Drie jaar geleden leerde ik een jongen kennen op de camping. Een vriendin van mij vond hem leuk, zij dacht de hele tijd dat ie naar haar glimlachte maar wat blijkt nu… Dat heeft ie misschien altijd naar mij gedaan? Ik vond een anderen jongen toen heel leuk en had dus voor hem niet zo veel oog en was blij voor men vriendin dat ze een jongen leuk vond.
Nu kwam ik er dit jaar weer… Vriendin was er niet en hij glimlachte constant… Oke het was duidelijk hij lachte niet naar haar maar naar mij. Ik begon hem steeds leuker te vinden en glimlachte gewoon terug. Later nog een paar woorden gewisseld (maar dit stelde niet zo veel voor). Hij vroeg aan mijn broer of ik mee wou naar de plek waar ze altijd chillen… Mijn broer zei dat ik daar niet heen kon vanwege mijn knie (ik was gevallen en loop al heel lang mank). Goed, ik baalde natuurlijk als een stekker dat ie dat had gezegd maar natuurlijk heb ik het nog wel even aan hem verteld dat ik eik ook wel mee wou… Hij en papa en mama vonden het geen goed idee omdat ik dan gewoon een pokke end moest lopen.
Later lag ik aan het strand met wat vrienden en familieleden. Ik lag de hele tijd en had dus niet door dat hij er in eens ook lag… Tot dat ik recht op ging zitten en ik zag dat hij er ook was, ik bleef zitten want ik wou hem zien… En gewoon een beetje voor me uit staren. Ik zag dat al zijn vrienden weg gingen en hij bleef nog liggen… Ik vroeg me af waarom ie dat deed. Even twijfelde ik of ik niet beter kon blijven liggen toen iedereen weg was van mijn groep. Maar ik vond dat dat veel te opvallend was. Dus ben ik meegegaan. STOM STOM STOM
Goed nu ben ik in Nederland en hij in Frankrijk (daar woont hij)… Ik kan hem op de een of anderen manier niet echt uit men hoofd krijgen. Ik heb hem al een tijdje op Facebook en we hebben vroeger wel is wat gepraat… Maar nu? Ik ken hem dus nauwelijks maar toch vind ik hem leuk?
Sorry voor men lange verhaal
