[b]Hey, allemaal. Even voor de duidelijkheid dit is niet mijn verhaal. Dit is het verhaal van Vivendi. Ze post haar verhaal via blogs. Omdat ze in één van haar blogs melde dat ze het jammer vond dat ze zo weinig volgers had, heb ik haar via note gevraagd of ik haar verhaal anders hier moest posten. Ze vond het goed. (Dus ik heb toestemming). Alles dat in haar blogs staat en van toepassing is zal ik erbij posten. Bv: zie einde van de bp.
Cover:[/b]
‘Doe mij maar een biertje,’ zegt mijn vriendin tegen de jongen tegenover haar, die al druk in de weer is met een glas en bier. Ik kijk Charlotte met een verward gezicht aan, terwijl ze uitdagend terug glimlacht. Charlotte en ik zijn Bff’s, maar ik heb zo’n gevoel dat we steeds meer uit elkaar groeien. De jongen achter de balie zet het biertje voor Charlot neer en loopt naar een jongen naast ons, die zo te horen ook een biertje wil. Hij lijkt een jaar of 18, terwijl ik en Charlotte nog maar 14 zijn.
‘Charlot, we hadden toch afgesproken om alle twee een colaatje te nemen?’ vraag ik aan haar. Ze haalt haar schouders op.
‘Colaatjes zijn voor baby’s. Kom op, Juliëtte, neem ook een biertje!’ Ze neemt een slokje van haar biertje. ‘Vet lekker!’ Ze heupwiegt naar een jongen uit onze klas, Mike en gaat naast hem zitten. Ik kijk eens goed naar Lot. Grote borsten, billen formaatje perfect, mooie make-up, uitdagende kleren… Eigenlijk is gewoon alles opvallend en uitdagend aan haar. Ik heb totaal geen behoefte in een biertje, ook al is hij dan zo ‘lekker’ volgens Charlot. Om ook geen baby te lijken, door een colaatje te bestellen, heupwieg ik gewoon naar de tafel waar Charlotte zit, en ga tegenover haar zitten, naast Brandon.
‘Hee, meid, waarom heb je geen biertje?’ Charlotte kijkt me boos en dronken aan. Daarna kijkt ze weer weg naar Mike, die zijn vinger onder Charlotte’s kin legt, en iets tegen haar fluistert. Als ik het goed verstond, fluisterde hij iets van lekkerding. In ieder geval lacht ze om wat hij zei.
‘Hee Juul, hoe gaat het?’ vraagt Brandon aan me. Brandon is de beste vriend van Mike en zo te zien heeft hij het er net zo moeilijk mee als ik, dat Charlotte en Mike elkaar helemaal vol flirten.
‘Goed hoor,’ zeg ik tegen hem, maar van binnen voel ik me vreselijk. Ik en Charlotte dachten op de basisschool dat we altijd vriendinnen zouden blijven. Altijd. Dat was dus gewoon bedrog. Al die geheimen die Charlotte van mij hoorde, en ik van haar. Ik zal er nooit meer één te horen krijgen.
‘Je ziet er anders niet zo uit,’ zegt Brandon, terwijl hij mijn blik volgt. Mijn blik naar Charlotte.
‘Ik voel me niet zo lekker, ik denk dat ik naar huis ga,’ zeg ik. ‘Doei, Charlotte!’ Ik kus haar op haar wang en de bier geur komt mijn neus in, een vreselijke geur, vermengt met Charlotte’s duurste parfum. Ik ren naar buiten, terwijl ik zware voetstappen achter me hoor, dezelfde richting in als ik.
‘Juliëtte, wacht!’ Ik herken de zoete stem: Brandon. Hij haalt me in en pakt me bij mijn pols.
‘Je vergeet nog wat,’ fluistert hij in mijn oor. Ik heb geen flauw idee wat hij bedoelt, maar voor ik het kan vragen drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik schrik en ruk me los van hem.
‘Wat doe je!?’ vraag ik half huilend. Ik been stevig door naar mijn fiets, haal hem van het slot en fiets als een idioot zo hard naar huis.
Thuis aangekomen moet ik nog steeds bekomen van de schrik. Ik zag zijn blik toen ik wegfietste, verdrietig, verward. Ik had nooit verwacht dat hij verliefd op mij zou zijn, maar ik in ieder geval niet op hem. Het geluid van mijn ringtone verstoort mijn gedachtes. Ik pak mijn mobiel. Een smsje. Van Lot:
Hoe durf je me te zoenen op mijn wang? Die wang is bedoeld voor Mike, niet voor jou, Juul!
Lot.
Kwaad kijk ik op mijn mobiel. Zij? Boos op mij? Ik ben de persoon die boos moet zijn. Op haar, want niemand laat zijn vriendin stikken, Charlotte!
[b]
Hopelijk vonden jullie het verhaal leuk.
Kussies,
Vivendi[/b]
Maar gewoon omdat ze het net zo makkelijk zelf kan doen, lijkt me wat handiger!