De leuke date? Of ging het anders…?
Op een dag liep Clara door de stad. Het was bijna kerstavond.
Ze ging inkopen doen voor kerst. De hele straat was verlicht met mooie gekleurde lampjes.
Ze neuriëde een kerstliedje toen opeens een jongen tegen haar aanbotste.
De jongen verontschuldigde zich, en pakte alles op wat ze had, en gaf het aan haar.
Ze keken elkaar in de ogen. Clara dacht: wat is hij leuk…
De jongen dacht hetzelfde. Hij stelde voor om wat samen te drinken in het café tegenover.
Even later liepen ze naar binnen. Ze bestelden allebei een koffie.
Ze vertelden hun naam en leeftijd. Ze hadden ook heel veel gemeen.
De jongen heet Jeroen en hij was - net als Clara - 18 jaar.
Clara was nog single en Jeroen ook.
Clara keek op haar horloge, het was al bijna 9:00.
‘Onee!’ riep Clara verschrikt. ‘De winkels sluiten bijna! Ik moet nog snel cadeau’s kopen voor de buurkinderen.’
Jeroen glimlachte. ‘Ga maar gauw’ zei hij. Clara keek hem aan en toen moesten ze allebei lachen. Ze gaven elkaars nummer en toen ging Clara snel een winkel in.
Toen ze klaar was, zag ze Jeroen staan. Voor de winkel.
‘Wat doe jij hier, Jeroen?’ vroeg Clara. ‘Mag ik niet een leuke dame thuis brengen?’
Clara voelde dat ze bloosde. Wat is hij toch leuk dacht ze.
Jeroen bracht haar thuis, want Clara was lopend. Maar ze had teveel spullen mee.
Jeroen stelde voor om de dag erna op een date te gaan.
Clara vond het goed, en ze ging naar binnen. Ze zwaaide nog even.
Toen Clara de deur dichtdeed ging ze er tegenaan staan. Ik ben verliefd! dacht ze.
De dag erna was ze al vroeg wakker. 8:00.
Ze keek op haar mobiel. 1 nieuw bericht. Ze las het en er kwam een glimlach op haar gezicht.
Het was van Jeroen. ‘Goedemorgen schoonheid’ stond erin.
Clara sms’te meteen terug: ‘Haha, ben niet zo mooi hoor.’
Wat is hij lief, dacht ze.
Maar ze wist niet, dat het gewoon trucs waren.
Een uurtje later had ze gedoucht en was helemaal aangekleed en had zich opgemaakt.
Ze had zin in die date vanavond.
Haar ouders had ze verteld, dat ze een leuke jongen was tegengekomen. En dat ze dolverliefd op hem is. De ouders vonden het geweldig! Ze wouden hem graag zien.
Clara belde Jeroen op, en vertelde dat haar ouders haar wouden zien.
Jeroen wou dat niet. Hij bedacht snel een smoes.
‘Ehm…Clara? Ik ben vandaag de hele dag weg, ik ben bij mijn vriend.’
‘Het geeft niet, maar je hoeft niet bang te zijn voor mijn ouders hoor’ lachte Clara.
Jeroen werd boos. ‘Hoef je niet om te lachen hoor. Ik betaal tenminste zelf mijn kleren enzo. Maar jij niet’ ’
Oh…sorry Jeroen. Ik wist niet dat je boos we…’ Clara kon haar zin niet afmaken. Want Jeroen hing op. Clara voelde tranen opkomen. Ze veegde ze weg en belde hem. Zijn telefoon stond uit.
Ze dacht, ik zal hem nooit meer zien. Maar een halfuur later stond Jeroen op de stoep.
Hij bood zijn excuses aan. En ze gaven elkaar een omhelzing.
Clara stelde voor, om 20:00 naar een restaurantje te gaan. Jeroen vond het goed.
Die avond, was het 20:00.
Clara was heel mooi gekleed, een mooie jurk en opgemaakt.
Toen ging de deurbel. Ze dacht dat het Jeroen was. Clara deed de deur open.
Er stond niemand. Maar opeens kwam er iemand tevoorschijn!
Hij pakte Clara en nam haar mee in de auto.
De man deed tape op haar mond en bond haar armen en benen vast.
Clara wou schreeuwen! Maar dat kon niet.
Ze werd in de auto gegooid. Er was nog een man. Maar toen werd ze verdoofd door een gas…
Een halfuur later werd ze wakker. Ze lag in een soort kamer.
Ze was niet meer vastgebonden. De mannen zaten aan tafel. Clara stond op.
Ze vroeg waar ze was. De mannen zeiden: ‘Dat gaan we niet vertellen.’
Ze keek naar haarzelf in de spiegel. Ze had een soort witte badjas aan.
Clara vroeg waarom ze dat aanhad. De mannen keken elkaar aan.
Een man zei dat het was, omdat ze moest douchen.
Clara vertelde dat ze al had gedoucht. De man werd boos. ‘Ga douchen!’
Clara had het idee dat ze met dit soort mannen beter geen ruzie kon maken.
Ze vroeg waar ze kon douchen. De andere man wees haar de badkamer.
Ze deed de deur op slot, en kleedde zich uit. Ze draaide de doucheknop om, en ging douchen. Clara wist niet dat ze een soort cameraatje hadden verstopt, bovenin de hoek.
De 2 mannen keken op een schermpje naar haar, toen ze ging douchen.
Toen ze een kwartiertje later klaar was met douchen. Wou ze haar badjas pakken.
Maar die was weg! Ze riep naar de mannen waar haar badjas of kleren waren.
Ze riep en riep. Ze dacht dat de mannen weg waren. Dus ze liep de badkamer met een handdoek om haar heen uit en ging op zoek naar kleren. Toen vond ze haar badjas, het lag op tafel in de keuken.
Ze trok het aan. Ze wou weg. Clara liep naar de deur, en wou het opendraaien. Het kon niet!
Daarna liep ze naar het raam. Die was open. Ze kroop erdoor en wou rennen door de tuin. De mannen liepen via de tuin naar binnen en zagen haar! Ze renden naar haar toe, grepen haar vast en brachten haar weer het huis in.
Ze riep hard om hulp. Maar niemand hoorde haar. Ze werd toen geslagen en op de grond gegooid. ‘Ben je nu helemaal gek geworden!?’ zei de ene man. ‘JE MAG NIET WEG!’
Clara schreeuwde: ‘WAT MOET IK HIER? IK WIL NAAR HUIS!’
De mannen lachten gemeen en zeiden; ‘Je gaat nooit naar huis.’ op een gemeen toontje.
Clara zei: ‘Wat wil je van me?’ De man zei: ‘Dat zie je vanzelf…’
Toen de mannen wegliepen, ging Clara naar de keuken. Op zoek naar een mes.
Ze hield het mes achter zich. De mannen kwamen en ze sprong vanachter omhoog. Ze greep haar mes en… MIS!
Ze liepen net opzij. Clara schrok. ‘WAT!?’ riep een man. ‘Wou je ons vermoorden?’
Clara liep verschrikt naar achteren. De mannen zeiden: ‘Hiervoor zul je boeten!’
‘Neeeeee!’ riep Carla. Dat waren de laatste woorden die Carla ooit gezegd had…
Nou, dat dachten de mannen. Maar Carla was slim. Ze had het mes zo gekregen tussen haar arm en buik. Dus ze was niet geraakt! Ze deed alsof ze dood was.
Toen werd er hard op de deur geklopt! 12 Politiemannen stormden naar binnen.
Jeroen was er ook bij. Hij rende naar Clara, en zag dat ze dood was. Jeroen snikte en zei: ‘Clara…ik…ik hou van je’ En kuste haar op de mond. Clara deed haar ogen open en keek hem aan. Ze stond op, haalde het mes weg. En glimlachte.
De politie had de 2 mannen al gearresteerd. Clara vroeg wat ze wouden doen met haar.
‘Ze hadden vreemde bedoelingen en wouden je vermoorden.’ 'We komen zo bij je, om te vragen wat er is gebeurd.
Clara knikte. En Jeroen deed een arm om haar heen. Ze liepen naar buiten.
Clara vroeg hoe hij wist dat ze hier was.
Jeroen vertelde dat hij om 20:00 haar kwam ophalen. Maar je er niet was. Hij zei dat hij achterin de tuin kwam naar binnen en riep haar.
Hij vroeg anderen waar ze was. Maar hij zag net een auto met jou erin wegrijden.
Dus hij vertrouwde het niet.
Clara zei: ‘Je bent mijn held!’ en ze kuste Jeroen op de mond.
60 jaar later…
‘En dit was het verhaal van de 2 geliefden’ vertelde Clara.
De 13 jarige kinderen vonden het een cool verhaal.
Clara vertelde niet, dat het met haar en Jeroen was gebeurd.
Ze keek naar Jeroen. En glimlachte.
Toen zei Fenna - Clara’s dochter - : Kom! Nu aan tafel. Het is kerstavond.
Iedereen schoof aan, de hele familie was er.
Ze aten en daarna kregen ze een toetje.
Een paar uur later gingen de meesten naar huis. De anderen bleven nog even om bij te praten. Om 12:00 ging de rest ook naar huis.
Clara en Jeroen waren toen alleen thuis. Ze gingen gelijk slapen en Clara droomde nog over het verhaal. Clara draaide zich om en keek naar de slapende Jeroen. Ze glimlachte en mompelde: ‘Mijn held…’
Dit was het verhaal van Clara.
~ Made by Mantie. Don’t copy.
Laat reactie’s achter van wat je er van vond, wat ik beter kan doen, etc.
Dit is trouwens het 1e verhaal dat ik heb gemaakt. 
