Ik durfde het eerst echt niet te plaatsen, en was er best onzeker over. Maar toch wil ik het delen.
Mijn excuus als je mijn schrijfstijl,onderwerp,verhaal niet leuk vindt. Ik zal het beste proberen
In een samenvatting :
Dit verhaal gaat over een 15-Jarig meisje genaamd Jenna. Jenna is nieuw op de middelbare school en is vrijwel erg onzeker en verlegen. Maar al snel maakt ze nieuwe vrienden en vriendinnen en is ze al erg snel geliefd. Ook komt ze vervelende dingen tegen, maar daar trekt ze zich niks van aan. Wanneer Jenna zich gemakkelijker voelt begint ze meer te praten en haar mening te uiten.
( Ik-vorm is Jenna)
“Jenna! Je komt bijna te laat hoor, mama moet dadelijk werken en ik ga je echt niet meer brengen als je nu niet opschiet lieverd!” Roept moeder.
“Heb even geduld mens, ik moet alleen nog mijn schoenen aan!” antwoord ik.
Ik werk me snel in mijn schoenen en ren snel naar de voordeur waar mijn moeder staat.
Samen lopen we het terrein af richting de auto. Moeder begint te rijden.
“En heb je al zin in je eerste schooldag?” Vraagt moeder.
“Niet echt nee, wat als ik er dalijk niet bij hoor? Of als ze me gaan pesten” vraag ik bezorgd.
“Lieverd, je moet niet altijd het negatieve verwachten, dit moet je jou schooljaar maken. En je krijgt vast wel wat vrienden. Je komt heus ook wel negatieve mensen tegen, maar ach die moet je laten zitten” zegt mijn moeder.
“Oké dan”
Eenmaal aangekomen stap ik uit en geef mijn moeder een kus op haar voorhoofd.
“Maak er iets leuks van!” Roept moeder nog snel uit het raam. Ze toetert nog even en rijdt dan weg.
Daar sta ik dan, helemaal nieuw. Allemaal kinderen staan me aan te staren, ze fluisteren en wijzen me aan. Sommige staan te lachen en andere lopen me voorbij.
Met mijn hoofd gebogen loop ik het schoolplein door, rechtstreeks de voordeur. Tot de bel opeens gaat en allemaal kinderen me voordringen en me wegduwen.
“Uit je doppen kijken,blinde!” roept een jongen.
Nadat iedereen me binnen was stapte ik ook naar binnen. Ik had geen idee hoe het hier werkte.
Ik besloot maar te zoeken naar de directeur. Plots liep ik tegen een lange kale meneer op die me tegemoet kwam.
“Sorry meneer mijn excuus” zei ik snel.
“Aah! Jij bent vast onze nieuwe leerling, Jenna Pannekoek!” Riep de directeur erg enthousiast.
Fijn, al die kinderen hadden het gehoord. Ik hoorde kinderen lachen fluisteren en weer wijzen.
“Ehm… Ja dat ben ik” zei ik maar.
“Ik kom zo even terug ik moet even snel iets regelen met een andere leerling. Blijf maar even wachten.” Terwijl de directeur wegliep zag ik een groep kinderen op me afkomen. 3 jongens en 2 meisjes.
“Hee pannekoek!” Riep een van de jongens.
Spontaan begonnen ze allemaal te lachen. Ik voelde me zo alleen. Snel probeerde ik ze te ontwijken door weg te lopen. Eén van de jongens pakte mijn arm en duwde me tegen de kluisjes.
“Niet zo arrogant hè” zei de jongen terwijl hij me strak aan keek. Hij liet me los en één voor één gaven ze me een schoudertje.
De directeur kwam weer enthousiast aanlopen.
“En heb je er zin in!” Zei hij.
“Ja hoor” antwoordde ik terwijl ik er niks van meende.
Met gebogen hoofd liep ik met de directeur mee naar mijn lokaal… Dit kon nog is lastig worden.
-Meningen mogen altijd.
-Tips & Tops zijn welkom.
-Sorry als je de schrijfstijl niks vind