[Verhaal] Don't Judge me.

Schrijfsels
#1

http://freebits.nl/images/2014/05/06/27436.jpg

Proloog
Strak kijkt ze hem aan. Ergens diep van binnen wist ze het allang, toch doet het onverwachts veel pijn. Even slikt hij moeizaam en haalt diep adem. ‘‘Het was niet de bedo-’’ ‘‘maar toch deed je het’’ kat ze hem af. De jongen kijkt haar met tranen in zijn ogen aan. ‘‘Ik wil je niet kwijt’’ zegt hij dan en doet een stap dichter naar haar toe. Boos duwt ze hem weer van haar vandaan ‘‘Oja, blijkbaar ben ik niet genoeg voor je dus misschien is het wel beter dat ik weg ga’’ zegt ze ijzig. Hoe vaak had ze dit gesprek wel niet doorgesproken in haar hoofd? Vorige week bij de eerste aanwijzing was het begonnen. Ze had eerst hard gehuild maar nu was ze alleen nog maar boos. ‘‘Hoe vaak heb ik je gesmeekt om gewoon eerlijk tegen me te zijn in plaats van tegen me te liegen!’’ zegt ze weer vol ongeloof in haar stem. ‘‘Het is mijn schuld, ik had een… weddenschap gesloten’’ een andere stem vult de kamer. Ze draait zich naar de richt van de stem toe. ‘‘Please, trek wat kleren aan. Misschien zijn jullie smoesje dan beter’’ bits ze naar het meisje voor haar en draait dan weer om naar de jongen. Tranen stromen over zijn wangen. ‘‘Don’t bother to call me ever again’’ zegt ze dan tegen hem. Nog even kijkt ze van het meisje achter haar naar de jongen. Een kleine zucht verlaat haar mond en vlug loopt ze naar de deur. ‘‘Ik hou van je’’ hoort ze nog voor dat ze de deur opent. Haar hand houd de deurklink stevig vast. ‘‘Jhea right, dat kan ik zien’’ zegt ze sarcastisch en loopt de kamer uit. Zonder om te kijken loopt ze door naar de lift. Ze stapt in en een opluchting gaat door haar heen als er niemand in de lift is. Als de deuren sluiten beginnen de eerste tranen te stromen. Hoe kan ik toch zo stom zijn geweest denkt ze verbitterd. Liefde, waarom verliefd worden als het toch op een dag eindigt. Je doet jezelf er gewoon pijn mee.

#2

ik wil hem wel verder lezenn :slightly_smiling_face:

#3

Volger :grinning:

#4

ik ben benieuwd!

#5

Bedankt voor de reacties!
—

1.

Hard bijt ze op haar lip. Niet kijken, gewoon doorlopen. Het was de eerste keer dat ze hem zag nadat ze zijn onbetrouwbaarheid had uitgevogeld. Ze had zich voorgesteld om het allemaal maar te vergeten, om hem gewoon te negeren, maar dat ze hem nu met haar zag. Samen, kussend is iets te veel om hem niet te kunnen negeren. Haar ogen richtte zich naar het bankje, niet ver van haar vandaan. Het lijkt net alsof de nacht weer door haar hoofd tolt. Dit is niet de eerste keer dat het gebeurde, al 2 weken lang heeft ze de flashbacks in haar hoofd. Eigenlijk had ze niet verwacht dat hij verder met háár ging. Zei hij niet dat het hem speet? Dat hij haar niet kwijt wilde? Ze went zich van de koppel af. Wat had hij te verliezen om die woorden te zegen? Hij had maanden tegen haar gelogen, wat zal hem stoppen om niet te liegen? Lip bijtend loopt ze stevig door naar het studente gebouw. Ze is nog geen stap binnen of twee armen vliegen om haar hals. ‘‘Jade! Eindelijk, waar bleef je. We zitten al uren op je te wachten!’’ heldere blauwe ogen kijken haar glanzend aan. ‘‘Steph, we mochten pas een kwartier geleden het schoolterrein op’’ zegt Jade en probeert een grijns te voorschijn te toveren. Stephanie grijnst breder maar trekt dan een raar gezicht. Jade volgt haar blik en vervloekt gelijk haar nieuwsgierigheid. Bij de deuropening, niet meer dan 5 meter achter haar staat hij weer. Hand in hand met haar. Jade trekt een zuinig gezicht en kijkt Stephanie aan die nog steeds zit te staren. ‘‘Laten we naar onze kamer gaan’’ probeert ze zo normaal mogelijk te zeggen en trek Stephanie mee naar de liften. Het was maar goed dat we vakantie hadden, de dag nadat ze hun betrapt had. Nu had ze zichzelf kunnen voorbereiden, helaas was ze niet zo goed voorbereid. Ze was voorbereid om zijn excuses aan te nemen en het hem te vergeven. Nu blijkt dus dat die excuses nooit in zijn hoofd had getold zoals het wel deed in die van haar. Terwijl de lift deuren dicht schuiven kijkt ze nog even hun kant uit. Voor een seconde vind ze zijn ogen. De bruine, lieve ogen die ze had gekend keken haar nu verdrietig aan… of verbeelde ze zich dat nou? Veel tijd om er over na te denken is er niet. De liftdeuren sluiten en het rare gezicht van Stephanie is op haar gericht.

#6

Jouw Gebruikersaam op die van mij :cold_sweat: :cold_sweat:

#7

Hahhaha, awesome! x

#8

De liftdeuren sluiten en het rare gezicht van Stephanie is op haar gericht.
—

‘‘Ik kan het niet geloven…’’ stamelt Stephanie. Jade en Stephanie zitten in hun kamer. Terwijl Stephanie het hele verhaal nog verwerkt kijkt Jade naar buiten. Het was moeilijk, de hele situatie. Hoe kon het dat al hun momenten niks voor hem betekende en voor haar juist wel. Hoe kon ze hem nog aankijken en de vlinders voelen die ze altijd had gevoeld terwijl hij ze blijkbaar nooit had gevoeld. Stephanie zucht en gaat naast Jade op de brede vensterbank zitten. ‘‘Je had me moeten bellen’’ zegt ze dan en ze legt haar hand op Jade’s schouder. ‘‘Dat weet ik alleen…’’ Jade stopt en veegt snel een traan weg ‘‘dan zou het zo definitief zijn, en je hoopte…’’ ging Stephanie rustig verder ‘‘dat hij terug naar mij zou komen’’ maakt Jade de zin af. Ze bijt op haar lip. ‘‘Je komt wel over hem, hij is het je niet waard’’ zegt Stephanie dan tenslotte. Jade rolt haar ogen, dat zeggen vriendinnen altijd. Misschien ben ik hem niet waard en hij had iemand gevonden die het wel was denkt ze. Een zucht verlaat haar mond. Op dat zelfde moment word de deur geopend. Twee mannen lopen zonder pardon de kamer binnen en leggen een bed in de hoek van de kamer. Verbaasd kijken Stephanie en Jade toe. ‘‘Uhh, wat doen jullie’’ zegt Stephanie een beetje geërgerd door de gedrag van de mannen. ‘‘Jullie krijgen een nieuwe erbij’’ zegt de grootste van de twee simpel. Ze leggen nog een deken en een kussen neer en lopen weg. Verbijsterd blijven de twee meiden achter. ‘‘Een nieuwe? Wie begint er nou een studie terwijl het 3e semester begint!’’ moppert Stephanie. Stephanie hield niet van onverwachte wendingen dus Jade hield haar mond. Ze staat op en begint wat spullen de verplaatsen omdat het bed in de hoek moet komen waar Stephanie altijd haar troep dumpt. Opeens vult de kamer zich met een scherpe geur. Gelijk kijken Jade en Stephanie op. Een zwart harig meisje staat bij de deur met een jointje. Stephanie kijkt het meisje minachting aan. ‘‘Dus jullie zijn mijn kamergenoten?’’ grinnikt het meisje vriendelijk. ‘‘ Ik ben Kate’’.

#9

‘‘ Ik ben Kate’’
—

Jade legt de spullen neer die ze net wilde verplaatsen en kijkt Kate even aan. ‘‘Jade, welkom’’ zegt ze en glimlacht. Kate knikt en kijkt naar Stephanie. De duidelijk afkeur in haar ogen is te zien. Hoe kan het ook anders, Kate’s doorschijnende shirt waarbij meerdere tatoeages zichtbaar zijn en Stephanies nette bloes waarbij haar haar altijd in een strakke knot zit. ‘‘Dat is Stephanie’’ zegt Jade dan vlug om de stilte te verbreken. Nu pas draait Kate van Stephanie weg. ‘‘Juist ja’’ mompelt ze. Jade gunt Stephanie een doe-normaal blik. Stephanie zucht en richt zich dan weer op haar eigen spullen. ‘‘Nou zoals je ziet, dat word je plekje. Ik help je wel met de spullen’’ bied Jade aan en wijst naar de spullen die ze net had neergelegd. ‘‘Wat jij wil’’ zegt Kate en pakt haar koffers die nog in de gang staan.
Terwijl Jade en Kate hun best doen om de spullen te verplaatsen blijft Stephanie op de achtergrond. Een beetje nijdig kijkt ze toe hoe Jade Kate hartelijk verwelkomt en helpt met alles uitpakken en installeren. Even kijkt ze op als weer een sterke geur hun kamer binnenkomt. Dit keer was het een zoete geur. Parfum, en veel ook. Haar ogen worden groot als ze ziet wie het is en ze kijkt Jade strak aan wanneer zij ook merkt dat er weer iemand aanwezig is. Jade kijkt het meisje strak aan. ‘‘Zo… jij bent de nieuwe’’ zegt ze terwijl ze tegen de deur aanleunt. Het is duidelijk dat ze Kate bedoeld. Kate fronst en bekijkt haar. ‘‘Ik heb een naam, Kate’’ zegt ze op een scherpe toon. ‘‘Good for you. Ik ben Liz, je kent me toch wel? Jade’’ ze grijnst vals en Jade kijkt haar nijdig aan. ‘‘Wat heb hier te zoeken, je hebt al iets gestolen, denk je echt dat je nog meer kunt pikken’’ snauwt Stephanie. ‘‘Alsof jullie nog iets kostbaars hebben’’ snauwt Liz terug maar ze hersteld zich en negeert Stephanie. ‘‘Ik ben hier voor jou, Kate. De directie wilt dat ik je een rondleiding geeft. Zal je het erg vinden als ik mijn nieuwe vriend meeneem?’’ ze kijkt even naar Jade. Boos draait Jade zich om. Even fronst Kate weer, er speelde duidelijk wat. ‘‘Nouja…, als de directie dat wilt’’ mompelt ze en pakt haar jack op die ze op haar bed had gelegd. ‘‘Zie jullie later’’ zegt Kate tegen Stephanie en Jade en verdwijnt de gang in. Als ze uitzicht zijn doet Stephanie de deur dicht en kijkt naar Jade. ‘‘Ik kan niet begrijpen dat iemand jou inruilt voor dat monster’’ sist ze nijdig en gaat naast Jade staan. ‘‘Wat maakt het nog uit, als Kate maar geen vrienden met haar word’’ snuift Jade nijdig. ‘‘Misschien moet dat juist en wilt ze naar haar kamer verhuizen’’ meent Stephanie.

#10

‘‘Misschien moet dat juist en wilt ze naar haar kamer verhuizen’’ meent Stephanie.
—

Jade kijkt haar vriendin streng aan. ‘‘Steph, don’t judge. Ik weer zeker dat Kate niet is zoals jij denkt dat ze is’’ zegt ze en legt de laatste spullen van Kate in de kast. ‘‘Ze is dat type meid die niks serieus neemt, ook school niet. Ik ga geen heel semester een kamer delen met haar negativiteit en wiet!’’ sist Stephanie nijdig. Jade rolt haar ogen en gaat op haar eigen bed zitten, de enige negativiteit die er is, ben jezelf nu. Ze slikt en probeert de woorden van Liz te vergeten. Het is moeilijk. Hoe sterk ze ook wilt zijn, ze kan het gewoon niet aanzien. Hun twee, alsof zij alleen het voorgerecht voor hem was. ‘‘Zie je het dan echt niet? Iets gaat hier mis, jouw sprookje is opeens kapot en mijn toekomst gaat letterlijk op in rook’’ babbelt Stephanie maar door. Alsof haar toekomst echt afhankelijk is van 1 persoon. Gefrustreerd sprint Jade op. ‘‘Stop! niks gaat mis, zo is het nou eenmaal in het leven. Sprookjes bestaan niet, ik ben blij dat ik nu dat in zie. Serieus Steph waarom al die drama. Het is gewoon een meid, die blijkbaar veranderingen wilt omdat mensen zoals jij haar verkeerd inschatten!’’ al haar frustratie laat ze over Stephanie heen komen, het is verkeerd. Ze kon er niks aan doen maar dat geldt ook voor Jade. Even blijft Stephanie sprakeloos voor haar staan maar schudt dan haar hoofd en draait zich om. ‘‘Wat ik dus probeer te zeggen, wanneer zij wiet rookt hier krijgen wij dat ook binnen, als zij die ‘ik-ben-rijk-daarom-zit-ik-hier’ hier heen brengt om stomme drank spelletjes te doen dan ja, dan maak ik daar drama over’’ zegt ze. Stephanie is duidelijk gekwetst. Jade moet haarzelf inhouden om de volgde bom niet af te voeren. ‘‘Wat ik probeer te zeggen is, laat het maar komen. We kunnen het wel aan, misschien ben ik fout misschien jij, maar we kunnen niet oordelen over wat er in de toekomst gaat gebeuren’’ Jade loopt naar Stephanie toe en slaat haar armen vriendschappelijk om haar heen. ‘‘Dus maak geen drama over de dingen die misschien kunnen gebeuren’’ sluit Jade hun kleine discussie af. ‘‘Ik ga nog even douche voordat we gaan eten’’ mompelt Stephanie, ze was niet overtuigd van Jades woorden. Kate hoort hier niet. Ze pakt haar spullen die ze nodig zal hebben en verlaat de kamer. Opeens voelt Jade zich akelig alleen. Iets was inderdaad mis, na 5 jaar voelde ze muur tussen haar en Stephanie. Jade weet dat Stephanies familie streng is, in elk opzichte. In het begin leek alles gewoon … ‘normaal’ maar nu is alles wat haar familie verafschuwd ook echt de einde van de wereld. Jade zucht, het word nog eens wat. Ze legt snel haar eigen spullen op hun oude plaats en gaat naar het venster bij het raam en gaat er op zitten. Buiten lopen nog een paar 1e jaars met hun koffers voor de rest is alles vrij rustig. -Biep-. Verrast kijkt Jade op. Ze pakt haar mobiel van het nachtkastje. Ze herkent het nummer gelijk. -We moeten praten- staat er alleen.

#11

Feedback is toegestaan hoor :flushed:

#12

SUPER MOOOOI! gauw verder pls

#13

Dankjewel! :cold_sweat: heb je nog tips?
—

-We moeten praten- staat er alleen.
—

Jade bijt hard op haar lip. ‘We moeten praten’, hoe moet ze dit zien? Als een uitnodiging of als een bevel. Ze slikt en met trillende vingers begint ze iets terug te type. -Wat valt er nog te praten?-. Jade bekijkt haar tekst, ze zucht en delete het. Het was misschien iets te bot. -Oké, wanneer?-. Typt ze dan. Weer bekijkt ze haar bericht kritisch. Ze wilde eigenlijk helemaal niet met hém praten, maar hij blijkbaar wel met haar. Misschien wilt hij haar toch terug, maar waarom zou hij dan bij Liz zijn? Zuchtend delete ze de tekst weer. Misschien stuurt ze na het avondeten wel iets. Ze moet dit goed doordenken. Ze kon hem toch niet zomaar weer terug in haar leven laten als hij haar nooit in zijn leven had toegelaten. Jade gooit haar mobiel op haar bed en gaat er naast zitten.

Kreunend loopt Kate door als Liz voor de zoveelste keer iemand begroet. Liz lijkt het niet door te hebben. Kate loopt een gang in en gaat op een bankje zitten. Ze wacht hier wel tot Liz klaar is. De laatste twintig minuten heeft Liz alleen een deel van de meiden vleugel laten zien, niet eens de helft ervan! Kate bijt op haar lip. Vrienden zal ze hier niet krijgen, misschien haar ene kamergenoot die haar hielp maar de andere zal zeker een paar moordpogingen op haar doen. Dat laatste is nogal spijtig, ze ziet er super leuk en schattig uit. Kate zucht, ze kan zichzelf wel op haar hoofd slaan. Ze was hier gekomen omdat haar laatste vriendin het had uitgemaakt omdat ze dacht dat Kate niet serieus genoeg was. Nu was Kate van plan om iedereen die dacht dat ze niks om haar toekomst gaf hun ongelijk te bewijzen. Ten slot de Universiteit is ver weg van haar en hier kon ze beter aan haar toekomst werken, en dat kan niet wanneer ze verliefd op een kamergenoot die duidelijk ook nog haar liever weg wilt hebben! ‘‘He, daar ben je!’’ Kate schrikt op uit haar gedachtes en kijkt verveeld Liz aan. ‘‘Weet je wat, ik denk dat ik mijn weg wel vind hier zo. Bedankt he!’’ zegt ze en glimlacht minachtig naar Liz. Zij lijkt niks te merken en haalt haar schouders op. ‘‘Achja, zo moeilijk is het ook niet! Alleen jammer dat je mijn vriend niet hebt kunnen ontmoeten, hij zal bij de hal op ons wachtten’’ zegt ze maar ze meent het niet. Dat weet Kate best. ‘‘Ik denk dat jullie twee veel leukere dingen kunnen doen zonder mij, ik zie hem wel een andere keer’’ mompelt Kate en wacht niet meer op antwoord. Het was al vrij duidelijk dat Liz niet voor haar was gekomen maar om haar ene kamergenoot iets duidelijk te maken. Wat was haar naam ook al weer? … Terwijl Kate piekert loopt ze richting haar kamer. Ze heeft niet door dat er al iemand voor de deur staat. ‘‘Kijkt uit!’’ schreeuwt Stephanie nog maar Kate bots al tegen haar aan. Geschrokken kijkt Kate Stephanie aan. ‘‘Het spijt me zo!’’ zegt Kate verschrikt. Ze ziet een handdoek op de grond liggen en raapt die op. Nu pas merkt ze dat Stephanie naakt is. Ze kan het niet laten om even naar haar te staren. ‘‘Wat is er mis met jou? Geef mijn handdoek terug!’’ snauwt Stephanie geïrriteerd. Ze trekt de handdoek uit Kates handen. ‘‘Het spijt me…’’ mompelt Kate en probeert haar rode wangen te verbergen.

#14

‘‘Het spijt me…’’ mompelt Kate en probeert haar rode wangen te verbergen.
—

Jade kijkt verbaasd op als ze Stephanie nijdig binnen ziet komen. Ze heeft niks doorgehad van wat er buiten de deur had afgesleept. Kate komt achter Stephanie de kamer binnen en gaat naast haar zitten. Jade kijkt haar vragend aan maar Kate maakt het gebaar van ‘niks bijzonders’. ‘‘Hoe was de rondleiding?’’ vraagt Jade dan maar zachtjes. ‘‘Vreselijk!’’ zucht Kate en kijkt Jade dan even nieuwsgierig ‘‘jullie tweeën hebben een verleden, wat heeft ze gedaan?’’ vraagt ze oprecht geïnteresseerd ‘‘wat interesseert jou dat?’’ zegt Stephanie niet al te vriendelijk. Even kijken Jade en Kate haar aan. Kate bijt even op haar lip als ze ziet dat Stephanie alleen nog maar een bh en een spijkerbroek aan heeft. ‘‘Ik wil niet dat ik met de foute mensen om ga’’ zegt Kate en kiest zorgvuldig haar woorden. Stephanie maakt een geluid vol ongeloof. Jade zucht en kijkt Kate weer aan. ‘‘Heb je haar vriend nog gezien?’’ vraagt ze zacht. Kate schud haar hoofd ‘‘ik was hem al gepeerd’’ grijnst ze opgelucht. ‘‘Hun… hij…’’ terwijl Jade woorden zoekt heeft Stephanie een blouse aangetrokken en gaat op een stoel voor hun zitten. ‘‘Liz is een vieze actrice. Ze heeft haar vriend gestolen en nu zitten ze te kloten met elkaar’’ zegt ze simpel. Jade kijkt haar even aan. Zo kende ze Steph weer, maar was het wel waar wat ze zei? Had ze hem echt gestolen of pakte ze gewoon haar kans toen hij bij haar aanklopte? Ze herinnerde de nacht weer, ze wilde de schuld op haar nemen. Misschien deed ze dat alleen omdat ze bij hem anders is. Even twijfelt Jade om het berichtje aan hun te laten zien maar besluit om het niet te doen. Het was haar probleem niet die van hun. ‘‘That sucks’’ mompelt Kate. Voor het eerst vandaag lijkt Stephanie met Kate eens te zijn. Gelijk verteld ze Kate de laatste roddels. Jade luistert met een half oor. Eindelijk gaat de bel. Ze volgt Stephanie en Kate de kamer uit. Ze weet nog steeds niet wat ze moet doen met het berichtje. In de eetzaal gaan ze bij een tafeltje ergens achterin zitten. ‘‘O please, help’’ mompelt Kate dan. Stephanie en Jade kijken om en zien Liz aankomen… met hem! Vlug draait Jade zich om. ‘‘Laat je niet bespelen! Wees gewoon chill, alsof alles normaal is’’ zegt Kate vlug. ‘‘Dit meen je toch niet…, ze gaan hie-’’ sist Stephanie vol walging maar word onderbroken door een overdreven blije stem ‘‘heei Kate!’’ zegt Liz en gaat naast Kate zitten. Hij gaat tussen Liz en Steph zitten. Jade slikt maar zet dan een glimlach op. ‘‘Zo hoe was je vakantie Justin?’’ vraagt ze met een scherpe toon.

#15

Ik had heel wat stukjes gemist, dus ik had een lekker lang stuk. Echt mooi geschreven!

#16

Hahha, bedankt! :wink:
—

‘‘Zo hoe was je vakantie Justin?’’ vraagt ze met een scherpe toon.
—

Het was overduidelijk dat Justin niet had verwacht dat Jade iets zou zeggen. ‘‘Uhm… het was anders dan de andere vakanties’’ zegt hij voorzichtig. Het leek net of hij er iets meer wilde zeggen dan hij eigenlijk deed. Liz kijkt even van Jade naar Justin, ‘‘zoo, Kate. Vertel iets over jezelf!’’ zegt ze dan en richt zich op Kate. ‘‘Uhh, wat wil je weten?’’ vraagt Kate ongemakkelijk. ‘‘Laten we eten gaan halen’’ fluistert Stephanie in Jade’s oor. Eigenlijk wilde Jade best wel wat meer over Kate te weten komen maar ze staat op. Gelijk met haar staat Justin ook op. ‘‘Wij gaan straks eten halen ga zitten!’’ sist Liz gelijk. Even kijkt Jade naar Justin. Na twee jaar wist ze dat Justin het haten om gecommandeerd te worden. Even ontmoeten hun ogen maar Justin zakt weer op zijn plaats. Oja wacht, na 2 jaar kwam ze er pas achter dat ze niks voor hem betekend heeft. Jade slikt even en loopt dan achter Stephanie aan. Als zij zo tegen hem had gedaan had hij gelijk een weerwoord gegeven. ‘‘We kunnen straks gewoon ergens anders zitten, ik denk niet dat ze het merken’’ zegt Stephanie kalm. ‘‘En Kate dan?’’ vraagt Jade, ook al wist ze het antwoord al. ‘‘Steph, je moet haar een kans geven’’ zegt ze nog voordat Stephanie zelf antwoord kan geven. ‘‘Misschien is ze tegen jou aardig maar zij haat mij net zoals erg als ik haar, net liet ze expres in me naakie op de gang staan in hoop dat iemand langs kwam en me uitging lachen’’ sist ze niet gemeen maar ook niet vriendelijk. ‘‘Dat is wat jij er van maakt’’ mompelt Jade zachtjes. Bij de tafel waar het eten staat scheppen ze op. ‘‘Nou gaan we terug?’’ vraagt Stephanie als ze klaar is. Jade draait zich om en kijkt naar Justins rug. Kate is iets aan het vertellen en Liz vind het grappig. Jade slikt ‘‘ik denk dat ze ons inderdaad niet zullen missen’’ zegt ze zachtjes. Stephanie knikt tevreden, ze wilde ook niet terug. Kate kan ze nog wel handelen maar met Liz erbij is het gewoon een hel. Ze leid Jade naar een andere tafel. Er zitten twee kinderen, ze herkent ze niet. Beter ook, ze wilde nog wat dingen bespreken met Jade.

#17

Beter ook, ze wilde nog wat dingen bespreken met Jade.
—

Jade en Stephanie gaan tegenover elkaar zitten. Even twijfelt Stephanie, het was al duidelijk dat de manier hoe zij denkt anders is dan hoe Jade denkt. Toch besluit ze het om het gewoon te zeggen. Ze zijn toch vriendinnen, met hun moet je gewoon bepaalde dingen kunnen bespreken. ‘‘Jade…’’ begint ze daarom zachtjes. Jade kijkt haar vragend aan ‘‘ik denk dat we wat huisregeltjes moeten maken’’ zegt Stephanie dan vlug. Afwachtend kijkt ze Jade aan. Jade slikt haar eten weg en kijkt Jade vragend aan. ‘‘Je bedoeld kamerregels’’ zucht ze ‘‘wat moet er dan anders volgens jou?’’ ze doet haar best om kalm te blijven, dit is echt te gek voor woorden. ‘‘Nou, ik had er al een paar bedacht. Zoals: niet roken, kleren opruimen, stilte tussen twaalf en drie en geen onbekende mensen meenemen’’ zegt Stephanie tevreden, ze had er eigenlijk meer, maar dit waren wel de belangrijkste. ‘‘Je bedoeld dus de dingen waarvan je denkt dat die gaan gebeuren omdat Kate er nu is’’ zucht Jade. Stephanie kijkt haar vriendin iets beledigd aan. ‘‘Ik wil gewoon meer structuur in mijn levensstijl’’ zegt ze iets bits. ‘‘Jouw levensstijl, je kan mensen niet dwingen om die ook maar te volgen. Eerlijk gezegd, ik ga me ook niet aan die regels houden!’’ Jade verheft haar stem een beetje. Misschien was het helemaal niet slim geweest om hier te gaan zitten… ‘‘Holy Jade, doe niet zo opstandelijk!’’ snauwt Stephanie. Waarom moet ze nou zo doen? Ze kan toch ook gewoon zeggen dat ze het geen goed idee vind? Jade wilt iets zeggen maar sluit abrupt haar mond. Stephanie draait zich om en ziet Justin staan. ‘‘Je weet dat jullie uit elkaar zijn? Je hoeft dus niet naast ons steeds te zitten’’ snauwt ze boos alleen omdat ze geen zin had in Jade’s problemen als ze die van haar ook niet kan waarderen. ‘‘Ik hoopte dat het hier gezelliger zou zijn, jullie praatten toch niet over -’’ begint Justin zenuwachtig ‘‘nee, wij zijn uitgepraat’’ mompelt Stephanie. Ze staat op en loopt weg. Ongelovig kijkt Jade haar na. Fijn dit. ‘‘Ik denk dat het hier niet gezelliger zal zijn als bij hun’’ zegt Jade dan maar tegen Justin en staat op. ‘‘Jade, je hebt mijn berichtje gekregen niet waar?’’ zegt hij vlug. Even kijkt Jade hem aan. ‘‘Ik weet niet wat je nog van me wilt, maar wij zijn inderdaad uitgepraat’’ zegt ze en ze houd haar adem. Langzaam draait ze om, nu had ze dus antwoord gegeven, maar het was niet het antwoord dat ze wilde geven.

#18

Als iemand nog tips heeft hoor ik het graag! Met dit verhaal probeer ik een beetje uit te vogelen wat jullie hier leuk vinden en prettig te lezen vinden, dus als je opmerkingen hebt of tips, ik hoor het graag :flushed:

#19

Langzaam draait ze om, nu had ze dus antwoord gegeven, maar het was niet het antwoord dat ze wilde geven.
—

Zuchtend gaat hij op de plek zitten waar net Stephanie zat. De twee meisjes naast hem kijken hem even kort aan. Hij negeert ze en begint zwijgend aan zijn eten. Hij was haar kwijt… Hard bijt hij op zijn lip om de tranen binnen te houden. Waar was hij nou mee bezig?

Voorzichtig loopt Jade de kamer binnen, Stephanie ligt op bed met haar rug naar de deur toe. ‘‘Steph…’’ begint ze ‘‘please, Jade. Ik wil er niet over praten’’ valt Stephanie haar al in de reden. Jade bijt op haar lip en loopt langzaam naar haar kant van de kamer. ‘‘Als je me nodig hebt, ik ben in de badkamer’’ zegt ze en pakt haar spullen voordat ze weer de kamer uitloopt. Stephanie blijft alleen achter. Eigenlijk is ze wel nieuwsgierig naar wat Justin te zeggen had maar ze weet dat Jade het later wel zal vertellen. Deze momenten tussen hun horen nou eenmaal, niet alles is perfect. Zelfs al zou het wel moeten. Traag staat ze op en begint met uit te kleden. Ze wil nu gewoon goed slapen. Terwijl ze haar kleren uitdoet en haar pyjama broek pakt om aan te doen gaat de deur weer open. Het is Kate. Even kijkt Kate haar aan en kijkt dan vlug weer weg. Kate bijt op haar lip, slechte timing… Stephanie trekt rustig haar shirtje aan en gaat weer op bed liggen. Bij het kraken van het bed draait Kate zich weer om. ‘‘Jullie lieten me alleen’’ zegt ze kort maar geërgerd. Even kijkt Stephanie haar fronsend aan. ‘‘We dachten dat je het wel gezellig zou vinden met Liz’’ liegt ze. Boos kijkt Kate haar aan. ‘‘Ik doe mijn best maar jij lijkt me gewoon te haten terwijl je me nog geen dag kent!’’ schreeuwt ze nu boos naar Stephanie. Beschuldigd kijkt Stephanie Kate aan. ‘‘Ik weet wat jij gaat brengen, problemen!’’ sist ze en springt op uit haar bed. ‘‘Dat weet je niet idioot! Weet je dat je nog idioter bent dan Liz. Zij lijkt mij aardiger dan jou!’’ gaat Kate te keer ‘‘dat nooit!’’ krijst Stephanie. Boos kijken de twee meiden elkaar aan. ‘‘Screw you!’’ sist Kate nog en draait zich boos om. Ze loopt naar haar kant van de kamer, gelukkig ligt Jade tussen hun in. Anders kan ze het echt niet vol houden.

#20

Anders kan ze het echt niet vol houden.
—

Jade doet haar natte haar in een knot en doet vlug haar badjas aan. Ze loopt de gang in en volgt haar weg naar haar kamer. gelukkig was de badkamer niet zo heel ver van haar kamer. Soms gebeurd het nog wel eens dat een jongen in de meiden vleugel sluipt. Als ze haar kamer binnen stapt hangt er een ijzige stilte. Even bijt ze op haar lip en kijkt dan naar Kate. Ze zit op haar bed en speelt wat met haar mobiel. Kate kijkt Jade ook aan en schud verdrietig haar hoofd. Gelukkig had ze Jade nog, zij leek haar tenminste een kans te geven. Een zucht verlaat Kate’s mond. Hoelang zal die kans zijn? Zal die er nog zijn nadat ze er achter komt dat zij op meiden valt. ‘‘Je kan beter maar gaan slapen, morgen hebben we de eersten lessen weer. Ik heb gehoord dat we beginnen met mvr. Jones, geen pretje dus’’ fluistert Jade. Ze weet wel zeker dat Stephanie slaapt en ze wilde haar niet wakker maken. Kate knikt en gaat in haar bed liggen. Jade trekt haar pyjama aan en maakt haar haar los. Zachtjes begint ze het droog te maken met haar handdoek, zonder veel succes. Ze laat het zo maar. Als ze wilt gaan liggen hoort ze haar mobiel weer trillen. Ze pakt hem van het nachtkastje. -Ik denk dat we nog steeds moeten gaan praten Jade, alsjeblieft. Luister nog een keer naar me… x J-

—
Sorry kort stukje.
Zijn er trwns nog wel mensen die het lezen? :cold_sweat: