[Verhaal] Liefde met gevoel

Schrijfsels
#1

Hai allemaal,

Ik schrijf al een tijdje verhalen, maar de laatste twee jaar heb ik helemaal geen inspiratie gehad. Gelukkig heb ik dat nu wel, maar omdat ik zo lang niet heb geschreven vind ik het toch wel spannend. Ik post hier een beginstukje van mijn verhaal, in de hoop dat jullie eerlijke feedback geven. Alles mag gezegd worden, ook als het negatief is, want daar kan ik alleen maar van leren. Hier komt het.

Liefde met gevoel

Vanaf het moment dat mijn ogen zijn ogen ontmoetten, was ik verkocht. Verloren, verliefd en verkocht. Niets ter wereld kon mij tegenhouden om bij deze man te zijn. Zijn ogen, zo helder als de zee bij een tropisch eiland. Als een blauwe hemel op een stralende zomerdag. De bruine krullen, waar mijn handen niet van af konden blijven. Zo zacht als dons, zo veerkrachtig als elastiek. Uren kon ik naar zijn gezicht kijken zonder verveeld te raken. Onafscheidelijk, of dat dacht ik tenminste.

Charlotte

‘Dan gaan we nu verder met Kim. Kim is vanaf leerjaar één het toonbeeld van een voorbeeldige student geweest’, vertelde de directeur. Bla, bla, bla. Ik had meer zin in het feest na afloop van deze ontzettend uitgelopen diploma uitreiking. Ik zag de wijnglazen al klaar staan en mijn verlangen naar een koel, alcoholisch drankje werd steeds groter. Tot die tijd moest ik het eindeloze gezwets van de directeur, meneer Klomp, aanhoren. De diploma uitreiking zou maar twee uur moeten duren. Inmiddels waren we al drie uur verder en er waren nog ruim zes mensen voor mij aan de beurt. Ik was de laatste op het lijstje van meneer Klomp, aangezien mijn achternaam met een Z begint. Dat is overigens heel vervelend in dit soort situaties, je kan niet stiekem wegglippen. Nee, ik moest wachten tot de hele ceremonie voorbij is voordat ik mijn papiertje mee naar huis kon nemen. In februari ben ik afgestudeerd en ik mag mezelf nu eindelijk verpleegkundige noemen. Dat is iets waar ik heel trots op ben, omdat ik er hard voor heb gevochten. Studeren is voor mij geen makkelijke opgave geweest, net zoals de relatie die ik een jaar geleden heb beëindigd. De jongen in kwestie kon daar niet zo goed mee omgaan, wat resulteerde in een omgangsverbod. Al met al mag ik trots zijn dat ik mijn diploma in ontvangst mag nemen. Meneer Klomp vertelde aan het begin van de uitreiking dat slechts negenentwintig procent van onze lichting eerstejaars studenten vandaag een diploma in ontvangst mag nemen.
Ik schrok op van mijn gedachten doordat iemand me een por in mijn zij gaf. Geschrokken keek ik op en zag dat bijna iedereen me aankeek. ‘Charlotte?’ vroeg meneer Klomp. Ik had geen idee wat hij heeft gezegd en keek hulpbehoevend opzij, naar de persoon die al tien jaar lang mijn beste vriendin was. ‘Je moet naar voren, jij bent aan de beurt’ fluisterde Kiara en duwde me zachtjes van mijn stoel. Vlug stond ik op, trok mijn rok wat rechter naar beneden en liep richting het podium. Haastig beklom ik de trap en meteen zag ik niets meer behalve een grote, felle lamp die in mijn ogen scheen. Een beetje ongemakkelijk nam ik plaats achter de grote tafel, die voor de gelegenheid bekleed was met een rode, fluweelachtige stof. Meteen pakte ik de pen op, zette mijn handtekening onder aan het diploma en meteen barstte het applaus los. Met een grote glimlach schudde ik de hand van meneer Klomp. Uit alle herrie hoorde ik mijn ouders, mijn zus Charlie en Kiara het hardste roepen. Waarschijnlijk applaudisseerden de anderen omdat zij net zo blij als ik waren dat de ceremonie eindelijk was afgelopen. Tijd voor een feest, dacht ik.

#2

[b]Geef alsjeblieft jullie mening :slightly_smiling_face:

Charlotte[/b]

Helaas bleek het feest geen feest te zijn. Iedereen kreeg een coupon voor één consumptie en werd vervolgens vriendelijk verzocht om te vertrekken. Vandaar dat al mijn vrienden en klasgenoten nu in mijn achtertuin stonden te swingen. Het was een heerlijke zomeravond en de temperatuur was precies goed. Het was warm genoeg om geen vestje aan te hoeven en koud genoeg om niet te gaan zweten. Ik was een voorbeeldige gastvrouw en ik vond het heerlijk. Met plezier zorgde ik er voor dat iedereen een koud en vers drankje had. De hapjes werden constant aangevuld en de juiste muziek knalde door de speakers. Ik knoopte een gesprekje aan met iedereen in de hoop dat ze zich welkom voelden. Dit alles deed ik met een grote glimlach. Mijn zus hielp me met deze onmogelijke taak en daar was ik haar eeuwig dankbaar voor. We waren een perfect duo, totaal op elkaar ingespeeld. Wanneer ik de lege glazen van tafel haalde, was zij alweer onderweg met een dienblad vol met nieuwe drankjes. Ze was mijn tweede helft, twee handen op een buik en ik hield van haar met heel mijn hart. Ik was dan wel twee jaar ouder, maar in de omgang was ze minstens net zo volwassen. We vonden de steun die we nodig hadden in moeilijke situaties in elkaar en dat maakte dat we zo goed bij elkaar pasten. Zo was zij mijn rots in de branding geweest tijdens het einde van mijn laatste relatie. Wanneer hij me de stuipen op het lijf jaagde door me vreselijke brieven te sturen, hield zij mijn hand vast en praatte ze me moed in. Als ik hem weer een keer tegen kwam met al zijn vrienden, hoorde ik haar stem in mijn hoofd die me vertelde dat ik door moest zetten en mijn angsten niet mocht laten zien. Ik wist namelijk waar hij toe in staat was, en die wetenschap jaagde me de stuipen op het lijf. Aan het begin van onze relatie wist ik dat hij een strafblad had, maar ik had de gewoonte om alleen het goede in de mensen te zien totdat zij het tegendeel bewezen. Anderhalf jaar hield hij het vol totdat hij brak. Hij werd steeds gewelddadiger, ook naar mij toe en het heeft nog weer een jaar geduurd voor ik mijn breaking-point bereikte en naar de politie ben gestapt.
Het werd inmiddels steeds later en mijn gasten werd steeds vrolijker en luidruchtiger naarmate de alcohol rijkelijk vloeide. Na mijn derde shotje werd ik al iets licht in mijn hoofd en verstandig dat ik was, besloot ik dat dit mijn laatste shotje van de avond was. We gingen immers ook nog de stad in en uit ervaring had ik geleerd dat het beter was om dan ietwat helder te blijven. Ik voelde twee armen om mijn middel en de stem van Jay kriebelde in mijn nek. ‘Hallo schoonheid, wat zie je er goed uit’, zei hij. Jay was een van mijn beste vrienden en ondanks zijn vele versierpogingen is er nooit iets tussen ons gebeurd. Nog een reden waarom ik helder moest blijven. Jay was een knappe en intelligente jongen, maar we waren goede vrienden en dat wilde ik niet verpesten. Met hem kon ik de serieuze gesprekken en de onzingesprekken voeren wanneer ik maar wilde. Hij belde mij en ik belde hem wanneer we elkaar nodig hadden. ‘Ik wou dat ik hetzelfde van jou kon zeggen’ grapte ik en draaide me om. Ik gaf hem drie zoenen op zijn wang en verwelkomde hem terwijl hij me feliciteerde. ‘Het is je gelukt, meisje’, zei Jay en overhandigde mij een klein ingepakt doosje. Dat vond ik geweldig aan Jay. Hij was oprecht blij voor me, ondanks dat hij meer voor mij voelde op liefdesgebied dan ik ooit voor hem zou voelen. ‘Bedankt!’ zei ik met een grote glimlach terwijl ik voorzichtig het papier verwijderde en het doosje opende. Er zat een schitterend horloge in, speciaal voor verpleegkundigen. Het horloge kon ik vastmaken aan mijn uniform, als ik binnenkort een baantje zou vinden. Het was zilverkleurig, maar de wijzerplaat was zachtroze, mijn favoriete kleur. Ik vloog Jay om de hals, mompelde nogmaals een bedankje en schoof hem een drankje in zijn handen. Vanavond was mijn avond en ik voelde me gelukkig.

#3

Ik vind het echt jammer dat er niemand reageert. Als het een slecht verhaal is, zou ik het graag willen weten…

#4

Ik vind het anders niet zo slecht, hoor. :heart:

#5

Gelukkig! Ik zal nog een paar stukjes posten, in de hoop dat mensen reageren. Hier komt de volgende.

Sam

‘Dan mag ik u bij deze van harte feliciteren met uw aanstelling als docent Engels’, zei mevrouw Waals, de directeur van de middelbare school waarbij ik had gesolliciteerd. Ik kon de woorden die ze zojuist uitsprak nauwelijks geloven. Na een periode van ruim een jaar lang solliciteren, werd ik eindelijk aangenomen! Met mijn leeftijd van vijfentwintig jaar werd ik door de werkgevers vaak beoordeeld als te jong en onervaren. Onterecht, als je het mij vroeg. De Engelse taal was mijn passie en ik vond het heerlijk om dit te kunnen delen met jonge, pure kinderzielen die open staan voor nieuwe ervaringen. Naast het feit dat ik wel wat geld kon gebruiken, was dit ook een goede reden voor mij om de moed niet op te geven en sollicitaties te blijven versturen. Helaas was deze school ook ruim zestig kilometer uit de buurt van mijn huidige woonplaats, dus dat betekende dat ik zou moeten verhuizen. Dat vond ik niet erg, maar of mijn vriendin Jessie het er mee eens zou zijn wist ik niet. Eigenlijk had ik het ook met haar moeten overleggen, maar ik had niet verwacht dat ik hier zo snel aangenomen zou worden. Als ik thuiskwam zou ik het haar meteen vertellen. Diep in mijn hart zou ik het niet erg vinden als ze niet met me mee wilde verhuizen. We waren nu ruim drie jaar samen maar we hadden zo vaak ruzie dat de passie tussen ons, zoals in het begin, is verdwenen. Ze was zo vreselijk jaloers. Iedere keer als ik een avondje weg was met vrienden werd ik de volgende ochtend onderworpen aan een kruisverhoor. Waar ben je geweest, met wie ben je daar geweest, wat heb je gedaan, wie ben je tegen gekomen, wat heb je gezegd. Ik wilde het eigenlijk niet toegeven maar mijn liefde voor haar was weg. ‘Wanneer kun je beginnen?’, vroeg mevrouw Waals nadat ik haar met een grote glimlach had bedankt voor de aanstelling. ‘Over twee weken moet wel lukken, denk ik’, antwoordde ik. ‘Ik ga meteen op zoek naar een woning’.

#6

(over het eerste stukje)

  • ‘Dan gaan we nu verder met Kim. Kim is vanaf leerjaar één het toonbeeld van een voorbeeldige student geweest’, vertelde de directeur. De komma na ‘geweest’ mag weg, en moet achter ‘geweest’. Dan wordt het zo: ‘…voorbeeldige student geweest,’ vertelde de directeur.
  • Nee, ik moest wachten tot de hele ceremonie voorbij was voordat ik mijn papiertje mee naar huis kon nemen.
  • vanaf ‘In februari ben ik afgestudeerd…’ schrijf je ineens in tegenwoordige tijd, terwijl daarvoor alles in verleden tijd stond.
  • Ik schrok op van mijn gedachten doordat iemand me een por in mijn zij gaf. Geschrokken keek ik op en zag dat bijna iedereen me aankeek. ‘Charlotte?’ vroeg meneer Klomp. Ik zou voor ‘Charlotte?’ een enter doen. Dat leest wat prettiger.
  • Ik had geen idee wat hij had gezegd en keek hulpbehoevend opzij, …
  • …die al tien jaar lang mijn beste vriendin was. ‘Je moet naar voren, jij bent aan de beurt’ fluisterde Kiara en duwde me zachtjes van mijn stoel. Hetzelfde als 2 punten terug, enter voor het dialoog en een komma achter ‘beurt’.
  • Meteen pakte ik de pen op, zette mijn handtekening onder aan het diploma en meteen barstte het applaus los. Het leest een beetje onprettig als je twee keer hetzelfde woord (in dit geval ‘meteen’ dus) in 1 zin gebruikt. Hetzelfde bij Ik schrok op van mijn gedachten doordat iemand me een por in mijn zij gaf. Geschrokken keek ik op en zag dat bijna iedereen me aankeek. waar je ‘schrok’ en ‘geschrokken’ gebruikt, als je bij de 2e zin een synoniem voor schrikken gebruikt leest dat fijner!

Dus let een beetje op je interpunctie, woordengebruik en enter-plaatsing (of hoe je dat ook zegt). (Ik hoop niet dat dit bot overkomt, ik bedoel het goed! En het is niet erg dat je zulke foutjes maakt, want dat heb ik ook, maar het is wel fijn als iemand je erop aanwijst :relieved:)

Verder vind ik dat je een fijne schrijfstijl hebt en er zit een leuke humor in het verhaal! :slightly_smiling_face:

#7

@Danique De laatste tijd zijn er zoveel verhalen bijgekomen dat de meeste Girlsceners door al die bomen het bos niet kunnen zien. Misschien is het beter als je een beschrijving bovenaan je verhaal zet :slightly_smiling_face:

#8

Ik vind het fijn dat je me hier op wijst. Als ik het goed begrijp moet ik dus na een dialoog eerst een komma doen (,) en dan zo’n hoge (’) Dus bijvoorbeeld dit: ‘Dit is een voorbeeld,’ typ ik. Verder zal ik inderdaad op die woorden letten.

#9

Bij dialogen werkt het zo:
Wanneer iemand iets zegt, fluistert, schreeuwt etc komt er na het dialoog een komma (,) en dan een aanhalingsteken (’). Voorbeeld: ‘Hoi,’ zegt Liesje. ‘Goedemiddag,’ mompelt Lotje.
Is het een vraagzin bijv. dan zet je gewoon een vraagteken (?) neer en daarna een (’).
Het kan ook zo zijn dat je achter het dialoog níét typt ‘zegt/roept/fluistert …’ en dan zet je er wel een punt (.) neer. Voorbeeld: ‘Hoi.’ Liesje loopt naar me toe en geeft me een knuffel. ‘Goedemiddag.’ Lotje kijkt me even aan en gaat dan verder met strijken. (ik zeg maar wat hahaha)

Ik hoop dat je het een beetje snapt. Zo heb ik het tenminste geleerd. En anders kun je op internet ‘interpunctie’ googelen, daar staat het vast allemaal perfect beschreven!

http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/taal/2872-interpunctie-het-gebruik-van-leestekens.html dit lijkt me wel handig om te gebruiken! :slightly_smiling_face:

#10

Hahahaha, Liesje en Lotje. Ik zal proberen om het toe te passen :stuck_out_tongue:

#11

Reacties komen vanzelf, ik zou niet al te gefrustreerd raken.

#12

Sam

‘Hoe bedoel je, je hebt een baan maar dan heel ver weg?!’ schreeuwt Jessie wanneer ik vertel dat ik aangenomen ben. Ze was heel blij voor me toen ik vertelde dat ik werk had. Ze zei dat we dan nu eindelijk konden gaan samenwonen. Dat wilde ze al heel lang, maar ik hield de boot steeds af. Ik werd al gek van haar als ik haar drie dagen in de week zag, laat staan dat we samen woonden. Ik moest er niet aan denken! Toen ik haar vertelde dat de school alleen wel wat verder weg was dan ze dacht, ging ze uit haar dak.
‘Wat ben jij egoïstisch, je houdt op geen enkele manier rekening met mij! Je solliciteert bij een school tientallen kilometers hier vandaan en je bedenkt je niet even dat je dat met mij moet overleggen? Zak!’ siste ze terwijl haar hoofd rood aanliep.
‘Het spijt me,’ antwoordde ik, maar eigenlijk speet het me niet. Ik heb nooit goed kunnen liegen en Jessie had me meteen door.
‘Waarom doe je dit? Waarom stel je jezelf steeds voorop?’ vroeg ze, dit keer op zachtere toon. Ik werd kwaad vanbinnen maar liet dit niet merken. Hoezo stel ik mezelf voorop? Ik deed verdorie alles voor haar, alles wat ze me vroeg om haar gelukkig te maken. Mezelf cijferde ik iedere keer weer weg, ondanks dat mijn vrienden en ouders iedere keer opnieuw aangaven dat dit niet goed was. Ik moest ook eens aan mezelf denken, zeiden ze. Nou, dat ging ik doen. Met ingang van nu.
‘Het spijt me dat je er zo over denkt,’ antwoordde ik. Nog voordat ze haar mond opendeed om mij van repliek te dienen praatte ik alweer verder.
‘Het spijt me dat je er zo over denkt, maar het spijt me niet dat ik deze beslissing heb gemaakt. Ik doe alles voor je en dat weet jij ook. Deze baan heb ik nodig om rond te komen, om een leven op te bouwen. Dat jij dat niet in ziet, zegt meer over jou dan over mij,’ ging ik verder. De laatste zin was geloof ik een beetje te veel. Jessie begon te huilen.
‘Hou je niet meer van me?’ vroeg ze terwijl ze een traan van haar wang veegde.
‘Natuurlijk wel,’ loog ik en weer had ze me door. ‘Het is gewoon anders, Jess. Ik hou nu meer van je alsof je mijn zus bent. We zijn al maanden niet meer intiem, omdat jij me niet meer toe laat. Omdat je me niet vertrouwt. Hoe kan ik nu verder met iemand, zonder een goede basis van vertrouwen binnen onze relatie? Ik kan mezelf niet meer zijn, omdat ik constant rekening moet houden met jouw gevoelens, jouw wensen. Waarom is dat nooit omgekeerd? Waarom houd je nooit een keer rekening met mij? Ik wil die baan en ik heb hem aangenomen. Ik kies nu voor mezelf, Jess’, besloot ik. ‘Ik denk dat het beter is als we niet meer samen verdergaan als koppel.’
Het bleef heel lang stil. Ik durfde Jessie niet aan te kijken, ondanks de gierende snikken die aan haar keel ontsnapten en haar priemende blik die ik zelfs op honderd meter afstand nog zou kunnen voelen.
‘Prima, wat jij wil,’ snikte ze, waarop ze zich omdraaide. ‘Veel plezier met je nieuwe baan!’ riep ze nog over haar schouder, terwijl ze weg liep. Ik keek haar na totdat ze de hoek om was. Waarschijnlijk zou het een gepaste reactie zijn geweest om haar naam te roepen, achter haar aan te gaan en het goed te maken. Gek genoeg voelde ik me alleen maar opgelucht. Begrijp me niet verkeerd, ik wist dat ik haar onbeschrijflijk veel pijn had gedaan. Maar ik koos nu eindelijk voor mezelf.

#13

Sam

‘Gefeliciteerd, kerel!’ zei Nick toen ik hem het goede nieuws vertelde over mijn nieuwe baan. Nick was een van mijn beste vrienden sinds kleuterschool, of zo iets. Ik kon me in ieder geval geen tijdsperk herinneren waarin Nick niet voorkwam. Voordat ik iets met Jessie kreeg waren we praktisch altijd samen. Dat mijn relatie nu voorbij was, vond Nick dan ook helemaal niet erg. Niet dat hij dat ooit toe zou geven. We kenden elkaar goed genoeg dat sommige dingen niet uitgesproken werden, omdat we elkaar ook begrepen zonder woorden.
‘Bedankt,’ grijnsde ik en gaf hem een klap op zijn schouder. ‘Biertje?’
‘Lekker,’ antwoordde hij. Een x aantal biertjes verder, een paar discussies over hoe onbegrijpelijk het vrouwelijk geslacht was en hoe goed het leven in Enschede zou zijn, kwam hij op het idee om nog een paar vrienden op te trommelen om de binnenstad onveilig te maken. Ik stemde in en binnen de kortste keren zat mijn woonkamer vol met kerels en nog meer bier. Mijn gedachten werden al aardig wazig, maar dat kon me niet weerhouden van het achterover slaan van nog een biertje.

#14

Ik vind het een leuk verhaal! Mooi beschreven.

#15

Leuk! Ook een fijne schrijfstijl :slightly_smiling_face:

#16

Het beginstuk is het heel leuk geschreven!
Je hebt echt een fijne schrijfstijl!

#17

Ik ben benieuwd naar het vervolg en vooral hoe de twee hoofdpersonen elkaar gaan tegen komen :slightly_smiling_face:.

#18

Leuk stukje! :slightly_smiling_face:

#19

Ahhh leuk, reacties! Ik ga gauw schrijven en misschien nog wel een stukje posten. Thanks <3

#20

Charlotte

Ik had inmiddels de drank op tafel gezet onder het mom van zelfbediening. Samen met mijn vrienden stond ik te dansen in de tuin op de meest gave nummers van dit moment. Zo stond ik ruim een halfuur te dansen, mezelf bewust van de mensen die naar me keken. Ik wist dat ik een goede danseres was, ik had tot mijn dertiende streetdance lessen gevolgd. Toch werd ik van iedere blik wat onzekerder, terwijl ik wist dat ik me in een vertrouwde omgeving bevond met mensen van wie ik hield. Er was niets om me voor te schamen. Charlie kwam aan dansen met een dienblad vol shotjes.
‘Het ziet er naar uit dat we bijna droog staan,’ fluisterde Charlie in mijn oor toen ze voorbijkwam. Glimlachend pakte ik twee shotjes van haar dienblad en sloeg ze achter elkaar achterover. Weg met die onzekerheid, dacht ik.

Charlie had gelijk. De tap was bijna leeg, de flessen wijn waren aan het einde van het latijn en het werd tijd om de stad in te gaan. Subtiel haalde ik de lege flessen drank, glazen en schalen van tafel zonder het te verversen. Terwijl de laatste mensen brutaal hun mond aan de overgebleven flessen zetten, schakelde Charlie de muziekinstallatie uit. ‘Het feest is afgelopen, maar ik stel voor dat we een after-party houden in de stad!’ riep ik toen mensen verontwaardigd vroegen waar dat goed voor was. Er klonk een instemmend geluid en mijn gasten begaven zich langzaam naar de voordeur om bij de fietsenstalling te komen. Na mijn make-up bijgewerkt te hebben samen met Kiara, begaf ik mij ook richting mijn fiets. Charlie bleef thuis, haar vriend kwam langs en samen zouden ze de troep die ik achterliet opruimen. Ik moest haar maar eens trakteren op een avondje uit. Maar eerst ging ik zelf een avondje uit.
‘Waar gaan we heen?’ riep Kiara terwijl we met een groep van zo’n vijftien man richting de stad fietsten. De temperatuur buiten was nog steeds heerlijk en de stemming zat er goed in. Er werden luidkeels liedjes gezongen en de spelfouten waren niet te missen. Blame it on the alcohol, zeiden ze wanneer er weer een spelfout werd gemaakt.
‘Blue Ivy?’ stelde ik voor en dit voorstel werkt met een luid gejuich geaccepteerd. Grinnikend haalde ik de allerlaatste fles wijn tevoorschijn en gaf hem door aan Kiara. Toen ik de fles terugkreeg zat er nog een halve slok in. Ik had het kunnen weten.
Luid zingend parkeerden we onze fietsen in de fietsenstalling en vervolgden we onze weg naar de Blue Ivy. Wie had kunnen weten dat deze nacht mijn hele leven zou veranderen? Ik zeker niet.