Ik heb zo’n twee jaar terug een topic over dezelfde jongen gemaakt, en een paar maanden terug weer, je zou mij en het verhaal met deze jongen dus kunnen kennen, maar ik zal nog even beschrijven hoe de afgelopen tijd is gegaan… Ik maak nu weer een ander topic aan omdat er weer veel te veel gebeurd is en ik weer ander advies nodig heb :’). Ik kan wel blijven doorgaan geloof ik…
Okee, meer dan twee jaar geleden kreeg ik gevoelens voor een jongen waar ik goed bevriend mee was. We hadden goed en leuk contact, ik voelde altijd een soort spanning tussen ons maar er is nooit wat gebeurd toen. Later kreeg hij weer wat met een ex van hem, dit duurde toen veertien maanden. In die tijd werd ons contact minder, maar het was er nog steeds. Omdat hij een vriendin had heb ik nooit iets met mijn gevoelens gedaan, maar ik kreeg hem niet uit mijn hoofd. Vorige zomer ging dat uit, hierna hebben we heel even echt veel contact gehad. Niet qua whatsappen oid, daar is hij niet zo’n held in. Wel spraken we veel af met een vriendengroep en die spanning was weer duidelijk aanwezig. Op één zo’n avond hebben we na een heel diep gesprek over zijn thuissituatie gezoend. Ik was zo naief om toen heel blij te zijn en vanalles te verwachten, maar een dag later zag ik hem met iemand anders zoenen. Het was op dit moment ook echt net uit met zijn vriendin, hij heeft zich afgelopen zomer flink laten gaan geloof ik. Ik heb hem toen ik op vakantie was in een aangeschoten bui geappt dat ik hem leuk vond en niet wist wat ik ermee moest doen. Hij reageerde heel goed en lief, maar zei ook dat hij mij niet op die manier zag. Ons contact is toen heel snel minder geworden, het was echt een beetje awkward tussen ons, ookal probeerden we gewoon tegen elkaar te doen. Met kerst was de eerste avond dat het oprecht zoals vanouds was, oud en nieuw werd nog leuker en zo was het eindelijk weer normaal. Mijn gevoel voor hem was er nog steeds, maar ik probeerde er niets mee te doen en het hem niet te laten merken, ik was te blij dat onze vriendschap herstelt was.
Toen, in maart heb ik hem een keer geappt, gewoon om te vragen hoe het nu met hem ging en wanneer we weer eens samen zouden stappen. We zijn eigenlijk niet meer gestopt sindsdien. We whatsappen de hele dag door, sturen elkaar snapchats, etc. Nu twee maanden. Ik heb hem in die tijd wel een paar keer gezien, maar dan was het gewoon gezellig, er was weer die spanning tussen ons, maar verder gebeurde er niks. Vrijdag 2 mei gingen we met een groepje bij hem thuis wat drinken. De hele groep ging om 1 uur ongeveer weg, we bleven met vier over. Hij zat me de hele avond al kusjes te geven, flirterige opmerkingen te maken, etc. Op een gegeven moment zoenden we dus, en hebben we de rest van de avond gezoend. Hij zat op een gegeven moment met een meisje te appen, waar ik, zo dom als ik was, een opmerking over maakte. Hij vond t lief dat ik zo jaloers was en gaf zijn mobiel om me gerust te stellen. Ik ging voor de grap een klein beetje lezen, het was inderdaad nogal een oppervlakkig gesprek en kwam meer van haar kant, ik zag toen ook dat ik verder het enige meisje was waar hij mee appte.
De volgende dag appten we nog meer, net als alle dagen erna. Maar flirterige opmerkingen kwamen niet meer… Toen ik de zaterdag erna appte dat ik hem wilde zien kreeg ik terug ; ‘ja was wel gezellig gister he!!’. Niet helemaal het antwoord waar ik op zat te wachten. Heb ook maar niets meer geprobeerd.
Gister kreeg ons gesprek opeens wel een hele andere wending. Ik zei voor de grap dat hij me had aangestoken omdat ik een beetje ziek was, dat was hij toen ik met hem zoende. Hij antwoordde hierop dat ik ook gewoon lekker zoende, dus dat hij niet kon stoppen. Ons gesprek werd een beetje ‘uitdagend’ en uiteindelijk kwam het er op neer dat als ik hem weer zie, hij me sowieso weer zoent. Na dit gesprek kregen we een heel serieus gesprek over alles wat we nog niet wisten van elkaar. Het begon over landen waar we graag heen wilden (allemaal dezelfden trouwens) maar op een gegeven moment ging het over seks en relaties. Hij heeft gezegd dat hij zich niet kan binden, dat hij zichzelf niet vertrouwt en bang is om vreemd te gaan. Ik weet nu niet wat ik hiermee moet, vrijdag zie ik hem en gebeurt er dus sowieso wel iets, maar het zal dus blijven bij ‘friends with benefits’ eigenlijk. Niet wat ik wil, maar ik wil hem ook echt niet kwijt.
Hij weet dat ik geen seks met hem wil, omdat ik dat niet zomaar doe, maar ik kan hem niet afwijzen als hij me zoent, hoeveel verstandiger dat ook zou zijn. Ik weet wel echt alles van hem, hij vertelt me heel veel, en is ook oprecht geïnteresseert in wat ik doe en meemaak. Heeft het dan ergens kans of geef ik mezelf valse hoop?
Ik weet dat de makkelijkste weg om hier achter te komen het gewoon aan hem vragen is. Dit durf ik niet, ik weet dat ik hem hiermee wegduw, dat is vorig jaar al gebeurd en ik wil niet hetzelfde meemaken. Maar nu kan hij me ook veel pijn doen… Bwuh ik weet het even niet meer. Ik weet alleen dat ik hopeloos verliefd ben op deze jongen en hem niet op kan geven.
Het is echt een heel lang verhaal geworden, sorry guys… Als je het gelezen hebt, wat denken jullie nou van deze situatie?
De eerste twee jaar is onderstaand topic een soort dagboek van mij geworden over hem, voor de geïnteresseerden :’)
http://forum.girlscene.nl/forum/liefde-boys/wat-bedoeld-hij-nou-226841.new.html#new
------
Update 30 mei
Sinds dat serieuze gesprek wat ik hierboven beschreef bleven de smsjes een beetje zo. Hij zei heel vaak dat ik wel naast hem mocht liggen, dat hij me een kus wilde brengen, dat hij me wilde zien, dat hij wilde dat ik naast hem wakker werd, etc. Maar we hadden ook echt serieuze gesprekken. Ik heb hem op de één of andere manier veel minder vaak gezien de afgelopen tijd dan normaal. Als ik hem zag was het super leuk en gezellig en deed hij ook wel duidelijk anders tegen mij dan tegen mijn vriendinnen oid. Maar er is toen niets meer gebeurd, daar was ook niet echt een mogelijkheid voor. Woensdag was er feest in ons dorp, ik ging opstap en hij zou ook. Van te voren appte hij heel lief en leuk en wilde hij me thuis brengen enzo. Maar hij kwam pas drie uur, toen ik hem zag gaf hij een kus op mijn wang, bleef hij even praten en dansen en liep toen door met de woorden; ‘Ik zoek je zo nog even op!’. Het was alleen ontzettend druk en ik heb hem niet meer gezien. Om vier uur wilden mijn vriendinnen weg dus heb ik hem opgezocht, dat was uiteindelijk gelukt. Hij was daar met een hele groep mensen en het was gewoon nog druk en leuk dus ik heb gezegd dat hij gewoon moest blijven. Dit deed hij uiteindelijk en ik kreeg een kus op mijn wang. WEER NIETS GEBEURD. Toen ik bijna thuis was smste hij of hij naar me toe kon komen, maar ik was al beetje aan de late kant en zou dan nog 20 minuten/half uur op hem wachten, heb ik niet gedaan. Daarbij snapte ik niet waarom hij toen opeens wel weer naar me toe wilde komen.
We hadden gisteravond afgesproken, al een tijdje geleden. Eerst zouden er nog twee vrienden komen maar die konden niet meer, dus bleven we met zijn tweeën over. Ik ben naar hem toe gegaan en jezus, ik ben nog nooit zo verschrikkelijk zenuwachtig geweest. Ik was zo misselijk en stond steeds op het punt om af te zeggen of om te keren. Maar ik wist dat ik daar spijt van zou krijgen dus ben wel naar hem toe gegaan. En echt, ik had gehoopt dat het leuk en gezellig zou worden, maar het was echt nog veel leuker en gezelliger. We hebben zó veel gelachen! En ook serieuze gesprekken gevoerd, over zijn broer die het nu moeilijk heeft, over bang zijn voor de dood, echt diepe gesprekken dus. En dat kon ook gewoon. We hebben de hele avond samen op de bank gelegen, en eeeeindelijk wel weer gezoend (vaak) maar hij heeft verder niets serieus geprobeert. Maar het was zon leuk en hij heeft zoveel lieve dingen gezegd… Whaaaaa. Ik loop de hele dag ook te glimlachen. Ik kán hem niet opgeven, het voelt zo goed. En ik durf echt niet te vragen hoe dit voor hem voelt… Maar jezus. Ja. Ok. Whaaaaa.
-----------------
Update 31 mei
Hij smste me vannacht dat hij t heel leuk met me vond maar dat het niet goed voelde en dat we beter vrienden konden blijven. Duidelijk. Verdomme.
-------------------
Update 1 juni
Gisteravond best goed gepraat, via whatsapp dan. Ik vroeg of ik nou echt heel blind was geweest of dat hij gewoon goed alsof kon doen. Hij antwoordde dat hij hrt niet zo goed wist, maar dat hij echt niet alsof had gedaan, hij vond het oprecht super gezellig met me maar het voelde voor hem niet helemaal juist. Toen vroeg ik of hij dit al wist toen ik er nog was (omdat hij tot de laatste seconde zo ontzettend lief deed, en wilde dat ik bleef slapen), hij zei toen dat t kwam toen ik weg was, dat hij brgon te twijfelen of dit wel goed was geweest en dat hij de volgende ochtend toen hij wakker werd eigenlijk zeker wist dat het níet goed was. Maar dat hij me echt niet kwijt wilde, daar vond hij t te leuk voor met me. Hij zei dat we gewoon door konden sms’en als het aan hem lag, en we hebben wel een beetje gepraat vandaag maar denk niet dat daar nog veel van terecht zal komen. En ik mis het zo… Maar hij wilde me gewoon nog knuffelen als begroeting en blijven afspreken met ons vaste vriendengroepje (niet echt vrienden groep, maar meer dat hij wat vrienden meeneemt en ik vriendinnen). Ik weet dat het eigenlijk beter is om hem wat te ontwijken enzo, maar ik wil juist graag blijven afspreken, het is te gezellig met hem, ook gewoon als vrienden. Het is waarschijnlijk uiteindelijk beter om gewoon vrienden te blijven… Ik weet niet of ik hem 100% zou kunnen vertrouwen en hij heeft plannen om volgend jaar in een geote stad te studeren (2 uur reizen vanaf hier) en daar te wonen. Ik weer ook niet hoe lang ik dat vol zou houden. Maar ookal is het misschien beter zo, ik mis ons contact nu al zo erg, ik wil zo graag weten waar hij mee bezig is en ik mis het zo dat er iemand is die oprecht geïnteresseert in mijn dag is. Ik wil hem niet hem niet knuffelen als begroeting, ik wil hem zoenen. Door zn haar strelen, kusjes geven, langer vasthouden dan nodig, in zijn armen liggen… Bij het idee dat dat niet meer kan begin ik weer spontaan te huilen. Wat een rotgevoel is dit.