Oo al die leuke reacties!! 
Tnx so much, jullie laten me echt blozen haha 
. Jullie verdienen gelijk een nieuw stukje! Dus bij deze 
.
Toen Lilith wakker schrok, merkte ze dat het al vrij laat in de ochtend was. De Franse zon was in het Franse ochtendgloren immers lang niet zo fel als deze nu was. Een glimlach speelde om haar lippen, terwijl ze nog even soezend in bed bleef liggen. Haar hand zocht onder de dekens naar de hand van haar geliefde, maar in plaats daarvan vond ze links naast zich de rand van het bed. Toen ze met haar vingers langs de rand van het matras streek, merkte ze dat deze anders voelde dan ze zich kon herinneren.
“John,” vroeg ze met een schorre stem. Geen reactie.
“John,” vroeg ze nu iets paniekeriger, maar nog steeds kreeg ze geen reactie. Ze opende haar ogen en ging met een ruk recht overeind zitten. Haar ogen schoten door de ruimte en haar mond viel open van schrik. Dit was niet haar luxe Franse hotelkamer met tweepersoonsbubbelbad. Dit was niets meer dan een simpel hok.
Lilith lag in een simpel bed, met een schuimrubberen matras. De lakens prikte lichtjes aan haar benen, maar zagen er verder prima uit. De vloer was bedekt met een blauw linoleum. Naast haar bed stonden een kleine houten kast, een houten tafeltje en een bureau waar weinig spullen op lagen. De muren waren wit, ziekenhuiswit bijna en behalve het raam boven haar bed, kwam er geen licht binnen. De deur was donkergroen en leek van zwaar metaal. Nee, dit was beslist niet haar hotelkamer, dit leek wel een gevangenis!
In paniek sprong Lilith uit bed en draaide ze schichtig rondjes in de kleine ruimte. De ruimte was ongeveer drie bij twee meter en de lucht was een beetje muf, maar verder oké. Het bed waar ze op gelegen had nam het grootste deel van de ruimte in. Waar ze was belandt, wist ze niet, maar ze wist wel dat ze er uit wilde.
Haar handen voelde langs haar gezicht en haar haren. Hoewel haar haren klitterig waren, leek alles verder prima te voelen. Ze voelde dat ze geen oorbellen in had, maar die deed ze altijd af voor het slapen gaan. Haar handen volgde hun weg langs haar lichaam en ze voelde dat ze een simpel shirt aan had. Een blik omlaag vertelde haar dat het een wit shirt was met een rode bloem als opdruk. Haar benen waren gehuld in een donkerbruine linnen broek. Haar voeten waren niet bedekt en het linoleum onder haar voeten voelde ijzig aan.
Schichtig keek Lilith de kamer rond. Op het bureau lag een pen en een papiertje, maar op het papiertje stond niets geschreven. Haar kast was leeg, op een paar stoffen slippers na. Aarzelend stapte ze naar de slippers en deed deze aan haar voeten. Dit was een behoorlijke verbetering ten opzichte van de koude linoleum vloer. Waar was ze in godsnaam belandt?
Een woede maakte zich langzaam meester van haar lichaam. Woede, omdat ze niet wist waar ze was en wat ze moest doen om hier weg te komen. Woest stapte Lilith op de deur af en net toen ze wilde gaan bonzen en schreeuwen, zwaaide de deur open en stond er een grote man voor de deur. Lilith opende haar mond al om te praten, maar zag toen dat de man voor de deur een politie uniform droeg. Ze zat dus inderdaad in de gevangenis.
Dit verhaal heb ik geschreven tijdens Camp NaNoWriMo van vorig jaar. Ik heb een voorraad van 85 pagina’s, dus in principe moet ik de komende drie maanden redelijk elke dag kunnen posten! 
