Zoals de titel misschien wel zegt, gaat het verhaal over een meisje dat verliefd wordt op een ander meisje. Ze komt er gaande weg achter dat het niet een crush is, en dat ze echt lesbisch is. Dit brengt veel problemen in haar omgeving.
Zijn jullie geïnteresseerd?
ja hoor!
ja waar is het verhaal?
Duizenden gedachten dwalen door mijn hoofd. Vanmiddag was het dan gebeurd, en iedereen was jaloers geweest toen het gebeurde. Ik heb gezoent met één van de mooiste jongens van de school, en iedereen heeft het kunnen zien. “Ik had zo graag op jouw plek willen staan.” zei Sandra, één van haar klasgenoten.
Een ander had gezegd dat ze zich wel voor kon stellen hoe het op dat moment in haar buik moest hebben gevoelt. “Dat kan ik je wel vertellen.” Dacht ik in mezelf toen ik dat hoorde. Het voelde alsof… alsof het niet zo speciaal was. Het is niet dat het onaangenaam was, maar het deed niks met me. Ik had volgens elk meisje in mijn buurt in vuur en vlam moeten staan, maar ik voelde niks meer dan een blok misplaatsing. Hoe kan het dat het me niks doet?
“Even wat drinken pakken.” zei ik luidop tegen mezelf toen mijn telefoon ging.
“Met Marjolein.” klinkt het aan de andere kan van de lijn. Marjolein is samen met Evert één van mijn beste vrienden. Ik kan hun alles vertellen, en andersom. Ze is echt een spontaan meisje, en verslaafd aan milkshakes.
“Hee Marjo.”
“Vertel? Hoe was het? Hoe zoent hij? En hoe zit het nu tussen jullie?”
Typisch Marjo, alles in één zucht eruit gooien.
Up!
“One question at a time, lieverd, one question at a time. Maar goed, hoe het was? Ik weet het niet eigenlijk. Het deed me niet zoveel. Ik voel niks voor hem, hij is niets voor mij.”
“Misschien val je gewoon niet op leuke jongens?” Is haar antwoord.
Nee, ik val op stomme jongens. Misschien heeft ze wel gelijk en is hij gewoon niet mijn type.
“Misschien niet, nee.” antwoord ik. “Maar ik hoop dat hij niet teveel verwacht van de zoen, dat hij ook geen vuurwerk voelde.”
“Is maar één manier om daar achter te komen.” zegt ze tot slot en we hangen op.
Maar één manier om erachter te komen… Ik moet er met hem over praten. Of misschien juist niet. Doen alsof het nooit gebeurd is kan ook een oplossing zijn, toch?
Nee, dat is geen oplossing =(
Goed verhaal hooor
Plaats later meer ;3 ff tv kijken:p
“Weekend, eindelijk weekend!” Zucht ik terwijl ik met mijn vriendengroep buiten sta. Het is nu 2 dagen na het incident, en ik heb mijn best gedaan hem te ontwijken. Nu was dat niet zo moeilijk, gister heb ik me ziek gemeld (waarop mijn vrienden mij een heerlijke fruitmand en ijs brachten, hmmmm).
Terwijl de rook van de sigaretten van mijn vrienden om me heen dansen, wijst Daan naar rechts. “Je lover.”
Ik draai me om en inderdaad, daar staat hij. Ik probeer vlug een beetje achter mijn vrienden te schuilen, maar ik hoor hen zeggen dat hij mijn kant op komt.
“Hee Celest!” Hij slaat z’n armen om me heen en geeft me een vluchtige kus. Ik weet deze op subtiele manier naar mijn wang te dwingen en knuffel hem toch maar terug. Over zijn schouder heen zie ik mijn vrienden naar mij kijken.
“Vertel het hem.” zegt het gezicht van Marjolein, terwijl de rest me juist aankijkt alsof ik het leuk moet vinden. Heb het er eerlijk gezegd ook nog niet over gehad, zelfs niet met Evert.
Hij laat me los en groet mijn vrienden. “Ik ben Alwin, voor hen die het nog niet wisten.” Iedereen stelt zich even voor als Alwin zegt dat hij er weer van door gaat.
“Kan ik jou straks nog eventjes spreken?” Fluisterd hij in mijn oor als hij me nogmaals omhelst. Dit maal voel ik wel wat in mijn buik, maar het voelt een stuk zwaarder en pijnlijker dan vlinders.
“Is goed, ik moet ook m’n ei kwijt.” Voordat mijn vrienden erover kunnen beginnen, gooi ik maar een ander onderwerp op. “Morgen pannekoeken bakken bij mij thuis? Vanavond mag ik niet weg.”
Een enthousiast geluid komt van de groep. “Ik haal de boodschappen wel.” Zegt Evert, terwijl hij weer eens op z’n losse veters staat en haast voorover struikelt.
Up!
Danku voor uw ups 
up 
echt een goed verhaal!
we want more! we want more!
haha, sorry ^^)
leukverhaal!
up
Heb beetje internetproblemem thuis… dus kan af en toe posten (zal vanavond vanaf mn telefoon proberen^^)
Bah heb echt heeel veel geschreven maar heb alleen internet op mn mobiel.
“Telefoon voor je.” Galmt de stem van mijn moeder door mijn hoofd. Ik doe even mijn ogen open, maar door het felle zonlicht knijp ik ze direct weer dicht.
“Wie?” Vraag ik terwijl ik op goed geluk mijn hand uitsteek, hopend dat het in de goede richting is.
“Evert. En waarom slaap je nog? Het is half twee!”
Half twee? Plots zit ik recht over eind. Ik moet nog zoveel opruimen voor iedereen vanavond komt.
“Nou neem die telefoon aan.” Mam drukt hem in mijn handen en loopt m’n kamer uit.
“Met mij!” Ik probeer het te zeggen maar er komt geen geluid uit. Ik schraap m’n keel en zeg het nog 'n keer. “Met mij.”
“Hee, Evert hier. Je móet echt met me naar de supermarkt. Ik weet niet wat we allemaal nodig hebben voor pannenkoeken.”
“Melk, eieren en pannenkoeken-beslag. Moet je me daar voor wakker maken?” Antwoord ik geërgerd. Nu pas herinner ik me dat ik met mijn moeder aardig wat gedronken heb voor de tv, en kan nu eindelijk die knallende koppijn plaatsen.
“Nee, ik zal eerlijk zijn. Mijn band is lek en ik wil hem niet plakken. Kom je me halen? Please?”
Even moet ik om hem lachen, wat is het toch ook een held op sokken. “Alleen als jij ook drank betaald om mijn kater weg te drinken.”
“Kater? Ben je uit geweest? Dacht dat je niet weg mocht… Had me meegenomen.”
“Nee, heb met mams wat wijn achter over geslagen. M’n hoofd knalt uit elkaar, en moet ik ook nog helemaal naar jou toe komen.”
“Het spijt me lieverd.” Hij maakt wat kus geluidjes door de telefoon. “Zie ik je zo?”
“Ja, kom er zo aan, even aankleden.” Ik leg m’n telefoon weg en strompel uit bed. Met moeite kom ik door de lading kleding die de vloer bedekken. Rakelings pak ik een shirt en een broek van de grond, en wissel deze van plaats met mijn pyjama. Terwijl ik de trap afloop borstel ik mijn haar en doe het vlug in een staart. Ik ben echt gezegend met mijn haar. Het is prachtig bruin, er zit een fijne slag in en het werkt bijna altijd mee. Beneden aangekomen heeft mama al wat tosti’s voor me gemaakt. “Tosti met ham en kaas zonder ham, m’n favoriet!” Glimlach ik terwijl ik haar een knuffel geef.
“Telefoon voor je.” Galmt de stem van mijn moeder door mijn hoofd. Ik doe even mijn ogen open, maar door het felle zonlicht knijp ik ze direct weer dicht.
“Wie?” Vraag ik terwijl ik op goed geluk mijn hand uitsteek, hopend dat het in de goede richting is.
“Evert. En waarom slaap je nog? Het is half twee!”
Half twee? Plots zit ik recht over eind. Ik moet nog zoveel opruimen voor iedereen vanavond komt.
“Nou neem die telefoon aan.” Mam drukt hem in mijn handen en loopt m’n kamer uit.
“Met mij!” Ik probeer het te zeggen maar er komt geen geluid uit. Ik schraap m’n keel en zeg het nog 'n keer. “Met mij.”
“Hee, Evert hier. Je móet echt met me naar de supermarkt. Ik weet niet wat we allemaal nodig hebben voor pannenkoeken.”
“Melk, eieren en pannenkoeken-beslag. Moet je me daar voor wakker maken?” Antwoord ik geërgerd. Nu pas herinner ik me dat ik met mijn moeder aardig wat gedronken heb voor de tv, en kan nu eindelijk die knallende koppijn plaatsen.
“Nee, ik zal eerlijk zijn. Mijn band is lek en ik wil hem niet plakken. Kom je me halen? Please?”
Even moet ik om hem lachen, wat is het toch ook een held op sokken. “Alleen als jij ook drank betaald om mijn kater weg te drinken.”
“Kater? Ben je uit geweest? Dacht dat je niet weg mocht… Had me meegenomen.”
“Nee, heb met mams wat wijn achter over geslagen. M’n hoofd knalt uit elkaar, en moet ik ook nog helemaal naar jou toe komen.”
“Het spijt me lieverd.” Hij maakt wat kus geluidjes door de telefoon. “Zie ik je zo?”
“Ja, kom er zo aan, even aankleden.” Ik leg m’n telefoon weg en strompel uit bed. Met moeite kom ik door de lading kleding die de vloer bedekken. Rakelings pak ik een shirt en een broek van de grond, en wissel deze van plaats met mijn pyjama. Terwijl ik de trap afloop borstel ik mijn haar en doe het vlug in een staart. Ik ben echt gezegend met mijn haar. Het is prachtig bruin, er zit een fijne slag in en het werkt bijna altijd mee. Beneden aangekomen heeft mama al wat tosti’s voor me gemaakt. “Tosti met ham en kaas zonder ham, m’n favoriet!” Glimlach ik terwijl ik haar een knuffel geef.