Bedankt voor jullie reacties!!
[i]Ik had er niet meer over nagedacht, over dat meisje. Het was pas een maand later, vlak voor een groot optreden, dat ik haar weer tegenkwam. We zaten met zijn allen in de kleedkamer. ‘Ik heb toch liever jouw krullen Harry, jij stapt uit bed en je hoeft je haar niet meer te doen.’, zei Greg grijnzend. ‘Het ideale kapsel.’, Ik stak mijn tong uit. ‘Krullen zijn ook niet alles.’ James trok zijn wenkbrauwen op en keek me aan. ‘Oké, dit moet je me even uitleggen; de meiden zijn gek op je krullen, je stapt uit bed en je haar zit goed… What’s not to like about it?’ Ik grijnsde toen er een van de backstage mensen binnenkwam. 'Guys, we hebben vanavond 5 meiden met een backstage pas. Zij zitten in de VIP-ruimte, komen jullie even succes wensen voor het optreden en zullen straks met jullie nog een meet & greet hebben. ‘Zorg dat jullie over vijf minuten beneden klaarstaan.’ Jenna’s ogen werden groot. ‘Huh? Wat? Vijf minuten? Maar…’ Ik schoot in de lach en klopte haar op haar schouder. ‘Het komt goed, geloof me.’ Ik hijste mezelf van de sofa af en ging even kort met een hand door mijn haar. ‘Kom, laten we zorgen dat we op tijd beneden staan.’, zei ik. Met zijn vijven liepen we naar beneden, redelijk relaxed. Eenmaal beneden aangekomen zag ik haar weer. Haar gezicht herkende ik en ik slikte even. Opnieuw was ik even van de wereld, maar ik herstelde me en gaf alle vijf de meiden een hand en stelde me voor, uit pure beleefdheid. ‘En, hebben jullie zin in het concert?’, vroeg James. Alle meiden knikten enthousiast. ‘Ik hoop echt dat jullie het leuk gaan vinden, laat me jullie mening straks weten, okay?’, vroeg ik. Ook nu werden er enthousiaste gilletjes geslaakt en driftig geknikt. Alle vijf gaven we de meiden een knuffel. Het verbaasde me niet dat ze erg lekker rook, naar vanille en kaneel.
We liepen het podium op, nerveus maar met ongelooflijk veel enthousiasme. Het concert vloog binnen no time voorbij en na enkele toegiften zaten we uitgeput in de kleedkamer. Er werd ons verteld dat de meiden binnen een aantal minuten binnen zouden komen en inderdaad, de deur ging na 2 minuten open. Voorzichtig, zo onopvallend mogelijk, nam ik het ene meisje van top tot teen op. Ze was niet lelijk, en had een aangename rust over zich heen. Ze was net zo door het dolle heen als de andere meiden, maar op de een of andere manier straalde ze een fijne kalmte uit. Ze ging op de sofa tegenover me zitten, naast Greg en ik probeerde mijn teleurstelling niet te laten zien. Voorzichtig kwamen er wat vragen en geduldig gaven we antwoord. Mijn blik trok steeds naar dat ene meisje, hoe hardnekkig ik het ook probeerde tegen te houden. Uiteindelijk was er een halfuur voorbij en na de laatste knuffels namen we afscheid. Ik dacht dat ik haar nooit meer zou zien.[/i]
Met bevende knieën loop ik achter de lange arts aan de IC op. Greg’ geeft geen krimp terwijl ik zijn hand bijna verbrijzel in de mijne. Ik kan dit gewoon niet alleen, en ik ben ook enorm blij dat hij met me mee wilde. Ik bijt op mijn lip als de arts blijft staan. ‘Jullie mogen niet zo naar binnen, daarvoor is haar toestand te onstabiel. We houden haar in een kunstmatige coma, zodat haar wonden even rustig kunnen helen. Als je door deze deur gaat kun je je omkleden in steriele kleding en dan mag je maximaal een kwartiertje bij haar zijn.’ Hij kijkt me even aan. ‘Ze heeft heel veel geluk gehad.’ Ik knik kort en volg zijn instructies op. Niet veel later zit ik aan haar bed. Een brok vormt zich in m’n keel en ik doe mijn best mijn tranen in te houden. Zacht strijk ik met een vinger wat haar uit haar gezicht . Haar huid is bleek, bijna doorzichtig lijkt het wel, en ik ben bang dat ze breekt als ik niet uitkijk. Ik hou het niet meer, en er druppelen tranen op haar deken. ‘I’m so so sorry. Dit was nooit gebeurd als ik er niet was geweest.’, mompel ik zacht.
