Heei, ik ben net begonnen met schrijven, wat vinden jullie ervan? Moet ik doorgaan?
Langzaam liep ik langs het strand. Ik wilde nog helemaal niet naar huis. Deze dag was verschrikkelijk geweest. Hij kon gewoon niet meer erger worden. Ik haatte mezelf. Hoe kon ik zo stom zijn? Hoe kon ik denken dat ook maar iemand me zag staan? Logisch, wie kijkt er nou om naar zo`n lelijk varken als ik. Ze hadden gelijk. Ik had niets. Ik kon niets. Ik was niets. Hoe kon ik zo dom zijn? Ik bleef stil staan en keek naar de lucht. De zon ondergaande zon kleurde de wolken licht roze. De zon, het water, de wolken. Zij zouden me nooit verraden. Ze zouden er altijd voor me zijn. Altijd.
In de verte zag ik m`n huis. Ik wilde niet naar huis, ik wilde nooit meer naar huis. Ik wou dat ik voor altijd hier kon blijven, van de zee genietend en kijkend naar de zonsondergang. Maar dat kon niet, ik kon het niet over mijn hart krijgen mijn moeder zo veel pijn te doen, dus liep ik maar weer verder.
Het verhaal komt trouwens een beetje langzaam op gang, sorry daarvoor, maar als je blijft lezen wordt het echt leuk (dat is wel de bedoeling in ieder geval)