Hello! 
Ik post hierbij mijn verhaal! Het is geen hoogwaardige literatuur maar ik zou graag kritiek willen om het te kunnen verbeteren en te kunnen groeien! Dit is ook een anoniem account. Waarom? Ik ben gewoon te schijterig denk ik! Maar het is dus niet zo dat dit gepost wordt door een vreemdeling (dit is wel gepost op een prachtig tijdstip om zoiets te posten, maar oké).
Ik hoop dat jullie het iets vinden en opbouwende kritiek kunnen geven!
-----------------------------------------------------
Proloog
Ooit had ik een keer een programma op de televisie gezien waarin duidelijk benadrukt werd hoe het in een internaat eraan toeging. Ik moest zeggen dat ik het volkomen met de personen in het programma eens was. Slaan of geslagen worden. Het was de eerste regel die je leerde als je ook maar één voet in het internaat had gezet. Of je sloeg, of je werd geslagen. Ging er maar niet van uit dat ze medelijden met je hadden als je op de grond lag te krijsen van de pijn als ze je in elkaar timmerden. Niemand had medelijden met elkaar; want iedereen werd beschilderd als een probleempuber als je daar zat.
Ik was geen probleempuber. Totaal niet, nooit zeurde ik over iets en verwend was ik totaal niet. Meer dan het hoognodige had ik niet nodig. Met enkel en alleen een schrijfblok kon ik me echt uren vermaken. Zat ik in een internaat doordat ik lastig was? Nee, dat leek me duidelijk.
Het probleem lag bij mijn moeder. Toen ik zeven jaar oud was overleed mijn vader; haar enige factor in het leven dat haar overeind hielp. Toen mijn vader overleden was ging het bergafwaarts. Ze had mijn vader niet meer, mijn zus en ik waren beide te jong om haar te verzorgen en te troosten. Zwak als ze was had ze naar de drank gegrepen. Ja, ik vond mijn moeder zwak. Dat had ik altijd al gevonden. Mijn moeder had me voordat ik naar het internaat vertrok vertelt dat mijn zus en ik fouten waren. Als het aan haar lag had ze bij mijn zus abortus gepleegd, misschien had ze mij gehouden. Maar kinderen gaven haar problemen, problemen die ze niet aankon. Zo noemde zij het natuurlijk niet. Haar conclusie was dat we vervelende, jankende baby’s waren die altijd haar kop eraf zeurden. We gunden haar geen rust en ze had geen idee waarom het haar allemaal moest overkomen. Ze hield van mijn vader, hij had haar gedwongen van ons te houden en in elke blik die ze me gunde zag ik afkeuring, misselijkheid.
Haar drankprobleem werd te groot. Ze had doorgekregen na een aantal incidenten dat ze mij en mijn zus niet meer kon verzorgen. Mijn zus, Miriam, werd gedropt bij het huis van mijn moeders broer en werd op haar zestiende op verzoek van mijn moeder overgelaten aan het lot. Ik daarentegen werd in een internaat gezet in Noord-Brabant, zonder enig contact te hebben met Miriam. Van mijn dertiende tot mijn achttiende heb ik in een internaat gewoond. Ik zat in het strengste internaat van Nederland. Want ik werd gezien als een probleemkind. Als mensen hoorden dat je al sinds je tiende in een internaat leefde, dachten ze niet positief over je. Met alle gevolgen indien.
