Jeeezzz… waar moet ik beginnen? Ik ben normaal niet zo’n forum type, maar het lezen van jullie verhalen & antwoorden helpt me wel, dus ik probeer het nu ook een keer. Het zit namelijk zo…
Ik heb nu bijna 4,5 jaar een relatie met een jongen. Ik ben nu 23 jaar en hij is 28 jaar. We wonen nu al zo’n 3 jaar samen. Eigenlijk is onze relatie heel goed en stabiel. Hij doet alles wat ik zou willen… en als hij het niet doet hoef ik het maar aan te geven en hij past zich aan voor me. We hebben dan ook ons eigen huisje en een hondje samen en zijn nu op het punt waar we over kinderen zouden gaan nadenken. Maar nu is er het volgende aan de hand.
Ik weet gewoon echt niet of ik oud met hem kan én wil worden… ik ben 23 jaar, heb regelmatig twijfels over hem en weet gewoon niet of ik me nu al in een relatie wil storten met iemand voor de rest van mn leven. Want eerlijk, zodra ik aan kinderen zou beginnen wil ik er alles op alles voor doen om samen te blijven. Ik mis het vrijgezellen leven soms, ik mis de vrijheid, ik merk dat we op veel belangrijke punten verschillen en misschien wel de belangrijkste: ik mis de aantrekkingskracht. Ik vind hem niet sexy, niet aantrekkelijk en noem het maar op… ik zie hem echt als mijn beste maatje, mijn beste vriend, maar niet als degene waarop ik verliefd ben.
En nu weet ik… na zoveel jaren gaat die verliefdheid misschien wel weg, maar dat ik al zo’n 1,5-2 jaar geen kriebels meer van hem krijg, dat hoort toch niet? Helemaal niet op deze leeftijd… ik weet het gewoon even niet meer.
We hebben ook al 2 jaar een verschrikkelijk seksleven en dit ligt aan mij. Ik heb haast nooit zin om te vrijen met hem. Ik snap het niet, want zo ben ik volgens mij nooit geweest. Ligt dat dan aan die aantrekkingskracht of heb ik gewoon een laag libido in het leven? Ik zou het niet durven zeggen.
Wat ik wel weet is dat ik ontzettend twijfel over onze relatie op het moment. Moet ik hiermee doorgaan terwijl ik niet meer verliefd ben, maar me wel heel goed voel in ons leventje óf moet ik een doodenge sprong in het diepe nemen in de hoop naar iets beters?
Heeft iemand dit ook meegemaakt of heeft iemand hier een advies voor? Ik zit er echt even doorheen…