Ik heb een chronische long aandoening, word om de 2 weken een dag opgenomen en krijg dan veel medicijnen met veel bijwerking, gewoon een klein cadeautje. Mijn ellebogen zijn pimpelpaars omdat ze niet meer weten waar ze moeten prikken en ik ben er gewoon klaar mee!
zusje; “mam ik wil gewoon een echte kerstboom,”
mijn moeder; “zo balen dat we met het kerst diner niets met noten of pinda’s kunnen eten.”
mijn vader: “moet ik alweer voor je naar de apotheek?”
Op de eerste hulp: “hee meis is het weer zover? Adres nog steeds hetzelfde?”
leerlingbegeleider: “waarom ben je nou alweer niet op school?”
Nou ik lig al 2 weken in het ziekenhuis, waardoor ik 2 keer een 5 op mijn raport sta en nota bene ook niet mag studeren in Suriname… ik had me daar zo verschrikkelijk op verheugd! En nu ik dit zo opschrijf voel ik me echt een zeik kind maar ik moet de hele dag op bed liggen en dit is de eerste dag dat ik weer tv kan kijken of op mijn macbook kan. ik ben gewoon moe en op. Mijn ribben zijn gekneust en dat allemaal door een chronische longaandoening, onhandelbare astma, en teveel allergieen. Like WTF