[Verhaal] Nothing lasts forever.

Schrijfsels
#1

Hello. (:

Ik heb nog geen titel, als iemand suggesties heeft hoor ik het graag!
Ook is het zo dat ik teveel fantasie heb en het erg moeilijk vind om een verhaal af te maken, maar dit is mijn laatste poging. Als het niet lukt stop ik ermee.

~

http://i51.tinypic.com/2vwiolt.jpg

[i]
Noa is een meisje van achttien jaar. Ze heeft al drie jaar een vriendje als ze zwanger van hem blijkt te zijn. Ondanks alles wil zij haar kindje houden, maar hij staat hier totaal niet achter. Jayden is ervan overtuigd dat ze haar kind zal laten weghalen en bij hem terugkomt als ze echt zoveel van hem houdt, maar tot zijn grote teleurstelling is ze dit niet van plan. Noa doet alles om hem te vergeten en gaat op zoek naar een nieuwe liefde, hoewel Jason haar totaal niet kan vergeten en er alles aan doet om van dat kind af te komen.
Toch komt Noa er keer op keer achter dat jongens haar na een tijdje laten vallen vanwege haar zwangerschap. Van een spontaan en vrolijk meisje verandert ze in een teruggetrokken en schuw persoon die alles doet om Jayden te kunnen vergeten. Niet veel later vindt ze een jongen die echt om haar geeft en alles voor ze zal doen. Als Noa weer een beetje de oude begint te worden wordt haar nieuwe liefde ernstig ziek, kan ze dit er ook nog bij hebben of gaat ze er echt aan onderdoor?

*[/i]

#2

“Maar Jay, dat meen je niet!” riep ik ongelovig terwijl mijn ogen zich direct met tranen vulden. “Jawel, dat meen ik wel.” Hij gooide zijn rugzak over zijn schouder en liep langzaam naar me toe. “Liefje, ik houd van je, dat weet je toch?” Inmiddels stroomden de tranen als watervallen over mijn wangen, hoe kon hij me dit aandoen?
Ik schudde mijn hoofd en sloeg mijn ogen neer. “Je houdt niet van me, niet genoeg,” snikte ik. Voorzichtig streek hij met zijn zachte hand over mijn wang, die hij verplaatste naar mijn kin en vervolgens langzaam mijn hoofd hief. “Ik houd van je,” zei hij zonder enige emotie, deed het hem dan helemaal niets dat hij drie jaar zomaar weggooide?
“Je hebt tegen me gelogen, je zou altijd bij me blijven, wat er ook zou gebeuren.” Ik stapte achteruit en staarde nog steeds naar de marmeren vloer. “Ik zou altijd bij je blijven, ja. En dat wil ik nog steeds, maar wel álleen bij jou. Niet bij jou en een kind. Voorlopig niet.”
Ik kon mijn eigen oren nauwelijks geloven, was dit de Jayden die altijd zo lief voor me was? Die het zelf had over trouwen en kinderen? “Maar… je wilde zelf geen condoom gebruiken,” zei ik terwijl ik mijn handen wanhopig de lucht in wierp. “Klopt, ik dacht namelijk dat jij de pil slikte.” Met die woorden keek hij me nog een laatste keer aan, waarna hij zich omdraaide en de keuken verliet.
“Je weet dat ik dat deed!” schreeuwde ik nog, in een laatste poging hem tegen te kunnen houden, maar tevergeefs. Voordat ik mijn zin ook maar af had kunnen maken hoorde ik de voordeur hard dichtslaan.
Snikkend liet ik me op de koude vloer vallen. Hoe kon iets wat zo mooi leek, zo vreselijk eindigen?

#3

Wacht, je schrijft de ene keer Jayden en de andere keer Jason. Het gaat toch om dezelfde persoon?

#4

Klopt. Ik heb de naam later veranderd, maar heb het aangepast nu. xD

#5

Ik dacht al: Hèh?!
xd

#6

You’re right. =’] Ik dacht dat ik zijn naam maar één keer had gebruikt in de beginpost, vandaar.

#7

Titel is aangepast (:

#8

Ik staar de hele tijd naar de titel, heb het idee dat er iets niet aan klopt. Klinkt ‘Nothing lasts forever’ niet beter?

Verder schrijf je best goed

#9

^ Agree. Nothing lasts forever klinkt mooier. :’)

#10

Okey, dan laat ik hem weer aanpassen. xD

#11

And again :stuck_out_tongue:

#12

Klinkt goed, dit verhaal =)
Ik hoop voor je dat je hem weet af te maken :slightly_smiling_face:

#13

“Hij dumpte me gewoon,” snikte ik. Vlug veegde ik de uitgelopen mascara onder mijn ogen vandaan en de tranen van mijn gezicht, met mijn ogen nog steeds naar de grond gericht.
De plotselinge stilte werd direct verbroken door het geluid van een piepende schommel en voetstappen die mijn kant op kwamen. Toch durfde ik niet op te kijken, ik schaamde me diep. Het gevoel dat ik gefaald had werd met de minuut sterker. Op het moment dat ik zeker wist dat Jayden voor altijd zou blijven, voelde het alsof ik compleet uit elkaar gerukt werd toen hij zei dat hij niet verder wilde. Niet met een kind.
Hij had het wel voor elkaar, ik was onderhand al zes maanden zwanger. Te lang om het nog weg te kunnen halen. Als hij het nu direct gezegd had toen ik het hem vertelde, was het een ander verhaal, dan had ik misschien nog van gedachten kunnen veranderen. Maar nu… Ik wilde mijn kindje nu gewoon niet meer missen, mijn kleine prinses moest blijven.
Niet veel later voelde ik hoe twee gespierde armen zich om mijn lichaam klemden. “Ik heb je gezegd dat het een klootzak was,” mompelde hij bijna onverstaanbaar. Ik wist nu dat hij gelijk had. Altijd dacht ik dat hij het deed omdat hij mij niet met een ander samen wilde zien, maar het werd nu steeds duidelijker dat hij me alleen maar wilde beschermen. Beschermen voor iets wat me volledig kapot zou maken.
“Je had gelijk.” Ik knikte even kort en veegde een bruine pluk haar voor mijn gezicht vandaan, waarna ik mijn hoofd tegen zijn schouder legde. “Het spijt me zo, Roy. Ik had echt naar je moeten luisteren.”
Hij streek langzaam met zijn hand over mijn rug. “Hier leer je van, maar luister voortaan maar gewoon naar je beste vriend, oké? Ik wil alleen maar het beste voor jou.” Ik knikte nog even kort en sloot daarna voor een paar seconden mijn ogen.

#14

Iemand?

#15

Ik vind echt dat je goed schrijft, echt heel goed!
Alleen het onderwerp spreekt me niet zo aan, omdat ik me altijd te veel inleef in dit soort verhalen en dan voel ik mezelf net zo slecht als de hoofdpersoon als het slecht met haar gaat.
Anders zou ik zeker een verhaal van jou lezen =D

#16

Oh neee. Nouja, misschien moet het dan maar gewoon een vrolijk verhaal worden ofzo. =’] Al houd ik ervan om drama te schrijven.

#17

Nee joh. Je bent goed in dit soort verhalen -en vind het leuk- dus dan moet je er gewoon mee doorgaan.
Het is gewoon een kwestie met smaak. Maar je moet jezelf niet dwingen om een ander soort genre te schrijven. Je schrijft gewoon goed =)

#18

Het is alleen zo jammer als mensen het niet willen lezen omdat het te dramatisch is. xD Want verder krijg ik niet echt veel reacties.

#19

Haha, ik snap het! =’]
Ik had vroeger hier ook een verhaal waar amper op gereageerd werd en ik was er echt trots op. Maar ik weet vrij zeker dat hier aardig wat meiden zijn die hier van houden, dus ik zou gewoon door blijven posten en dan krijg je vast nog wel meer reacties.
Ik wilde gewoon even laten weten dat je niet slecht schrijft en dat het verhaal ook niet slecht is, als je daaraan twijfelt. ;]

#20

Ik heb altijd moeite om een verhaal af te maken, vooral als ik een tijdje niet geschreven heb. Daarom probeer ik nu elke dag iets te gaan schrijven, maar het is wel leuk als je dan wat reacties krijgt natuurlijk.
Maar toch bedankt! (: