Verhaal: NY, here we come!

Schrijfsels
#1

NY, here we come!
Daar stonden we dan. Met onder onze armen een tas. De tas die ons wereldberoemd moest maken, zeiden we altijd tegen elkaar. Alles wat we nodig hadden voor onze carrièremakende reis zat erin: paspoort, foto’s van onszelf, filmpjes van onszelf, verhalen en columns die we zelf hadden geschreven en ontwerpen die we zelf hadden gemaakt. Ik keek omhoog en toen weer omlaag. Tussen al deze bijna rennende mensen, kon je deze geweldige stad amper zien. Behalve als je naar boven keek, natuurlijk. The big apple was eigenlijk nog te klein gezegd, want wat was New York groot en mooi. Nu al, want we waren nog maar net in het centrum en we keken onze ogen al uit. Ik pakte de hand van Kate vast en kneep erin, om te kijken of ik dit niet droomde. Blijkbaar niet, want Kate keek naar mij en ik zag haar stralende ogen. Zij vond dit net zo leuk, spannend en geweldig als ik dat vond. Ik kon wel uren zo blijven kijken. Naar boven, naar de geweldige kantoren en flats die je dan zag. Naar beneden, naar alle mensen die eigenlijk allemaal haast leken te hebben. Het was nog leuker dan de kermis. En dat zegt heel wat, want ik was dol op de kermis. Voorzichtig zette ik een stap, bang dat het gevoel wat ik nu had, over zou gaan. Kate bleef als verdoofd staan. Ik durfde niks te vragen of te zeggen, want alles om ons heen leek magisch en ik durfde dat niet te verbreken. Kate pakte mijn hand weer en samen liepen we heel langzaam door Manhattan. We wisten niet waar we moesten kijken of hoe we moesten kijken. We wisten niet waar we naartoe zouden gaan of waar we uit zouden komen. We wisten zelfs niet waar we morgen zouden lopen of wat we morgen zouden gaan doen. Het enige wat we wisten is dat we door zouden breken. Het maakte niet uit hoe, als het maar hier en nu zou gaan gebeuren.

(tips–> graag!)

#2

leukk!

#3

Verder :'D

#4

Beetje wild met de verstuur knop :stuck_out_tongue: 2de zelfde topic namelijk

#5

jaa…weet ik
ging per ongeluk, ik ben niet zo goed met computer :blush:

#6

,Zullen we dan maar?’’ vroeg ik aan Kate. We stonden voor een groot gebouw. Ik keek naar het naambordje wat op de deur hing. ‘STYLE Models’ stond erop. Ik stapte naar voren, pakte de klink met mijn trillende handen vast en drukte de klink naar beneden. We kwamen terecht in een lichte ruimte met een balie. Kate liep ernaartoe, maar ik moest dit alles eerst nog goed in me opnemen. ,Hay, we have an appointment with a agent’’ zei Kate in perfect engels. De vrouw aan de balie wees naar de grote rode bank die aan de zijkant van de ruimte stond. Ze gebaarde dat we daar op mochten gaan zitten. Onzeker liep ik ernaartoe. Kate niet, die liep zo zeker als ze maar kon zijn op die bank af en liet zich er met een blof op vallen. Ik lachte. Wat bofte ik met zo’n vriendin. Een kleine Aziatische vrouw kwam een kamertje uit en liep naar ons toe. ,Heey, welcome in New York’’ begroette ze ons. ,Thank you’’ zei ik en meteen was mijn onzekere gevoel weg. Ik zat hier dus wel bij een modellenbureau terwijl de meeste meisjes van mij leeftijd nu in de saaie schoolbanken zaten. Ik was trots op mezelf.

#7

Verder!

#8

Stil viel de deur achter ons in het slot. ,Shit’’ vloekte ik. Ik dacht aan het gesprek wat net was geeindigt. Jasmine, de modellenagent, had ons heel aardig en leuk gevonden had ze gezegd. Ze vond dat we mooie koppies hadden en zeker verder moesten gaan met zoeken naar een glanzende carriere. Maar voor ons kon ze niks betekenen. Wij waren niet het soort meisjes die bij hun bureau pasten. Niet het soort meisjes die met modellenwerk echt door konden breken, vond ze. Dat kwam hard aan. Ik keek opzij. Kate had een bleek gezicht en haar altijd rode wangen, waren er nu niet. Ook haar had het geraakt. Voor onze voeten lag een leeg colablikje. Ik schopte er zo hard als ik kon tegenaan. ,Shit’’ zei ik nog een keer. Het blikje was dus niet leeg en nu zaten heel mijn lievelingshakken onder de plakkerige cola. Er verdween een glimlach op Kates mond en een paar seconden later kwamen we niet meer bij van het lachen. Ik kreeg er zelfs buikpijn van. Ik zak mijn arm door de arm van Kate en samen liepen we verder. Op zoek naar de volgende poging.

#9

Verder, je schrijft fijn :’)

#10

ik ga nu eten, straks meer (:

#11

Verder!!!

#12

Nog nahikkend van het lachen liepen we een winkelstraat in. Weer keken we onze ogen uit. Van elk beroemd merk was er wel een winkel. Chanel, Dior, Dolce&Gabbana, Tommy Hilfiger, Guess en dat was nog maar het eerste stukje. We keken elkaar aan en gilden: ,Shoppen!’’. Dat iedereen ons raar aankeek en ons voor gek verklaarde, kon ons niks schelen.
Dezelfde middag nog, werd ik verliefd. Niet op een jongen (ik vond jongens leuk om mee te flirten, maar niet als vriendje) maar op een tas. Van Chanel. Kate stond me lachend aan te kijken. ,Nooit gedacht dat jij verliefd zou worden op een tas’’ giechelde ze. Zelf was ze helemaal dol op haar Blackberry en dat had ik nooit begrepen. Tot vandaag.
,Wat moet ik nou doen, Kate?’’ Ik trok een pruillip. ,Heb je al op het prijskaartje gekeken?’’ antwoorde ze. Ik pakte het prijskaartje. Eigenlijk wist ik al wat erop zou staan. Dat hij meer dan duizend euro zou kosten en dat ik dan teleurgesteld de winkel uit zou lopen.
Helaas, dat was ook zo. Als ik was doorgebroken en een miljoen op mijn bankrekening had staan, zou ik terugkomen.
Maar nu eerst naar de volgende winkel!

#13

antwoordde trouwens.
Maar hartstikke leuk verhaal :slightly_smiling_face:

#14

oh, haha
dankje x.

#15

BATS.
Ohnee, wat ben ik toch een sukkel. Waarom bots ìk nou net tegen iemand aan. Waarom is Kate nou net een winkel in. Voorzichtig keek ik omhoog. De man keek mij helemaal niet boos aan, maar juist heel vriendelijk. ,Sorry…that was my fould’’ stamelde ik met een vuurrode kop. ,Oh my god, you are so gorgeous’’ riep de man uit. Hij had een leren jackje met een roze sjaaltje aan. Ik vond hem meteen aardig. ,Are you a model?’’ vroeg hij. ,No, but I want to be…’’ antwoordde ik. Ik keek opzij. Daar liep een meisje van mijn leeftijd met een gigantische radio op haar schouder. Mijn lievelingsliedje stond op en ik begon spontaan mee te zingen. Niemand wist dat ik eigenlijk best mooi kon zingen. Als ik dat zou gaan vertellen, moest ik natuurlijk dan ook een stukje zingen en dat durfde ik niet. Maar hier, in New York, durfde ik alles. Dus ook zingen met een wildvreemde. ,Oh my god, you are also a good singer’’ gilde hij bijna. Ik moest lachen. Hoe vaak bots je nou tegen een geweldige man aan die je mooi vindt en die vindt dat je goed kan zingen?
,Gaby!!’’ Kate kwam rennend naar mij toe. Met een tasje van Ice Watch. De man drukte snel een kaartje in mijn hand en liep toen snel weg. ,Bye’’ riep ik. ,Wie was dat?’’ vroeg Kate nieuwsgierig. ,Dat vertel ik je direct wel, eerst moet jij je nieuwe horloge laten zien’’ lachte ik.

#16

Hebben jullie tips of opmerkingen??

#17

haha eigenlijk weet ik denk wel waar je heen wilt :blush:

#18

Ik schrok wakker, omdat ik een ronkend geluid naast me hoorde. Van opluchting kreeg ik de slappe lach. Het is Kate maar. Ik dacht aan de dagen die we nu al in New York zaten. Het waren er nog maar drie. We zijn maar gestopt met modellenbureaus langs te gaan, na de blunder bij STYLE models. Ik had al geen zin meer om model te worden. Het is gewoon niet voor me weggelegd. Lachend dacht ik weer aan de man die ik tegen was gekomen op straat. Ik stapte mijn bed uit, op zoek naar mijn tas waar dat kaartje in zat. Ik had er helemaal niet meer naar gekeken en ik was heel erg benieuwd naar wat er op dat kaartje stond.
Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Het leek net of ik hem al heel lang kende en dat terwijl ik hooguit 5 minuten met hem heb staan praten. Gek, vond ik. Ik voelde dat Kate een arm om me legde en ik was tevreden met wat we bereikt hadden. Niet dat we iets geweldigs bereikt hadden, maar toch. Welke 16-jarige gaat nou naar New York om een carrière te zoeken? Wij dus. Gaby en Kate.

#19

Verder!

Alleen twee dingen:

Bij je 4e stukje tekst heb je geschreven “shoppen!!” en één uitroepteken is al genoeg :’)

En bij je 6e stukje tekst hade je “Het waren er nog maar 3” geschreven. Je kan beter i.p.v. 3, drie schrijven.

#20

Oke, ik zal het veranderen
dankje!