Dit gedicht heb ik zelf geschreven en is persoonlijk voor mij
Ik voel me rot en verdrietig.
Het is allemaal moeilijk.
De pijn in mijn hart is zoveel.
Het lijkt allemaal zo ontzettend reeël
De tranen houden maar niet op en ik zeg stop.
Maar de pijn en verdriet moeten eruit en het lijkt bet alsof ik mezelf opsluit.
Voor de mensen om me heen
Ze lijken allemaal gemeen.
Ik weet niet meer of ik ze kan vertrouwen en of ik nog op mensen kan bouwen.
Ik wil helemaal niet huilen en wil me zo goed mogelijk verschuilen.
Door die rot neplach die ik op doe elke dag
Ik mag ook verdrietig zijn en mag er zijn met al mijn pijn.
Ik moet ervoor vechten en opkomen voor mijn rechten.
Dat ik ook mag lachen en op een dag is mijn lach echt.