( VERHAAL ) Amy.

Schrijfsels
#1

Hoi allemaal !
Als eerst welkom :slightly_smiling_face:.
In dit topic ga ik een idee wat ik al een tijdje in mijn hoofd heb uitwerken tot een verhaal.
Ik schrijf al zo lang ik me kan herinneren maar heb eigenlijk nog nooit echt een verhaal afgemaakt,
mede omdat ik zo ontiegelijk perfectionistisch ben hehe.
Ik hoop dat ik het deze keer kan afmaken.

Ik zal even in het kort wat uitleggen over het verhaal,Lieke een net afgestudeerde studente psychologie krijgt een nieuwe cliënt aangeschreven,Esmee,een 21 jarige vrouw.
Esmee is een cliënt die word verdacht van moord op een volwassene en ontvoering van een minderjarige.Esmee word ontoerekeningsvatbaar verklaart door de rechter en word onder toezicht van een psychologe gesteld.
Aan Lieke is het de taak om het gat in het verleden van Esmee te vullen door erachter te komen wat de reden is van de daden van Esmee.Lieke krijgt het er zwaar mee,ze is niet de eerste psychologe die probeert om achter het verhaal van Esmee te komen.
Maar met de tijd bouwen ze een bijzondere band op en zo komt Lieke langzamerhand achter de reden van de daden van Esmee.
Het verhaal speelt zich af in hartje Amsterdam.

Het is geen vrolijk verhaal,het is een verhaal over liefde,vertrouwen,de dood,rouwen,verdriet,verleden en verandering.
Het verhaal word deels door de ogen van Lieke verteld en deels door die van Esmee.Na een tijdje kom je erachter waarom mijn verhaal de naam ‘Amy’ heeft.

Als je foutjes ontdekt of dingen die verbeterd kunnen worden / onduidelijk zijn : meld het gerust :slightly_smiling_face:.Zo kan ik verbeteren en leest het een stuk prettiger.Want mijn Nederlands is ietwat verwaarloosd de laatste tijd.
Ik ga proberen om vaak te updaten,minstens 3 keer in de week.Ik zal hieronder een schema maken en er neer zetten op welke dagen ik het verhaal heb geupdate.

http://data3.whicdn.com/images/115186105/large.jpg

Oh en deze random foto word later nog veranderd door een heuze cover haha.

1e update : 10 mei 2014.
2e update :
3e update :
4e update :
5e update :
6e update :
7e update :

#2

Update 1.

Ik kijk op mijn horloge,half 3,mooi op tijd dus.Ik kijk even rond of ik alles heb,tas ? Check.Dossiers ? Check.Pennen ?
Check.Opnameapparatuur ? Check.
Oke mooi,niks vergeten dus.Goed,nog Ă©Ă©n keer diep in en uit ademenen en dan gaan,ik kan dit,ik kan dit Ă©cht.Toch ? Nee,fuck,
shit,kut.Natuurlijk kan ik dit niet.Ik ben amper Ă©Ă©n week afgestudeerd en meteen krijg ik deze klus,‘echt iets voor jou,
word wel een lastige maar ik weet zeker dat je dit aankunt !’.Nou niet dus.Kom op zeg,als niemand haar aan de praat
krijgt,krijg ik dat zeker niet,een net afgestudeerde psychologe.Wat heb ik me in godsnaam aangehaald ? Ik ram mijn hoofd
op het stuur en denk na,dit word een lastige,een héle lastige,maar als mensen denken dat ik dit kan,dan kan ik dit ook.
Ik bekijk mezelf in de autospiegel,kom op,geloof in jezelf.

Ik tik op het glazen raampje van de bezoekersingang,een vrouw kijkt op van haar computer,‘ah u bent vast de nieuwe
psychologe van mevrouw Gonzales ?’,ik knik en rijk haar mijn identiteitsbewijs aan.Ze kijkt me onderzoekend aan en wijst met
haar vingers naar de lange gang rechts,in de verte zie ik dat er een man aan komt lopen die me vriendelijk toeknikt.‘Ah,de
nieuwe voor Gonzales’,hij steekt zijn hand naar me uit,‘ik ben Dirk,Ă©Ă©n van de bewakers in deze inrichting,welkom’.Ik schud
zijn hand en we lopen naar een speciale kamer waar ik mijn tas laat onderzoeken en ik door een poortje moet lopen.
‘Je weet maar nooit,hé’ glimlacht Dirk.‘Een standaard procedure die elke bezoeker ondergaat,zo weten we zeker dat er geen
dingen naar binnen gaan die er eigenlijk niet horen’.Ah oke,antwoord ik.
Als we klaar zijn loop ik hem achterna door de lange gangen van de inrichting,zeker zo’n 10 minuten lang lopen we samen door
de kille,lege en treurige gangen van het gebouw.Grijs,emotieloos,treurig,bijna eng.Onze voetstappen echoën bij elke stap die
we zetten.Als je al niet gek was zou je dat vanzelf worden hier 

Ik schrik op uit mijn gedachten als Dirk opeens tegen me begint te praten,'nou dit dus de gesloten inrichting voor vrouwen
die ontoerekeningsvatbaar verklaard zijn.‘Hier worden ze onderzocht door een handjevol van de beste psychologen zodat we een
beter beeld van de vrouwen kunnen krijgen’.‘Beste psychologen’,mijn moed zakt nog verder weg 
 ‘Ik hoorde dat je een
nieuweling was,klopt dat ?’.Shit,hij weet het dus 
 Ja dat klopt,antwoord ik,dit is mijn eerste Ă©chte cliĂ«nt.'Spannend,
ik weet nog goed dat ik hier mijn eerste dag had’antwoord hij.‘Ik voelde me heel stoer,tot ik hier binnen stapte,toen voelde
ik me opeens een heel klein ventje’,hij glimlacht.
Ik lach maar wat flauw,geen idee wat ik moet zeggen.Dan blijft het stil,terwijl we verder lopen door de kille gangen.Na nog
enkele stille minuten stoppen we aan het eind van de lange gang,een deur.Dirk pakt een grote bos sleutels tevoorschijn en
twijfelt even waarna hij de grootste sleutel van de bos in het slotgat stopt.De deur gaat open,‘het is altijd weer een
verassing of het de goede sleutel is’.Hij laat me voor,en ik schrik.Ik had stiekem natuurlijk helemaal niks anders verwacht,
maar toch schrik ik.De kamer is net zo kil en treurloos als de lange gangen in dit gebouw.
Twee stoelen en een ietwat oude houten tafel.That’s it.Geen raampje,geen plantjes op tafel,ĂŒberhaupt niet eens
een normale tafel.Wat 
 Wat,doods.
Ik loop naar de tafel en zet mijn tas op de grond terwijl ik ga zitten.‘Ik kom over enkele minuten weer terug,ik haal mevrouw
Gonzales even op’ hoor ik Dirk zeggen,ik knik.Hij verdwijnt en laat me achter in dit kille hok,'jezus’fluister ik.
En ik kijk rond,wat is dit jongens.Ook niet gek dat er geen enkele psycholoog dit langer dan 2 weken volhoud.Een cliënt dit
geen woord zegt en dan ook nog hier zitten,pfff.
Ik pak wat dossiers en pennen uit mijn tas en leg die van mijn nieuwe cliënt boven op.Ik sla het dossier open.
Esmee Gonzales,verdacht van moord.Verdacht van ontvoering van een minderjarig kind voor een langere tijd.
Ik streel met mijn vingers over de letters,alsof het me iets zou kunnen doorgeven.Ik sla de bladzijde om en zie daar een foto
van een prachtige,jonge en stralende Esmee.Ik heb dit dossier al tig keer gelezen,doorgebladerd en vluchtig doorgekeken.
En elke keer verbaas ik me weer,hoe kan zo’n prachtig en jong meisje zoiets als dit op haar geweten hebben ? De rest van haar
dossier bestaat uit enkele,niet bijster bijzondere papieren.
Of nouja,niet bijzondere,iniedergeval niks wat uit zou kunnen groeien tot een moordernaar,een ontvoerder.Ik lees het dossier
nog een keer vluchtjes door.
Een meisje dat het goed deed op school,op sociaal vlak,een goede band had met haar ouders,een leuke bijbaan had,niet verlegen
zat om aandacht van het andere geslacht.
Je zou bijna kunnen zeggen dat het een perfect meisje was.Maar daarna zat er een gat in haar dossier,in haar verleden.
En daar mag ik dus achter gaan komen.
Ik schrik op als ik de deur open hoor gaan,Dirk kom binnenlopen met achter hem Esmee.
Jezus.Ik schrik me kapot bij het zien van Esmee.Dit is niet meer de Esmee van de foto,van de verhalen uit het dossier.Voor me
zit een ernstig vermagerd meisje,met een ingevallen gezicht,onverzorgde haren,afgebeten nagels en een lege blik.
Wow.

#3

Vanavond misschien een tweede stukje,reacties,opmerkingen en tips zijn van harte welkom :grinning:.

#4

Leuk, maar het zou fijner lezen zijn als je de spatie gebruikt!

#5

Veel spellingsfouten, weinig spaties
 Wel leuk verhaal tho, maar dit leest niet fijn.

#6

^ En hierna had ik geen zin meer.

Algemeen:

  • Als je een komma of punt gebruikt, moet er daarna altijd een spatie!
  • Let op het gebruik van leestekens:
    “Wat een leuk cadeau,” zegt Jantje lachend.
    “Ik ben blij dat je het leuk vindt!” Lisa knikt tevreden.
    Enzovoorts.
  • Kijk eens in het ‘tips voor schrijvers topic’. Daar staan super handige dingen in!
  • Lage getallen (zoals 3) worden voluit geschreven. Drie dus.

Veel succes met je verhaal! :slightly_smiling_face: xx

#7
#8

Ik lees net in wwjneek dat je toch niet wil doorgaan. Het gaat om de plezier in het schrijven! En ik begon barslecht, maar met oefenen is mijn schrijfstijl verbeterd.
Wat ik wil zeggen is dus dat je moet proberen om iets te doen met de tips die je krijgt en als je het schrijven verder gewoon leuk vindt, je echt niet laten weerhouden.

#9

Oefening baart kunst :slightly_smiling_face: bijna elke schrijver heeft moeite in het begin. Je verhaal is goed, gewoon de grammaticale tips toepassen en dan ben je alweer een stuk verder