[Verhaal] Lovegames

Schrijfsels
#1

http://www.freebits.nl/images/517lg.bmp

“Waarom overkomt mij dit steeds? Wat doe ik verkeerd?” “Alis, je doet niks verkeerd. Die jongens zijn gewoon sukkels. Je bent veel meer waard dan hen.” “Tja, bij jou gebeuren dit soort dingen niet. Bij anderen ook niet, het moet ergens fout gaan bij mij, ik weet alleen niet waar.” “Het komt goed, echt waar. Je komt ooit een goede gozer tegen en dan lach je om de jongens die je zo behandeld hebben.” “Ik hoop het maar.” “Geloof me, het komt echt goed. Je bent pas achttien, je hebt geen idee hoeveel jongens je nog gaat tegenkomen. Ga lekker slapen, morgen voel je je vast een stuk beter!” “Dat is waar. Slaap lekker alvast Am, dankje.” “Graag gedaan, je weet me te vinden he! Morgen gaan we lekker een wijntje drinken, wij hebben geen jongens nodig!”
Ik lach terwijl ik de telefoon ophang en Amber nogmaals welterusten wens. Ik ben er inmiddels behoorlijk klaar mee. Elke keer als ik smoorverliefd ben op een jongen en ik op het punt ben dat ik niet gelukkiger kan zijn, gebruiken ze me en dumpen me alsof ik oud vuil ben.

Ik veeg mijn tranen van mijn gezicht en ga nogmaals door de foto’s op mijn telefoon. Ik selecteer twaalf foto’s en druk op verwijderen. Tijd om schoon schip te maken, alles verwijderen. Gesprekken met Mick heb ik al verwijderd. Ik ken de procedure inmiddels, dit is niet de eerste keer. Joey en Stan gingen hem al voor. Het lijkt wel alsof mijn relaties een tikkende tijdbom zijn van twee maanden. Zover je dat relaties kunt noemen. Het enige waar het die jongens om gaat is seks, meer niet. En iedere keer ben ik stom genoeg om eraan toe te geven in de hoop dat het dit keer anders zal gaan. En dit keer dacht ik ook écht dat het anders zou lopen. Met Mick was het zo anders dan met die andere jongens. Hij heeft mijn ouders ontmoet, ging leuk om met mijn jongste zusje (ik heb bijna de hele spaarkaart met broertjes en zusjes vol; één broertje en drie zusjes) en we deden leuke dingen samen. Ik had geen idee dat hij hetzelfde zou doen, zelfs mijn vader had vertrouwen in hem en dat zegt heel veel.

Ik kijk in de spiegel: mijn mascara is uitgelopen tot aan mijn kin. Mijn ogen zijn rood en opgezwollen en de foundation die ik ophad is eraf gespoeld door mijn tranen. Ik pak een doekje en make-up remover en haal alles eraf. Nu hoef ik voor niemand meer mooi te zijn. Vanaf nu ga ik geen relaties meer hebben en niet meer huilen om jongens. Tijd om de rollen om te draaien: payback time.
Never play games with girls who can play them better.

Het is natuurlijk lastig oordelen aan zo’n klein stukje, maar lijkt het jullie wat? Verder of niet?

#2

Uppp :flushed:

#3

ik vind je schrijfstijl wel fijn om te lezen! maar ik weet nog niet of ik het verhaal heel goed/origineel vind - nog een stukje? (:

#4

Dankje! Heb alles al in mijn hoofd zitten tot aan het einde nu nog even alles goed uitwerken, morgen zal ik het updaten :slightly_smiling_face:

#5

Mick, kan je even reageren alsjeblieft? Neem op z’n minst de telefoon op, ik snap hier echt helemaal niets van.

Laatst gezien om 22:03, nog geen vijf minuten geleden. Ik walg hiervan, waarom hebben jongens tegenwoordig de ballen niet meer om het in het echt uit te maken? Het is nu al de derde keer dat het zo via Whatsapp gaat. Dit hele weekend was er niets aan de hand. Of hij deed goed alsof zodat hij nog even een weekend gebruik van me kon maken. Ik begin inmiddels aan mezelf te twijfelen: ben ik dan alleen maar goed voor de seks?

Ik open het raam van mijn dakkapel, neem plaats in de brede vensterbank en steek een sigaret op. Ik rookte altijd Marlboro, maar ben overgestapt naar Camel door Joey. Op de achtergrond hoor ik Kimbra - Good intent.
Wanneer mijn sigaret half op is, zie ik mijn scherm oplichten.

Kan nu niet bellen. Heb visite.

Visite? Wat voor visite? Hij ligt zeker alweer met een ander wijf in bed. Ik heb de neiging om mijn telefoon uit het raam te gooien.

Oh, dus je stuurt dit even tussendoor? Had je vanochtend het lef niet om dit gewoon tegen me te zeggen? Waar slaat dit op man! Ga dan maar lekker naar die wijven van gister.

Mick werkt in een kroeg, gisteravond ben ik naar hem toe gereden om daar op hem te wachten tot hij klaar was met werken. Uiteindelijk zijn we de hele avond gebleven, waarschijnlijk genoot hij van alle aandacht die hij kreeg van drie wijven die op hem aan het geilen waren. Oh, en van één man overigens. Nee, dit beeld ik me niet in. Ze waren zo dronken dat ze het openlijk aan me toegaven. En aangezien ik niet had verwacht dat hij het zomaar met mij zou uitmaken, deed ik vrolijk mee en begon ze jaloers te maken.
“Je bent van mij.” Zei ik nog tegen hem voor we gingen “slapen”.
“Oh, zijn we jaloers?” Heeft hij nog plagerig gevraagd.

Zal ik doen, als je gelijk zo doet.

Als ík zo doe!? Wie is er hier nou raar bezig? Ik vind het meer dan logisch dat ik een verklaring wil hebben. Zou gisteravond de doorslag hebben gegeven? Toen hij eenmaal doorhad dat hij nog prima in de markt ligt?
Ik denk terug aan onze eerste date. Op tweede kerstdag. Ofja, avond eigenlijk. De dag erna ging ik op vakantie en hij heeft iedere dag gebeld om te vragen hoe het ging. “Eindelijk eens een goede jongen!” Riepen mijn ouders. En ook ik geloofde dat. Nu, een paar maanden later gaat het weer precies zoals de keren ervoor. Ik heb spijt dat ik me heb laten overhalen dit weekend. Hij wilde dingen doen die ik eigenlijk nog niet wilde maar heb het toch gedaan.
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Voor ik het weet rollen de tranen weer over mijn wangen. Zin om te antwoorden heb ik niet. Ik laat het hier in ieder geval niet bij zitten, dat is één ding dat zeker is.

Even een kort stukje erbij!

#6

Haha ja had dat stukje gister even snel geschreven, 's avonds schrijven moet ik sowieso niet doen haha, zie nu pas dat ik er iets dubbel in heb gezet.

#7

Ik vind het wel leuk. Alleen denk ik wel dat als ze iets denkt, dat ze het moet denken i.p.v. het aan iemand vertellen. Ik heb het idee dat ze meer vragen beantwoord, maar ik weet ook niet hoe je het kan veranderen. Het idee is niet echt orgineel, maar wel heel leuk om te lezen! Dus ben benieuwd! Ik volg! x

#8

Dat is inderdaad wel een goeie, even kijken hoe ik dat ga doen!
Er komen trouwens nog veel meer “dingen” bij hoor, niet het hele verhaal gaat om die jongens draaien haha maar dat hou ik nog eventjes geheim :wink:

#9

Ik word wakker om zeven uur. Maandagen zijn sowieso verschrikkelijk, maar na deze nacht al helemaal. Rond vier uur ben ik in slaap gevallen. Hoe moe ik ook was, slapen wilde maar niet lukken. Zo gaat dat altijd als je last hebt van een gebroken hart.
De wekker druk ik uit, even geen school vandaag. Ik draai me nog een keer om en net wanneer ik bijna weer in slaap val word ik geroepen. En dit keer niet door de wekker.
“Alissa! Hoelaat moet je naar school?” Ik spijbel wel vaker van school. De laatste tijd wordt er steeds moeilijker om gedaan en ook mijn moeder bemoeit zich er naar mijn idee veel teveel mee. “Ik ga niet.” Roep ik terug. Het blijft even stil, maar na een paar minuten hoor ik voetstappen de trap naar zolder opkomen en vlak daarna wordt de deur wild opengetrokken. “Je gaat gewoon naar school! Ik heb geen zin in gezeik met schoolinspectie.” “Ja, en ik heb geen zin in dat gezeik van jou en die kut school.” De woorden zijn net mijn mond uit en ik besef me dat ik dat niet had moeten zeggen. “Sorry mam. Mick…” Ik kan mijn zin nog niet eens afmaken of ik begin alweer te huilen. Stomme rot tranen, waarom jank ik nou weer? Ik heb helemaal geen zin om het hier over te hebben. Om niet te hoeven praten open ik het Whatsapp gesprek van Mick en mij en laat het aan haar lezen. “Jeetje, meis.” Is het enige dat ze zegt terwijl ze mij mijn telefoon terug geeft. Ik ga rechtop zitten en geef haar een knuffel. “Ik snap wel dat je een dagje thuis wil blijven, stuur je dan wel even een berichtje naar je mentrix?” Ik knik en laat me weer onderuit zakken. “Ik breng je zo wel even wat eten en een kop koffie.” Zegt ze terwijl ze opstaat. Ik geef geen antwoord, praten gaat niet. Ik schaam me voor mezelf. Ik schaam me om het feit dat ik wéér zit te janken om zo’n klootzak. Hij maakt zich er totaal niet druk om, waarom zit ik dan in hemelsnaam weer te huilen?

Een halfuur later hoor ik dat er een bord en een kopje naast mijn bed worden gezet. “Hij is je niet waard schat, al helemaal niet als hij zo doet. Heb je hem na dit gesprek nog een keer gebeld?” Ik schud mijn hoofd. “Hij neemt toch niet op, weet ik zeker. En ik heb nu echt geen zin om met hem te praten.” “Snap ik heel goed, maar je hebt recht op een reden. Dit is wel heel zwak, om het via een berichtje uit te maken. Heb je dit weekend niets aan hem gemerkt?” Ik haal mijn schouders op. “Nee, helemaal niets. Hij vertelde nog aan die meiden dat het goed ging tussen ons.” Eén van die meiden is een vriendin van me. Of ja, vriendin is een groot begrip. Mensen noemen anderen veel te snel vrienden of vriendinnen. Echte vrienden zijn vaak op één hand te tellen en daar hoort dit meisje nog niet bij. “Hoe weet je dat?” “Anne vertelde het me. Ze zag natuurlijk op Facebook dat het over was.” Social media zijn niet altijd fijn. Lekker mainstream om het officieel te maken via internet. Het was overigens nog eerder van internet af dan dat ik ervan wist. “Drink maar lekker je koffie op, ik heb een broodje rosbief voor je gemaakt.” “Dankje mam.” Antwoord ik met een neppe glimlach op mijn gezicht terwijl ik de kop koffie pak.

Wanneer mijn moeder mijn slaapkamer heeft verlaten, pak ik het broodje en gooi het in de vuilnisbak. Ik heb zo mijn eigen manier van met problemen omgaan. Na drie jaar behandeling in en uit ken ik mijzelf meer dan ooit, en durf inmiddels te zeggen dat ik precies weet hoe ik in elkaar zit. Doe er dan wat aan. Zegt mijn “goede versie”. Maar dat wil ik niet. Dit is mijn ding, dit is iets waar ik wél goed in ben. Iets waarmee ik de rest van de problemen vergeet. Jongens zijn eigenlijk nog wel mijn minste probleem.

#10

Ik volg! Meer! :upside_down_face:

#11

Je schrijft leuk , ik volg denk ik :slightly_smiling_face: !

#12

Je schrijft echt leuk. Zelfs slecht geconstrueerde zinnen lezen goed door.

#13

Mevrouw, ik kom vandaag niet naar school. Heeft zo z’n redenen, gaat niet helemaal lekker.

Eigenlijk is het best vreemd dat ik het mobiele nummer van mijn mentrix heb. Maar aan de andere kant ook weer heel handig. Zo hoef ik niet te bellen en alles uit te leggen. Ze weet er vanaf. Soms word ik na mijn berichtje alsnog door haar gebeld, maar neem nooit op. Bellen is iets waar ik altijd al een hekel aan heb gehad. Daarbij vind ik het niet nodig om iedere keer een verantwoording af te leggen.

Ik loop naar de wastafel en pak een nieuwe strip van mijn antidepressiva. Ik neem braaf iedere dag een pilletje in, om mijn eigen bestwil. En ook een beetje om dat van anderen, aangezien ik niet te genieten ben als ik ze niet neem. Niet dat iemand het weet, ze zouden me voor gek verklaren. Mijn probleempje wat eten betreft is wel bekend bij mijn vrienden, maar als ze ook nog eens zouden weten dat ik één of ander stom pilletje nodig heb om me enigszins “normaal” te voelen bemoeien ze zich er alleen nog maar meer mee.

Diep van binnen weet ik dat het niet de persoon is die ik mis. Ik mis het gevoel van gelukkig zijn. Mijn ouders vertelden laatst nog dat ze me helemaal weer zagen opbloeien door Mick. Hij maakte me gelukkig, hij gaf om mij en ik heb me nooit rot gevoeld bij hem. Dan vergat ik even al mijn kleine probleempjes, die in die periode overigens niet eens meer aanwezig waren.
Dat hij dit wist vind ik nog het ergste. Ik heb hem alles verteld. Over het eten, over de pilletjes,hoe de andere jongens mij hebben behandeld -en dan voornamelijk Joey-. “Zo ben ik niet, geloof me. Ik zou zoiets nooit doen.” Ik geloofde hem. Wat ben ik toch ook een domme trut af en toe.

Ik neem een grote slok water en slik het pilletje in één keer door. Mijn oog valt op het kastje onder mijn wastafel. Dat kastje heb ik al tijden niet geopend. Het was niet nodig. En daar komen de twijfels weer: zal ik…?
Fuck it, ik heb het nu even nodig. Ik gris drie potjes pilletjes uit het kastje en haal er drie uit ieder potje.

Nadat ik ze heb ingenomen voel ik me schuldig. Schuldig, maar ook voldaan. Ik wil niet meer terug naar vorig jaar, absoluut niet. Zo extreem dun vind ik niet eens mooi en ben dat gezeik met instellingen helemaal zat. Maar een paar dagen kan geen kwaad, af en toe mag ik een weekje terugvallen van mezelf.

#14

Meer :upside_down_face:

#15

Ik ben op dreef vandaag, haha. Nog een klein stukje.

Die avond lig ik met pijn in mijn buik op mijn bank. Het is nog warm buiten en beide ramen van mijn dakkapel staan open. Het zijn die verdomde afslanktabletten waar ik last van heb. Ik heb ze al zo lang niet genomen dat het weer even wennen is op een lege maag. Ik stil mijn honger met een fles lauw water en steek een sigaret op. Tegelijkertijd hoor ik mijn ringtone steeds luider worden: Amber belt me. “Hey meis hoelaat spreken we af vanavond?” Bijna vergeten, onze wekelijkse wine-time. “Uurtje of acht doen?” Vraag ik terwijl ik de rook uitblaas. “Is helemaal goed! Gaat het weer een beetje?” Ik haal mijn schouders op. Niet dat ze het kan zien, ik weet zelf ook gewoon niet hoe het met me gaat. “Beetje, kan beter.” “Wijn maakt alles beter.” Lacht Amber. Dat laat ook mij weer een beetje lachen. “Daar heb je helemaal gelijk in! En veel wijn maakt alles véél beter.” “Precies! Beter één glas wijn dan drie jongens hè!” Ik grinnik. Dat is de zin die ik ooit heb geroepen toen het net uit was met Joey, en dat is erin gebleven. “Helemaal waar. Ik moet vaker naar mezelf luisteren.” Op dat moment roept mijn moeder mij en mijn zusje dat het eten klaar is. Precies waar ik op dit moment behoefte aan heb, gedoe rondom het eten. “Am, ik moet ophangen mijn moeder roept me. Ik zie je straks, goed?” “Is goed, tot straks!”

Ik rook nog even mijn sigaret op en ben mezelf alvast mentaal aan het voorbereiden op het avondeten. Weigeren, verstoppen of het er maar gewoon weer uitgooien? Mijn familie heeft er eindelijk weer vertrouwen in dat alles goed met me gaat. Ik wil het ze niet aandoen om weer stronteigenwijs mijn bord aan de kant te zetten. Verstoppen is een optie maar daar zitten wel risico’s aan verbonden.
Ik besluit om gewoon maar wat minder op te scheppen en het op te eten. Ik heb vast nog wel ergens een plastic tas op mijn kamer liggen zodat het er meteen weer uit kan. Ik druk mijn sigaret uit in mijn met bloemetjes bedrukte asbak en loop de trap af naar beneden. Let’s do this.

#16

Nooo don’t worry haha. Ik hou daar ook niet van, maar wel van meerdere elementen in één verhaal. Ik leg later nog uit waarom dit zo is gedaan haha. Anders had ik een andere titel gekozen als dat the main subject zou zijn!

#17

UP

#18

Ik zie de blikken naar mijn bord gaan. Ik heb mijn oude truckjes weer even uit de doos gehaald. De spinazie breed uitgesmeerd, een halve aardappel en een vies gezicht getrokken toen ik hoorde dat we braadworst aten. Ik ben blij dat ik deze mocht laten liggen en eet de rest maar gewoon op.
Er komt een vreemd geluidje uit mijn telefoon naast mijn glas water. Ik kijk verbaasd naar het scherm. Een Tinder bericht? Wat is dit nou weer? Ik doe niet aan die onzin. Alleen maar wanhopige jongetjes die op hetzelfde uit zijn als mijn exen. Ik zie mijn zusje naar mijn telefoon kijken. “Sorry, dat heb ik gedaan.” Zegt ze terwijl ze waarna ze een grote hap van haar vlees neemt. “Waarom? Wanneer heb je dat erop gezet?” Vraag ik terwijl ik mijn aardappel in klein stukjes hak. “Ik hoorde van mama wat Mick heeft gedaan. Ik vind het echt heel zielig voor je en dacht dat je zo zou merken dat er heus wel heel veel jongens zijn die jou leuk vinden.” Ik glimlach, het is eigenlijk wel heel erg schattig dat ze dit heeft gedaan. “Dankje San, maar ik heb absoluut geen behoefte meer aan jongens. Ik vind het wel lief van je.” Mijn vader begint te lachen. “Natuurlijk vinden heel veel jongens jou leuk Alis. Maar de eerst volgende krijgt een extra zware keuring als hij langskomt.” Ik ben blij met mijn familie. Natuurlijk hebben we heus weleens ruzie, maar ik weet dat ze er altijd voor mij zijn.
“Pap? Mag ik naar boven? Ik ga zo even wat drinken met Amber.” “Op maandagavond?” Hij praat met zijn mond vol, bah. “Ja, ik ben morgen vrij hoor.” Ik doe nu VAVO. Vorig jaar heb ik maar de helft van mijn examens gehaald omdat ik teveel met therapie bezig was. Dus hoef ik nog maar drie vakken te halen en heb maximaal tien uur per week les. “Vooruit dan. Zet wel even je bord in de vaatwasser.”

Ik doe wat mij gezegd wordt en ga zo snel mogelijk naar boven. Trek de lade onder mijn kast open en zie tot mijn teleurstelling dat mijn voorraad plastic tassen weg is. Aangezien de rest nog beneden is kan ik het best in de badkamer doen. Veel hoeft er toch niet uit.

Wanneer ik klaar ben met wat ik moest doen en op de overloop sta hoor ik mijn ouders beneden praten. “Ik weet het. Laat haar maar gewoon. Ze heeft het wel vaker weer een weekje, het komt wel weer goed.” Ze hebben me door. Kan ook niet anders. Ik krijg weer tranen in mijn ogen. Alles lijkt wel verkeerd te gaan. Tijd voor wijn.

“Wat een ongelooflijke klootzak!” Ik hoor aan Amber dat ze oprecht boos is. “Heeft hij verder niets meer laten horen? Niks uitgelegd?” Ik schud mijn hoofd. “Helemaal niks.” “Als ik jou was zou ik gewoon naar hem toe gaan en om uitleg vragen.” “Nee, dat ga ik niet doen. Hij zoekt het maar lekker uit. Als hij niet eens de moeite kan nemen om mij te bellen ga ik niet de moeite nemen om naar hem toe te gaan. Veel teveel tijd, moeite en benzinegeld," Grap ik. "Daarbij zou hij toch niet open doen als ik eenmaal voor zijn huis zou staan.” Ik neem een grote slok van de wijn. Ja, ook hier zitten veel calorieën in. Daar heb ik rekening mee gehouden. “Daar heb je ook weer gelijk in. En als je anoniem belt? Dan ziet hij niet dat jij hem belt en neemt hij misschien wel op.”
Wat een geweldig kind is het ook. Ze heeft altijd goede ideeën als ik het even niet meer weet. “Dat is echt een geniaal plan Am!” Amber lacht en biedt mij een sigaret aan. “Goed, we roken deze even op en dan ga ik hem bellen.” Zeg ik terwijl ik mijn nummerherkenning alvast uitzet.

#19

Upp :pensive:

#20

Ik ben benieuwd! More! :upside_down_face: