[verhaal] If it's meant to be, it will be.

Schrijfsels
#1

Ik en mijn beste vriendin, Lotte, zaten in de auto, op weg naar zomerkamp. We zongen uitbundig mee met de liedjes op de radio en ik moest steeds lachen met de grappen van Lotte. Ze was zo’n geweldige vriendin, ze maakte me altijd aan het lachen met haar droge humor. Dit kamp zou zeker en vast geweldig worden met haar! Ik had er zoveel zin in.
Mijn moeder reed vijf minuten rond op de parking, op zoek naar een plaats. Als ze uiteindelijk een plaats had gevonden, zuchtte ze opgelucht en sprongen Lotte en ik opgewekt de auto uit. We pakten onze bagage en doordat ik zo opgewonden was, vergat ik bijna afscheid te nemen van mam. ‘Dag mam, ik zal je missen!’ riep ik en omhelsde haar. ‘Dag lieverd, amuseer je en wees voorzichtig!’ ‘Ja natuurlijk, mam, doei!’ Lotte en ik huppelden vrolijk op de parking. ‘Ik hoop dat er leuke jongens in onze groep zitten!’ zei Lotte. Dat was zo typisch Lotte, ze had een soort obsessie voor jongens. Zelfs nu ze al vijf maanden met Pieter was, keek ze nog steeds naar elke jongen die voorbij kwam en flirtte ze erop los. ‘Ik hoop het ook,’ zei ik. Ach ja, de meeste jongens hadden alleen aandacht voor Lotte. Ze had een mooi lichaam, lang blond haar en een prachtige glimlach. Ikzelf was klein en had pluizig haar dat altijd slecht lag.

Verder?

#2

Verder!!! :grinning:

#3

We kwamen aan bij onze groep die bij de bus stond te wachten. ‘Dag dames, mag ik jullie naam even? Zo kan ik aanduiden op de lijst dat jullie aanwezig zijn,’ zei een jongen dat waarschijnlijk één van onze monitoren was. Hij zag er rond de twintig uit, hij was gebruind en zijn witte shirt spande rond zijn gespierde armen. ‘Lisa,’ zei ik, zonder te laten merken dat ik verlegen was. Ik werd altijd verlegen bij knappe jongens. Hij zette een kruisje achter mijn naam en die van Lotte en we stapten de bus op, nadat we onze bagage in de koffer hadden achtergelaten. We gingen ergens vanachter zitten, achter een groepje jongens. Lotte had deze plek gekozen, natuurlijk. ‘He, Lisa,’ zei Lotte fluisterend, ‘die jongen schuin voor jou, die ziet er wel leuk uit!’ Het was een jongen met een Justin Bieber-kapsel en zo’n blik van ‘ik ben beter dan jullie allemaal’. Hij zag er inderdaad best leuk uit, maar dat wist hij van zichzelf duidelijk ook wel. ‘Hm ja, als je zijn arrogante kop negeert, is hij misschien wel leuk, ja,’ zei ik. ‘Dat is niet arrogant, hij heeft gewoon uitstraling,’ zei Lotte. Ik besloot er niet meer op in te gaan. Dit zou nog een lange busreis worden. We gingen naar Italië, dat was dus minstens tien uur rijden met de bus. Lotte en ik luisterden naar mijn Ipod, maakten foto’s en leerden de meisjes achter ons al een beetje kennen. Ze heetten Sophie en Helena.

#4

Na een paar uur rijden, begon het al laat te worden. Het was al voorbij middernacht en het begon stiller te worden op de bus, er waren al een aantal mensen in slaap gevallen. Lotte legde haar hoofd op mijn schouder en ze snurkte zachtjes. Ze zag er zo schattig uit als ze sliep, dus ik liet haar hoofd maar liggen. Ik keek rond of er nog mensen wakker waren, want zelf kon ik niet slapen, hoe moe ik ook was, het lukte me gewoon niet om in slaap te geraken in een bus. De stoelen zaten verschrikkelijk slecht en ik had het veel te koud.
Na een tijdje sliep iedereen rondom mij, behalve die jongen met zijn arrogante blik. Hij keek achter zich en glimlachte toen hij mij zag. Hm, als hij glimlacht ziet hij er al een stuk minder arrogant uit, en best schattig. ‘Hey,’ zei hij. Zijn stem klonk een beetje hees, wat eigenlijk wel sexy klonk. ‘Hoi,’ zei ik, hij keek me recht in mijn ogen aan. Zijn ogen waren donkerblauw, en ze hadden iets mysterieus. ‘Kun je ook niet slapen?’ zei hij, net toen ik op het punt stond in zijn ogen te verdrinken. ‘Nee, niet echt, ook al ben ik best wel moe.’ Hij glimlachte weer. ‘Hoe heet je trouwens?’ ‘Lisa,’ zei ik, ‘en jij?’ ‘Ik heet Tyler.’ Tyler, best een mooie naam. Ik herhaalde de naam tien keer in mijn hoofd. De naam paste bij hem, in van die Amerikaanse highschool-films heetten de populaire voetbaljongens ook altijd Tyler. Als hij in zo’n film meespeelde, zou hij ongetwijfeld de rol van ‘populaire jongen’ hebben. De stilte begon gênant te worden. Ik wou wel iets zeggen, om een gesprek op gang te brengen, maar ik wist niet wat. Bij jongens als Tyler, was ik echt onzeker en bang om iets verkeerds te zeggen. Lotte zou meteen weten wat te zeggen en met haar flirterige blik hem meteen verleiden. Ik zat daar maar voor me uit te staren en na te denken wat ik kon zeggen. Ondertussen had hij zich al terug naar voren gedraaid, dus het gesprek was helaas al beëindigd volgens hem.

Verder ?