[Verhaal] Laat me leven

Schrijfsels
#1

Hallo, dit is mijn eerste keer dat ik een verhaal op GS post, ik vind het ook best wel een beetje eng en heb best wel wat getwijfeld haha. Ik hoop dat jullie het wat vinden. Ik wil nog niet teveel verklappen, daarom is de ‘intro’ maar kort. Tips en dergelijke zijn altijd welkom. :slightly_smiling_face:

Hij is van mij

Wanneer Sandra op een ochtend een vreemd briefje in haar brievenbus vind veranderd haar hele leven.
Ze moet ineens keihard vechten voor wat van haar is. Wie kan ze vertrouwen en wie niet?

Eerste stukje:

[i]Langzaam rij ik het erf op, ik hoor de steentjes knisperren onder de wielen van de auto. Davids auto staat netjes geparkeerd op de oprit, er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Ik stap uit, pak mijn tas en draai de auto op slot. David verschijnt in de deuropening en Luna komt kwispelend naar me toe gelopen. Ik ga op mijn hurken zitten en aai Luna over haar bol. Daarna loop ik naar David.’‘Hallo lieverd,’’ begroet hij me en ik geef hem een kus. Ik loop langs hem de woonkamer binnen.

Mijn mond valt open. ‘‘Oh wauw, alles is zo netjes.’’ David kijkt me trots aan. Ik loop naar de box en til de kleine eruit. Hij begint direct luid te schateren. ‘‘Hee lieverd, hallo schatje, mama is er al weer.’’ Ik geef hem een kusje op zijn neus. Zijn ogen twinkelen en hij slaat zijn mollige armpjes om me heen. Met Tim op mijn arm loop ik naar de keuken waar David inmiddels verder is gegaan met koken. ‘‘Het ruikt heerlijk lieverd.’’ Hij glimlacht even naar me.

Ik hoor het bekende deuntje van de huistelefoon, snel neem ik op. ‘‘Hallo met Sandra.’’ Ik hoor gesnotter aan de andere kant van de lijn. ‘‘Hallo? Wie is daar?’’ Dan begint er iemand zachtjes te praten. [/i]

#2

Ja daar is ie! :slightly_smiling_face: Vind het wel een leuk onderwerp!

Het valt me direct al op dat je in dat eerste stukje geen enkele alinea’s gemaakt hebt. Alle zinnen staan direct achter elkaar. Een paar enters zouden fijn zijn, vind ik zelf, dan is het overzichtelijker en dat leest fijner.
Na een dialoog moet je leestekens gebruiken, dus hier:
''Hallo lieverd’’ Begroet hij me en ik geef hem een kus. → …lieverd," begroet hij me… (een komma omdat je de “handeling” wat betreft het uitspreken benoemt (begroeten, zeggen, fluisteren, schreeuwen etc) en ‘begroet’ met een kleine letter omdat het nog hoort bij de uitgesproken zin)
''Hee lieverd, hallo schatje, mama is er al weer’’ Ik geef hem een kusje op zijn neus. → …mama is er al weer." (een punt omdat je verder niets over het uitspreken van de zin zegt. Een nieuwe handeling volgt; de hoofdpersoon geeft haar zoon een kus)
''Het ruikt heerlijk lieverd’’ Hij glimlacht even naar me. → …ruikt heerlijk lieverd." (zelfde als hierboven)
''Hallo met Sandra’’ Ik hoor gesnotter aan de andere kant van de lijn. → “Hallo met Sandra.” (en weer hetzelfde als hierboven)

Ik hoop dat ik je hier een beetje mee geholpen heb :slightly_smiling_face:) en als je misschien niet goed weet hoe je een nieuwe alinea moet beginnen zou ik je daar ook wel mee willen helpen! :slightly_smiling_face:

#3

Ik volg (zoals beloofd) :kissing:

#4

Bedankt! Ik heb even wat dingen aangepast, ik hoop dat het zo beter is! :grinning:

#5

Ja ziet er wel goed uit zo :slightly_smiling_face: ik ben benieuwd naar het vervolg!

#6

Ik volg! :bowing_man:

#7

Jeej :upside_down_face:

#8

Ben benieuwd.

Ik geef je als tip om bij ´ik ga op me hurken zitten´ de me te veranderen in mijn , dat staat wat beter en me klopt geloof ik sowieso niet.
Ik hoop dat je snel wat post!

#9

^Oja klopt daar probeer ik ook op te letten maar af en toe maak ik nog wat foutjes haha dankjewel!

#10

je bent zelf stom :rage:

#11

Waarom zo’n reactie? Serieus. Kritiek kan je geven, maar niet op zo’n manier. Kom op zeg.

Ik vind dit trouwens wel een leuk verhaal en de cover intrigeert me! Ik volg!
#12

Dankje, ik zal nog even een stukje posten :slightly_smiling_face:

[i]’‘Sandra… Ik kom net terug van de dokter en het kan niet, het klopt niet, ik klop niet.’’ Ik zet Tim op de grond en ik ga op de bank zitten. ‘‘Lea ben jij het?’’ Ik weet wel zeker dat het Lea is.
‘‘Ik heb geen idee wat er mis met me is, ik kon niet eens meer luisteren, Sandra, we kunnen nooit een kleintje krijgen…’’
Mijn mond valt open en ik vergeet bijna te reageren.

Ik ken Lea al zo lang, ze is de vriendin van de beste vriend van David. In het begin hadden we nooit zoveel contact maar na de geboorte van Tim was het koppel ineens zoveel over de vloer. Ze hebben ons enorm geholpen en het contact tussen Lea en mij werd steeds beter. Gezellig wijntjes drinken op de vrijdagavond en ze wou zo vaak even op Tim passen als David en ik even weg wouden of moesten.

‘‘Lieve Lea, wat vreselijk…’’ begin ik. ‘‘Is er geen andere manier? Er moet een andere manier zijn, jullie zijn zo’n liefhebbend stel, jullie verdienen een kindje.’’ Ik hoor Lea luid haar neus ophalen aan de andere kant van de lijn. ‘‘Het is allemaal zo duur, we zijn ons aan het orienteren op adopteren maar dan komen we waarschijnlijk in een ongelofelijk lange wachtrij en…’’ Lea begint weer hard te huilen. David is naast me komen staan met een vragende blik. Ik wuif hem weg. ‘‘Jullie krijgen het wel voor elkaar, lieverd, echt. Als je ooit wil praten, je kan me altijd bellen dat weet je.’’ Ik hoop dat dit genoeg was, ik ben nooit goed geweest in mensen troosten. Ik kan nooit de juiste woorden vinden. ‘‘Bedankt Sandra, je bent een goede vriendin…’’ Dan hoor ik de pieptoon. [/i]

#13

Het is zo’n i.v.p zon

En oh, haha. I didn’t know Hope :slightly_smiling_face: Well, never mind then.

#14

Ik bouw het langzaam op :smirk:

Dankje RedRose, heb het even veranderd :slightly_smiling_face:

#15

Leuk verhaal!
Ik volg ook! :upside_down_face:

#16

Jeej! Ik denk dat ik morgen weer een stukje ga posten!

#17

Ik volg ook!

#18

Ik volg Ellen! Goed stuk.

#19

Moreeee

#20

Mooi geschreven!