Hallo,
Hartstikke bedankt voor het lezen… Dit kan een lang verhaal gaan worden.
Ik had een superleuke vriend, we waren al 3 jaar goede vrienden en later zelfs beste vrienden maar kregen toch gevoelens voor elkaar. Uiteindelijk werd dit dus een relatie. Dit ging al snel uit vanwege veel ruzie, hij vond dat ik teveel klaagde en ik vond dat hij te weinig tijd voor me had.
Uiteindelijk hebben we het na veel gepraat te hebben, een week later toch weer “aangemaakt”, hij zou meer tijd maken en ik minder zeuren.
Ik heb de periode daarna alleen “gezeurd” (mijn vriend vond al gauw iets zeuren) als iets me écht dwarszat.
De laatste keer was dat op oud en nieuw (we waren niet samen en verder kreeg ik alleen een berichtje wat hij naar heel zn lijst stuurde, terwijl ik van mening ben dat je naar je vriendin even belt of wat persoonlijkers stuurt). Dat was de laatste “ruzie”.
Toch ging het een maand daarna uit, omdat hij vond dat ik klaagde en het kwam erop neer dat het hem allemaal niet meer boeide.
Ik heb mijn excuses aangeboden, ik had niet in de gaten dat ik blijkbaar veel klaagde maar de omgang daarna was bijna onmogelijk.
Totaal onbegrip van beide kanten, en het contact was verbroken.
Het weekend daarna heb ik met een andere jongen gezoend, dit had ik natuurlijk niet moeten doen want het helpt niet om er zo overheen te komen (maar na een paar drankjes en eindelijk wat aandacht voelt dit toch anders, dus ik besefe dit pas achteraf) en ik kwetste daarmee die jongen, mijn vriend (hij wist het pas later) en mijzelf.
Ik mistte mijn vriend en heb toch weer contact gezocht, maar hij had dus blijkbaar van vrienden gehoord dat ik met die jongen had gezoend en was woedend. terecht natuurlijk…
Hij vindt me nu een hoer, heeft me totaal niet gemist en vond alles aan onze relatie verneukt en het boeide hem toch niet. Ik weet dat niet alles van dit laatste waar is, en dat hij het niet kan maken om dat te zeggen maar toch zit ik ermee…
Ik heb mijn excuses aangeboden, het uitgelegd voor zover er een goede reden voor is maar hij wil me nooit meer zien of spreken.
Ik weet niet wat ik moet doen, ik kan niet zonder hem of het zomaar laten en ik denk ook dat hij wil dat ik er moeite voor doe, ookal zegt hij dat hij het niet wil.
Wat kan ik doen?
Heeft iemand zoiets meegemaakt en hoe kan ik het het best goed maken… Ik zit er echt mee, ik hoop dat iemand tips heeft wat ik kan doen of zeggen.
Alvast bedankt en sorry voor het onsamenhangende verhaal, het is net gebeurd (over whatsapp overigens) en ik ben behoorlijk over stuur wat helder een verhaal typen wat lastiger maakt
Liefs,
Chantal