[i]Dit klinkt misschien raar. En tot voor kort had ik er niet eens aan nagedacht. Maar ik dacht : ‘Misschien denken er veel meer meiden er zo over…’ (Ik wist ook niet waar ik het kon plaatsen, of dat er al eentje is opgericht…)
Maar hier komt het dan.
Vandaag bedacht ik me opeens : ‘Is het niet raar?’ Ik bedoel Girlscene. Vroeger hadden meisjes van onze leeftijd niet eens de kans om te praten over hun problemen. Ja, ze konden het wel aan hun ouders vertellen, of een goede vriend. Maar geef toe, graag zou je je eigen boontjes willen doppen.
Je eigen problemen hoe klein dan ook oplossen. En nu vandaag de dag, bestaat er een website genaamd Girlscene waarin jonge vrouwen vragen kunnen stellen die ze nooit aan hun vriendinnen of ouders zouden kunnen vragen. Deze vragen kunnen ze anoniem op deze website zetten, en antwoord krijgen.
We kunnen onze verhalen delen vol leed, pijn etc. en dan kom je er uiteindelijk achter, dat er echt iemand naar je luistert. Een ander meisje dat voor haar beeldscherm zit, met je meeleeft en de moeite neemt om je te helpen of gewoon te typen : ‘Sterkte’ Een zin dat ik goed vind passen bij deze website is : ‘Je bent niet alleen’ Zolang je maar internetaansluiting hebt 
Het is niet dramatisch bedoeld. Maar als je er goed over na denkt… Dan is het best wel bijzonder. Een plek waar meiden van over heel de wereld (zolang ze de Nederlands taal begrijpen en kunnen lezen) samenkomen om elkaar te helpen en te steunen. Een plek waar je je eigenlijk niet echt hoeft te schamen. Want er is vast wel een ander meisje, die dat zelfde heeft als jou.
Dus daarom wil ik, Monique van Loon bedanken. Ze was 14 jaar en had ervoor gezorgd dat andere hun verhalen konden delen. Dus als je gewoon ff wilt bedanken. Gewoon bedanken voor deze leuke site. Dan zou dat erg fijn zijn. Want zeg nou zelf. Als jij bidt (als!), dan bidt je toch vaak een bedankje voor alles wat je hebt gekregen? (sorry voor de rare zin)
Alvast bedankt, voor je bedankje! 
[/i]
Geen Girlscene zonder de Girlsceners.
Bedankt, dat je er zo over denkt