Uitmaken na 4,5 jaar? Help!

Liefde & Boys
#1

Jeeezzz… waar moet ik beginnen? Ik ben normaal niet zo’n forum type, maar het lezen van jullie verhalen & antwoorden helpt me wel, dus ik probeer het nu ook een keer. Het zit namelijk zo…

Ik heb nu bijna 4,5 jaar een relatie met een jongen. Ik ben nu 23 jaar en hij is 28 jaar. We wonen nu al zo’n 3 jaar samen. Eigenlijk is onze relatie heel goed en stabiel. Hij doet alles wat ik zou willen… en als hij het niet doet hoef ik het maar aan te geven en hij past zich aan voor me. We hebben dan ook ons eigen huisje en een hondje samen en zijn nu op het punt waar we over kinderen zouden gaan nadenken. Maar nu is er het volgende aan de hand.

Ik weet gewoon echt niet of ik oud met hem kan én wil worden… ik ben 23 jaar, heb regelmatig twijfels over hem en weet gewoon niet of ik me nu al in een relatie wil storten met iemand voor de rest van mn leven. Want eerlijk, zodra ik aan kinderen zou beginnen wil ik er alles op alles voor doen om samen te blijven. Ik mis het vrijgezellen leven soms, ik mis de vrijheid, ik merk dat we op veel belangrijke punten verschillen en misschien wel de belangrijkste: ik mis de aantrekkingskracht. Ik vind hem niet sexy, niet aantrekkelijk en noem het maar op… ik zie hem echt als mijn beste maatje, mijn beste vriend, maar niet als degene waarop ik verliefd ben.

En nu weet ik… na zoveel jaren gaat die verliefdheid misschien wel weg, maar dat ik al zo’n 1,5-2 jaar geen kriebels meer van hem krijg, dat hoort toch niet? Helemaal niet op deze leeftijd… ik weet het gewoon even niet meer.

We hebben ook al 2 jaar een verschrikkelijk seksleven en dit ligt aan mij. Ik heb haast nooit zin om te vrijen met hem. Ik snap het niet, want zo ben ik volgens mij nooit geweest. Ligt dat dan aan die aantrekkingskracht of heb ik gewoon een laag libido in het leven? Ik zou het niet durven zeggen.

Wat ik wel weet is dat ik ontzettend twijfel over onze relatie op het moment. Moet ik hiermee doorgaan terwijl ik niet meer verliefd ben, maar me wel heel goed voel in ons leventje óf moet ik een doodenge sprong in het diepe nemen in de hoop naar iets beters?

Heeft iemand dit ook meegemaakt of heeft iemand hier een advies voor? Ik zit er echt even doorheen…

#2

Heel erg lastig, het feit dat je er een topic over maakt zegt dat je er mee zit. Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten en wij hebben het uitgemaakt. (seksuele) aantrekkingskracht is super belangrijk in een relatie, als je dat niet hebt dan ben je eigenlijk gewoon vrienden. Heb je wel zin in seks met een ander denk je?

#3

Jaa, ik zit er echt ontzettend mee… Baal zo erg van deze twijfels van mezelf, maar het zegt wel echt iets over m’n relatie en ik mag dit van mezelf niet negeren.

Jaa, die seksuele aantrekkingskracht is echt nergens te vinden vanaf mijn kant… Ik denk dat dat met een ander al wel meer is. Die vraag kan ik nu nog niet echt beantwoorden natuurlijk omdat het idee alleen me al afschrikt, maar ik merk wel dat ik sneller kijk naar andere jongens/mannen… Zo vervelend!

#4

Ik herken je twijfels wel. Ik ben sinds mijn 20e samen met mijn vriend, en intussen zijn we al meer dan 5 jaar samen. Het is lastig als je in je twintigerjaren aan een serieuze relatie begint, want je bent op weg naar het échte volwassen zijn, maar tegelijkertijd ben je ook nog best jong en net van tiener zijn af. Dus dat je twijfels hebt is volkomen normaal. Ik weet niet of je voor je vriend andere verkeringen/relaties hebt gehad, maar mijn vriend is ook eigenlijk mijn eerste echte relatie, dus ik heb verder ook vrijwel geen ervaring met andere jongens. Dus soms heb ik ook gedacht, ben ik er klaar voor om de rest van m’n leven met mijn vriend te zijn en een toekomst op te bouwen? Intussen ben ik er wel van overtuigd dat dit echt is wat ik wil, en ik zou hem voor geen goud in willen ruilen.

Nu heb ik wel een paar vragen die je aan jezelf zou kunnen stellen, want dit is geen makkelijke keuze. Wat het meeste zorgen baart is dat je hem niet aantrekkelijk vind. Dit is natuurlijk in een relatie een van de belangrijkste punten. Wat garapoes al zegt, aantrekkingskracht is heel belangrijk. Maar aangezien jullie al lang samen zijn, neem ik aan dat dit in het begin niet zo was. Wat is er voor jou veranderd dat hij niet meer aantrekkelijk is? Doet hij misschien minder aan z’n uiterlijk dan eerst en zou hij weer aantrekkelijk voor jou worden als hij hier meer z’n best mee doet? Of is dat eigenlijk niet veranderd en is het echt jouw gevoel wat veranderd is?

Wat mis je aan vrijheid? Waarom voel je je nu niet vrij? Ook al zit je in een relatie, dan alsnog is het echt wel mogelijk om je vrij te voelen. Natuurlijk niet op het gebied van dingen doen met anderen (tenzij je iets hebt als een open relatie maar dat maak ik niet op uit je verhaal :wink:). Heb je het idee dat je niet helemaal jezelf kunt zijn bij je vriend?
Als je met vrijheid missen de keuze om dingen te doen met andere jongens bedoelt, wat denk je dat je nu mist? Is het gras echt groener buiten je relatie?

Wat betreft belangrijke punten waarin je verschilt, hoe belangrijk zijn die punten? Hebben jullie daar echt onenigheid over? Is er ruimte voor acceptatie of begrip van beide kanten? Hebben jullie hier over gepraat?

En jullie seksleven, kun je je herinneren vanaf wanneer dat minder werd? Als jullie seks hebben, wat voor gevoel heb je precies? Is het saai, of irriteer je je aan iets? Of vind je hem zo onaantrekkelijk dat de gedachte aan seks met hem je zin al wegneemt?

Verder komt een verminderd gevoel van verliefd zijn vaak doordat een stel in een sleur komt. Het is belangrijk dat je samen nieuwe dingen probeert, even uit de vertrouwde omgeving bent en tijd doorbrengt met elkaar. Een weekendje weg, samen sporten, een dagje uit, etc. Even weg van het huishouden en dagelijkse verplichtingen. Doen jullie dat wel?

Praten jullie ook veel over dingen die jullie dwars zitten? Zo niet, dan weet hij waarschijnlijk ook helemaal niet wat jou dwarszit en zal het ook niet beter worden. Als je het eerlijk vertelt, kan hij er aan werken en kan dat jouw twijfels misschien wegnemen. Praten is zó belangrijk in een relatie, dingen te lang opkroppen kan de doodslag zijn.

Als jouw twijfels om het uit te maken vooral zijn omdat je het eng vind de stap te zetten en je verder totaal geen kans meer ziet in de relatie, heeft jezelf deze vragen stellen natuurlijk totaal geen zin. Dan is het het beste om het gewoon uit te maken. Dat is tegenover je vriend ook eerlijker. Maar als je toch ook wel het gevoel hebt dat je je vriend niet wilt missen, dan hoop ik dat deze vragen je helpen anders naar je relatie en je twijfels te kijken en kun je bij jezelf misschien nagaan waar ze vandaan komen. Veel succes!

#5

Ik herken dit zo erg. Zit in precies dezelfde situatie als jij.
Ik ben nu ruim 4 jaar samen met mijn vriend. ik was net 16 toen we wat kregen, inmiddels ben ik 20 (en hij 23) . Mijn eerste vriendje. We hebben een goede stabiele relatie, nooit ruzie en we kunnen super goed praten. Daarnaast wonen we al 2 jaar samen. Het is echt een gouden jongen en ik weet ook echt zeker dat ik nooit meer zo iemand als hij ga vinden, maar toch twijfel ik de laatste tijd heel erg aan mijn verliefdheid.
Net zoals bij jou, is ons seksleven niet goed. Ik heb al ruim 1,5 jaar gewoon geen zin in seks meer. Ik vind het gewoon niet lekker en raak niet meer opgewonden. Dit ligt niet aan zijn uiterlijk, maar de seks zelf is voor mij gewoon echt niet bijzonder. (Ik kom ook niet klaar). Hij is ook de enige jongen waar ik seks mee hebt gehad. Ik dacht altijd dat ik gewoon een extreem laag libido had, maar ik merk dat ik de laatste tijd wel steeds meer nadenk over seks met iemand anders. Vooral sinds ik een hele leuke collega heb waar het mega goed mee klikt en ik merk dat ik langzaamaan kriebels voor hem krijg en dat het verliefde gevoel voor mijn vriend afneemt… ik voel me heel erg aangetrokken tot hem en het is wederzijds. Ik voel me er zo rot over tegenover mijn vriend en weet echt niet wat ik met mijn gevoel aanmoet. Vooral omdat ik weet dat het het echt niet waard is om mijn relatie van 4 jaar op het spel te zetten voor die collega. I FEEL YOU