(verhaal) Kenya, Here We Come!

Schrijfsels
#1

Ik zit al heel lang met een verhaal in mijn hoofd, en nu had ik zin om dat op papier te zetten. (nouja papier… girlscene :stuck_out_tongue:) Ik post ff een beginstukje :slightly_smiling_face:

4 uur ´s nachts. Ik lig lekker te slapen in mijn warme bed, maar daar komt al snel een einde aan. De wekker, die zowat naast mijn oor staat, begint keihard te piepen. Ik draai me langzaam om en tast met mijn hand in het donker, om het knopje van de wekker te vinden. Shit, waar is dat ding, het houdt maar niet op met dat irritante gepiep! Eindelijk vind ik mijn wekker en ik zet hem snel uit. Nu zou ik me het liefst weer omdraaien en gaan slapen, maar dat kan niet. Ik ga vandaag naar Kenia! Met die gedachte sla ik mijn dekbed van mij af en ga rechtop zitten. Ik doe mijn nachtlampje die net iets boven mijn bed hangt aan. Waarom had ik daar net niet aan gedacht, toen ik de wekker uit wou doen? ‘Goedemorgen Mariek!´ roep ik vrolijk. Ik weet dat ze een enorm ochtendhumeur kan hebben, Marieke heeft een hekel aan opstaan. Ze draait zich om, en kijkt me bloedchagrijnig aan. Ik zeg gauw sorry, maar voor dat ik het weet veranderd de boze blik in een lieve glimlach. ‘Grapje!´ Marieke gaat rechtop zitten, en trekt haar tas naar haar toe. Ze haalt iets uit het zijvakje. Haar mobiel, zie ik. Ze zet hem aan en kijkt of ze een sms´je heeft. Ik kijk haar raar aan. ‘Mariek, niemand gaat jou om 4 uur ´s nachts sms´en hoor!´ Ik kom naast haar zitten, en kijk wat ze doet. ‘Ik ben niet aan het kijken of ik een sms heb, ik kijk welke dag het vandaag is.´ Ze klapt haar mobiel weer dicht, en stopt hem in haar tas. Ik schiet meteen in de lach. ‘Schat, we gaan vandaag naar Kenia! Hoe kan je dat nou weer vergeten, de 24ste!´ Ik geef haar een klopje op haar schouder. Ze tuit haar lippen en haalt haar schouders op. ‘Geen idee, maar ga jij eerst?´ vraagt ze. ‘Met wat?´ Ik kijk haar niet-begrijpend aan. Ze schudt haar hoofd en grinnikt. ‘Ga nou maar naar de badkamer, mevrouwtje!´ en ze duwt me de kamer uit. Marieke loopt naar het raam en opent de gordijnen. Buiten is het nog donker, en de andere huisjes zien er levenloos uit.

Als jullie het wat vinden, schrijf ik verder
-xXx-

#2

wrom reageert er niemand? :cry:

#3

ik vind het wel goed.
Ga maar verder :stuck_out_tongue:

ik zou het wel dikgedrukt plaatsen.

#4

ben benieuwd
dikgedrukt leest irritant hoor, beter schuin als je t’als een ‘voorstukje’ wilt gebruiken
meer enters doen trouwens, leest prettiger :slightly_smiling_face: succes!

#5

Dankjulliewel voor de reactie´s :slightly_smiling_face:

Ik draai de kraan open en was mijn gezicht met een nieuwe gezichtsreiniger, die ik gisteren van mijn laatste overgebleven zakgeld had gekocht. De rest heb ik opgespaard voor Kenia, wie weet wat ik daar allemaal ga kopen. Ik droog mijn gezicht af aan de schone, zachte handdoek, die ik zojuist uit de kast heb gepakt. Mijn moeder zal straks wel weer zeuren, dat ik geen schone handdoek moet pakken als ik wegga, maar dat kan mij niets schelen. Ik wil net mijn mascara pakken, als Marieke op de deur klopt. ‘Ben je bijna klaar?´ vraagt ze ongeduldig. ‘Ja!´ roep ik, en ik raap mijn make-up bij elkaar. Ik open het slot en verlaat de badkamer. Ik maak me wel op in mijn kamer. Ik ga voor de spiegel staan, en draai mijn mascara open. Net als ik hem wil op doen, zie ik iets roods op mijn voorhoofd zitten. Hè shit, weer een puistje! Ik bestudeer mezelf in de spiegel. Hij is helemaal knalrood! Ik pak snel mijn camouflage stift uit mijn toilettas, en begin als een gek te smeren. Marieke is plotseling in mijn kamer komen staan, waarschijnlijk om iets te halen. Ik heb het natuurlijk niet door, omdat ik druk bezig ben. ‘Yara, wat doe jij nou?!´ Ze lacht me hard uit. Ik kijk haar aan met mijn ‘‘wat nou?´´ blik. Ze wijst naar mijn camouflage stift. ‘Je was er zo fanatiek mee bezig!´ Ze komt naast me staan, en bekijkt me in de spiegel. ‘Ik zie hem nog steeds hoor. Doe er anders wat foundation overheen, dan zie je hem niet meer.´ Ze pakt mijn foundation uit mijn toilettas en geeft hem aan mij. Ik doe wat op mijn vingertoppen en smeer het uit over mijn gezicht. Ik bekijk het resultaat in de spiegel, maar het is nog erger geworden. ‘Mariek, nu ziet het er helemaal raar uit!´ De rode puist in nou veranderd in een bruinachtig bultje met een rood knopje erop. Ik kijk wanhopig naar Marieke, die nu helemaal slap ligt. ‘O mijn god, deze is echt niet te camoufleren!´ zegt ze. Althans, dat probeert ze want ze kan niet stoppen met lachen.

Even later zitten Marieke en ik aan de ontbijttafel. ‘Wat aardig van je moeder om het ontbijt voor ons klaar te zetten. ‘ Zegt ze met een volle mond. ‘Mijn moeder zou dat niet doen hoor, om 4 uur haar bed uit om voor mij even een ontbijtje te maken.´ ik grinnik. ‘Ja nu doet ze dat, ten eerste omdat jij bleef logeren, en omdat we straks 3 weken in Kenia zitten. Normaal moet ik het ook altijd zelf doen.´ Ik stop mijn laatste stukje boterham in mijn mond, en begin de vaatwasser in te ruimen. ‘En, ze moet ons wegbrengen.´ Marieke zit nog te genieten van het ontbijt. ‘Zou Stefan nou hierheen komen, of moesten we hem ophalen?´ Ik kijk Marieke aan, die meteen haar mobiel pakt. ‘Ik heb geen idee, ik bel hem wel even.´ Ze staat op en loopt naar de hal. Ik hoor haar hier nog praten, dus het had niet zoveel nut om daarheen te gaan. Blijkbaar is het een kort gesprek, want Marieke is al gauw terug. ‘En?´ vraag ik. ‘We zouden hem ophalen.´ Marieke eet nu snel haar plakje ontbijtkoek op, en helpt mij de tafel op te ruimen. ‘moet je moeder niet ontbijten?´ Marieke tikt op mijn schouder. ‘Dat is nog waar ook.´ Ik lach even en zet de ontbijtspullen terug op tafel. Dit is nou echt een Marieke-Yara actie.

verder of stoppen?

#6

Huh wat raar ik kan geen enters doen. Sorry!!