Na een tijdje kwam er dan toch een boer aan in een kleine tractor. Irina begon als een gek te springen in de hoop dat hij hen zou zien. Natuurlijk zou hij de dames zien, dus Eleonora moest alweer lachen om de soms suffe acties van haar vriendin. Lorena zorgde er met haar beste Frans voor dat de boer de wegenwacht zou bellen. Helaas moesten ze daar nog een uur op wachten. Toen de wegenwacht eindelijk de auto had meegesleept nodigde de boer de dames uit om wat te komen drinken op zijn boerderij. Dat was niet gepland, ze moesten door naar Italië, maar ze hadden ook afgesproken om een avontuur te beleven, dus dat besloten ze te doen. Eleonora wilde graag haar grenzen verleggen en daar was ze nu al mee bezig, want normaal gesproken zou ze niet met zo’n vieze, oude boer mee gaan. Ze hield niet eens van boerderijen. Aangekomen op de boerderij werden ze vrolijk ontvangen door Gisele, de vrouw van de boer. Het waren echt hele aardige mensen, ze mochten zelfs een nachtje blijven slapen.
‘Ik weet het niet hoor,’ zei Eleonora tegen haar vriendinnen toen ze even boven zaten. Ze hadden allemaal even mogen douchen en zich lekker opgefrist. ‘Het zijn wel onbekenden. Straks vermoorden ze ons in onze slaap.’
Lorena begon te lachen. ‘Natuurlijk niet lieverd. Toch heb je wel een beetje gelijk. Het is heel aardig maar misschien kunnen we beter eerst even naar de garage gaan en een goedkoop hotelletje zoeken.’
Beneden hoorden ze een deur open- en dichtgaan en een opgewekt gilletje van Gisele. De vriendinnen keken elkaar aan en schaterden het uit.
‘Volgens mij liggen ze beneden op de keukentafel,’ lachte Irina.
Toen ze opgefrist beneden kwamen zagen ze waarom Gisele zo opgewekt had geklonken. Er zat een onweerstaanbaar knappe jongeman aan tafel. Irina slaakte bijna net zo’n gilletje en verborg het snel in een kuchje. Hij keek op naar de drie dames, verward eerst, maar daarna kreeg zijn gezicht een relaxte en nonchalante uitdrukking. Alsof hij nog indruk hoefde te maken op de dames…
‘Wat heb je een vroeg verjaardagscadeau voor me meegebracht, pa.’
De drie vriendinnen lachten en gingen ongemakkelijk aan tafel zitten. Gisele stelde ze netjes voor aan haar prachtige zoon, Jerome. De boer stond erop dat de dames bleven eten.
‘Dat wordt zo’n drieduizend euro schade,’ zei de man van de garage.
Lorena betwijfelde het. Waarschijnlijk vroeg hij meer geld omdat ze eruit zagen als toeristen die er toch geen verstand van hadden. Na flink onderhandelen met meneer wist Lorena er toch nog wat vanaf te krijgen. Dolblij dat de auto weer startte liepen ze de garage uit.
‘Wat doen we vanavond dames? Zoeken we een hotelletje of rijden we verder?’
Irina gaapte. ‘Ik denk dat we genoeg hebben gereden voor vandaag. Ik ben wel toe aan een heerlijk bed.’
Na een kwartiertje kwamen ze al aan bij een bed and breakfast. Ze regelden een kamer waar ze met z’n drieen konden slapen, wel zo gezellig. Ze lagen lekker tv te kijken en Irina was al in slaap gevallen.
‘Zullen we buiten een ommetje maken?’ Vroeg Eleonora. ‘De omgeving is prachtig hier.’
Lorena stemde in. Ze schreef een briefje voor Irina en ze deden allebei een warm vest aan, het begon al flink af te koelen. Het was echt een rustige omgeving. Het kabbelende beekje maakte hen enigszins rustig.
‘Ik heb een raar gevoel,’ zei Eleonora toen. Ze had er vandaag al eerder aan gedacht en was blij dat ze nu met Lorena kon praten. Lorena was verstandig en wist altijd wel raad.
‘Oh?’ Vroeg Lorena verbaasd. ‘Wat dan?’
‘Ik weet het niet. Het heeft met onze reis te maken. Het voelt niet goed.’
‘Heb je heimwee?’
‘Nee, dat is het niet… Ik weet niet wat het is. Het voelt als iets duisters. Een avontuur waar we niet aan moeten beginnen.’
Lorena lachte. ‘Eleo, doe normaal joh. We zijn gewoon lekker op vakantie met zijn drietjes. Relax een beetje, dat vele werken van jou de laatste tijd heeft je ook niet echt goed gedaan.’
Eleo haalde haar schouders op. ‘Misschien is dat het ja. Ik ben ook moe, misschien moeten wij zo ook gaan slapen.’
Op dat moment zagen ze in de verte licht branden. Ook hoorde ze muziek.
‘Hé, volgens mij is dat een cafeetje!’ Eleo’s moeheid leek ineens weg, en ze begonnen iets sneller te lopen. Het was inderdaad een klein café, het zag er gezellig uit.
‘Laten we naar binnen gaan,’ zei Lorena, ‘ik ben toe aan een borrel.’
Zodra ze naar binnen liepen zag Lorena Jerome zitten, de knappe zoon van de boer. Jerome zag de dames ook en zwaaide naar ze.
‘Kom bij ons zitten!’ Zei hij opgewekt.
Lorena en Eleonora gingen bij Jerome en zijn drie vrienden zitten. Het werd een gezellige avond, Eleonora was vooral aan het luisteren omdat haar Frans nog niet zo goed was. Lorena sprak het al vloeiend, onze studiebol. Jerome was echt een knappe jongeman. Rond één uur gingen ze naar huis, ze zouden morgen weer vroeg vertrekken.
‘Het was me een genoegen dames,’ zei Jerome terwijl hij beide dames een hand gaf. Toen hij Lorena de hand schudde voelde ze dat hij haar een papiertje gaf. Ze kneep haar hand snel dicht en deed hem in haar broekzak. Buiten vouwde ze het open.
‘Haha! Kijk Eleo, hij heeft mij zijn nummer gegeven. Wat moet ik daar nou weer mee?’
‘Bellen natuurlijk!’
‘Nu?’
‘Nee, gek. Over een paar dagen of zo.’
Lorena bloosde een beetje. Toch voelde ze zich ook een beetje schuldig. Ze kreeg altijd de meeste aandacht. Eleonora kon er verder niet mee zitten. Ze voelde zich totaal niet aangetrokken tot Jerome. Ze had sowieso al lang geen vriend meer gehad. Waar waren al die leuke mannen toch gebleven? Misschien kon ze een knappe Italiaan vinden, die elke dag pizza voor haar maakte of spaghetti met haar at. Of die zelf ijs maakte en dat zou ze dan elke dag mogen proeven. In haar bed droomde ze verder tot ze, net als haar twee vriendinnen, lekker in slaap viel.
Ik hoop wel op meer lezers hihi!