Wat de titel ook doet denken, dit verhaal gaat over het ultieme studentleven: bier, seks en drugs. Denk feuten maar dan met andere karakters en een ander verhaal. Het verhaal begint in de introductieperiode van het studentenleven (in sommige steden de KEI week, in andere de UIT week, etc.), omdat dit puur fictief is wordt de stad niet genoemd en is de studentenvereniging ook compleet verzonnen. Hoewel er dingen zullen gebeuren op het gebied van alcohol, seks en drugs zal dit niet zo expliciet worden beschreven dat het pornografisch wordt, dus maak je geen zorgen! Ik hoop dat jullie het leuk zullen vinden! Misschien een beetje een lang stuk voor het begin, maar dan kunnen jullie meteen bepalen of jullie het leuk lijkt of niet! Opbouwende kritiek is altijd welkom, spelling/grammatica hulp ook sinds ik meestal in het Engels schrijf en daar ook grammaticaal veel sterker in ben! Bedankt voor het lezen van deze post en veel plezier! 
Hoofdstuk 1
#1
Bier schoot over de randen van de glazen terwijl de bekende proost door de hal van het complex schoot. Melanie, die bovenop de tafel stond en de toost inluidde schreeuwde het luidkeels mee: “Prosit senior! Prosit prosenior! Prosit corona! Ad fundum!” Bij de laatste lettergreep zette ze haar glas bier aan haar lippen en knipoogde naar de jongen die ze zonet senior had genoemd. In één teug slokte ze haar bier achterover en sprong ze van de tafel af. Waarschijnlijk de laatste keer dat ze dat nog kon doen deze avond. Steeds meer bierglazen werden met een klap terug op tafel gezet, waarna ze meteen weer werden gevuld door het schaargeklede barpersoneel. Van beide geslachten, tot Melanie’s genoegen.
Het presidium, bestaande uit de senior, de prosenior en de NSB’er, begon met hun knokkels op de tafel te rammen. De rest van de zaal volgde snel. Hoewel NSB’er niet de originele benaming voor de functie was, kon Melanie er zeker om lachen. Nooit eerder had ze aan een biercantus meegedaan, maar de NSB’er, haar broer Jelle, had haar elk haarfijn detail uitgelegd. Inclusief de tactiek om te openen met een biertje op het presidium, dat waardeerden ze, en zouden ze meenemen in hun beslissing wie de winnende tafel werd. Andere factoren die daarin meespeelden was het luidkeels meezingen van liederen, het drinken van meer bier dan goed voor je is en het maken van het meeste geluid.
Toen Melanie haar introductie groepje eenmaal had overgehaald om hun week te openen met een biercantus bij A.S.V. Dolor Magis was ze vastberaden om de cantus te winnen. Niet alleen omdat de prijs een felgroen badeendje was, maar zeker ook om indruk te maken op de vereniging waar ze zo graag bij wou. De twee leiders van haar groepje, een rechten student met knalblauwe ogen, achterover gekamd haar waarvan de kleur niet duidelijk was door de hoeveelheid gel die erin zat en een goddelijk lichaam zover Melanie kon beoordelen, genaamd Pieter; en een molliger, maar zeker zo aardig en grappig, biervat genaamd Sjoerd, waren meteen enthousiast geweest over de cantus. Sjoerd was zelf ook lid van A.S.V. Dolor Magis, en zat bij de jaarclub van Jelle.
De senior schraapte zijn keel. “Silentium!” Schreeuwde hij, “best Corona, wij willen deze voorste tafel bedanken voor dit voortreffelijk initiatief!” Melanie, die een klein beetje smolt bij het horen van zo’n zware, sexy stem, en Sjoerd begonnen meteen met hun knokkels op de tafel te rammen, gevolgd door de rest van hun groep. Het meisje dat naast Melanie zat, een brunette van dezelfde leeftijd keek haar vragend aan. “Ik heb echt geen idee wat ik doe,” lachte ze. Melanie had zich meteen prettig gevoeld op het moment dat dit meisje zich vanavond had voorgesteld als Anne. “Je doet het prima An!” Melanie zorgde dat ze net boven het gebonk uitkwam, maar niet te luid sprak. Haar broer’s ogen waren op haar gericht, één fout en ze was erbij. “Bedankt, bedankt!” Schreeuwde de senior. “Na de fantastische opening met ons volkslied en deze prachtige toost willen wij graag verder naar het volgende nummer, een nummer dat iedere student zou moeten kennen: het Io Vivat!”
Tijdens het zingen van het verraderlijke nummer, in het Latijn nog wel, bleven Melanie’s ogen rusten op de senior. Hij was lang, met donker haar dat achterover gekamd was, gekleed in een goedzittend pak in de kleuren van A.S.V. Dolor Magis: donkerblauw en goudgeel. Of het mannen in pak waren, de studentikoze uitstraling of zijn machtspositie als senior: Melanie vond hem woest aantrekkelijk.
De senior beantwoorde haar verlangende blikken met een knipoog en een knik in haar richting. Hoewel ze zich altijd vrij zeker over zichzelf voelde op het gebied van jongens en de liefde, kon Melanie nu niets anders doen dan blozen en wegkijken. Eenmaal klaar met zingen herhaalde de zaal de proost en zette iedereen nogmaals het bier aan hun lippen. In luttele seconden was Melanie’s bier weg en haar hoofd een stuk lichter. Anne stootte haar aan. “Hij is zó knap!” zei ze, knikkend naar de senior. Melanie kon alleen woest knikken, bonkend met haar knokkels op de houten tafel, waarna de bierglazen omvielen en het overgebleven bier rijkelijk over hun kleren heen gleed. Het beloofde een prachtige avond te worden.
