okee nu een iets langer stukje…
‘Hoi Daisy,’ zei Jesse.
‘Hoi,’ zei ze een beetje bedroefd, ‘waar is je broer?’
‘Boven,’ zei hij.
‘Ik ga hem missen,’ zei ze.
Jesse haalde nonchalant zijn schouders op. ‘Valt wel mee. Het is maar een jaartje hoor. Het is niet voorgoed.’
Daisy schudde haar hoofd. ‘Jongens zijn zo gemakkelijk. Geef maar gewoon toe dat je je grote broer gaat missen.’
Jesse grinnikte. ‘Ik denk eigenlijk dat het wel lekker rustig is zonder hem.’
‘Je liegt,’ zei Daisy zelfverzekerd, ‘Ik ken je veel te goed.’
‘Het zal wel,’ zei Jesse.
Daisy liep door de gang de trap op, naar Douwes kamer. Daar is ze al zo vaak geweest. Ze vroeg zich af of dit de laatste keer zou zijn. Ze zou het missen. Al die keren dat ze op de playstation hebben gespeeld, zijn voorbij. Al die keren dat Douwe haar ondervroeg of ze al een vriendje had en zij zich had geërgerd, zijn voorbij. Ze kon zich nu een jaar lang niet meer aan Douwe ergeren. Het stak haar.
Daisy klopte op de deur.
‘Binnen,’ zei Douwe kortaf.
Daisy duwde de deur langzaam open.
‘Daisy! Wat leuk dat je even komt,’ zei Douwe opeens vrolijk.
Daisy glimlachte. ‘Ik ga je missen,’ zei ze.
Ze liep op hem af en omhelsde hem stevig.
Douwe grinnikte zachtjes. ‘Ik dacht dat je morgen pas afscheid zou komen nemen.’
‘Eigenlijk wel, maar ik wilde je nog even zien omdat ik niet kan geloven dat ik je een jaar niet ga zien,’ zei Daisy bedroefd.
Douwe keek haar lang aan. ‘Dat is ook wel een vreemd idee, maar je zult zien dat dat jaar voorbij vliegt,’ beloofde hij.
Daisy knikte moedig. ‘Ik hoop het.’
‘Kom eens hier,’ zei Douwe.
Daisy wilde hem nog een keer omhelzen, maar Douwe draaide zijn hoofd. Daisy keek hem verrast aan. Was hij van plan om haar te gaan zoenen?
Douwe knikte geruststellend, net alsof hij haar gedachten had gelezen. Daisy wist niet wat ze moest doen. Dit kon alles verpesten, maalde er door haar heen.
Maar toen zijn lippen de hare zachtjes raakten, dacht ze niet meer na. Ze zoende meteen terug, net alsof het zo hoorde te zijn. Net alsof hij niet al die jaren als een broer voor haar was geweest, als een goede vriend. Het was alsof dit al jaren vaststond, dat dit moest gebeuren, alsof het in de sterren stond geschreven.
‘Dit klopte,’ zei Daisy verbaasd.
Douwe knikte alleen maar. ‘Eindelijk. Dit zat er al jaren aan te komen.’
Daisy hapte even naar adem toen ze iets besefte. ‘Dit was mijn eerste zoen.’
Douwe schrok. ‘Heb ik je zojuist je eerste zoen gegeven?’ vroeg hij verbaasd.
Daisy knikte alleen maar, nog een beetje in shock.
‘En ik ga morgen weg,’ concludeerde hij.
‘Je gaat morgen weg,’ zei Daisy hem na.
