|Verhaal| Isis

Schrijfsels
#1

Heyhey! Ja hier ben ik weer. En weer met een nieuw verhaal!
Mijn vorige verhaal: friends till the death, heb ik helaas afgekapt. Ik besefte mij later pas dat ik geen goede verhaallijn had en ik niet wist hoe ik het verhaal er goed uit kon brengen. Mijn verhaal had ook niet bepaald veel volgers, dus begin ik met een frisse start! Mijn excuses daarvoor ^^

Synopsis:
Sky is anders dan andere meiden. Ze sluit zichzelf constant op in haar kamer en heeft geen vrienden.
Maar dan leert ze Isis kennen. De twee worden beste vriendinnen en zijn onafscheidelijk. Wat Sky niet weet is dat Isis een kwade geest is uit 1936, die er alles aan doet om Sky’s enige eigendom te worden.

Sky:

Isis:

Niet echt hele bijpassende plaatjes, maar het gaat om het idee hahaha!

Tips of complimentjes zijn altijd welkom! En natuurlijk hoop ik dat jullie het verhaal gaan volgen :grinning_face_with_smiling_eyes:

Proloog:
Ken je dat gevoel van eenzaamheid? Dat gevoel dat je niemand hebt? Zo voel ik me dus nu.
Ik heb niemand. Op school kijken ze mij niet eens aan. Alsof ik een enorme misdaad op mijn naam heb staan. Alsof ik het beest ben van de school.
Ik heb niemand om mee te praten. Ik word nooit gevraagd voor feestjes en niemand wil bij mij langs komen. Zelfs mijn ouders staan niet voor me klaar. Papa werkt de hele dag en mama brengt de dag door bij haar minnaar. Zielige papa. Hij heeft geen idee wat er gaande is tussen mam en die freak. Ik wou dat ik het iemand kon vertellen, maar ik heb niemand.
Ik heb er over na gedacht om terug te gaan naar Washington. Zodat ik dan kan logeren bij Caro en ik New York voor een tijdje achter mij kan laten. Al hoewel, ik weet dat dit geen optie is. Ik kan papa niet alleen laten met een vrouw die hem al vier maanden bedriegt.
Oh, had ik maar iemand. Ik sluit mezelf elke dag na school direct op in mijn kamer. Het voelt zo vertrouwd! Alsof er nog iemand in de kamer is, terwijl ik alleen ben. Ik krijg kippenvel en droom raar. Maar alsnog voelt het fijn. Het geeft me het gevoel dat ik niet alleen ben. Alsof ik iemand hier heb die er toch niet echt is.

#2

klinkt leuk!

#3

Dankjewel :bowing_man:

#4

haha Isis ziet er wel mooi en leuk uit voor een kwade geest :wink:

#5

Uhu dat is de bedoeling, haha! Sky heeft geen idee dat Isis een kwade geest is, door haar uiterlijk en haar innerlijk. Maar daar lees je later meer over!

#6

aaah haha
*slaat op eigen kop*
hoe dom kan ik zijn :wink:

#7

Ik ga waarschijnlijk straks een nieuw stukje posten :smirk:

#8

Oehh dit klinkt leuheuk :upside_down_face:

#9

Ah yes! Fijn, hihi. Dankjewel :heart:

#10

Oh wat erg, ik zag die titel en dacht meteen aan die Islamitische terreurbeweging. :’)

Ziet er leuk uit in ieder geval!

#11

Oh god daar had ik helemaal niet aan gedacht! hahaha. Dom dom

#12

Hoofdstuk 1:
Ik wandel door de schoolgangen. Overal zijn ogen op mij gericht. Hier en daar hoor ik ‘daar heb je haar weer’ en kijken ze weg zodra ik hen in de ogen kijk.
Mijn kluis is aan het einde van de gang. Nog een paar meter en dan ben ik er. Doorlopen, Sky, doorlopen. Ik bestudeer de mooie vloer en loop met snelle passen verder. Ja, ik ben er.
Ik open mijn kluis en haal mijn Wiskunde en Biologie boeken eruit. Mijn oog valt op een briefje dat tussen een van mijn boeken is gepropt. Ik haal het papiertje er tussen uit en begin te lezen. De woorden raken me. Ze doen me pijn. ‘Je bent een freak, Sky. Een freak!’ staat erop. Ik verscheur het briefje, smijt mijn kluis dicht en loop naar de prullenbak. Wie doet zoiets?
Aan het einde van de gang zie ik een groepje meiden luidkeels lachen. Ik zucht, haal diep adem en loop richting het Wiskunde lokaal.
‘Hey, Sky!’ Een jongen komt achter me aan rennen. Hup, Sky, doorlopen. Maar hij haalt mij in. ‘Je bent je schrift vergeten. Hij lag op de grond’ zegt hij en hij overhandigt mijn versleten Wiskunde schrift.
‘Dankjewel’ is het enige wat uit mijn mond komt. De jongen glimlacht. Hij is knap. Met zijn vel blauwe ogen en blonde haren.
‘Wat was dat nou net bij je kluis?’ vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.
‘Sorry, helemaal vergeten. Ik ben Lucas.’ Hij schudt mij de hand.
‘Ik moet weer verder. Wiskunde begint zo’ zeg ik en ik zeg hem gedag. Snel loop ik verder.

Als ik thuis kom, zie ik mijn moeder gehaast zoeken naar haar autosleutels.
‘Hoi’ zeg ik en ik gooi mijn tas in de hoek van de gang.
‘Hoi Sky’ zegt ze,’ ik moet weg. Het spijt me.’ Ik zucht. ‘Ga je weer lekker rotzooien met Jean? Laat je ons weer lekker alleen?’ zeg ik.
Mijn moeder kijkt me verwilderd aan. Alsof ze een spook gezien heeft.
‘Wat… wat zeg jij nou allemaal, Sky?’ is haar antwoord. Ik moet lachen.
‘Ja, mam. Ik weet het. Van jou en Jean. Weet je nog dat ik je zag in de stad? Pas maar op dat hij niet te diep met zijn tong in je keelgat gaat. Straks stik je nog’ zeg ik en ik ren de trap op.
‘Sky, zo praat je verdomme niet tegen mij!’ hoor ik haar roepen. Ik negeer het. Ze rent de trap op. Snel ren ik mijn kamer in en ga tegen de deur staan.
‘Doe open, Sky, nu!’ schreeuwt ze. Haar vuisten rammen tegen mijn deur. Na enkele seconden hou ik het niet meer en open ik de deur. Mijn moeders hoofd is zo rood als een biet.
‘Ga je me nou nog vertellen dat ik de waarheid spreek of niet?’ schreeuw ik. Ik moet huilen. De tranen rollen over mijn wangen. Mijn moeder begint ook te huilen. ‘Het spijt me zo, schat. Ik wou het niet, maar soms gaat het zo’ zegt ze. Ik kan mijn oren niet geloven en sta boos op. Ik loop richting de gang.‘Weet je? Zoek het maar lekker uit met die Jean’ zeg ik en ik smijt de deur achter me dicht. Huilend loop ik naar de badkamer en sluit mezelf op.

#13

Ik denk dat ik straks nog een nieuw stukje schrijf, maar ik weet het niet zeker.

#14

Is er iemand geïnteresseerd in een nieuw stukje? :smirk:

#15

ikke!!, sorry er waren 2 vriendinnen komen slapen :slightly_smiling_face:

#16

Sorry, er komt een nieuw stukje! Ik had het druk, dus ja

#17

Hoofdstuk 2
Ik sta in de badkamer. Mijn ogen zijn rood van de tranen.
Tien minuten is mijn moeder vertrokken. Ik hoop dat ze wegblijft en niet meer terug komt. Ik haat haar.
Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik gooi een plens water in mijn gezicht. Wat heeft mijn leven eigenlijk nog voor zin? Na de verhuizing zit ik er helemaal door heen. Ik wil hier niet meer zijn.
Ik doe de badkamer deur open loop naar beneden. De woonkamer ligt er verloren bij en ik kijk naar de foto’s op de kast waar ik lachend de lens in kijk. Ik loop naar de keuken en trek de bestek la open. Ik zucht diep en pak het aardappelschil mesje. Ik was altijd degene die zei dat zelfmoord niet de oplossing was. Kon ik dat maar terug nemen.
Ik leg het mes op mijn arm. Dan hoor ik een stem. Een zachte, lieve stem.

‘Niet doen. Dit kun je je ouders en familie toch niet aandoen?’
Ik draai me verschrikt om en kijk recht in de ogen van een meisje. Ze ziet er lief uit. Ongeveer mijn leeftijd.
‘Het boeit ze toch niks als ik ga’ zeg ik en ik snik. Het meisje komt naar me toe lopen en legt haar hand op mijn schouder. Een koude rilling gaat over mij heen. ‘Natuurlijk boeit het ze wel. Jij bent hun dochter. Ouders houden van hun kinderen, maar soms laten ze dat niet altijd merken.’
Ik kijk haar aan. Een vriendelijke blik, heeft ze.
‘Wie ben jij? Hoe kom je in mijn huis?’ vraag ik. Het meisje lacht.
‘Ik ben Isis. Oh, gewoon. Je deur stond open.’ Ze staat op en loopt richting de deur. ‘Doe geen domme dingen. Mocht je willen praten, dan kan je mij altijd roepen’ zegt ze. Ze verdwijnt in de deur opening. Ik ren achter haar aan terwijl ik ‘Isis, wacht!’ schreeuw, maar ze is verdwenen. Met een verward gevoel blijf ik achter.

#18

Ik denk dat ik even een pauze ga nemen met dit verhaal en verder ga met deel 2 van ‘I See You’ http://forum.girlscene.nl/forum/schrijfsels/verhaal-i-see-you-afgemaakt-285893.100.html Is dit een leuk idee?