[v] En nu?

Schrijfsels
#1

Hee!

Ik ben weer aan het schrijven begonnen, gewoon omdat ik het miste. Ik hoop dat jullie wat kritiek willen plaatsen, dan kan ik daar mee verder :slightly_smiling_face:

Wat als de zwangerschapstest een + aangeeft, terwijl je dat helemaal niet wilt? Terwijl je zelf nog een traumatische gebeurtenis moet verwerken? Kun je dan wel zwanger zijn, of laat staan moeder worden?

Met grote, verschrikte ogen keek ik naar de plus die tevoorschijn kwam op de langwerpige zwangerschapstest. Alsof het ook maar iets zou helpen, schudde ik de test een paar keer heen en weer. De plus bleef staan. Ik voelde een aantal beelden opkomen, vlug sloot ik mijn ogen probeerde uit alle macht ervoor te zorgen dat de beelden niet terugkwamen. Dit wilde ik niet. Woedend staarde ik naar mijn, nu nog platte, buik. Een zachte snik ontsnapte aan mijn lippen. Na deze snik volgde een andere, en nog een. Ik voelde hoe hij, de verschrikking of misschien ook wel mijn liefde, in mijn gedachten door probeerde te dringen.
‘’Nee!’’, riep ik, tegen mijn gedachten en tegelijkertijd ook tegen het wezentje dat volgens de test in mijn buik moest zitten.
Langzaam begonnen de zoute, warme tranen over mijn wangen te stromen. Hoe hard ik ook met mijn ogen knipperde, ik kon de tranen niet tegenhouden. Moedeloos zakte ik op de koude badkamertegels en liet mijn hoofd tegen de badrand zakken. Mijn leven was nu officieel over.
Wanhopig en ontroostbaar voelde ik me. Eenzaam en in de steek gelaten. Dit kon niet gebeuren, dit mocht niet gebeuren!

#2

ik ben benieuwd hoe het veder gaat!
dus up!

#3

ben het met esiline eens!

#4

Hi! Goed geschreven! Een paarkleine tips:
-’ Met grote, verschrikte ogen keek ik naar de plus die tevoorschijn kwam op de langwerpige zwangerschapstest.’ Hier zou ik langwerpige weglaten, het voegt namelijk niets toe.

-’ Langzaam begonnen de zoute, warme tranen over mijn wangen te stromen’ Zoute, warme tranen klinkt heel warm en huiselijk, wat niet ech bij het verhaal past.

-’‘’Nee!’’, riep ik, tegen mijn gedachten en tegelijkertijd ook tegen het wezentje dat volgens de test in mijn buik moest zitten. ’ Ik zou ‘riep ik’ vervangen door ‘schreeuwde ik’ bijvoorbeeld, dat maakt meer indruk.

Verder zou ik er nog op letten niet te vaak meerdere bijvoeglijke naamwoorden te gebruiken. Verder heel erg goed geschreven!

#5

ah bedankt! Hier heb ik wat aan :slightly_smiling_face:

#6

Door de paniek die bij de tranen hoorde, kon ik niet meer helder nadenken. Ik voelde hoe ik heviger begon te ademen, met grote, diepe teugen zoog ik de zuurstof mijn longen binnen. Ondanks dat ik steeds heftiger begon te ademen en mijn longen amper de kans kregen om uit te ademen, had ik het gevoel dat ik geen lucht kreeg, alsof een zware baksteen op mijn borst drukte. Hier raakte ik nog banger van. Ik merkte dat een duizelig gevoel me begon te bekruipen. In een opwelling sloeg ik, zoals me geleerd was op de faalangsttraining die me aangeboden was door school, mijn handen voor mijn neus en mond en zorgde ik er zo voor dat het hyperventileren afnam. Langzaam merkte ik dat mijn ademhaling rustiger werd. Ook het duizelige gevoel nam af. Ik voelde me, in vergelijking tot daarnet, eng rustig, maar toch ook in paniek. Ondanks die paniek, of misschien wel dankzij, moest ik grinniken, mijn hele leven was tenslotte gewoon over dus waarom zou ik er niet gewoon om lachen? Was die nutteloze faalangsttraining van school toch nog ergens goed voor geweest.

#7

upje. Kritiek/reacties worden gewaardeerd :slightly_smiling_face:

#8

Goed stukje, heb geen kritiek:)
verder:D

#9

Nieuw stukje

[i]Tegen beter weten in pakte ik de test weer op, hopend dat die verachtelijke plus in een min veranderd zou zijn. Natuurlijk was er nog steeds een plus te zien op het schermpje. Ik pakte de tweede test uit de verpakking, misschien gaf deze tweede test wel aan dat ik niet zwanger zou zijn! Maar voordat ik de kans kreeg om deze te gebruiken, klopte er iemand op de badkamerdeur. Vlug schoof ik beide de testen terug in de verpakking.
‘’Ben nog even bezig!’’, riep ik, met een zenuwachtige trilling in mijn stem.
‘’Ik moet alleen even wat pakken’’, hoorde ik het kinderlijke stemmetje van mijn zusje terwijl ze de deur opentrok.
Haar geïrriteerde gezichtuitdrukking verried dat ze haast had, maar ondanks deze geërgerde blik, zag mijn zusje er toch nog ontzettend schattig uit. Haar stijl blonde haar was in twee vlechten gevlochten, en met haar twaalf jaar begon ze ook al echt op een klein dametje te lijken. Zelfs met de vijf jaar leeftijdsverschil die tussen ons zat, kon ik haar toch als een van mijn beste vriendinnen beschouwen. Vroeger was dat wel anders, als een stel ongeremde projectielen konden we vechten om iets simpels als een legoblokje of een barbie. Dankzij het vijf jaar leeftijdsverschil, en de daarbij horende verschil in lengte en gewicht, won ik deze ruzies altijd.

Sophie keek me verschrokken aan.
‘’Heb je gehuild?’’, vroeg ze, terwijl ze me onderzoekend aankeek. Haar geïrriteerde gezichtsuitdrukking maakte als sneeuw voor de zon plaats voor een bezorgde frons op haar voorhoofd.
Na even nagedacht te hebben over wat het beste antwoord zou zijn, knikte ik maar gewoon.
‘’Wat is er dan?’’, vervolgde ze.
‘’Gewoon… wat gezeur met Renske, een vier voor wiskunde, niets belangrijks’’, loog ik, en ik probeerde een glimlach te produceren. Liegen was nooit een van mijn sterkste punten geweest, dus ik hoopte maar dat Sophie de leugen voor waar aan zou nemen.
Ze keek me even wantrouwend aan en besloot toen gewoon de fles bodylotion te pakken die ze blijkbaar nodig had en weer te vertrekken uit de badkamer.
Ik slaakte een zucht, gelukkig vroeg ze niet verder of begon ze uitdagend te zeggen dat ze me niet geloofde.
Voordat iemand anders me nog kon storen, of de beelden de kans kregen om terug te komen, plaste ik op de tweede zwangerschapstest en wachtte ik de tijd af in mijn kamer.[/i]

#10

Jhee een nieuw stukje!
verder!

#11

Iemand nog tips voor mij? :slightly_smiling_face:

#12

spannend, meeeer!

#13

up. Wordt het verhaal gelezen, want dan post ik meer stukjes?

#14

Ik lees!

#15

Dan post ik gewoon nog een stukje, haha :stuck_out_tongue:

[i]‘’Wat moet ik, wat moet ik’’, fluisterde ik tegen mezelf, terwijl ik mijn hoofd in mijn handen liet rusten. De vijf minuten wachttijd waren bijna voorbij. Ik had de test express omgekeerd op mijn bureau gelegd, zo zou ik niet per ongeluk voor de vijf minuten voorbij waren kunnen zien of er een plus of een min op de test verscheen.
Deze test geeft vast een min aan, probeerde ik mezelf te overtuigen, terwijl ik wist dat dat niet zo zou zijn. Waarom zou mijn vorige menstruatie anders al 11 weken geleden zijn? Ik sloot mijn ogen even.

‘’Ik hou van je’’.
Getuite lippen kwamen op me af.

Vlug opende ik mijn ogen, ik knipperde heftig in de hoop dat hiermee de beelden niet terug kwamen. Ik keek op de wekker. 18:34. Dit betekende dat ik mocht kijken, moest kijken. Met lood in mijn schoenen draaide ik de zwangerschapstest om.

+

Ik gooide het ding neer. Dit kon niet! Twee keer een positieve test moest betekenen dat ik écht zwanger was. Met trillende vingers trok ik mijn shirtje omhoog, mijn buik was nog steeds plat. Mijn rechterhand legde ik op mijn buik, niets te voelen. Een psychopaat leek ik ook wel, natuurlijk was er nog niets te voelen! Ik ging na hoe lang ik nu al, ik kan het bijna niet uitspreken, zwanger moest zijn. De avond was na het valentijnsgala. Dat moest nu zo ’n 9 weken geleden zijn, dit betekende dat ik twee maanden en een week zwanger was. Opeens vielen alle klachten waar ik de afgelopen tijd last van had op zijn plaats: mijn pijnlijke borsten, het zo misselijk wakker worden dat het lijkt alsof ik op een schip slaap en mijn humeur dat elk uur, iedere minuut anders is.
In mijn hoofd ging ik na wat ik nu moest doen. Het hem vertellen was een onmogelijke opgave, evenals mijn ouders. Dan zou ik ze alles moeten vertellen. En naast het vertellen aan wie dan ook, wat zou ik met dit kind, dit nu nog klompje cellen aanmoeten? Wilde ik een kind? De enige aan wie ik op dit moment zo’n vraagstuk voor zou kunnen leggen, leek me Renske. Met trillende vingers viste ik mijn mobiel uit mijn broekzak en zocht ik Renske op. Bellen.[/i]

#16

up.

#17

Moet ik nog nieuwe stukjes posten? Klinkt stom, maar als ik geen reacties krijg, denk ik dat het niet gelezen wordt en heb ik zo het gevoel dat ik voor niets aan het posten ben haha :stuck_out_tongue:

#18

ik lees nog steeds je verhaal hoor :blush:

#19

Tijdje niet op girlscene geweest maar ik lees!

#20

verder please?