[Verhaal] Een nieuwe start.

Schrijfsels
#1

Aah, wat een mooi lenteweer. Het is nog winter, maar ja. Ik kijk wat rond en zie eendjes die gezellig met elkaar spelen en vogels die fluiten. We zijn vrijdag verhuisd, omdat mijn ouder zijn gescheiden. Eindelijk weg uit de stad Den Haag met al die stomme mensen. Morgen is de eerste dag dat ik weer naar school ga. Hopelijk zijn de mensen daar wel aardig. ‘Lisa, heb je zin in picknicken? Het is zo’n mooi weer!’ Ik glimlach. Mam had me verwaarloosd, omdat ze alleen maar zelfmedelijden had. Nu voelt ze zich schuldig. Daarom probeert ze extra lief te zijn. Mijn moeder vroeg nog of ik het niet erg vond dat we gingen verhuizen. Maar nee, stiekem was ik heel blij. Ik loop naaar mijn moeder die al druk bezig is met hapjes maken. ‘Hm, dat ruikt al lekker, mam!’ Mam kijkt even om. ‘Ja hé, ik heb speciaal voor jou de gehaktballetjes die je zo lekker vind gehaald!’ Als mam klaar is gaan we lekker eten.

‘Lisa! Wakker worden!’ Ik schrik op. Oh ja, vandaag de eerste dag dat ik weer naar school ga. Ik trek mijn kleren aan en ga met mijn moeder ontbijten. ‘Heb je zin in de eerste schooldag?’ ‘Mjah,’ antwoord ik tussen mijn happen door. Mam wil natuurlijk weer zo lief zijn om me te brengen. ‘Nee mam, ik fiets wel. Ja, ik weet het zeker. Doei!’ Ik ga gauw weg. Mam zwaait me nog na. Ik kom op school aan, maar er is niemand. Op mijn vorige school was dat wel anders. Ineens hoor ik achter me een stem. ‘Wat doe jij nou hier?’ Ik draai me om. Er staat een meisje die ongeveer even oud is als ik. ‘Naar school gaan, wat anders?’ Ik klink een beetje geïrriteerd. ‘Er zijn geen lessen vandaag. En ik ben hier om te kijken of er geen onbenul wel komt, voordat je het vraagt.’ ‘Ja, zal wel.’ Ik pak mijn fiets en ga weer naar huis. Als ik thuis kom kijkt mam raar op.

#2

Wat vinden jullie ervan? (:

#3

Het begin is leuk! Heb je nog meer of niet wil graag verder lezen :slightly_smiling_face:

#4

‘Lisa? Nu al terug?’ Ik lach. ‘Nee mam, er zijn blijkbaar geen lessen vandaag.’ ‘O.’ ‘Ik ga even naar mijn kamer.’ ‘Oké lieverd.’ Als ik op mijn kamer ben zet ik een leuke cd op, ga achter de computer zitten en kijk op mijn favoriete blog. Ik heb net een verhaal gepost, ik ga lekker op bed liggen.

Ineens word ik wakker. O, ik ben blijkbaar in slaap gevallen. Hoe laat is het? Wow, 17.00 uur al. ‘Lisa? Eten!’ Als je slaapt gaat de tijd dus veel sneller. Ach, logisch. Ik kijk even naar buiten. Jammer, het ziet er niet zo warm uit nu. School, wat heb je er eigenlijk aan? Er zitten toch meestal alleen maar stomme mensen op. Ja, je leert er wel van en dan krijg je later een goede baan, maar ja. Op deze school zitten denk ik ook niet echt aardige mensen. Ik loop gauw naar beneden, mam zit vast al te wachten. Ik schrik. ‘Wat!’ Er zit een man bij mam aan tafel. ‘Eh, hallo?’ Stamel ik. ‘Oh, Lisa, dit is Bas, mijn nieuwe vriend.’ ‘O.’ ‘Mhh hoi.’ De man die dus Bas heet en mama’s nieuwe vriend is is al aan het eten. Nou, beleefde man, not.

Eindelijk heb ik mijn eten op, mam en Bas zaten de hele tijd over rare dingen te praten. Ik heb nu al een hekel aan die man. Op mijn kamer zet ik weer een muziekje en dans een dansje dat ik al heb ingestudeerd. Ik hou van dansen, dat is het leukste van het leven. Verder, nee, eigenlijk is verder niks echt leuk. Mam deed ook al raar tijdens het eten. Wat zou papa nu aan het doen zijn? Oké, maar dat kan me helemaal niks schelen want ik haat hem. Hij heeft mij en mijn moeder verlaten. Opeens komt mijn moeder binnen. ‘Lieverd, ik moet je iets vertellen. Papa heeft ons niet verlaten.’ Ik kijk haar vol ongeloof aan. ‘Ik heb hem verlaten.’ Ik staar mam met grote ogen aan. Ik krijg tranen. Ik heb dus papa altijd al gehaat terwijl hij eigenlijk niks heeft gedaan! ‘Doei, mam.’ Ik probeer mijn boze stem in te houden. Mam loopt gauw weg. Even later hoor ik haar met Bas lachen. Dat ze hierom kan lachen! Ik pak mijn koffer in. Ik stop mijn laptop en kleren erin. Ik ga weg. Naar papa. Hij woont nog in hetzelfde huis waar we eerst met zijn drieën woonden. Dan maar naar de school waar ik eerst gepest werd, ik wil hier geen minuut langer blijven. Vannacht ga ik weg.

#5

Ik vind het een beetje kinderlijk geschreven.
Daarnaast spring je van de hak op de tak en dat leest niet zo prettig!
Misschien moet je wat meer boeken gaan lezen, daar kun je enorm veel van leren!
xx

#6

Haha, ik lees dat stukje net terug en ik vind het zelf ook niet zo goed…
Je hebt gelijk.
Maar, ik lees wel veel boeken :slightly_smiling_face:
Ik had dat stukje net binnen 10 minuten af ofzo… Dus ja.
De volgende post waar ik nu aan ga beginnen word beter hopelijk.

#7

‘Mam, ik ga alvast slapen.’ Mam antwoord niet eens, ze is te druk met praten met Bas. Nog meer redenen om weg te gaan. Ik zet mijn wekker zachtjes op 1.00 uur en ga slapen.

‘Tring…’ hoor ik zachtjes. Ik doe gauw de wekker uit voordat mam en Bas wakker worden. Zachtjes sluip ik mijn kamer uit en pak wat geld uit mijn moeders portemonnee. Ze zou wel woedend zijn als ze erachter komt dat ik weg ben gegaan met haar geld. Dat laatste vind ze waarschijnlijk het ergst. Ze geeft niet om mij, alleen om Bas. Ik doe de deur stil open en dicht. Ja, ik ben het huis uit. Weg van mam. En weg van Bas. Ik pak mijn fiets en fiets zo snel mogelijk weg naar een station. Als er een auto langs komt zie ik dat de bestuurder mij raar aankijkt. Eindelijk kom ik aan bij het station. Ik kijk op het bord naar Den Haag. Er vertrekt pas om 6.00 uur een trein, dus ik moet lang wachten. Ik ga even op een bankje zitten en val blijkbaar in slaap, want ineens hoor ik het gekraak van de trein. Ik pak gauw mijn tas en ren erheen. Gelukkig heb ik al wel een kaartje gekocht. In de trein komt er een meisje naast me zitten. Ik herken haar. Ze is het meisje die me op school kwam zeggen dat er geen lessen waren. Ik zwijg, als zij naast mij komt zitten mag zij ook beginnen met praten. Het is kinderachtig, maar toch. ‘Eh… Hoi.’ Stamelt het meisje. ‘Hoi,’ mompel ik. Ik besluit toch wat te vragen. ‘Waarom ga jij naar Den Haag?’ Het meisje word rood. ‘Omdat, eh…’ ‘Zeg.’ Ik vind da ik zelf een beetje kattig klink, maar ze antwoord nu wel. Geschrokken. ‘Mijn vader heeft een nieuwe vriendin en denkt niet meer aan mij. Mijn vriendinnen hebben me verraden en ik word gepest. Ik kwam op school omdat ik ‘doei’ wou zeggen tegen de school.’ Ze is zelf geschrokken dat ze dat allemaal verteld heeft. Ik ook. Ik staar haar met grote ogen aan. En ik dacht dat ík zielig was.

#8

Is deze beter? :slightly_smiling_face:

#9

Ja leuk hoor :upside_down_face: :stuck_out_tongue:

#10

Opeens komt er iets in me op. ‘Hoe heet je vader?’ ‘Bas, hoezo?’ Ik schrik. Als die vriendin nou ook Maartje heet… ‘En die vriendin?’ Ze zucht. ‘Maartje, nogmaals, hoezo?’ Ik kijk haar verschrikt aan. ‘Mijn moeder heeft ook een nieuwe vriend. Hij heet Bas. Zij heet Maartje.’ Het meisje schrikt nu ook. We kijken elkaar even aan. Doodstil. ‘Ik heb een hekel aan mijn moeder, ze heeft mijn vader verlaten. En eerst zij ze dat mijn vader haar heeft verlaten.’ Zeg ik. Het meisje is nog geschokt. ‘Hoe heet je eigenlijk?’ Vraag ze. ‘Lisa, jij?’ ‘Allis.’

#11

Ik vind jou schrijf stijl nog steeds op die van dat eerste verhaal lijken. Maar dat is jou schrijf stijl daar kun je ook niks aan veranderen… En je bent toch ook niet van plan dit boek voor volwassenen te schrijven? Dus het kan best een beetje kinderlijk.

#12

Ik schrijf het voor kinderen van ongeveer 10 t/m 14 ofzo.
Zelf ben ik 12, dus mijn schrijfstijl is anders dan die van andere.

#13

Ik zeg niet dat die fout is, ik vind het leuk zo!

#14

Leuk hoor!!. Ga verderx

#15

Allis pakt een pen uit haar zak en begint hem uit elkaar te halen. ‘Waarom doe je dat?’ vraag ik haar. ‘Gewoon, ik verveel me.’ Opeens valt me iets op. Ik schrik.
‘Dat, dat veertje…’
Allis zucht. ‘Ja, dat veertje?’
‘Dat veertje is van goud.’
‘Ja, grappig he, die kleur vond ik mooi.’
‘Wacht, laat me eens even goed naar dat veertje kijken. Ik heb laatst in de krant gezien dat veel van Vincent van Gogh teruggevonden is, behalve een paar dingen. Onder andere een goudkleurig veertje van zijn pen.’
‘Jij denkt dat dit dat veertje is?’ Allis schrok.
‘Ja, inderdaad.’
Ik ril helemaal van binnen, ik ben zó opgewonden! We hebben gewoon misschien een museumstuk gevonden! En Allis had dat al heel lang! ‘Hier dichtbij is een museum, laten we daarheen gaan!’
‘Ja, is goed!’
Ik merk dat Allis nóg meer opgewonden is dan mij. Logisch, het is háár pen. Dus ook háár veertje. Of die van Leonardo Da Vinci. Ineens schrik ik op. ‘Allis! We moeten gauw uitstappen! Ik zie het museum al!’ Allis schrikt ook. We rennen zo snel mogelijk uit de trein naar het museum. De deuren van het museum gaan open en we botsen tegen een man op die ons raar aankijkt. ‘Meneer! We hebben iets gevonden wat van Vincent van Gogh kan zijn!’ De meneer schrikt. ‘Oké, ik ga gauw naar de directeur, die kan zeggen of het waar is.’ De meneer snelt weg en wij blijven alleen achter. Even later komt de directeur met een snelle pas naar ons toe lopen. ‘Zo meisjes, jullie hadden iets gevonden wat van Vincent van Gogh kan zijn?’ Wij knikken. ‘Hier, het goudkleurige veertje dat erg leek op het veertje van de krant van gister.’ De man kijkt een goed naar het veertje. ‘Dit veertje dames, dit veertje is…’

#16

Ehm… Het is heel erg onrealistisch… :flushed:
Leonardo da Vinci woonde niet eens in Nederland… En je schrijft een beetje snel, soms begrijp ik het niet helemaal… Maar ik vind het wel een SUPER leuk verhaal!! Schrijf gauw verderr!!!

:bowing_man: :bowing_man: :bowing_man: :bowing_man: :bowing_man: :bowing_man: :bowing_man: :bowing_man: :bowing_man: :bowing_man: :bowing_man:

xxx

#17

Haha, ik verander hem wel in een andere?

#18

Vincent van Gogh ofzo Hahah!!
xx

#19

Mwhaha die wou ik net doen…

#20

Mooizoo!!

Xx