Eline:
Nu begrijp ik waarom Noor haar gezicht daarstraks zo vertrok. Wat die jongen haar heeft aangedaan is vreselijk. Dit is echt typisch zo een player, maar dit keer gaat hij er niet mee wegkomen. Dat hij zomaar alle meisjes belazert en ze stuk voor stuk laat zitten. Eindelijk school is afgelopen, Arjan is eigenlijk best wel een leuke jongen. Ik loop naar mijn fiets, Noor staat er al zo te zien. Nu alleen nog wachten op Arjan. Ik zie Bram mijn kant op komen, ik rol met mijn ogen wat zou hij nu weer te melden hebben. ‘‘Eline, kan ik je even spreken?’’ zegt hij. ‘‘Bedoel je praten, of wil je gelijk je lul erin steken’’ zeg ik sarcastisch. Hij negeert mijn opmerking en begint te praten. ‘‘Het gaat over Arjan, je moet iets over hem weten… vorig jaar in de zomer toen wij op vakantie waren heeft hij een meisje aangerand dus ik zou voor hem oppassen.’’ Dit kan niet waar zijn denk ik, hij liegt. ‘‘Je liegt!’’ schreeuw ik dan fel. ‘‘Nee, ik lieg echt niet als jij er zo over denkt, kom je er zelf nog wel eens achter. Ik val je verder niet meer lastig, maar ik waarschuw je’’ zegt hij dan. Iets in zijn ogen zegt me dat hij dit keer de waarheid spreekt, maar door het verhaal van Noor geloof ik geen woord van wat hij zegt. ‘‘Je bent mijn moeder niet, dus je hoeft me niet te waarschuwen.’’ zeg ik fel. Ik loop terug naar Noor, Arjan is er nog steeds niet. Ik kan maar niet loslaten wat hij me heeft vertelt over Arjan. ‘‘Waar ging dat over?’’ vraagt Noor. ‘‘Niet bijzonders.’’ zeg ik afwezig. Daar kwam Arjan aangelopen, ik kon hem op dit moment wel uitkotsen. Hoe leuk ik hem daarstraks ook vond, dat is nu in een klap verdwenen. ‘‘Zullen we gaan, sorry dat ik wat later ben.’’ zegt Arjan. ‘‘Ja, laten we gaan’’ zeggen Noor en ik. Op weg naar de ijssalon toe heb ik geen woord tegen Arjan gezegd, Noor vroeg ook al wat er aan de hand was. Ik weet niet of ik Bram nu moet geloven of niet, door het verhaal van Noor geloof ik hem eigenlijk niet. Maar als dit niet waar was, dan kon hij wel heel goed liegen. Ik heb geen zin meer in dit gedoe. ‘‘Mijn moeder stuurde me net een berichtje dat ik naar huis moet komen, ik moet nog helpen met wat dozen uitpakken. Ik voel me ook een beetje misselijk’’ zeg ik dan. ‘‘Oke, jammer beterschap!’’ zeggen ze dan beide. ‘‘Nog veel plezier, doeg!’’ en ik loop naar buiten. Ik gris mijn telefoon uit mijn zak, ik ga naar de klassengroepsapp en zoek daar Bram zijn nummer. ‘‘Hey Bram, sorry van vanmiddag. Ik wil graag meer weten over wat er die zomer is gebeurd’’ ik klik op verzenden. Nog geen minuut later had ik een bericht terug. ‘‘Maakt niet uit, ik begrijp het. Kom maar naar mijn huis om te praten. Het adres is Nieuwenberg 22.’’ Ik stap op mijn fiets en stel het adres in op google maps, het is 5 minuten fietsen vanaf hier. Eenmaal voor zijn huis aangekomen twijfelde ik even, zou ik wel aanbellen. Ik wil antwoorden weten, ik haal diep adem en druk op de bel. De deur vliegt open. ‘‘Hey Eline, kom binnen’’ zegt hij. ‘‘Eh… is goed, ik wil graag weten wat er die zomer gebeurd is.’’ vraag ik dan. ‘‘Oke is goed, Arjan en ik kennen elkaar dus al 5 jaar. Die zomer mochten we samen naar Spanje we bleven daar 3 weken, we gingen bijna iedere avond naar feesten. Daar heeft hij het ongeveer anderhalve week leuk gehad met een meisje, toen zij hem vertelde dat het niks voor haar had betekent en ze die dag weer terug naar Engeland vloog. Ging hij bijna helemaal door het lint, ik was echt bang dat hij haar wat aan ging doen. Ik heb hem toen gekalmeerd, omdat hij zijn agressie vaker niet goed onder controle kan houden. Die week begon hij zich ineens heel anders te gedragen, hij kreeg niet meer veel aandacht van de meiden en raakte hierdoor helemaal gefrustreerd. Die laatste avond heeft hij daar dus een meisje aangerand. Ik vond dat je dit moest weten.’’ zegt hij dan. ‘‘Wow heftig, bedankt dat je het me vertelt hebt. Maar ik moet nu gaan, ik voel me niet zo lekker’’ zeg ik dan. ‘‘Oke is goed, geen dank. Beterschap!’’ zegt hij dan. Eenmaal buiten gris ik mijn fiets uit het rek, ik kan dit gewoon niet geloven.
