Proloog
Mijn vingers gleden over het net nieuwe tafelblad. Mijn lange nagels maakten krassen, die goed zichtbaar waren. Mijn moeder maakte me wakker uit mijn diepzinnige gedachten. De deur die open geduwd werd, kraakte goed hoorbaar, waardoor ik wist dat mijn moeder, samen met mij de enige bewoner van dit huis was, achter me stond. Met haar beide handen klopte ze op mijn schouder. Ik duwde haar zachtjes van me af. Wat ze gister tegen me gezegd had, kon ze niet meer goed maken. De harde woorden die mijn moeder had uitgesproken, hadden zich tot het diepte puntje van mijn hart geraakt. Ze had het gewoon nooit moeten zeggen. “Keira, het spijt me.” Ik schudde mijn hoofd als teken dat ze niks meer tegen me hoefde te zeggen. “Maar lieverd.” Ik liep weg, als soort bevestiging dat ik haar echt niet hoefde te spreken. Ik liep naar de woonkamer en liet me rustig vallen op de bank. Rustig wreef ik over mijn voorhoofd. Het voelde bloedheet aan. De telefoon die overging, liet me schrikken. Geruisloos liep ik er na toe. “Met Keira.”
“Keira! Haai! Hoe is het?” Aan de stem kon ik horen dat het mijn beste vriendin Marloe was. “Hoi, het gaat wel goed, ik heb wat probleempjes met mijn moeder, maar… Achja, waarom bel je?”
“Ah wat vervelend, oh nou ik belde, omdat er vanavond een disco is in Arnhem, het word mega cool, ga je met me mee?”
Als ik had geweten hoe de avond zou aflopen, was ik nooit gegaan.
“Ja leuk joh! Hoe laat moet ik bij je komen?”
“Vijf uur? Kunnen we ons zelf nog een beetje opmaken enzo.”
“Ja prima, zie ik je dan! Doeg!” Meteen nadat ik had opgehangen, kwam mijn moeder. “Wie was dat?” Alweer gaf ik geen antwoord. Mijn moeder kon opflikkeren, zo dacht ik er over. Het enige wat ik tegen haar zei was: “Vanavond ben ik weg,” en meteen daarna rende ik naar boven, kleren uitzoeken was misschien nu wel het belangrijkste.
Misschien lijkt het nu allemaal nog een beetje onduidelijk, maar later in het verhaal zal alles bekend worden, ook waarom Keira zo’n hekel aan haar moeder heeft gekregen en blabla!
