[Verhaal] Een jaar vol veranderingen

Schrijfsels
#1

Hoi,
Na een tijdje hier allemaal geweldige verhalen te hebben gelezen heb ik besloten om ook maar te beginnen met een verhaal :slightly_smiling_face: Het meeste in dit verhaal is echt gebeurt, sommige dingen zijn erbij verzonnen, zoals de gesprekken (met mijn geheugen kan ik niks onthouden). Hopelijk vinden jullie het leuk. Kritiek & tips zijn altijd welkom :slightly_smiling_face:

Nee. Nee! Ik wil dit niet! Ik heb het nooit gewild. Kon iemand me maar hier weghalen.

‘Yes! Alleen nog maar mentoruur. Hopelijk hoeven wij niet te praten.’ fluisterde Amy.
Luna keek haar aan en dacht na. ‘Ik denk dat ik wel met haar moet praten. Mijn cijfers zijn niet bepaald goed. Ik snap geen snars van Engels en sta er dik onvoldoende op.’
‘Willen de dames ook hun mond houden? Dankuwel. Kletsen doen we maar na de les!’ riep Scott, hun enge aardrijkskundeleraar.
‘Ja meneer.’ zeiden ze in koor.
Zuchtend keek Luna de klas rond. Het was een verschrikkelijke klas. Maar ze zou voor geen meter in een andere klas willen zitten. Dit was toch wel haar stomme klas. Ze ging haast niet om met de jongens uit de klas. Dat dat snel zou gaan veranderen wist ze niet, nog niet. Eindelijk, de bel ging. Blij stond iedereen op en natuurlijk waren de jongens het snelst het lokaal uit. Zo ging het nou altijd. De meisjes praatten en liepen rustig weg. Terwijl de jongens een wedstrijdje deden over wie als eerst het lokaal uit was. Glimlachend liep ze met Amy het lokaal uit.
‘Vindt jij Putem aardig?’ vroeg ze Luna.
‘Hmm, ik vind haar een beetje raar. Maar ze is wel aardig hoor. Wat vindt jij van haar dan?’ antwoordde ze.
‘Wel oké. Ze is wel best streng. Als je drie keer je huiswerk niet hebt gemaakt moet je nablijven!’ zei Amy tegen haar.
‘Mensen, mensen, ga snel zitten en hou je mond. Dan kunnen de meesten van jullie zo weer weg. Maar eerst wil ik nog weten hoe de sfeer in de klas is.’ riep Putem, die niet alleen onze mentrix, maar ook onze Latijndocente was, opeens door de klas.
‘Goed.’ mompelden de meesten en de rest zei gewoon niks.
‘Mooi zo. Dan wil ik nog even praten met Luna, Amy en Hessel. We beginnen met Hessel. Luna en Amy de gang op en de rest kan weg.’ zei Putem. ‘Shit, we moeten allebei met haar praten.’ siste Amy.
‘Ja, kom we gaan naar de gang.’ Luna sleurde haar mee naar de gang.
Ze zagen hoe het lokaal langzaam leeg liep. Toen iedereen weg was behalve Hessel deed Putem de deur dicht. ‘Niet de andere klassen gaan storen hè.’ zei ze nog snel.
Braaf knikten ze. Luna ging het tafeltje zitten en Amy ging tegen de muur aan zitten.
Luna keek Amy vragend aan. ‘Waarom moet jij met Putem praten?’

Verder/Stopppen ?

#2

Verder! ( op quizlet kan je ook verhalen schrijven als je wilt)

#3

Het is tot nu toe nog wel erg cliché, maar ik hoop dat daar snel verandering in komt. ^^
Verder!

#4

‘Ach waarschijnlijk weer over mijn vader. Hij wil monnik worden. Dus hecht hij zich niet aan mij.’ zei ze onverschillig.
‘Dat is niet leuk! Maar hij scheldt je tenminste niet uit, denk ik?’ Luna keek gauw de andere kant op om haar tranen te verbergen.
‘Nee dat doet mijn vader gelukkig niet. Jouw vader wel dan?’ vroeg Amy haar verbaast. Maar Luna bleef zwijgend de andere kant op kijken.
‘Luna! Ik vroeg je iets! Kijk me aan en geef antwoord!’ riep Amy licht paniekerig naar haar.
Luna draaide zich langzaam om en slikte. ‘Nee dat doet mijn vader niet.’ Ze wou zeggen dat hij wel iets anders deed, maar bedacht zich. ‘Maar mijn moeder wel. Ik doe nooit iets goed.’ Dat zei ze zo zacht, dat Amy het bijna niet kon horen.
‘Ik kan het haast niet geloven!’ riep ze verschrikt. ‘Iedereen zegt altijd dat ze zo aardig is.’ ‘Ja tegen anderen is ze aardig. Maar tegen mij doet ze gemeen. Nooit doe ik iets goed. Hoeveel ik mijn best ook doe.’ Luna keek verdrietig voor zich uit. ‘Ik wordt altijd vergeleken met mijn zus. Zij doet alles perfect en is geweldig. Ik krijg niet eens de kans om mezelf te zijn!’ Ze keek boos naar grond.
Plotseling ging de deur open. Luna en Amy keken tegelijk op. ‘Luna, kom maar. Hessel, ik zie je morgen wel.’ Verlegen liep Luna met Putem mee. Stilletjes schoof ze de stoel naast het bureau naar achteren en ging erop zitten.
‘U wou met me praten?’ Afwachtend keek ze haar mentrix aan.
‘Ja, het gaat niet zo goed met Engels hé? Volgens mij sta je er nu gemiddeld een vier op.’ Luna knikte en keek naar de grond.
‘Denk je dat het je gaat lukken om dit op te halen?’ ging Putem verder.
Luna keek snel door het lokaal alsof het antwoord ergens zou staan. ‘Ik zal het proberen en hoop dat het lukt.’ zei ze uiteindelijk. ‘Mooi zo, popje. Je moet natuurlijk wel over gaan hè. Is er verder nog iets?’ Putem keek haar doordringend aan.
‘Nee hoor, er is niks.’ Snel stond ze op.
‘Nou dan zie ik je morgen weer, popje. Zeg maar tegen Amy dat ze binnen kan komen.’ Luna knikte terwijl ze naar de deur liep. Ze opende de deur en liep het lokaal uit.
‘En, wat zei ze?’ vroeg Amy haar nieuwsgierig.
‘Ze vroeg of het gaat lukken mijn cijfer voor Engels op te halen en zei dat ik niet moet blijven zitten. Succes met je gesprek. Ik ga naar huis hoor.’
Ze gaf Amy een knuffel en liep naar de trap. Daar keek ze nog even om en zag Amy de deur dicht doen. Rustig liep ze naar het station. De trein had ze toch al gemist en ze had ook niet zo’n zin om naar huis te gaan.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sorry, het begin is heel saai inderdaad, maar anders snap je later niks meer van het verhaal… De verandering komt nog wel hoor (:

#5

Verder :grinning:

#6

Nog een stukje omdat ik blij ben^^ Morgen post ik waarschijnlijk niks, sorry. Ik ga met een vriendin een hamster kopen als verjaardagscadeau voor mijn beste vriend, dus ik moet nog veel dingen regelen :relieved:

‘Stom rotkind! Het zou niemand ook maar iets kunnen schelen als je dood was!’ schreeuwde haar moeder. ‘Kijk eens naar je zus. Die doet tenminste normaal. Doe eens een keer niet zo boos! Ik heb je opgevoed. Ik heb je alles gegeven wat je nodig had! Wees niet zo ondankbaar! Zelfs een zwerverskind zou me nog dankbaarder zijn! Maar jij, nee hoor, mijn bloedeigen kind is me niet dankbaar. Ik heb je gebaard. Ik heb je hele leven lang voor je gezorgd. Ik heb je zien opgroeien en nu haat je me! Wat heb ik gedaan dat jij zo’n vals rotkind bent geworden?!’ Ze begon te huilen.
Snel liep Luna naar boven, waar haar slaapkamer was. Zo ging het nou haast elke dag. Ze kwam uit school. Haar moeder zat in de woonkamer. Luna zei haar gedag. Haar moeder werd boos en Luna vluchtte naar boven. Het ging waarschijnlijk niet zo goed tussen haar ouders. Luna hoorde ze vaak 's nachts ruzie maken. Haar moeder had niemand om dat op af te reageren dus was zij de pineut. Ze was het al redelijk gewend. Het raakte haar ook haast niet meer. Ze wist het nog goed hoe het begon. Eerst werd haar zus haast elke dag uitgescholden. Maar nu ze weg was, werd Luna haast elke dag uitgescholden. Ze wou er niet aan denken. Snel begon ze haar huiswerk te maken. Als ze dat af had kon ze lekker achter haar laptop. Ze had geen zin om de woorden van Latijn te leren. De meeste woorden kende ze wel. Waarschijnlijk zouden ze toch geen onverwachts So krijgen.
‘Eten!’ riep haar moeder opeens.
Eindelijk! Ze had honger gekregen en het was al zeven uur geweest. Haar moeder zei niks onder het eten en keek tv. Snel at Luna haar bord leeg. Ze pakte nog snel een appel uit de fruitschaal en liep naar boven.

De volgende dag kwam Amy met Emmy en Belle naar haar toe.
‘Je moet met de jaarcoördinator gaan praten! Amy heeft ons alles verteld.’ zei Emmy.
Luna keek Amy verbaasd aan.
Ze haalde haar schouders op. ‘Schat, het is wel beter als je met iemand gaat praten.’
‘O…oke, maar d…dan moeten j…jullie wel mee.’ hakkelde Luna. Dit had ze niet verwacht van Amy. Die hield meestal haar mond wel als het om geheimen ging.
‘We gaan in de eerste pauze, oké?’ vroeg Belle haar.
‘J…ja, is goed.’ Het lukte haar niet om tijdens biologie en wiskunde op te letten. Ze moest steeds denken aan wat de jaarcoördinator zou zeggen. Tegen de tijd dat de bel van de pauze ging had ze één som gemaakt. In gedachten verzonken liep ze met Amy, Emmy en Belle mee.

Verder/Stoppen?

#7

Verder natuurlijk :grinning:

#8

‘En dat is alles wat wij weten.’ rondde Belle haar verhaal af.
Luna knikte de hele tijd. Er werd toch niet van haar verwacht dat ze iets zou zeggen.
‘Is dat zo, Luna?’ de jaarcoördinator keek haar doordringend aan.
Ze knikte, wetende dat ze zou gaan huilen als ze iets zou zeggen.
‘Oke, zou je er met iemand over willen praten?’
Ze wist niet of ze dat wel wou en keek naar Amy, Emmy en Belle. Die knikten haar bemoedigend toe. ‘Misschien is het wel handig?’ zei ze toen zachtjes.
‘Oke, mooi. Dan is dat ook weer geregeld. Ken je mevrouw Stults? Ze zal je wel een keer ophalen voor een gesprek, oke?’ de jaarcoördinator klonk heel zakelijk.
Luna werd een beetje bang van haar toon. Snel knikte ze als teken dat ze het goed vond. Ze stond direct op en liep naar de gang. Amy, Emmy en Belle volgden haar verbaasd. De jaarcoördinator liep achter ze aan en ging naar de lerarenkamer.
‘Luna, wacht! Hier is mevrouw Stults al.’
Luna had geen zin om mevrouw Stults te zien en wou doorlopen. Waarschijnlijk wist Amy wat ze dacht, want ze pakte haar hand vast en draaide haar om naar de jaarcoördinator en mevrouw Stults. Kop op! Je kunt het wel! Luna raapte al haar moed bijeen en liep op ze af.
‘Ze bijten heus niet en anders bijt je maar terug!’ fluisterde Amy nog gauw in haar oor.
Luna glimlachte naar haar en keek naar de jaarcoördinator en mevrouw Stults. Ze waren zachtjes aan het praten. Alsof niemand hun gesprek mocht horen. Twijfelend liep ze verder. Ze voelde de ogen van Amy en Belle in haar rug prikken.
‘Luna, dit is mevrouw Stults.’ mevrouw Stults stak haar hand uit. Luna schudde haar hand. Ze had besloten dat ze mevrouw Stults niet aardig vond.
‘Noem me maar Denise hoor, Luna.’ ze glimlachte even. ‘We kunnen nu wel beginnen met ons eerste gesprek. Vindt je dat goed?’
‘Nee, dat vind ik niet goed.’ Ze schrok van haar eigen woorden. Ze dacht het wel, maar had niet verwacht dat ze het hardop zou zeggen.
Blijkbaar schrok mevrouw Stults, of Denise, ook. Ze wist niet meer wat ze moest zeggen. Luna grinnikte zacht.
‘En waarom vindt je dat niet goed dan? Als ik vragen mag?’ vroeg ze uiteindelijk. Ze was nog steeds overdonderd van Luna’s antwoord.
Luna besloot haar vraag te negeren. ‘Alleen als mijn vriendinnen mee mogen.’ zei ze wijzend naar Amy, Emmy en Belle.
‘Maar kind, het gaat om jou. Niet om je vriendinnen.’ ze zei het hoofdschuddend.
Dat maakte haar alleen maar eigenwijzer. 'Nou, als het om mij gaat mag ik toch ook bepalen of mijn vriendinnen wel of niet mee gaan? Ze keek Denise Stults uitdagend aan.
‘Ja, je hebt gelijk.’ zuchtte ze. ‘Als jij wilt dat je vriendinnen deze keer meegaan, mag het. Alleen voor deze keer hoor! De rest moet je zelf doen. Beloofd?’
Luna deed haar handen achter haar rug. ‘Beloofd.’ zei ze met gekruiste vingers.
‘Mooi, komen jullie dan nu mee naar mijn kantoor?’ ze liep al de trap af zonder op het antwoordt te wachten.

#9

Nog een klein stukje! Ik weet niet of ik deze week nog tijd heb om te schrijven. Ik heb nogal veel belangrijke proefwerken en dat gaat natuurlijk wel voor :flushed:

‘Marie…’ begon Luna en ze zuchtte. ‘Ik heb nu al drie gesprekken gehad met Stults. Ik haat dat mens en het liefst ga ik gewoon niet meer naar haar toe. Ze wil met mijn verhaal naar de politie gaan! Elke keer stelt ze dezelfde vraag. Het gaat thuis nog best goed. Mijn vader heeft me maar één keer geslagen en dat was toen ik niet mee wou naar de stad.’
‘Misschien maakt ze zich zorgen om je.’ Marie keek haar onderzoekend aan. 'Waarom wil ze met je verhaal naar de politie gaan?
‘Lang verhaal, vertel ik je later misschien nog wel.’ Ze had geen zin om het nog een keer te vertellen. ‘Maar ik moet weer verder met het vooraanzicht van het huis tekenen.’
Ze liep weg op een liniaal te pakken. Er werd op de deur geklopt en het ging direct open. Er keek haast niemand op naar degene die binnen kwam. Ze waren het al zo gewend dat iedereen het Technasiumlokaal in en uit liep.
Luna liep weer terug naar Marie.
‘Luna!’ siste ze. ‘Kijk achter je! Stults is met Weerd aan het praten en ze wijst naar jou.’
Luna draaide zich om. Ze keek naar Stults. ‘Shit! Volgens mij moet ik zo weer met haar praten.’ Ze draaide zich weer om naar Marie.
‘Nu komt ze met een blij gezicht naar je toe lopen. Volgens mij is dat geen goed teken!’
‘Luna, we gaan vandaag naar de politie.’ zei ze zacht.
‘Nu?’ vroeg Luna een beetje overdonderd. Ze had helemaal geen zin om nu te gaan. Technasium was haar lievelingsvak. Dat wou ze geen één keer missen.
‘Ja, nu. Pak je tas maar. Dan kunnen we gaan.’ ze glimlachte naar Luna.
Marie keek Luna met grote ogen aan. ‘Succes!’ vormde ze met haar lippen.

Verder/Stoppen?

#10

Verder!
Nieuwe lezer :grinning:

#11

Jeeej ^^ Speciaal een stukje voor mijn nieuwe lezer :slightly_smiling_face: Eigenlijk zou ik nu moeten leren voor mijn proefwerk en mijn spreekbeurt voorbereiden :flushed:

Ze liep naar de deur en deed het open. Ze hield haar pasje voor de scanner en liep naar haar kluisje. Langzaam pakte ze haar jas eruit en deed hem aan. Haar tas hing ze over haar schouder. Het kluisdeurtje liet ze open staan. Ze deed een stap achteruit en keek treurig naar de gekleurde kluisjes. Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn dat ze hier was. Ze draaide zich om en keek nog één keer naar Marie door het raam. Zuchtend liep ze naar Stults, die in de hal op haar wachtte.
‘We gaan er lopend heen.’ zei ze als begroeting. ‘Het is niet heel ver weg.’ Ze stopte haar handen diep in haar jaszakken.
Er waaide een frisse wind, maar het was niet erg koud. Het was wel eens kouder geweest in eind januari.
Wat zou de politie gaan vragen? Zou ze worden opgesloten in een cel? Hoe zagen cellen er eigenlijk uit? Zou ze ook in zo’n kille verhoorkamer, die je altijd in politieserie’s zag, worden verhoord? Er spookten allerlei vragen door haar hoofd. Ze wist niet wat er zou gebeuren. Het enige wat ze wist was dat ze naar de politie gingen.
‘We zijn er.’ ruw werd Luna uit haar gedachten gehaald.
Ze stonden nu voor het politiebureau. Het zag er niet uit als een politiebureau. Het was een heel groot gebouw met veel, heel veel ramen. Er liep iemand in uniform uit het gebouw.
‘Ah, daar zal de ingang wel zijn.’ Stults glimlachte naar Luna en liep erheen. Ze draaide de deur en liep naar binnen.
Luna liep haar achterna. Ze keek bewonderd om zich heen. Op de begane grond was niet veel te zien. Er was een balie waar twee mensen achter zaten. De vrouw was druk aan het bellen en de man liep net naar het kantoortje erachter. Stults liep naar de balie en ging geduldig wachten. Luna en Stults keken allebei naar de man die terug kwam lopen met een kop koffie in zijn ene hand en een broodje in zijn andere hand.
Hij legde zijn broodje en kop koffie achter de balie. ‘Kan ik u helpen?’ vroeg hij terwijl hij op zijn bureaustoel ging zitten.
‘Ja, we hebben een afspraak met…’ ze keek op haar papiertje, waar waarschijnlijk namen op stonden. ‘Met mevrouw Dijkema en Houtstra.’

#12

Hup verder :slightly_smiling_face:

#13

De man typte iets in op de computer. ‘Ik zie het.’ Hij pakte de telefoon achter het bureau vandaan. Het was een oude, grote telefoon. ‘Ik zal ze even bellen. Hallo. Ja, met Shear. Denise Stults en Luna zijn hier. Is goed. Ik zal het zeggen.’
Stults en Luna keken hem aan.
‘Ze zijn nog bezig met een ander verhoor. Jullie kunnen daar wachten.’ Hij wees naar een bankje aan de andere kant van de hal. ‘Als ze klaar zijn worden jullie opgehaald.’
Luna liep direct naar het bankje. Ze legde haar tas op de grond en ging zitten.
Stults zei nog snel ‘Bedankt.’ en liep ook naar het bankje. ‘Zo, hier zitten we dan. Welk vak zou je nu hebben?’
Ja, goede vraag. Welk vak zou ze nu hebben? Ze was zo bezig met het gedoe met de politie dat ze haast was vergeten dat school ook nog bestond. ‘Volgens mij wiskunde.’ antwoordde ze onzeker.
‘Ah, vindt je het een leuk vak?’
Luna keek haar geïrriteerd aan. Ze had helemaal geen zin in een gesprek over school. Het liefst zat ze nu op school. Hoe saai het daar ook was. Ze hoefde er tenminste niet veel te praten en ze werd er niet verhoord.
‘Het is simpel. Ik haal er makkelijk een tien op zonder te leren.’ Ze keek verveeld voor zich uit. Hopelijk begreep Stults nu wel dat ze geen zin had om met haar te praten. Ze pakte haar mobiel en sms’te Marie.

OMG! Ben op het politiebureau. Word zo opgehaald voor verhoor :frowning_face: Stults probeert wanhopig een gesprek te houden, haha. Shit! Er komt iemand aan lopen. Wish me luck! Xx

#14

Whish me luck! Xx
Moet wish zijn :slightly_smiling_face: Leuk verhaal!

#15

Dankje (: Heb het veranderd :slightly_smiling_face: Ik ben niet zo goed in Engels :flushed:

#16

Upje :slightly_smiling_face:

#17

Verder :grinning: idd leuk verhaal

#18

Sorry voor het korte stukje, maar ik ben momenteel redelijk inspiratieloos. Er zijn allemaal problemen thuis en ben nu ook nog eens ziek :frowning_face:

‘Jullie zijn Denise Stults en Luna?’ een stevige vrouw, waarschijnlijk een politieagente, kwam vanaf de trap op ze aflopen.
‘Ja, ik ben Denise Stults.’ Stults stak haar hand uit.
‘Dijkema.’ ze glimlachte en schudde Stults’ hand. ‘Dan ben jij vast Luna.’ ze stak haar hand uit naar Luna.
‘Ja. Ik ben Luna.’ ze schudde slapjes de hand van Dijkema.
‘Laten we naar boven gaan. Daar zit mijn collega al te wachten.’ ze liep de trap op.
Stults en Luna volgden haar zonder iets te zeggen. Boven aan de trap stopte Dijkema om op ze te wachten.
‘We moeten naar de andere kant van het gebouw. We gaan eerst rechtdoor.’ ze liep door de lange gang, waar veel deuren waren.
‘Wow allemaal schilderijen van koeien!’ Luna keek verbaasd naar de schilderijen. Ze wist niet dat een politiebureau er ook gezellig uit kon zien.
‘Ja, meestal worden de schilderijen na een tijdje verkocht. Dan worden er weer nieuwe schilderijen gemaakt.’ vertelde Dijkema. ‘Ah, we zijn er.’ ze klopte op de deur en opende het. ‘Kom binnen.’
Stults liep als eerste naar binnen. Luna liep haar schuifelend achterna.

#19

De verhoorkamer zag er anders uit dan dat ze had verwacht. Het was een redelijk grote kamer. Er stond een felrode bank in de hoek. Bij het raam stond een bureau met een computer erop en twee stoelen erachter. Op één van die stoelen zat een vrouw. Dat was vast mevrouw Houtsma.
Stults stak haar hand uit en schudde haar hand. ‘Denise Stults.’
‘Houtsma.’ antwoordde de vrouw.
Luna had gelijk. Het kon ook haast niet anders. ‘Luna.’ ze schudde slapjes Houtma’s hand.
‘Welkom, Luna. Hang je jas maar aan de kapstok. Je tas kan je er wel onder zetten.’ ze glimlachte. ‘Waar zit je liever? Op de bank of op een stoel?’
Luna keek twijfelend. Het maakte haar niet zoveel uit.
‘Ga maar zitten waar jij je het fijnst bij voelt.’ Houtsma typte iets in op de computer.
Luna ging maar op de stoel aan het bureau zitten. Houtsma en Dijkema knikten goedkeurend.
Dijkema keerde zich naar Stults. ‘Zou u misschien op de gang willen wachten? We willen eerst Luna een paar vragen stellen. Daarna halen we u erbij.’
‘Ja, is goed hoor. Luna, ik wacht hier buiten op de gang, oke?’ ze glimlachte bemoedigend.
‘Oke.’ Het verhoor ging zo te horen beginnen. Wat zouden ze gaan vragen? En werden ze boos als ze iets niet meer wist?
‘Hoe lang duurt het verhoor ongeveer?’ vroeg Stults nog aan Dijkema.
‘Dat weet ik nog niet.’ ze keek twijfelend. ‘Ik denk dat het ongeveer één tot twee uur zal gaan duren.’
‘Oke dan weet ik dat ook weer.’ Stults liep de gang op.

#20

‘Zo, Luna. Hier ben je dan.’ Houtsma typte druk op haar computer. ‘Alles wordt vanaf nu opgenomen met een camera.’ Ze wees naar de hoek van de kamer. ‘Zie je die halve bol daar aan het plafond? Dat is de camera. Verder wordt ook alles opgenomen wat er wordt gezegd. Oke?’
Luna knikte, niet wetende wat ze anders zou moeten doen.
‘Mooi, dan is de verhoring nu begonnen.’
Dijkema stelde de vragen en Houtsma typte het gesprek waarschijnlijk na op de computer.
Waarom zouden ze het gesprek nog typen als ze het toch opnamen? Nja, zo ging het vast bij verhoringen.
Na anderhalf uur stopten ze eindelijk met vragen stellen. Luna werd gek van al die vragen. Waarom had ze ook ingestemd met Stults om naar de polite te gaan?
Stults werd weer in de kamer gelaten. Ze pakte een stoel en ging naast Luna zitten.
‘Wij gaan nu even lunchen. Jullie kunnen hier eten. Ik neem aan dat jullie je eten mee hebben genomen?’ Dijkema keek Stults aan. ‘Willen jullie nog thee of koffie? Koud water hebben we ook wel.’
‘Ja, we hebben ons eten meegenomen hoor. Thee lijkt mij wel lekker.’ ze keek Luna aan. 'Wil jij ook wat drinken?
‘Doe mij ook maar thee.’ ze zuchtte. Het liefst ging ze nu weer naar school. Maar zo te zien kon het nog lang duren.
‘Goed dan ga ik thee voor jullie halen. Willen jullie verder nog iets?’ Dijkema keek ze vragend aan.
‘Ik niet.’ antwoordde Stults. ‘Thee is genoeg.’
‘Goed en jij Luna?’
‘Ik hoef ook niks anders.’
‘Oke, dan breng ik zo de thee.’ Dijkema liep met Houtsma het kamertje uit. De deur werd dicht gedaan.
Luna liep naar haar tas en pakte haar brood eruit. Snel keek ze nog even op haar mobiel. Twee gemiste oproepen van Amy en een smsje van Marie. Mooi, Rick wist nog niet dat ze hier was. Dat hoefde hij ook niet te weten. Ze zat vanmiddag gelukkig weer met hem in de trein. Snel liep ze terug naar haar stoel en ging zitten. Stults hoefde niks te weten over hem.