Verhaal: Githion

Schrijfsels
#1

http://www.grieksegids.com/griekenland/2003/foto/oktober2003/foto113groot.jpg

http://www.degrieksegids.nl/griekenland/2005/albums/userpics/10259/foto%20griekenland%20072.jpg

Het verhaal speelt zich af in Githion, Griekenland.

Ik voelde de tranen zich vormen achter mijn oogleden. Ik keek hem aan en zag zijn lege blik. `Het spijt me.´ De woorden die hij sprak leken zo onbelangrijk. Terwijl de tijd verstreek, pakte hij mijn hand. Ik voelde zijn aanraking, de zachte tinteling die door mijn vingers ging. Maar als ik hem aankeek, deed het me alleen maar pijn. De meest intense pijn die ik ooit gevoeld had. Ik stond op en hij volgde mijn voorbeeld. Ik voelde de tranen over mijn gezicht lopen. Zijn hand streelde zacht mijn wang. Er ging een rilling door me heen. Hoe moet ik verder gaan zonder degene waar ik alles voor heb opgegeven? Ik keek op naar hem en bewonderde zijn lege blauwe ogen. Ik pakte stevig zijn hand vast en ging op mijn tenen staan om hem een kus te geven. Als we hadden geweten dat dit het einde was, zouden we er dan aan zijn begonnen? In het begin leek alles op een spannend avontuur. Hij wilde terug naar Griekenland, en ik was bereid om alles op te geven. Zonder erover na te denken. Want hoe kon dit nou mislopen? We hoorden immers bij elkaar. Maar nu stond ik hier, in onze woonkamer. Hij keek schuldig naar de grond terwijl de tranen over mijn wangen liepen. En toen besefte ik het, ik was helemaal alleen. Ik ging op de grond zitten en begon te snikken. `Wanneer moet ik weg?` wist ik uit te brengen. Hij keek om zich heen. `Einde van deze week trekt Alicia bij me in,´ mompelde hij. Ik kon er niet tegen om haar naam te horen. Hij was me ontrouw geweest, vanaf het begin. En nu zat ik in een land waarvan ik de taal niet eens sprak, zonder vrienden of familie. Mijn verdriet maakte plaats voor woede. `Ik ben vanavond weg, voorgoed.´

Ik probeer maar gewoon zomaar iets, ben benieuwd naar de reacties. Mijn spelling is niet geweldig, dus dit mag altijd verbeterd worden.

#2

UP. Reacties?

#3
#4

Ga maar verder. (:

#5

@SoullessBired

Geen commentaar? xD

Ik had meer reacties verwacht eerlijk gezegd… :frowning_face:

#6

Nee sorry, geen commentaar. Ga maar verder, ben wel benieuwd! (:

#7

(:

Ik pakte mijn koffer in. De rest van de spullen zou ik later ophalen. Youri was vertrokken, hij was naar Alicia toe. Hoe ik dit niet heb zien aankomen, besefte ik nog niet. Ik ritste mijn koffer dicht en er ontsnapte een diepe zucht uit mijn mond. Ik stond midden in de woonkamer en ik keek om me heen. Ik voelde een glimlach op mijn gezicht verschijnen. Dit zou ons nieuwe begin betekenen. We zouden samen een leven opbouwen in Youri´s geboorteland. We zouden elke avond naar de zee lopen, om elkaar diep in de ogen te kijken na een lange dag. Maar niet alles loopt zoals je het verwacht. Relaties lopen stuk, mensen verliezen elkaar uit het oog en de pijn ebt langzaam weg. Maar nu voelde het vers. Met elke stap die ik zette, voelde ik de tranen opzetten. Ik keek nog een laatste keer om me heen. Naar de muren die we samen geschilderd hadden. De bloemen die Youri me gisteren gaf. Was dat liefde geweest, of schuldgevoel? Wist hij toen al dat hij alles zou opgeven voor een affaire? Iets in mij zei van wel, maar wilde dit nog niet erkennen. Ik haalde de huissleutel van het bosje af. Mijn sleutelbos leek leeg, het leek alsof die sleutel de betekenis van mijn toekomst had. Maar het was niet meer. Nu zou ik het nog niet kunnen accepteren, maar binnenkort wel. Hopelijk zou het in de toekomst beter worden, en zou ik dit stukje van mijn leven achter me kunnen laten. Ik pakte de foto van Youri en mij die in de vensterbank stond. We glimlachten allebei vriendelijk naar de camera. We oogden daar gelukkig. Maar was dat echt geluk? Of was het maar mijn verbeelding? Ik glimlachte terug naar het gelukkige paar. Ik smeet de foto weg, en het fotolijstje brak meteen bij het raken van de muur. Daar lag het, mijn toekomst. Youri had alles weggegooid. Terwijl ik de deur achter me sloot, droogde ik mijn ogen en streek ik de tranen uit mijn gezicht.

#8

Verder!
Heb eigenlijk geen commentaar, je schrijfstijl is goed en je verhaal leest lekker.

#9

Toen ik de straat uitliep, richting het centrum was het al donker in de smalle Griekse binnenstraatjes van Githion. De mensen op het terras schaterden van het lachen en dronken wijn. Ze glimlachten en letten niet eens op me, voor hun was ik een toerist. Ik liep ze voorbij, zonder te weten waar ik heen zou gaan. De eerstvolgende bus zou morgen pas weg zijn. Rechts van me kon ik eindeloos over de zee uitkijken. Ik zette mijn koffer neer en ging op het koele zand zitten. Ik voelde de korreltjes zand tussen mijn tenen verdwijnen. Terwijl ik in het duister staarde bedacht ik wat me te doen stond. Ik zou teruggegaan naar Nederland, en daarmee meteen toegeven dat ik een stomme keuze had gemaakt. Weer bij mijn ouders gaan wonen, een saaie kantoorbaan zoeken in het grijze klimaat wat me zo bekend is. Maar zou dat een tweede stomme keus worden. Ik zou daar niet gelukkig zijn. Ook al ben ik naar Griekenland verhuist voor Youri, het was een magische stad waar ik me bevond. Ik keek naar de fakkels op het strand. Het felle vuur brandde waarschijnlijk tot morgenochtend. Ik had op mijn rekening niet bijster veel geld staan, maar het was genoeg om de eerste drie weken door te komen. Ik keek om me heen en lachtte hardop. Ik had niets te verliezen. Dit zou mijn avontuur worden. Dit ging niemand me afpakken.

#10

Verder!

#11

Zijn er niet meer volgers?

Ik bedoel ik waardeer de mensen die het volgen, maar zou leuk zijn… :stuck_out_tongue: