Verhaal: hanging man

Hanging man

Hallo meiden !

Ik heb een aardige voorraad van mijn romantische actie/(psychologische) thriller.
Waarschuwing vooraf: bevat seks en geweld.

De ietwat dellerige Simone heeft sinds haar 14de een sprookjesrelatie met de twee jaar oudere Tommy. Tommy is altijd al de knapste jongen van de school geweest en het verbaast dan ook eigenlijk niemand dat twee uiterst knappe, populaire personen naar elkaar toe groeien. Wat wel iedereen verbaasd is dat ze elkaar trouw blijven.
En dat zijn ze nog steeds, toch? Maar is de 22 jarige Simone nog steeds gelukkig? Tommy vind het wel welletjes en wilt de volgende stap in hun relatie nemen. Een vroegere affaire tussen Simone en haar toenmalige beste vriend Brian gooit roet in het eten. Simone voelt zich na 6 jaar nog steeds schuldig en twijfelt of ze wel met Tommy moet trouwen. ze is tenslotte nog jong. Wanneer ze plotseling haar spullen pakt en het eerste de beste vliegtuig naar Amerika pakt blijft Tommy gebroken achter. Hoe meer Tommy thuis zit weg te kwijnen, hoe meer zijn vriendin over hem en zijn vriendin te weten komen.
Komt Simone terug?
En als ze terug komt, wat treft ze dan nog aan?
Blijft er nog iets over van de gespierde, altijd vrolijke Tommy of achtervolgt Simone’s verleden hem te erg.

Hoever zou jij gaan voor je ware liefde?

“Ik hou van je, Simone! Verdomme je bespeelt me!” Simone slaat haar helder blauwe ogen neer en schud zachtjes haar hoofd. “Nee ik bespeel je niet.” Brian trekt zijn wenkbrauw op, Simone haat het als hij dat doet. “Nou, hou je van me of niet?” Simone haalt haar schouders op.
“Je bent mijn beste vriend, Brian.”
Brian rolt met zijn bruine ogen.
“Je bent niet verliefd op me, hé?”
Simone kijkt hem aan met ogen vol ongeloof.
“Nee, tuurlijk niet!”
Het komt er feller uit dan ze bedoeld had en snel voegt ze er daarom aan toe:
“Ik heb een vriend.”
Brian kijkt op en knikt.
“Kan je vriend dit net zo goed?”
Terwijl Simone’s hersenen nog nadenken over wat Brian net vroeg, komt Brian steeds dichterbij. Hij drukt zijn lippen op de hare en hij overvalt haar. Even spant ze elke spier in haar lichaam aan maar als ze zijn hand op haar rug voelt ontspant ze zichzelf. Voorzichtig opent ze haar mond, ze zoenen lang en sensueel. Zachtjes duwt Brian haar achterover op het bed. Ze ruikt zijn parfum, ze ruikt zijn deodorant en ze ruikt zelfs zijn pas gewassen haar. De geur maakt haar opgewonden, zo opgewonden…
Stiekem opent ze haar ogen. Brians bruine ogen zijn gesloten en hij friemelt aan haar trui. De kus wordt afgebroken en Brian opent zijn ogen. Hij gaat over haar heen zitten en gefrustreerd trekt hij haar trui uit. Simone laat haar blik over zijn lichaam glijden. Hij draagt een witte blouse dat prachtig afsteekt tegen zijn gebruinde huid. De laatste drie knopen staan open. Een zilveren ketting met de Spaanse vlag valt prachtig op zijn borst. Zijn zwarte haar zit keurig in de gel. Behendig knipt hij de sluiting van Simone’s bh open, de bh gooit hij in een hoekje van zijn tweepersoons bed. Ruw en vol met zijn Spaanse temperament grijpt hij Simone’s borsten. Hij kreunt zachtjes en begint haar te kussen. Zijn lippen verplaatsen zich, zwoel kust hij haar in haar nek, richting haar borst, op haar borst. Simone’s slanke handen gaan naar zijn blouse en met een snelle maar gecontroleerde beweging springen de knoopjes een voor een open. Brian trekt aan haar rok en neemt in een keer haar string mee. Hij trapt zijn sneakers uit en friemelt aan zijn riem. Ongeduldig geeft hij een harde snok aan zijn broek en trekt hem uit. Hij buigt zich over Simone heen en zoent haar terwijl zijn hand de weg naar beneden zoekt. Simone bijt zachtjes in zijn oor. “Kom op, schatje.” Fluistert ze in zijn oor als ze zijn handen plagend stil voelt staan. Met zijn vingers komt hij naar binnen en hij grijnst.
“Je bent nat.”
Simone knikt heftig en pakt zijn heupen vast. Hij kijkt haar ondeugend aan terwijl hij langzaam maar in één keer naar binnen komt.

Simone zucht en opent haar ogen. Ze verdringt het beeld naar de achtergrond en kijkt de donkere kamer rond. Het is donker en stil, als je goed luisteren zou, zou je de langzame ademhalingen kunnen tellen. Simone kijkt naast zich en ziet het mooie, lieve en slapende gezicht van Tommy. Hij lijkt jonger als hij slaapt. Zijn donkerblonde haar zit warrig en zijn borst komt net boven het dekbed uit. Simone zucht en gaat met haar hand door haar donkerbruine haar. Ze gaat recht op zitten en zo voorzichtig mogelijk grist ze een pakje sigaretten uit het laatje van haar nachtkastje. Ze haalt een aansteker uit het pakje en steekt een sigaret op. Voorzichtig laat ze zich op het bed vallen en ze blaast kringetjes rook de kamer in. Aan haar rechterhand pronkt aan haar ringvinger een zilveren, simpele en elegante ring met een klein steentje erin. Ze bekijkt hem. Zelfs in het donker is het een pracht exemplaar. Tommy was zo romantisch, het was allemaal perfect geweest.
Simpel en cliché ging hij door zijn knieën op het balkon van hun hotel in Tenerife. De groene ogen die haar vragend aanstaarde, de ring die schitterde in de felle zon, het prachtige strand op de achtergrond en de aanwezigheid van dat verliefde gevoel dat na 8 jaar nog steeds niet weg is, maakte dat ze hem blij en snikkend om de hals viel. Natuurlijk zei ze ja. Hoe kon ze ook anders?
Naast haar draait Tommy zich zacht op zijn zij en zijn gespierde lichaam beweegt zachtjes op en neer. Simone maakt de sigaret uit in de witte asbak op het nachtkastje. Tommy heeft een hekel aan roken op de kamer, maar ach, hij slaapt toch. Simone zucht diep en kruipt dan met haar rug tegen Tommy’s buik aan. Zijn tegenreactie is een sterke arm die hij al slapend om haar heen slaat. Simone ligt heerlijk tegen zijn warme, prachtige lijf aan en ze voelt zich zo verdomd verliefd. Het lijkt alsof ze weer even een meisje van veertien is. Ze dacht dat ze nooit meer zo verliefd zou worden op een jongen, en dat klopt. Na al die jaren is het gevoel nog steeds niet weg. Haar vriendinnen zeggen dat ze leeft in een sprookje en die gedachte probeert ze vast te houden zodat ze vredig in slaap kan vallen. Maar de herinnering aan de pittige vrijpartij met Brian laat haar niet los. Ze was een meisje van 16, hield van een feestje en een drankje en was net als haar vriendinnen. Alleen waren haar vriendinnen vrijgezel en zij niet. Ze heeft het overspel weggestopt maar de nacht na zijn aanzoek drong de gedachte haar hersenen weer binnen. Waarom? Simone heeft geen idee. Een zenuwachtig buikpijn gevoel bevliegt haar, ze zucht diep. Is ze verdorie net ongesteld geweest, ligt ze weer wakker met buikpijn! Het leven voor een meisje is toch zo oneerlijk.

Wauw. Echt wauw. Je beschrijft alles zo goed! Ik volg:)x

Super! Dank je wel,
Straks weer een stukje !

Simone opent met moeite haar ogen en kreunt zachtjes. Vermoeider dan toen ze naar bed ging, gaat ze overeind zitten. Ze wrijft met haar handpalm in haar ogen en knippert een paar keer. Tommy’s plek is koud en verlaten. Ze pakt haar telefoon uit de oplader en kijkt hoe laat het is. Bijna elf uur. Ze zucht diep en slaat de warme deken van zichzelf af. Ze trekt een grijze joggingbroek aan en een lekkere warme trui waar ze haar duimen door heen kan steken. Haar donkere haar is een grote klitte bos en hangt slordig langst haar bleke gezicht. Haar moeder zei altijd;
“God, je lijkt net Hetty de heks.”
Simone sjokt naar de grote spiegel achter de deur. Simone schrikt van haar reflectie en pakt haar haar samen en maakt er een snelle staart van.
“Pff, niks Hetty de heks, ik ben een en al zombie.”
Simone haalt haar schouders op en loopt de trap af. De woning is klein, klein naar gezellig. Ze hebben het samen met wat financiële steun van Tommy’s ouders gekocht. Tommy is altijd enig kind geweest en als kind van een welvarende accountant en psychologe, kreeg hij altijd al wat hij graag hebben wou. Tommy zit op de bank. Simone glimlacht. Hij zit op z’n Tommy’s op de bank. De televisie staat zachtjes op de radio en een krant ligt op zijn schoot. In zijn hand houd hij een dampende kop koffie. “Goedemorgen, lieverd.”
Zegt hij als hij Simone binnen ziet komen. Simone lacht naar hem en komt naast hem zitten. Hij kust haar zachtjes op haar wang en legt zijn hand op haar bovenbeen.
“Lekker geslapen?”
Simone zucht en schud haar hoofd. De gedachte aan de slapeloze nacht krioelen haar geest weer binnen als kronkelende wortels van bomen. Simone wrijft over haar hoofd en ze voelt de warme tranen over haar rode wangen vloeien. Tommy ziet het en schrikt.
“Hé, meisje, wat is er?”
Hij neemt haar in haar armen en ze laat zichzelf tegen zijn schouder vallen. Ze huilt met grove snikken en hij aait geschrokken over haar hoofd.
“Simone, wat is er toch?”
Simone probeert wat te zeggen maar het harde snikken maakt dat er niets uit haar strot komt.
“Stil maar, doe even rustig!”
Langzaam wordt Simone wat rustiger. Ze staat op en veegt de tranen van haar wangen.
“Niets, er is niet.”
Tommy zucht en kijkt haar strak aan. Me dunkt dat er niets is, denkt hij in zichzelf.
“Zeker weten?”
Simone knikt.
“Zeker weten.”
Tommy haalt zijn schouders op en zucht.
“Ga je jezelf aankleden? Dan kunnen we nog langs Robert, ze zijn daar met zijn allen.”
Simone kijkt hem verbaasd aan.
“Jezus, je kon me toch wakker maken?”
Tommy zucht.
“Och schat, je lag zo lekker te slapen! Ik wilde je gewoon niet wakker maken.”
Simone slaat haar handen over elkaar.
“Altijd het zelfde met jou! Goed, ik ga me aankleden.”
Tommy grinnikt en kijkt zijn vriendin aan.
“tot over twee uur.”

Huilend zit Simone voor de grote kast in hun kamer. Ze propt wat van haar kleding in een grote, roze koffer. De gebruikelijke, dikke mascara laag zit op haar wangen. Het wit van haar ogen zijn rood van het huilen. De haren op haar arm staan recht overeind en het raam van de slaapkamer staat op een kier. De wind speelt met haar lange bruine lokken. Haar blik glijd over de kledingkast. Ze haalt zoveel mogelijk kleren van de hangers en propt ze gauw bij de rest. Ze legt haar bovenlichaam op de koffer en rukt gehaast aan de rits. Opgelucht haalt ze adem als de koffer dicht schiet. Ze kijkt de kamer rond en pakt snel twee fotolijstjes. Ze wikkelt ze snel en wat slordig in een doodnormaal A4tje en stopt ze in haar handtas. Ze denkt na, haar hersenen maken overuren: Heb ik alles? Simone graait in haar tas. Paspoort, portemonnee, telefoon, sigaretten. Ze grist een boek uit de boekenkas en stopt hem in de tas. Het huis is leeg. Tommy zit nog bij zijn vrienden. Simone zei hem met tranen in haar ogen dat ze buikpijn had. Tommy wilde met haar mee naar huis gaan maar Simone sloeg het vriendelijke voorstel af. Het getik van haar hoge, zwarte hakken klinkt ritmisch op de trap. Ze tilt de koffer op, slaat de laatste trede over en zet de koffer met een doffe dreun neer op de vloer. Ze opent de deur naar de huiskamer en pakt een geel notebriefje uit de kast. Haar ogen flitsen zoekende over de onderste rij boeken. Haar blik blijft hangen op een dik, gebonden boek. Ze pakt het boek uit de kast en legt het op de tafel. Met haar vinger wrijft ze over het plakrandje van het notebriefje zodat die stevig op het boek gekleefd zit. Terwijl ze de zilveren ring van haar vinger af haalt, valt er een dikke traan op het briefje. Met pijn in haar buik, hoofd en hart legt ze de ring op het boek. De tranen zijn gestopt met vloeien, maar de brok in haar keel zit haar ademhaling in de weg. Ze staart naar het glanzende sierraad op het boek. Ze haalt diep adem en kladdert snel wat op het gele briefje. Ze werpt een snelle blik in de magnetron om haar haar te checken terwijl ze haar portemonnee doorzoekt. Ze haalt opgelucht adem als ze het ticket er in ziet zitten. In het keukenraam ziet ze dat de taxi er al staat. Ze ritst haar jas dicht en pakt haar tas van tafel. Ze werpt nog een enkele blik op wat ze achterlaat voor Tommy waardoor de tranen haar ogen weer vullen. Met haar tas om haar schouder en de koffer die ze achter zich aan trekt verlaat ze het huis. Achter haar valt de deur met een klikkend geluid achter zich dicht. Nog nooot eerder heeft een dichtvallende deur haar kippenvel bezorgd. De man leunt tegen de taxi en lacht naar haar. Hij neemt haar koffer aan en krachtig legt hij het in de achterbak. Hij opent de deur van de achterbank en houd het voor haar open. Met de tranen nog in haar ogen stapt Simone in de auto. De man stapt achter het stuur en start de auto. Hij werpt nog een blik in de spiegel en bekijkt de reflectie van een mooie, jonge vrouw wiens ogen droevig naar het huis staren.
“So, you are going to America?”

Up! Ik hoor graag wat jullie er van vinden! :blush:

Nog een keer up;$
Ik popel om door te schrijven.

Tommy staat naast zijn blauwe auto en loopt met grote snelle passen naar het grote gebouw. Hij kijkt als een bezetene om zich heen. Hij heeft geluk dat hij lang is, hij kijkt over de meeste mensen heen. Zijn gedachtes worden overspoelt met verdriet. Het fotoalbum op de tafel, de lege kleding kast, de ring en het betraande briefje. Hij had echt verwacht dat ze met een kop chocolademelk op de bank zou zitten. Maar daar zat ze niet. Het bed was onaangeraakt en in eerste, naïeve instantie dacht hij dat ze bij haar vriendinnen zou zitten. De schrik van zijn leven kreeg hij toen hij de keuken binnenkwam. Hij kijkt rond, naar voren, opzij. Het krioelt van de mensen met koffers, hij kan amper lopen. Plots ziet hij de hoge zwarte hakken en zijn ogen worden groot. Hij ziet net hoe ze naar binnen gaat.
“Simone!”
Hij wurmt zich door de gigantische mensen massa heen.
“Simone! Wacht!”
Hij negeert de boze blikken en ook het gevloek doet hem niets. Hij dringt het grote gebouw binnen en versnelt zijn pas.
“Simone!”
Hij ziet hoe ze door de draaipoortjes heen is en hij vloekt zacht.
“Simone!”
Zijn stem klinkt hees door de brok in zijn keel en dan draait ze eindelijk om.
“Doe me dit niet aan, Simone!”
De tranen springen in haar ogen. Ze loopt naar de poortjes en probeert er door terug te glippen. Tommy duwt een aantal mensen opzij en wringt zich door een groep Chinese toeristen. Bijna struikelt hij over een wiel van een koffer. Simone probeert over de poortjes heen te klimmen, nog een moeilijke opgave met haar lengte. Ze wordt tegen gehouden door een vrouw met een blauwe, halflange rok.
“Dat kan zomaar niet, mevrouw! Eenmaal door de poortjes kunt u niet terug.”
“Alstublieft! Mijn vriend staat daar, alstublieft, mevrouw!”
Koelbloedig schud de vrouw haar hoofd.
“Sorry, dat kan ik niet toestaan.”
Tommy staat vlak voor de poortjes en wilt er door heen sneaken.
“Ho, meneer! Heeft u een boardingpas?”
Tommy zucht en loopt achteruit terug. Simone kijkt hem huilend aan terwijl de vrouw haar bij de schouders pakt en langzaam meetrekt. Tommy staat er verslagen naar te kijken.
“Tom, het spijt me zo!”
De tranen stromen over haar wangen en sleuren wat make-up mee.
“Blijf hier, bij mij!”
Simone schud haar betraande hoofd.
“Ik kan het niet! Ik moet gewoon nog even weg!”
Ze draait zich om en loopt met de vrouw mee. Tommy staat als versteend aan de grond genageld. Hij kijkt haar na, met de grote hoop dat ze zich omdraait. Maar dat doet ze niet. Haar hoofd blijft strak naar voren gericht.
“Ze keek niet eens om.”
Fluistert Tommy in zichzelf. Tommy vecht tegen de tranen. Hij houd ze tegen en bijt op z’n lip.
“Niet janken, ik ben geen mietje.”
Fluistert hij nog altijd in zichzelf. Hij geeft een flinke trap tegen het metalen poortje. Door de pijnscheut in zijn teen heeft hij direct spijt. De ring en het gele briefje voelen als bakstenen aan in zijn broekzak. Hij vist het eruit en vouwt het briefje open.

Het spijt me, ik kan het niet.
Ik hou van je.

Met een beteuterd en verbeten gezicht draait Tommy zich om en hij loopt richting de uitgang. In het voorbij gaan laat hij de ring in de prullenbak vallen. De lage zon verblind hem wanneer hij naar buiten stapt. De felle zon, de drukke mensen massa en het beeld van Simone laat hem omdraaien. Hij rent naar de prullenbak, kijkt even om zich heen en vist dan de ring er weer uit. Een vrouw van middelbare leeftijd kijkt hem vreemd aan. Met een hoofd zo rood als een tomaat loopt hij terug de felle zon in.

Dan schrijf je toch gewoon door! Zo krijg je ook nog eens meer volgers. Ik begrijp het probleem niet :slightly_smiling_face:

Ik schrijf wel door hoor maar bij andere verhalen zag ik dat er eerst op wat reacties werd gewacht en dan pas een nieuw stukje werd gepost door de ts. En hoewel op het verhaal wel bekeken word kreeg ik geen reacties en ik wilde zo graag meningen horen :slightly_smiling_face:
Maar ik ga gewoon door hoor

Bij nog een stukje geef ik mijn mening :stuck_out_tongue: En kritiek natuurlijk, als je daarvoor openstaat.

Tuurlijk! Daarom post ik hier.