kinderen. Zijn voorkeur is bruinharige meiden – Sven kijkt even naar haar wilde haren –, mondwerk en lieve woordjes’’
Hij overhandigd haar de ipad zodat ze zelf kan lezen.
‘‘Kom je hier vaker?’’ vraagt Keira als ze nergens ziet staan dat hij Sjoerd heet, getrouwd is en twee kinderen heeft.
Sven kijkt haar even aan.
‘‘Ja, om de week’’ zegt hij dan kort.
‘‘Steeds een ander?’’ vraagt Keira zonder veel interesse.
‘‘Nee, hij wilde de andere niet meer omdat hij gevoelens voor haar kreeg ofzo, verstandige man’’ Sven kijkt naar het grote witte huis en doet zijn gordel los.
Ze knikt bedenkelijk. Eigenlijk mocht hij dit niet vertellen, maar ze hebben nou eenmaal zo’n band met elkaar. Ze weet nog niet of ze fijn vind of niet.
Even staren ze beide naar het grote huis, waarschijnlijk was het niet de man die ze in gedachte had gehad. Nu dacht ze aan een gladjanus in strak pak en te veel gel.
‘‘Nou, kam je haar even want je ziet er niet uit’’ verbreekt Sven de stilte en woelt plagend met zijn hand door haar haren.
Ze geeft hem een zure blik en pakt een borstel uit haar tas. Ze neemt expres de tijd en borstelt haar haren voorzichtig en langzaam terwijl Sven zonder klagen muziek luistert en op haar wacht.
Ze legt de borstel terug en stapt zonder iets te zeggen uit. Sven volgt haar voorbeeld.
Dat was nieuw. Meestal zette hij haar en de meiden alleen af en ging dan ergens anders heen. Ze doet net alsof ze het normaal vind en loopt naar de deur. Als Sven naast haar staat drukt ze op de bel.
Ze voelt de ogen van Sven over haar lichaam glijden. Ze had een witte crop top aan en een zwarte skinny jeans. Veels te koud voor dit weer maar Sven had haar deze kleren in de ochtend gegeven en gezegd dat ze dit aan moest trekken. Ze slaat haar open winterjas dichter om haar heen.
‘‘Draai je eens naar me toe’’ zegt hij dan ineens.
Even kijkt ze hem twijfelt aan maar draait zich dan naar hem toe.
Hij slaat haar jas weer open en trekt haar crop top meer naar beneden waardoor haar decolleté veels te zichtbaar werd.
‘‘Beter’’ grinnikt Sven terwijl hij haar weer bestudeert.
‘‘Ja joh’’ mompelt ze en slaat haar jas weer om haar heen.
De deur blijft dicht en er is geen geluid in het huis.
‘‘Verkeerde afspraak?’’ Keira kijkt Sven vragend aan maar hij schud zijn hoofd.
‘‘Doet tie altijd, over een paar minuten krijg ik een appje dat we via de achterdeur moeten’’ zegt hij alsof het normaal is.
Weer knikt ze bedenkelijk en leunt dan met haar rug tegen de muur naast de deur.
‘‘Gaat het anders dan normaal?’’ vraagt ze dan naar een tijdje.
Sven glimlacht op de manier zoals hij altijd doet. Een brede lach op trekken met zijn hoofd naar beneden en dan met zijn wijsvinger over zijn bovenlip om daarna weer omhoog te kijken.
‘‘Dat kan je wel zeggen ja’’ grinnikt hij.
‘‘Je vind het niet belangrijk om het met me te delen?’’ vraagt Keira een beetje pissig.
‘‘Ik vind het leuk om je te zien spartelen’’ zegt hij onschuldig en pakt zijn mobiel uit zijn zak.
‘‘We kunnen naar binnen’’ hij zwaait met zijn mobiel en loopt dan naar een achterdeur die ze niet eerder gezien had.
Ze volgt hem braaf de achtertuin in en later de grote woonkamer.
‘‘Ha die Sjoerd’’ begroet Sven de man voor hem.
Nieuwsgierig kijkt Keira over de schouder van Sven naar de man. Een rilling gaat door haar heen als haar tweede inschatting helemaal klopt.

#6

Je maakt me benieuwd naar meer dus verder! :slightly_smiling_face:

#7

Ik hoop morgen een stukje te kunnen plaatsen! :blush:

#8

1.3

Sven loopt naar Sjoerd toe en klopt hem even op zijn schouder en draait zich dan weer naar Keira toe.
‘‘Sjoerd dit is Keira’’ stelt Sven haar aan Sjoerd voor.
Sjoerd draagt een pak en een stropdas, de stropdas zit nogal rommelig en de riem van zijn broek zit los. Zelfs zonder de fles wodka in zijn hand kan je raden dat hij nogal wat heeft gezopen.
‘‘Aangenaam’’ zegt ze niet al te vriendelijk en ze neemt plaats op een van leren stoelen.
‘‘Wederzijds’’ grijnst Sjoerd met zo’n vieze stem die verkrachters altijd hebben in films.
Sven kijkt hun beide even aan en neemt zelf ook plaats in een leren stoel.
‘‘Heb je nog een fles?’’ vraagt Sven en knikt naar de wodka in zijn hand.
‘‘Tuurlijk’’zegt Sjoerd en hij loopt naar de open keuken.
Sven wisselt van stoel en gaat naast haar zitten.
‘‘Wees wat aardiger’’ sist hij naar haar.
Een beetje beledigt kijkt ze Sven aan.
‘‘Straks zal ik meer mijn best doen’’ mompelt ze dan en kijkt toe hoe Sjoerd terug naar hun loopt met een fles wodka en twee glazen. Deze manier van werken is ze totaal niet gewend. Meestal trokken de mannen haar en de andere meiden meteen naar de kamer.
‘‘Ik neem aan dat jij ook wilt Keir’’ zegt hij weer met dat irritante stemmetje.
‘‘Goed geraden’’ zegt ze alleen maar en pakt een glas uit zijn hand.
Het duurt niet lang of de fles wodka is half leeg en is ze zelf dronken genoeg om te vergeten wat voor vervelende man Sjoerd is.
Ze gaat op zijn schoot zitten en begint hem rustig te zoenen in zijn nek terwijl ze langzaam tegen hem aan rijd. Sjoerd kreunt goedkeurend en ze voelt hoe zijn handen haar billen beet pakken.

Sven kijkt lip bijtend toe hoe Keira zonder enige moeite de knopjes van Sjoerds blouse losmaakt en hoe Sjoerd de skinny broek van Keira uit probeert te krijgen. Als ze allebei alleen nog maar in hun ondergoed zitten duwt Sjoerd Keira van zich af en lopen ze naar boven. Keira draait nog even om. Sven knikt als teken dat het goed komt en dan loopt ze achter Sjoerd aan. Sjoerd was een van zijn vrienden geworden en hij weet dat Sjoerd Keira goed zal behandelen.
In gedachte ziet Sven de blote huid van Keira en snel neemt hij nog een slok van de wodka. Als zijn glas leeg is pakt hij de fles en neemt er een grote slok van terwijl hij door de woonkamer heen loopt.
Hier en daar staan wat foto’s van Sjoerds vrouw en kinderen, mooie dingen, soms snapte hij niet dat mannen zoals Sjoerd dat niet inzien. Net als hij een foto wilt pakken van Sjoerds blonde vrouw Nicole, gaat de deurbel. Een beetje sukkelig blijft hij staan en kijkt toe hoe een blonde vrouw door de keukenraam naar hem zwaait.
Zijn blik valt weer op de foto en dan weer op de vrouw buiten.
‘‘Shit…’’ mompelt hij.
Vlug stopt hij de kleren van Keira en Sjoerd achter een kussen en loopt naar de voordeur.
‘‘Heei Nicole’’ lacht Sven haar toe.
‘‘Ik dacht dat je bij je moeder was met de kids’’ zegt hij veels te hard, in hoop dat ze het boven horen, en knikt naar de kinderen in de buggy.
‘‘Ja, maar Senna wilde perse terug omdat ze haar beer was vergeten’’ zegt Nicole en duwt Sven aan de kant en rijd met de buggy naar de woonkamer.
Vlug sluit Sven en de deur en loopt achter haar aan.
‘‘De beer, lig tie boven?’’ hij weet dat zijn stem altijd rare dingen doet als hij liegt en hij voelt dat Nicole het merkt.
‘‘Ja klopt, ik pak hem even en dan kunnen jullie door gaan met… drinken’’ ze zet de buggy naast de stoel en loopt naar boven. Sven kijkt naar de bijna lege wodka fles in zijn hand en legt het vlug neer.
Lip bijtend kijkt hij toe hoe ze de trap op verdwijnt, shit hij kan nu niks meer doen. Hij zucht en draait zich dan om naar de kinderen. Hij schrikt als hij ziet dat Senna de crop top van Keira heeft en daar doodleuk mee rond zwaait.
‘‘Geef terug’’ sist hij en probeert het uit haar handen te krijgen. Natuurlijk begint het kind keihard te krijsen.
‘‘Ssst’’ probeert hij haar te sussen maar ze begint hem te slaan met de crop top.
Opeens hoort hij weer voetstappen op de trap en zonder pardon rukt hij de crop top uit Senna’s handje die gelijk nog harder begint te gillen.
‘‘Waar zijn ze’’ sist er opeens iemand achter hem. Verward door alle drama om hem heen gooit hij de crop top achter de stoel en kijkt in de nijdige ogen van Nicole.
‘‘Wie…? Sjoerd? Oh hij is gewoon drank aan het halen’’ hij kijkt haar onschuldig aan maar haar nijdige blik blijft hem aanstaren.
‘‘Ik weet wat voor werk je doet’’ zegt ze dan extreem kalm.
‘‘Ja klopt ik… ik loop als bedie – ’’ begint Sven
‘‘Jij vieze loverboy! ’’ schreeuwt ze en begint hem te slaan.
Nicole blijft hem maar slaan en schreeuwt allemaal dingen en Senna slaat boos, met haar moeder mee, in de lucht en krijst zelfs harder. Zoveel drama heeft hij nog nooit mee gemaakt.

#9

Binnenkort komt er weer een stukje -ik hoop zaterdag, anders zondag- x

#10

2.

Sven kijkt naar de spiegel boven de dashboard en volgt met zijn hand een rode kras op zijn wang. In zijn ooghoek ziet hij Keira haar schoenen aandoen, hij ziet dat ze zo’n stomme glimlach op haar gezicht heeft. Hij went zich van de spiegel af en kijkt naar een paar lege weilanden voor zich.
‘‘Het is niet grappig’’ merkt hij dan op.
Keira kijkt op maar zwijgt. Verstandig.

Terwijl Nicole schreeuwend op hem sloeg was Sjoerd naar beneden gekomen. In een blauwe badjas en had haar van Sven weggetrokken. Sjoerd had hem een kort knikje gegeven en nam Nicole mee naar buiten, ze zat nog steeds te schreeuwen. Hijzelf was naar boven gerend en vond Keira in haar ondergoed in de slaapkamer. Ze had hem een blik gegeven van: Dit is nou karma. Zwijgend had hij haar mee naar beneden getrokken, haar kleren gegeven en naar buiten gelopen. Keira had hem braaf gevolgd, terwijl ze haarzelf half aan het aankleden was.
Hij had gelijk de auto aangezet en weggereden.

Pissig is hij zeker. Nicole kan naar de politie, ze had gelijk. Hij is een loverboy min of meer.
‘‘Breng je me terug?’’ vraagt Keira dan.
Ze is weer aangekleed en kijkt hem met haar grote donkeren ogen aan.
Hij was even aan de kant gestopt voor een kleine plaspauze.
Sven bijt op zijn lip, hij is haar iets vergeten te vertellen.
‘‘Je gaat niet terug naar Zamaluwa’’ zegt hij en kijkt haar even aan.
Het gezicht waar net een vals lachje op had gestaan veranderd in warrige blik.
‘‘Wat bedoel je…’’ haar stem is voorzichtig.
Haar kamertje is dan wel klein, vies en zat boven een hoerenclub maar het is haar kamertje.
‘‘De reden waarom je vandaag hier was is omdat ik je hebt gekocht.’’ Hij start de auto weer en rijd de weg weer op.
Het is akelig stil en in zijn ooghoek ziet hij haar hem ongelovig aankijken.
‘‘Je hebt me gekocht?’’ haar stem is gevaarlijk kalm en de woorden spreekt ze ook nog eens eng langzaam uit.
‘‘Daar komt het op neer’’ zegt hij voorzichtig.
‘‘Je hebt me gekocht zoals je een hond koopt’’ sist ze nu boos.
‘‘Daar komt het niet op neer…’’ probeert hij maar hij weet, na veel confrontaties met haar, dat ze toch niet gaat luisteren.
‘‘Waarom! In godsnaam, wat is dit voor bullshit’’
‘‘Wat houd het in, je hebt me gekocht. Ga ik nu je huis schoonmaken ofzo?!’’ tiert ze boos en geeft hem een klap in zijn gezicht.
De auto slingert even en nog net op tijd kan hij voorkomen dat een tractor hun aanrijd.
‘‘Jezus Keir, doe normaal’’ probeert hij haar te kalmeren terwijl hij nu zelf ook boos word.
‘‘Doe normaal!? Stop de auto godverdomme’’ schreeuwt ze.
Eigenwijs blijft hij door rijden.
‘‘Niks veranderd echt, je gaat nu alleen naar mijn vrie-’’
Weer een klap, vol tegen zijn neus.
Weer slingert de auto. Hij drukt net op tijd de rem waardoor ze stilstaan in een berm.
‘‘Godverdomme Keira, stop daar mee’’ boos grijpt hij haar arm vast.
‘‘Ik heb je gekocht omdat Dexter je naar Polen wilde brengen’’ schreeuwt hij en kijkt haar strak aan.
‘‘Laat me los’’ sist ze alleen en kijkt hem ook strak aan.
Haar arm doet vreselijk veel pijn. Uit evaring weet ze dat er morgen weer blauwe plekken zullen zitten.
‘‘Ik word niet je hond die je maar door iedereen laat aaien’’ gaat ze verder. Het is duidelijk dat ze om hem walgt.
Dat deed ze hiervoor ook al maar nu is het echt tastbaar.
‘‘Dan heb je pech. Je hebt me wat gekost en dat ga je allemaal voor me terug betalen’’ sist Sven. Zijn stem is weer gevoelloos en zijn ogen zijn koud.
‘‘Dan breng je me maar terug naar Dexter. Ik ga liever naar Polen dan dat ik jou hoer ben’’ ze rukt zich los van zijn greep.

#11

2.1

Even kijken ze elkaar aan. Ze voelt dat ze iets in hem heeft geraakt.
Sven kijkt haar sprakeloos aan. Hij is nooit sprakeloos.
Ze slikt en haalt haar hand door haar haar. Ze draait haarzelf van hem vandaan en kijkt naar het weiland waar ze bijna in waren gereden.
‘‘Je kan me naar Dexter brengen of ik stap hier uit. Er is geen andere optie’’ ze kijkt hem niet aan als de woorden zachtjes zegt.
‘‘Je vergeet een ding Keira’’
Ze rilt als ze zijn stem zo gevoelloos en koud op haar reageert.
Langzaam draait ze haarzelf weer naar hem toe. Sven had zich ook van haar weggedraaid en staarde naar iets in de verte.
‘‘Je hebt geen wil’’ hij draait zich naar haar toe. Zijn ogen kijken haar kil aan.
Ze slikt en doet haar best om haarzelf in te houden om hem niet te slaan. Haar handen trillen van frustratie terwijl ze elkaar weer aan kijken.
‘‘Watch me ’’ sist ze dan hoofdschuddend.
Ze duwt de deur boos open en slaat hem hard dicht. Boos stapt ze het weiland in die door de berm word gescheiden van de weg. Achter haar hoort ze een auto deur dicht slaan.
Ze zou moeten rennen. Zo hard als ze kon. Ze had dit vaker gedaan. Haar lichaam vertelde het eind van de ontsnappingspogingen.
Toch blijft ze rustig lopen terwijl ze achter zich de haastige voetstappen van Sven hoort in het natte gras.
Ze ademt diep in. In de verte ziet ze een bos. Ze hoefde alleen maar tien minuten te rennen, hopen dat Sven haar niet zou inhalen en haarzelf dan verstoppen in het bos.
Het probleem was dat het Sven was die achter haar liep. Sven die haar altijd zou blijven aantrekken waardoor ze nooit echt zou ontsnappen.
Ze voelt een ruwe hand haar stevig bij haar bovenarm vastpakken. Ze voelt hoe ze word omgedraaid alsof ze een vel papier is dat slachtoffer is van een vreselijk verhaal. Even ontmoeten haar ogen die van Sven. De licht blauwe ogen.
De klap die volgde, is een van de vele die zouden volgen.

Trillend plakt ze haarzelf tegen de deur aan om de afstand tussen haar en Sven te vergroten. Ze zit op de achterbank achter de lege bijrijderstoel waar ze die ochtend nog uit het raam had gehangen. Ze snikt en veegt een traan onder haar oog weg. De huid onder haar oog voelt raar aan. Kan je beursheid voelen?
De muziek staat weer hard en het raam van Sven staat wijd open omdat hij wiet aan het roken is. Zelfs vanaf waar ze zat kon ze zien dan zijn handen vreselijk trilde. Net zoals die van haar voordat ze de auto was uitgelopen.
Ze sluit haar ogen maar ze ziet gelijk Sven weer voor haar die haar hard in haar buik schopt. Ze opent weer haar ogen en kijkt naar buiten.
Ze was weer eens dichtbij een ontsnapping geweest maar had de kans niet gepakt. Lip bijtend laat ze haar vingers langs de plekken gaan die geraakt waren door Sven.
Nu moet ze ook nog bij hem wonen. Eigenlijk wist ze niet echt wat het betekende.
Sven had haar gekocht, maar wat veranderde dan?
Is ze nu bezit van hem? Zou het erger zijn dan het eigenlijk al was? Ze had Sjoerds manier niet leuk gevonden
Hopeloos staart ze naar het landschap waar de auto van Sven door heen rijd. De zon scheen laag. De kale bomen zien er niet uit als reders, net zoals de lege weilanden.
Het is allemaal hopeloos.

#12

Als iemand tips heeft hoor ik het graag! :wink: