When she was just a girl,
she expected the world.
But it flew away from her reach,
so she ran away in her sleep.
And dreamed of
paradise
Proloog.
‘’Kijk daar!’’ Diana Redfort wees opgewonden naar een kudde zebra’s die een paar honderd meter verderop stonden te grazen. De zon kwam net op waardoor de hemel de prachtigste kleur oranje had. Door de zonsopkomst leken de zebra’s pikzwart. Het totaalplaatje zag eruit alsof je naar een schilderij keek, het was werkelijk prachtig. Alex Redfort pakte zijn vrouw haar hand en gaf haar een zacht kneepje. ‘’Misschien kunnen we ze van dichterbij bekijken,’’ fluisterde hij tegen Diana. Ze knikte opgewonden en wendde zich tot de chauffeur. ‘’Kunnen we ze van dichtbij bekijken?’’ Vroeg ze aan de zwarte man wie met een sigaret in zijn mond vermoeid de jeep bestuurde. Even leek hij geïrriteerd te kijken maar zodra Alex hem extra geld aanbood verdween die blik onmiddellijk. ‘’We kunnen die kant niet op met de jeep, we kunnen ze alleen bekijken als we een stukje lopen, maar dat is verboden,’’ zei de man met zijn gebrekkige Engels. Hij grijnsde en wees naar het geld. ‘’Maar voor een goede prijs kan ik maar een uitzondering maken.’’
Opgewonden stapten het pasgetrouwde stel samen met hun zeven maanden oude Julia uit de jeep. De adrenaline gierde door hun lichamen toen ze de Afrikaanse grond onder hun voeten voelden. Nog stevig hand en hand liepen ze voorzichtig richting de kudde toe. Julia wees met haar kleine vingertjes naar de kudde en riep iets wat op zebra’s moest lijken. ‘’Zebra’s zijn niet gevaarlijk, alleen moet je ze zeker niet laten schrikken. Ik zal hier de wacht houden en dan kunnen jullie nog een meter of tien verder lopen, als er iets is geef ik een kreet,’’ zei de man, en hij bleef staan. Met kloppende harten liepen Alex en Diana met hun baby, wie stevig in haar moeders armen zat geklemd richting de zebra’s. ‘’Zullen we hier een foto maken?’’ Stelde Alex voor. Diana legde haar baby in het zachte gras om de grote fotocamera van haar man aan te pakken. Het was de grootste fout in hun leven.
Plotseling hoorde ze een vreemde, onbekende maar toch menselijke kreet, welke nog geen seconde later werd gevolgd door een harde brul. Een brul afkomstig van een gigantische leeuwin. Het enorme beest rende brullend de vlakte over richting haar prooi. De zebra’s sloegen op hol, de vogels waren gestopt met fluiten en vlogen geschrokken van hun takken af en Diana en Alex sloegen op de vlucht. Bij elke pas die ze zetten, renden ze harder. Ze voelden de adem van het dier nog net niet in hun nek. Toen ze bijna waren aangekomen bij de jeep hoorden ze een schot, en keken verschrikt achterom. De leeuwin lag dood op de grond.
‘’Julia, we moeten Julia halen!’’ Schreeuwde Alex. Zijn stem klonk schor en in zijn ogen stonden tranen, tranen die bij Diana al over haar wangen stroomden. ‘’Waar is Julia?’’ Jammerde ze zachtjes. Haar hand zocht die van haar man en toen ze hem eenmaal gevonden had, kneep ze er zo hard in als ze maar kon. Hand in hand renden ze terug, schreeuwend naar de naam van hun dochter. Achter hun hoorden ze de chauffeur schreeuwen dat ze terug moesten komen, maar ze negeerden hem en renden verder. Ze waren aangekomen op de plek waar ze hun dochter hadden gelaten, maar Julia lag niet meer op de plek in het gras. Hopeloos schreeuwden Alex en Diana Julia’s naam, maar hun dochter was spoorloos verdwenen. Diana zakte op haar knieën en begroef haar gezicht in haar handen. Alex omhelsde haar en drukte zijn lippen zachtjes op haar hoofd. Het was tot hun doorgedrongen dat hun dochter mee was genomen door de leeuwen.
Wat ze niet wisten, was dat hun dochter nog leefde. Julia bevond zich in de armen van Isina. Een Masaï.