Een fragment uit het verhaal: Dwalende 
In mijn hotelkamer was het warm. Op internet was een kamer met airconditioning beloofd en hieraan was geen woord gelogen. Het verkoelende kastje hing aan de muur maar was door een geweldige ingenieur precies twintig centimeter te ver van het stopcontact geplaatst. Ik zag de man al knikkebollend op de rand van het bed zitten, peinzend over hoe hij dit op moest lossen. Een verlengsnoer was hem blijkbaar zijn eer te na en dus had hij opgegeven. Mijn tas was door een zenuwslopend korte overstap in China niet in hetzelfde vliegtuig beland als ik. Op het vliegveld had ik drie kwartier naar een van de vele bagagebanden staan staren, tot een aantal Filippino’s aansnelden met drie houten, witgekalkte blokken, die opgestapeld een soort lost luggage balie vormden. In halfgebakken Engels vertelde het gezelschap mannetjes in uniform dat ik morgen terug kon komen om mijn backpack op te halen.
Als je geinteresseerd bent in de rest van het verhaal dan is die hier te lezen: Sweek - Stories never end